26 εξωπραγματικές μέρες στη ράχη και τα πέριξ της Ευρώπης

Ημέρα 3η
Σιένα – Φλωρεντία (by any means), 100 χλμ (το πολύ)

Το ξυπνητήρι βάραγε μάταια πάνω από 3 τέταρτα… Κανείς δεν έλεγε να σηκωθεί!
Με πολύ ζόρι και αρκετό κέφι σηκωθήκαμε κατά τις 10:30 και ξεκίνησα να φέρω καφέ και να χαζέψω τον χάρτη.

Χαρουμενιές

Μαζευτήκαμε και ξεκινήσαμε με σκοπό να πάμε από San Gimignano που είχα ακούσει τα καλύτερα και μετά προς Φλωρεντία για διανυκτέρευση μιας και ήταν πόλη που δε θέλαμε να χάσουμε.
Το GPS είχε κεφάκια και μας πήγε από χώμα για καμιά 10αριά χλμ.

Και κάποιες φωτογραφίες της Τόνιας από την διαδρομή:

Κάπως έτσι είναι οι μικροί δρόμοι της Τοσκάνης

Φτάνουμε San Gimignano, παρκάρουμε με δυσκολία και πάμε να περπατήσουμε το χωριό που είναι στα μεσαιωνικά πρότυπα της Σιένα!

Ας αφήσω τις φωτογραφίες να σας δείξουν το χωριό…

Είσοδος του χωριού-κάστρου

Χαρακτηριστική αυλή σπιτιού

Ένα από τα πολλά όμορφα σπίτια

That’s so Tuscany

Sealed

Η θέα έξω από το χωριό

Όμορφα Ιταλικά παντοπωλεία

Όποιον παγωτατζή και να ρωτήσεις, λέει πως έχει το καλύτερο…

Η Τόνια ανακάλυψε την γάτα του κακού στον αστυνόμο Σαΐνη…

Αφού λιώσαμε στο χωριό είπαμε να ξεκινήσουμε προς Φλωρεντία αλλά δεν είχαμε φανταστεί τι ώρα θα φτάναμε ακόμα…

Πάμε στα μηχανάκια, καβαλάμε, αλλά η τρόμπα του Σκίουρου παρέδωσε πνεύμα, οι τοπικές εκκλησίες γκρεμίστηκαν από τις δοξολογίες μας, πήραμε την οδική, και μετά από κανά 3ωρο που περιμέναμε ήρθε επιτέλους…

Και πάλι ο οδηγός ήξερε 3 λέξεις -το πολύ- στα αγγλικά, αλλά και πάλι συνεννοηθήκαμε άριστα. Κανονικά έπρεπε να μας πάει Σιένα, αλλά τον πείσαμε και παράτυπα μας πήγε Φλωρεντία. Είπαμε, δε χρειάζεται κοινή γλώσσα, διάθεση χρειάζεται.

Κλασσικό φόντο στο πλάι του δρόμου

Φτάσαμε στο συνεργείο της BMW στη Φλωρεντία, όπου πάθαμε πλάκα από την ποιότητα του χώρου, των ανθρώπων και της εξυπηρέτησης. Είχαν ξεκινήσει και ψάχναν τρόμπα βενζίνης πριν πάμε καν εμείς, από την ώρα που τους ενημέρωσε ο οδηγός της οδικής ότι θα πάμε.
Μας είπαν ότι το πιθανότερο αύριο το πρωί θα ήταν έτοιμη η μπουμπού και ξεκινήσαμε να ψάχνουμε που θα μείνουμε.

Πάλι πίσω είχαμε μείνει αλλά δε μας πείραζε και πολύ, το μόνο που πείραζε ήταν τα λεφτά που θα έδινε ο Σκίουρος.

Αφού βρήκαμε το φτηνότερο ξενοδοχείο στην είσοδο της πόλης (27€ το άτομο), μακριά από το κέντρο και αφού έκανα πολλές φορές πέρα-δώθε για να πάρω τα παιδιά και τα πράγματα τους από το συνεργείο, κάναμε ένα μπάνιο και ξεκινήσαμε να πάμε κέντρο με το λεωφορείο.

Το λεωφορείο που έμεινε κι αυτό και το πήρε η οδική. Κάτι δε πήγαινε καλά σήμερα. Πάλι καλά το επόμενο ήρθε σφαίρα.

Ενώ η Φλωρεντία ήταν πανέμορφη και είχε να δώσει, την παρεξηγήσαμε αρκετά στην αρχή. Μάλλον έφταιγε η κούραση και ο εκνευρισμός με την τρόμπα και ότι δεν είχε αυτό το μαγευτικό μεσαιωνικό στυλ της Σιένα. Πάντως ότι πρόκειται για μια πόλη κόσμημα το καταλαβαίνεις από τα πρώτα κιόλας λεπτά οπτικής επαφής.

Μια από τις εκκλησίες

Νυχτερινές απόψεις της πόλης:

Κλικ για μεγέθυνση

Φάγαμε το παγωτάκι μας και αφού περπατήσαμε αρκετά για την κούραση που είχαμε πήραμε ταξί να γυρίσουμε στο δωμάτιο… Και αυτή ήτανε μια κούρσα που θα θυμόμαστε και οι 3 για καιρό! Ο ταρίφας το είχε σκάσει από το Grand Theft Auto! Ο άνθρωπος έστριβε σαν να παίζαμε σε ταινία δράσης. Ο Σκίουρος του άφησε και 2-3 ευρώ για την διασκέδαση όταν φτάσαμε…

Αφού χαιρέτησα και τον τοπικό spiderman…

έγραψα και το ημερολογιάκι μου και την έπεσα…

Για να δούμε, θα φτάσουμε Τορίνο αύριο;