Ημέρα 14η
Bolzano – Passo de Costalunga – Alleghe – Passo Pordoi – Vipiteno, ~220 χιλ
Το πρωί το ξυπνητήρι χτύπησε την στιγμή που ξεκίνησε να χτυπάει ο ήλιος την σκηνή, ιδανικό timing! Ανοίγω την σκηνή και βλέπω μια λαμπρή λιακάδα, ωραία πράγματα.
Τα φρούτα που κόλλησαν στη σκηνή τα στέγνωσε ο ήλιος και έφυγαν εύκολα τελικά!
Ήπιαμε το καφεδάκι μας και αφού μαζευτήκαμε ξεκινήσαμε να κατευθυνόμαστε προς τους Δολομίτες που τόσα είχα διαβάσει για τις όμορφες κορφές τους!
Ξεκινήσαμε να βλέπουμε από μακριά κάποιες από τις περίεργες κορφές.
Και μετά από πιο κοντά πηγαίνοντας από το Costalunga στο Pordoi!
Στη διαδρομή περάσαμε και από το Alleghe, μια κωμόπολη χτισμένη δίπλα σε μια πανέμορφη λίμνη αλλά αισθανόμουν λίγο κουρασμένος εκείνη τη μέρα και δεν είχα πολύ διάθεση για πολύ ανέβα-κατέβα από τη μηχανή και φωτογραφίες. Πολύ όμορφο μέρος πάντως αν και το περάσαμε σουβλάκι λόγω του πολύ τουρισμού.
Και μετά ξεκινήσαμε να ανεβαίνουμε το Pordoi! Φοβερό πάσο με τρομερές φουρκέτες και κλίση καλύτερη και από πίστα. Αλλά μετά από τόσες μέρες οδήγησης και στριψίματος είχαμε χαζέψει με την θέα!
Πίστα με θέα!
Δολομιτικές κορφές
Αφού φάγαμε σαν τα ζώα πάνω στην κορφή μας βγήκε μια απίστευτη κούραση, ειδικά εμένα και ήταν πολύ νωρίς ακόμα. Αποφασίσαμε να οδηγήσουμε όσο αντέχουμε προς το Timmelsjoch (το όχι και τόσο πολυσύχναστο πέρασμα από Ιταλία προς Αυστρία) και όπου κουραστούμε βρίσκουμε ένα κάμπινγκ.
Ούτε για τις μύγες δεν άφησα
Κατεβαίνοντας το Pordoi είδαμε μοναδικές θέες αλλά και κορφές.
Μετά από καμιά 50αριά χιλιόμετρα ξεκίνησα να αισθάνομαι εντελώς χάλια, έπρεπε να βρούμε κάπου να μείνουμε γρήγορα μιας και δεν άντεχα να οδηγήσω καθόλου, ακόμα δεν έχω καταλάβει τι ήταν αυτό που με πείραξε τόσο εκείνη τη μέρα, ίσως η συσσωρευμένη κούραση.
Τελικά βρήκαμε ένα Motocamping (έτσι έγραφε απ’ έξω αλλά 5 μηχανές ήταν μέσα όλες κι όλες) λίγο μετά το Vipiteno, σε ένα πολύ ωραίο σημείο μέσα στο δάσος και πήραμε ένα φοβερό Bungalow αφού είχε 2 ευρώ διαφορά στο άτομο από το να στήναμε σκηνές.
Φτάσαμε αρκετά νωρίς, κάναμε το μπανάκι μας, συζητήσαμε, φάγαμε καλά σε μια καντίνα Αυστριακού στυλ με λουκάνικα και σνίτσελ, και ειδικά εγώ την έπεσα νωρίς. Έπρεπε να ξεκουραστώ, φοβόμουν μην ξυπνήσω άρρωστος το πρωί, κάτι που δεν ήθελα ούτε να το φανταστώ. H Αυστρία, μια καινούργια χώρα μας περιμένει αύριο.
Bonus track της ημέρας:
Η Τόνια ήταν η πιο ξεκούραστη απ’ όλους, γυναίκες, σκληρή ράτσα
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Μπραβο ρε μαστορα.
μια χαρα τα πηγες.το διαβασα ολο.
κι ειμαι δυσκολος.
Μπορει να μη ταιριαζουμε στο γουστο κ στη διαμονη αλλά ταιριαζει το χιουμορ.
ιδανικη, η χρηση ειρωνειας κ αστε’ι’σμού
ευγε.
και σ ανωτερα που λενε
καλη προοδο παιδι μου.
Πολυ όμορφη περιγραφή και κατατοπιστικότατη!βέβαια καλό θα ήταν να γράψεις και τα οναματα των camping και των hostel ώστε να ξερουμε και εμείς οι υπόλοιποι αν τύχει να περάσουμε από εκεί τι να αποφύγουμε και τι όχι!και μια ερώτηση θα ήθελα να κάνω!ποια φωτογραφικη έχεις?:)
Ευχαριστώ 🙂
Ιταλια. Η πιο ομορφη χωρα του κοσμου.
να σκεφτεις οτι η Φλωρεντια, ηταν πρωτευουσα της Τοσκανης μεν, αλλα εχασε τα πρωτεια για πρωτευουσα της Ιταλιας δε.
σ αυτην εξακολουθουν κ ζουν απογονοι των μεγαλυτερων οικογενειων
γι αυτο κ τοσο κυρίλα στο κεντρο κλπ
ειναι ολα πολυ ακριβα κ γενικα ενα κλικ πιο πανω
Τους εχει μεινει ενα ψώνιο. Ξεπεσμενη αριστοκρατία τύπου. Σβησμενο Τζακι.
αλλα οπως διαπιστωσες στα παρκα,ο κακος χαμος. Μουλτι κούλτι κι αγκαλίτσα.
εγω ειχα προτιμησει το κεντρο τοτε.
Κριμα που δεν πηγατε στα Ουφίτσι. Εχασες.
(Συνεχιζω την αναγνωση με παθος)…γκα γκαν
Μπράβο ρε Δημοσθένη…