26 εξωπραγματικές μέρες στη ράχη και τα πέριξ της Ευρώπης

Ημέρα 9η
Λωζάνη – Γενεύη – Λωζάνη, ~150 χλμ με αμάξι και 20 με μηχανή

Το πρωί σηκωθήκαμε με σκοπό να πάμε στο Chamonix και από εκεί να πάρουμε το τελεφερίκ που σε ανεβάζει στα 3842 μέτρα στο Mont Blanc, αλλά το απόγευμα έπρεπε να πάει Γενεύη ο Μανώλης με την Julia οπότε δε μπορούσανε να έρθουν μαζί μας λόγω χρόνου. Έτσι προτίμησα κι εγώ να ξεκουραστώ για τις επόμενες μέρες που θα ήταν πιο ζόρικες λόγω καιρού και υψόμετρου και να αράξουμε με τα παιδιά που θα αργούσα πολύ να τα ξαναδώ.

Πρώτη φωτογραφία της ημέρας με φοβερό photobombing του Μανώλη

Όμορφα σπίτια, όμορφη θέα

Μέχρι το απόγευμα όμως είχαμε πολύ χρόνο, οπότε πήγαμε vα χαζέψουμε τη Λωζάνη (που ουδεμια σχέση έχει με την Κοζάνη τελικά) με τον Μανώλη, αφού πρώτα χαζέψαμε λίγο στο χωριό που έμεναν τα παιδιά.

Πεζοδρόμια παντού

Έτσι είναι το μικρό σπίτι στο λιβάδι

Κι έτσι είναι το μικρό σπίτι στο λιβάδι με θέα στη λίμνη

Έτσι είναι τα μαγαζιά στα rest area της εθνικής

Και έχουν και αντίστοιχες τιμές για takeaway σε πλαστικό…

Πάμε όμως στο κέντρο της Λωζάνης τώρα:

Όπως κάθε ευρωπαϊκή πόλη έχει κι εδώ έναν καθεδρικό, από τους καλύτερους που έχω δει, φοβερή αρχιτεκτονική

Μπαίνοντας είδαμε αυτό

Και γυρνώντας μετά προς την είσοδο, βλέπω αυτό. Πραγματικά μεγάλο και επιβλητικό…

Φοβερά βιτρό

Η πίσω μεριά του καθεδρικού

Ένα κομμάτι της Λωζάνης από ψηλά

Όμορφα κτίσματα, δεν ξαναείδα αρχιτεκτονική που να μοιάζει με αυτή σε άλλη πόλη στο ταξίδι πέρα από την Γενεύη.

Κάνοντας την καλή μου γκριμάτσα στο Μανώλη

Έτσι είναι οι δρόμοι μέσα στην πόλη

Όμορφα κτίρια

Μέχρι εκείνη τη στιγμή μόνο στο youtube είχα ακούσει να παίζουν Ντιτζιριντού καλά

Υπαίθριες σκακιέρες

Μετά συναντηθήκαμε όλοι μαζί στην παραλία της λίμνης.

Η Λωζάνη μπορεί να μην έχει κοντά καμία θάλασσα, έχει όμως μια τεράστια λίμνη, την δεύτερη μεγαλύτερη στην Ευρώπη, που ένα μεγάλο μέρος της το μοιράζεται με την Γαλλία.
Η παραλία δεν μοιάζει και πολύ με θαλασσινή βέβαια (σε κάποια σημεία είδα και βοτσαλάκι πάντως), και η αλήθεια είναι ότι όταν έχεις δει το μισό και βάλε Αιγαίο δε σε συγκινεί να βουτήξεις. Το σκηνικό πάντως είναι πανέμορφο.

Φαίνεται πολύ περίεργο το θαλάσσιο ποδήλατο (και σε περίβλημα σκαραβαίου…) με φόντο τις Άλπεις!

Έτσι είναι τα μπάνια του λαού εκεί

Παραλίμνια σπίτια

Κάπου εκεί πεινάσαμε όμως και είπαμε να πάμε σπίτι να μαγειρέψουμε καμιά μακαρονάδα, εγώ με το Σκίουρο δηλαδή μιας και χτες δεν είχαμε κάνει τίποτα. Είχαμε να πάμε και στη Γενεύη το απόγευμα. Τελικά τον Σκίουρο τον άφησα να βράσει μόνο τα μακαρόνια, δεν είμαι και πολύ συνεργάσιμος στην κουζίνα.

Τα γραμματοκιβώτια στο συγκρότημα που μένουν τα παιδιά

Σήμερα είχε κι άλλα το γκαράζ. Μην βλέπετε που δεν έχουν πινακίδες, στην Ελβετία όσα αυτοκίνητα κι αν έχεις σου δίνουν μια πινακίδα για όλα και την βάζεις σε όποιο χρησιμοποιείς

Φάγαμε καλά

Αφού έκατσα καμιά ώρα να δω που είχαμε να πάμε τις επόμενες μέρες ώστε να ψιλομάθω ονόματα χωριών και να μην ψάχνω πολύ στον χάρτη όσο οδηγάω, φύγαμε για Λ με αμάξι. Εκεί θα συναντούσαμε την αδερφή της Julia.

Στο βάθος η ψηλότερη κορφή της Ευρώπης, το Mont Blanc, κυριολεκτικά Λευκά Όρη λοιπόν.

Αρκετές εκτάσεις με ηλιόσπορο υπήρχαν στο δρόμο

Μπορεί να χρειάζεσαι μόνο μισή ώρα να πας από την μια πόλη στην άλλη, αλλά θες κι άλλη τόση για να ξεμπερδέψεις με την κίνηση

Η πόλη στα πρότυπα της Λωζάνης. Όλα προσεγμένα γυαλισμένα και πεντακάθαρα, αλλά όλο αυτό σε συνδυασμό με τον πλούσιο και καθώς πρέπει κόσμο που έβλεπες γύρω σου, σου βγάζει ένα συναίσθημα αποστείρωσης. Οι άνθρωποι εκεί πρέπει να σπαταλάν απίστευτο χρήμα για να ντύνονται σύμφωνα με την τελευταία λέξη της μόδας απ’ όσο παρατήρησα. Επίσης ρίχνουν πολύ χρήμα σε άχρηστα πράγματα, από γκατζετάκια μέχρι αυτοκίνητα που θα ήταν ιδανικά για απόβαση στη Νορμανδία ή πανάκριβες Ferrari που τις έχουν για επίδειξη.
Βέβαια ό,τι δουλειά και να έχεις εκεί δύσκολα θα πάρεις κάτω από 3000 το μήνα, οπότε φανταστείτε μισθούς μεγαλοστελεχών…
Άρα κάπου πρέπει να το χαλάσεις όλο αυτό το χρήμα στον χρόνο που δε δουλεύεις…
Σίγουρα λοιπόν η Γενεύη είναι το άλλο άκρο από τις καταπιεσμένες χώρες της Αφρικής που της στέλνουν το 100% του κακάο που χρησιμοποιεί για να κάνει τις πιο ξακουστές σοκολάτες του κόσμου…

Κάτσαμε λοιπόν σε ένα μαγαζί με αγενέστατους σερβιτόρους και εγώ έκανα και μια βόλτα να δω την πόλη ακόμα λίγο…

Δεν ξέρω για όλο τον κόσμο, σίγουρα πάντως είναι το ψηλότερο συντριβάνι της Ευρώπης

Γυρίσαμε όταν είχε νυχτώσει πλέον και αράξαμε για κουβεντολόι. Είχα δει τον καιρό και τις επόμενες μέρες μας περίμενε σίγουρη χαρντκορίλα. Ωραία φάση λέμε όλοι, ας νοιώσουμε και την δύναμη του βουνού λίγο, όχι μόνο την ομορφιά της λιακάδας.

Όσο κοίταζα, τόσο μου άρεσε

Οι 2 μεγάλες πόλεις της Ελβετίας που είδα, ήταν και το περισσότερο μαζεμένο χρήμα που έχω δει στη ζωή μου… Παθαίνεις overdose κάποια στιγμή. Πάλι καλά τα παιδιά δε μας άφηναν να πληρώνουμε τίποτα, αλλιώς θα είχαμε πέσει έξω κατά πολύ στον προϋπολογισμό. Αν δουλεύεις εκεί και παίρνεις μισθό Ελβετίας όλα καλά, αλλά για Έλληνα μεσοαστό οι τιμές σε όλα σχεδόν είναι απλησίαστες… Πάλι καλά στην επαρχία θα ήταν λίγο καλύτερα απ’ ότι μας είχαν πει.

Έπεσα για ύπνο και ανυπομονούσα να ξημερώσει. Αύριο θα περνάγαμε κάποια από τα ωραιότερα βουνά και στροφιλίκια του ταξιδιού, σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχα.

ΥΓ: Ένα ευχαριστώ μόνο δε φτάνει για τον Μάνο με την Julia. Τα παιδιά γίναν χαλί να τους πατήσουμε χωρίς να έχουν ξαναδεί καν τον Σκίουρο και την Τόνια. Η κρητικοελβετική φιλοξενία στα καλύτερα της! Εις το επανιδείν και επιφυλάσσομαι!

Bonus tracks της ημέρας:

Ο Σκίουρος ατενίζει

Τα παιδιά που μας φιλοξένησαν, ευχαριστούμε και πάλι για όλα