15 μέρες στην κεντρική Ευρώπη

Τρίτη 2 Αυγούστου, Interlaken

Η μέρα ξημερώνει μουντή. Τα βουνά δεν διακρίνονται απ` την ομίχλη και βρέχει κατά διαστήματα αρκετά. Ξεκινάμε για rafting υπό βροχής.

Στο κέντρο επιχειρήσεων μαζεύονται 48 άτομα. 43 Κορεάτες και εμείς… έλεος. Μας λένε τα καθέκαστα, μας ντύνουν (στολές, σωσίβια, κράνη κτλ) και τραβάμε για το ποτάμι. Στην βάρκα μπαίνουν 9 άτομα, 8 μαθητευόμενοι και ένας εκπαιδευτής. Μπαίνουμε σε μια βάρκα μαζί με 3 Κορεάτισσες. Τις αφήνουμε τέρμα πίσω στην βάρκα για να μην χάσουμε την πλάκα. Το νερό είναι μπούζι και μας κάνει να αναιρέσουμε τον προηγούμενο διάλογο μας ο οποίος ανέφερε ότι θα πέσουμε στο ποτάμι για πλάκα. Η βάρκα κυλάει στο ποτάμι και το γέλιο αρχίζει. Κωπηλατούμε σαν σκόρπια διαδήλωση στην αρχή, αλλά καταφέρνουμε να βρούμε ρυθμό στην πορεία. Οι εκπαιδευτές θεοκούζουλοι κάνουν ότι μπορούν για μας διασκεδάσουν. Έχουμε παγώσει τόσο πολύ που πια το νερό δεν μας φαίνετε και τόσο κρύο. Σε κάποιο ήσυχο κομμάτι του ποταμού βουτάμε κιόλας. Μετά από 1:30 περίπου ώρα αλλά κατά τη γνώμη μας με αρκετά «νεκρά» σημεία καταφτάνουμε στη λίμνη, όπου και η διαφορά θερμοκρασίας νερού είναι εμφανέστατη. Στο κέντρο επιχειρήσεων μαθαίνουμε πως δεν υπάρχουν φωτογραφίες απ’ το rafting γιατί οι φωτογράφοι είχαν ρεπό λόγω ότι ήταν κομμάτια απ’ την χθεσινή γιορτή. Την ατυχία μας μέσα…
Πίσω στο ξενοδοχείο για ζεστό μπάνιο για να επανέλθει η θερμοκρασία του σώματος. Ο Γιώργος καβαλάει τη μοτοσυκλέτα και οδεύει για να σβήσει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες.

Το βράδυ καταλήγουμε στην ταβέρνα του ξενοδοχείου για παραδοσιακό φαγητό.

Παραγγέλνουμε τοπικές λιχουδιές όπου και τρώμε για δυο ώρες περίπου. Το τραπέζι δίπλα μας έχει αδειάσει δις. Πριν οδηγηθούμε στα δωμάτια μας περνάμε από το πάρκινγκ για να λιπάνουμε τις αλυσίδες μας, καθώς αύριο μας περιμένουν ακόμα 500 χιλιόμετρα.