Ημέρα 26η & 27η
Βενετία – Ηγουμενίτσα – Αθήνα
Σηκωθήκαμε το πρωί της επόμενης, φορτώσαμε στα γρήγορα, ήπιαμε τον καφέ μας και βουρ για το καράβι το οποίο και πάλι άργησε μια ώρα. Πάλι καλά είχε ίσκιο για να περιμένουμε και πολλούς μηχανόβιους που ερχόντουσαν για ταξίδι στην Ελλάδα και θέλαν πληροφορίες… οπότε πέρασε εύκολα η ώρα!
Στο καράβι βρήκαμε μόλις μπήκαμε ένα πολύ ήσυχο μέρος για να βάλουμε τους υπνόσακούς μας, οπότε ξέραμε από νωρίς που θα περάσουμε την νύχτα! Η αλήθεια είναι ότι 28 ώρες στο καράβι είναι πολλές και όσο πιο πολύ κοιμηθείς τόσο πιο εύκολα θα περάσουν!
Φτάσαμε το επόμενο μεσημέρι αργά στην Ηγουμενίτσα και αποφασίσαμε να μην πάμε από Ριο-Αντίριο, μιας και κανείς μας δε γουστάρει αυτό τον δρόμο, αλλά από Μέτσοβο και μετά Τρίκαλα-Λαμία-Εθνική οδό.
Αυτή είναι και η τελευταία φωτογραφία που τράβηξα στο ταξίδι μας, κάπου πάνω από το Μέτσοβο, στο Katara-Pass όπως έγραφε και η ταμπέλα στα Αγγλικά, μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες…
Τελικά δε ξέρω αν κάναμε καλά αφού κάπου πάνω από το Μέτσοβο ξεκίνησε να νυχτώνει και μέχρι την Καλαμπάκα είχε νυχτώσει εντελώς πλέον. Από κει και πέρα ήταν και η χειρότερη οδηγική εμπειρία του ταξιδιού. Μέχρι να βγούμε στην Εθνική δεν είχε πουθενά φώτα, με αποτέλεσμα να έχω κουραστεί υπερβολικά από τα Τρίκαλα και μετά. Μέχρι και τα ματόκλαδα μου είχαν κουραστεί από την υπερπροσπάθεια να διακρίνω τι είχε μπροστά ο δρόμος. Η αλυσίδα επίσης είχε φθαρεί τόσο πολύ που το μηχανάκι σκόρτσαρε με όσες στροφές και αν είχε ο κινητήρας, και το κακό είναι ότι ήταν τέρμα σφιγμένη. Ουσιαστικά απλά παρακαλούσα να φτάσω πριν σπάσει.
Τελικά φτάσαμε πολύ αργά το βράδυ στην Αθήνα, και στην έξοδο της εθνικής που έβγαινα εγώ για το σπίτι μου δώσαμε τα χέρια εν κινήσει με τα παιδιά και χαιρετηθήκαμε. Ήξερα ήδη πόσο θα μου έλειπε τις επόμενες μέρες η όψη της πλάτης της Τόνιας μπροστά μου καθώς γράφουμε χιλιόμετρα… Και πραγματικά έτσι ήταν οι επόμενες μέρες, αρκετά νοσταλγικές.
Το μόνο καλό είναι τα αγαπημένα σου πρόσωπα που κάνουν υπομονή με τα γούστα σου και ταξιδεύουν μαζί σου, μέσα στην σκέψη σου όσο λείπεις. Και είμαι πολύ ευτυχισμένος που υπάρχουν τέτοια άτομα στην ζωή μου.
Επίλογος
Το ταξιδιωτικό αυτό το έγραψα για 3 κύριους λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι θα μπορώ να θυμάμαι αυτό το ταξίδι για πάντα με φοβερή λεπτομέρεια όσο περνάνε τα χρόνια και οι αναμνήσεις τείνουν να θαμπώνουν.
Ο δεύτερος είναι ότι γράφοντας περνάω πραγματικά ωραία, είναι κάτι που το απολαμβάνω απίστευτα.
Και ο τρίτος είναι ότι όπως κι εγώ εμπνεύστηκα μέσα από ταξιδιωτικά άλλων για να κάνω αυτό το ταξίδι, έτσι θα εμπνεύσω κι εγώ με την σειρά μου κάποιους άλλους για να κάνουνε το ίδιο, και θα δώσω τα φώτα μου αν χρειαστεί για κάποια μέρη που θέλει κάποιος να εμπιστευτεί.
Όποιος θέλει κάποιες συγκεκριμένες πληροφορίες για τα μέρη που επισκεφτήκαμε, για οτιδήποτε αφορά το ταξίδι, ή απλά και μόνο για κουβέντα μπορεί να με βρει στο [email protected] ή στο www.facebook.com/papasouzas.
Για όσους αναρωτιούνται το ταξίδι μου κόστισε συνολικά (μαζί με τα εισιτήρια του καραβιού) 1740 ευρώ για 27 γεμάτες μέρες, αν και θα μπορούσε να είναι και φτηνότερο αν μαγειρεύαμε κάθε μέρα και αν είχαμε καλύτερο εξοπλισμό για κάμπινγκ ώστε να μην έχουμε πρόβλημα όταν βρέχει έντονα.
Σαν κλείσιμο αυτό που θέλω να πω γι αυτό το ταξίδι, είναι ότι είδαμε κάποιους από τους καλύτερους στριφτερούς βουνίσιους δρόμους της Ευρώπης, τα ψηλότερα περάσματα της, το μεγαλείο της φύσης του βουνού με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, κάποιες από τις ομορφότερες πόλεις της εποχής του μεσαίωνα, του διαφωτισμού και της αναγέννησης, και γνωρίσαμε ωραίο κόσμο όσο ταξιδεύαμε.
Αυτό που θέλω όμως για το επόμενο ταξίδι μου είναι να γνωρίσω έναν καινούριο πολιτισμό, μιας και όλα τα μέρη που επισκεφτήκαμε ήταν καθαρά δυτικά, με δυτικές συνήθειες και τρόπο ζωής, και αυτό είναι κάτι που το έχουμε συνηθίσει στην καθημερινότητα μας. Οπότε για το επόμενο ταξίδι μου θα πρέπει να κατευθυνθώ πολύ ανατολικά ή νότια, το σίγουρο πάντως είναι ότι θα αλλάξω Ήπειρο.
Μέχρι τότε, καλά και ασφαλή ταξίδια γεμάτα περιπέτεια σε όλους μας εύχομαι…
Μπραβο ρε μαστορα.
μια χαρα τα πηγες.το διαβασα ολο.
κι ειμαι δυσκολος.
Μπορει να μη ταιριαζουμε στο γουστο κ στη διαμονη αλλά ταιριαζει το χιουμορ.
ιδανικη, η χρηση ειρωνειας κ αστε’ι’σμού
ευγε.
και σ ανωτερα που λενε
καλη προοδο παιδι μου.
Πολυ όμορφη περιγραφή και κατατοπιστικότατη!βέβαια καλό θα ήταν να γράψεις και τα οναματα των camping και των hostel ώστε να ξερουμε και εμείς οι υπόλοιποι αν τύχει να περάσουμε από εκεί τι να αποφύγουμε και τι όχι!και μια ερώτηση θα ήθελα να κάνω!ποια φωτογραφικη έχεις?:)
Ευχαριστώ 🙂
Ιταλια. Η πιο ομορφη χωρα του κοσμου.
να σκεφτεις οτι η Φλωρεντια, ηταν πρωτευουσα της Τοσκανης μεν, αλλα εχασε τα πρωτεια για πρωτευουσα της Ιταλιας δε.
σ αυτην εξακολουθουν κ ζουν απογονοι των μεγαλυτερων οικογενειων
γι αυτο κ τοσο κυρίλα στο κεντρο κλπ
ειναι ολα πολυ ακριβα κ γενικα ενα κλικ πιο πανω
Τους εχει μεινει ενα ψώνιο. Ξεπεσμενη αριστοκρατία τύπου. Σβησμενο Τζακι.
αλλα οπως διαπιστωσες στα παρκα,ο κακος χαμος. Μουλτι κούλτι κι αγκαλίτσα.
εγω ειχα προτιμησει το κεντρο τοτε.
Κριμα που δεν πηγατε στα Ουφίτσι. Εχασες.
(Συνεχιζω την αναγνωση με παθος)…γκα γκαν
Μπράβο ρε Δημοσθένη…