Ταξίδι στα δύο άκρα της Ευρώπης


Ημέρα 11η, Βαρκελώνη – Νίκαια (860 χλμ)

Ντιιιν… ντιιιιιν… ντιιιν…
Φτου, Κική, εσύ έβαλες το ξυπνητήρι να χτυπά νυχτιάτικα;
Κική;
Κική…

Πάει αυτή, μόνος πάλι στο ταξίδι, της επιστροφής πια.
Για να δω τον καιρό Ανδόρρας…
Συννεφιά…
Χμμμ;;;;
Συννεφιά;;;;
Φύγαμε για Ανδόρρα!!!

Οι ετοιμασίες πυρετώδεις. Το ξενοδοχείο, πληρωμένο απoβραδίς, το μόνο που χρειάζεται λοιπόν είναι φόρτωμα και βουρ να φύγω από μία βροχερή Βαρκελώνη.

Το να φύγεις από Βαρκελώνη είναι από μόνο του ένα κατόρθωμα. Το να φύγεις μέσω επαρχιακών για να αποφύγεις τα διόδια, ακόμα μεγαλύτερο. Προσωπικά εγκατέλειψα νωρίς την προσπάθεια λόγο του φόβου ότι θα χάσω πολύτιμο χρόνο μιας και το μοτέλ έχει ήδη κλειστεί στη Νίκαια. Δηλαδή, υπό κανονικές συνθήκες, πρέπει να κάνω κοντά 700 χιλιόμετρα και πάνω από 6 ώρες χωρίς στάση για να φτάσω στον προορισμό μου. Τώρα όμως που λέω να πάω μέσω Ανδόρρας, το πράγμα αλλάζει. 830+ χιλιόμετρα και η πρόβλεψη του GPS γράφει για 9,5 ώρες οδήγησης! Και το κερασάκι; Πρέπει λέει να είμαι στο Χόστελ πριν τις 21:00 γιατί μετά η ρεσέψιον κλείνει! Τι σκατά είναι αυτά τα μυστήρια ωράρια που έχουν οι Γάλλοι ξενοδόχοι, μπορεί κανείς να μου πει; Πολύ καλομαθημένους τους έχουμε εδώ στην Ελλάδα θαρρώ. Αυτά όμως είναι ανησυχίες για αργότερα. Προς το παρόν, απολαμβάνω ανέμελος τη διαδρομή με τον καιρό (εκτός από σποραδικές ψιχάλες) να φτιάχνει.

Στάση για τοποθέτηση του κινητού στο τιμόνι ώστε να αναλάβει το ρόλο του GPS. Σας θυμίζω πως όταν βρέχει δεν έχω χάρτες, δεν έχω GPS. Μόνο ότι γράφουν οι πινακίδες, το υποτυπώδες road book στο τανκ μπαγκ και η διαίσθησή μου.

Πλησιάζοντας τα βουνά, εγκαταλείπω τον εθνικό. Τι καταπληκτική διαδρομή! Βουνά, δάση, λίμνες.


Sant Salvador de la Vedella

Το ακόμα ζωντανό μοναστήρι του Sant Salvador de la Vedella (830 μΧ), στο φράγμα de La Baells.

Η θερμοκρασία όσο ψηλότερα ανεβαίνω, πέφτει. Ειδικά στα σκιερά κομμάτια… Μπρρρρ!


Μπορεί οι ταμπέλες να είναι ακόμα στα Ισπανικά, όμως, δε ξέρω, το όλο περιβάλλον αποπνέει μία άλλη αύρα, Γαλλική θα έλεγα.

Ο χαλαρός ρυθμός, η οδηγική και οπτική απόλαυση διακόπτονται ξαφνικά. Ουρά! Έφτασα Ανδόρρα και ετοιμάζομαι να περάσω τα πρώτα σύνορα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης στο ταξίδι. Τα πρώτα πραγματικά σύνορα σε όλη τη διαδρομή. Η ουρά είναι μερικών χιλιομέτρων αλλά η μηχανή ελίσσεται μέσα από τη λωρίδα εκτάκτου ανάγκης και χώνεται μπροστά από κάποιο αμάξι.

Andorra borders

Συνολικά, παρά τις προσπεράσεις, μου πήρε πάνω από μισή ώρα για να φτάσω μέχρι τα σύνορα! Γιατί καθυστερούν άραγε;

Andorra borders

Πραγματικά, δε μπορώ να το εξηγήσω. Εκεί που περίμενα να βγάλω ταυτότητες, διπλώματα, να αδειάσω μπαγκαζιέρες και δε συμμαζεύεται, περνάω μπροστά σε αδιάφορους φύλακες και, έτσι απλά, μπήκα στο έκτο κατά σειρά κράτος σε αυτό το ταξίδι.

Andorra borders

ΑΝΔΟΡΡΑ!

Η Ανδόρρα, ή μάλλον, το «Πριγκιπάτο των Κοιλάδων της Ανδόρρας», όπως επισήμως ονομάζεται, είναι το μεγαλύτερο (468 τετραγωνικά χλμ, 85.000 κάτοικοι) από τα έξι συνολικά μικροκρατίδια της Ευρώπης, κρατίδια που διατήρησαν την ανεξαρτησία τους πραγματικά από τύχη. Σε αυτήν την περίπτωση, η ιστορίας της Ανδόρρας ξεκινάει το 1278 όταν η περιοχή περιήλθε στην Κομητεία της Φουά (Comte de Foix) και στον επίσκοπο του Ουρζέλ (Επίσκοπος της Καταλονίας). Και μπορεί ο επίσκοπος του Ουρζέλ να έμεινε σταθερή αξία, τα δικαιώματα όμως της Κομητείας πέρασαν μετά από γάμο του Ερρίκου Δ΄ στο Γαλλικό Στέμμα. Έτσι, συνέχισε να είναι αυτοτελές μεν αλλά υπό την προστασία ενός Ισπανού επισκόπου και του εκάστοτε Βασιλέως ή σήμερα (λόγο κληρονομικού δικαιώματος) του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας. Μπλέξιμο έ; Αλλά ακριβώς εξαιτίας αυτού του μπλεξίματος, κατάφερε να μείνει ανεξάρτητο. Ανεξάρτητο μεν, αλλά αυτή τη στιγμή Αρχηγοί Κράτους (συνηγεμόνες) είναι ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολλάντ και ο επίσκοπος του Ουρζέλ, Ζουάν Ενρίκ Βίβες Σισίλια (και οι δύο, κυβερνούν δια αντιπροσώπων). Την εκτελεστική εξουσία όμως την έχει η εκλεγμένη δημοκρατικά κυβέρνηση και το κοινοβούλιο, αποτελούμενο από 28 μέλη. Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Andorra la Vella και είναι η μοναδική πρωτεύουσα της Ευρώπης που έχει χτιστεί σε τόσο υψηλό υψόμετρο (1098 μέτρα). Επίσημη γλώσσα του κρατιδίου είναι τα Καταλανικά, αν και ομιλούνται εν πολλοίς Ισπανικά, Γαλλικά και, λιγότερο, Πορτογαλικά. Το φορολογικό σύστημα της Ανδόρρας το έχει καταστήσει φορολογικό παράδεισο και έχει προσελκύσει ένα σωρό ξένους που εργάζονται και διαμένουν μόνιμα στο κρατίδιο. Μάλιστα, υπολογίζεται πως μόνο το 33% περίπου του πληθυσμού είναι γνήσιοι Ανδορρανοί! Η εξαιρετικά χαμηλή φορολογία έχει δώσει στην οικονομική ζωή της χώρας μία ιδιαίτερη νότα. Είναι γεμάτη από βενζινάδικα (20+ λεπτά φτηνότερη από Ισπανία και Γαλλία), τράπεζες αλλά και εμπορικά μαγαζιά που πουλάνε είδη πολυτελείας σε πολύ ανταγωνιστικές τιμές. Περιττό να αναφέρω πως στην πρωτεύουσα υπάρχουν αντιπροσωπείες από όλες τις αυτοκινητοβιομηχανίες κύρους.

Andorra

Η χώρα όλη βρίσκεται σε υψηλό υψόμετρο. Τα χαμηλά εδάφη βρίσκονται στις κοιλάδες που σχηματίζουν τα πολύ ζωηρά και πάντα γεμάτα νερό ρυάκια ανάμεσα στα βουνά (870 μέτρα το χαμηλότερο σημείο) ενώ τα βουνά ορθώνονται τριγύρω μέχρι τα 2946 μέτρα! Το τοπίο έχει μία άγρια ομορφιά όλο το χρόνο ενώ το χειμώνα προσφέρει εξαιρετικές διαδρομές για σκι. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως κάθε χρόνο, πάνω από 11 εκατομμύρια επισκέπτες κάνουν το κουραστικό ταξίδι μέχρι εδώ (δεν υπάρχει αεροδρόμιο) απολαμβάνοντας τη διαδρομή αλλά και την ίδια την όμορφη και πεντακάθαρη χώρα. Όλα τακτοποιημένα, όλα αρχοντικά φτιαγμένα.

Andorra

Αν εξαιρέσεις αυτήν την αίσθηση πως είσαι παγιδευμένος ανάμεσα στα πανύψηλα βουνά, είναι πραγματικά ένα κόσμημα, εμένα μου άρεσε πάρα πολύ!

Andorra
Andorra

Andorra

Γραφείο τουρισμού Ανδόρρας

ΥΓ: Περνώντας από την Ανδόρρα, δεν μπορούσα να φύγω χωρίς να έχω πάρει ένα αναμνηστικό αυτοκόλλητο. Ψάχνω, ψάχνω, τίποτα! Ρωτάω από εδώ, ρωτάω από εκεί, τζίφος! Μέχρι και εδώ στο τουριστικό γραφείο ρώτησα αλλά πέρα από κάτι μεγάλα και μάλλον άκομψα αυτοκόλλητα που μου χάρισε, δεν ήξερε πώς να με βοηθήσει και με παρέπεμψε στα κεντρικά της πρωτεύουσας όπου και πήγα (μερικά χιλιόμετρα πίσω). Εκεί, επιτέλους μου υπέδειξαν ένα μικροσκοπικό μαγαζί με σουβενίρ. Ίσα που φαίνονταν, στριμωγμένο ανάμεσα σε αντιπροσωπείες Porsche και Ferrari. Εδώ παίζονται πολλά λεφτά, ποιος θα ασχοληθεί με αυτοκόλλητα θα μου πείτε. Ε, να που άφησα λοιπόν και εγώ τον οβολό μου στην οικονομία της Ανδόρρας. Αυτοκόλλητα, μαγνητάκι, φουλάρισμα ρεζερβουάρ και συνεχίζουμε.

Andorra
Andorra
Andorra
Andorra
Andorra
Andorra
Andorra

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, περνάει η ώρα. Αν και ξεκίνησα ξημερώματα, τώρα είναι 12:30 και έχω ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μου. Δεν έχω σκοπό να κάνω άλλη στάση, οπότε στο GPS βάζω το χόστελ στη Νίκαια και πηγαίνω στα τυφλά. Το ότι έκανα μαλακία το καταλαβαίνω όταν όλοι στρίβουν δεξιά ενώ εγώ ακολουθώ το GPS που μου λέει αριστερά για να πληρώσω άλλη μία φορά διόδια (τα μοναδικά της Ανδόρρας) και να μπω σε ένα μεγαλούτσικο τούνελ (Tunel d’Envalira, 2892 μέτρα) που πριν το καταλάβω με οδηγεί…

Tunel d’Envalira

Γαλλία;;; Πού είναι τα σύνορα; Τι διάολο, δεν είμαι έτοιμος ακόμα να εγκαταλείψω την Ανδόρρα. Και που ανηφορίζουν όλοι αυτοί;

Andorra

Ξαναμπαίνω Ανδόρρα (μα καλά, από τη πλευρά της Γαλλίας, δεν έχουν σύνορα;) όπου αμέσως ξεκινάει η πόλη El Pas de la Casa, στα 2000 μέτρα! Χμμμ, τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω. Το τούνελ κατασκευάστηκε για να μπορεί κανείς να αποφύγει το πάσο που περνάει ψηλά και προφανώς δυσκολεύεται να μείνει ανοικτό τον χειμώνα. Αυτή τη στιγμή όμως, εγώ πλήρωσα για να αποφύγω κάτι που κάνω αμάν να βρω…
Τέλεια…

Andorra

Δεν πειράζει, θα περάσω το πάσο, έστω και αν το κάνω ανάποδα. Στη φωτογραφία, ότι είναι από το ρυάκι (περνάει από πάνω του η γέφυρα) και απέναντι, είναι Γαλλία. Στη γέφυρα, καταλήγει το τούνελ που πέρασα πριν λίγο, ενώ η συνοριακή διάβαση Γαλλίας – Ανδόρρας (όπως ανακάλυψα αργότερα) βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα παρακάτω.

Andorra
Andorra

Η άνοδος απότομη μέσω ενός φιδίσιου δρόμου που από τα 2000 μέτρα με ανεβάζει σύντομα στα 2408 και στην κορυφή του περάσματος Port d’Envalira, του ψηλότερου ασφαλτοστρωμένου δρόμου των Πυρηναίων. Εδώ πάνω είναι που είδα και τη χαμηλότερη ένδειξη θερμοκρασίας σε όλο το ταξίδι. 3,5 βαθμούς κελσίου, μεσημέρι, 29 Ιουλίου! Τι υπάρχει εδώ πάνω; 2-3 σχεδόν κολλητά βενζινάδικα, ένα φαστφουντάδικο, αυτά. Α, και μερικά σκόρπια κτίρια στα κοντινά βουνά. Κτίρια που φιλοξενούν κεραίες ή και εγκαταστάσεις για σκι τον χειμώνα. Υπάρχουν και πολλοί χωματόδρομοι που ξεκινάνε από εδώ πάνω για να εξυπηρετήσουν τα κτίρια που προανέφερα και οδηγούν σε ακόμα ψηλότερα περάσματα και κορυφές. Για να πω την αμαρτία μου, μπήκα άσκημα σε πειρασμό να χωθώ στους χωματόδρομους και όπου με βγάλει (τη φωτογραφία εξάλλου την έβγαλα έχοντας χωθεί ελαφριά σε έναν). Το ότι δεν το έκανα, οφείλεται σε τρεις λόγους. Πρώτον, έχει αρχίσει να βρέχει. Βρέχει τόσο που όχι απλά έχω φυλάξει το κινητό και πλέον πηγαίνω στα τυφλά, αλλά ούτε που τολμάω να βγάλω τη φωτογραφική μηχανή. Δεύτερον, έχει σαφέστατες απαγορευτικές πινακίδες. Τρίτον και κυριότερο, κοντεύει μία, πρέπει να είμαι πριν τις 21:00 στη Νίκαια και έχω ακόμα ΠΟΛΛΕΣ ώρες οδήγησης μπροστά μου.

Port d'Envalira

Κατάβαση λοιπόν χωρίς στάση, ούτε που ασχολούμαι με το να περιμένω στην ουρά του φυλακίου των συνόρων Ανδόρρας – Γαλλίας (οι φύλακες με λυπήθηκαν και μου κάνανε σήμα να περάσω αμέσως) και προσπερνώντας χαλαρά τα βραδυπορούντα αυτοκίνητα, οδεύω σε χαμηλότερα υψόμετρα.

Τα τρία μικρά «supercars» είναι Opel Speedster που ήρθαν εδώ από κάποιο Γερμανικό club

Δεν έχω ιδέα που πάω, μόνο πως πάω με κατεύθυνση βόρεια και κατεβαίνω, οπότε, καλά θα πηγαίνω. Κάποια στιγμή βρίσκω διασταύρωση δεξιά και πάω από εκεί, ανατολικά εξάλλου είναι και η Νίκαια, άντε και η θάλασσα, θα βρω τρόπο να κινηθώ, που θα πάει.

Col de Puymorens

Col de Puymorens, 1915 υψόμετρο υπό δυνατή βροχή!

Η τύχη ή το ένστικτο, με φέρνει από αυτήν τη φανταστική διαδρομή. Γεμάτη στροφές, μέσα από πανέμορφες κοιλάδες, δάση και γραφικά χωριά. Με αυτή τη βροχή όμως, μόνο με τη GoPro τολμώ να βγάλω φωτογραφίες (είναι στην αδιάβροχη θήκη, ευχαριστώ Σταύρο) που και πάλι, τα δύο τρίτα βγαίνουν άχρηστες από τις σταγόνες που είναι σκόρπιες πάνω στο φακό.




Latour-de-Carol

Latour-de-Carol. Πλέον, οδηγάω ξυστά στα σύνορα Ισπανίας – Γαλλίας αλλά σκοπεύω να μείνω Γαλλία. 🙂

Φτιάχνει ο καιρός, φτιάχνει και η διάθεση. Βρε λες να προλάβω;

Οπ, να και τα φιλαράκια με τα Opel. Τα είχα προσπεράσει αλλά με τις στάσεις με ξαναπέρασαν και τώρα που είδαν λίγο ήλιο είπαν να βγουν από τα κονσερβοκούτια τους για να ξεμουδιάσουν… 🙂

Ουστ…

Φλώροι 🙁

Η διαδρομή μπορεί πλέον να μην έχει τον δραματικό τόνο που φέρνει η βροχή, παραμένει όμως συγκλονιστικά όμορφη.

La Tet valley

Περνώντας από την κοιλάδα του La Tet!


Pont Gisclard bridge

Τραινογέφυρα Pont Gisclard, (γέφυρα του 1908)


Séjourné-Viadukt bridge

Τραινογέφυρα Séjourné-Viadukt


Villefranche-de-Conflent: από εδώ ξεκινάει το κίτρινο τραινάκι «Ligne de Cerdagne», ένα σχετικά στενό ηλεκτρικό τρένο που περνάει μέσα από μία πανέμορφη διαδρομή 68 χιλιόμετρων μέχρι το Mont Louis. Το Villefranche είναι μία ιστορική, όμορφη καστροπολιτεία που σίγουρα αξίζει μία επίσκεψη. Όχι αυτή τη φορά όμως, τώρα απλά συνεχίζω χωρίς καν να μειώσω ταχύτητα

Villefranche-de-Conflent
Villefranche-de-Conflent
Villefranche-de-Conflent

Τελευταίες ανοικτές κοιλάδες και επαρχιακός, πριν…

…πριν βγω πάλι στον εθνικό και πριν, βεβαίως, πληρώσω τον πιο μισητό εχθρό του ταξιδιώτη. Τα διόδια!

Κατά τα άλλα; Η ώρα είναι δύο, έχω μπροστά μου σχεδόν 500 χιλιόμετρα μέχρι το Χόστελ στη Νίκαια, και πρέπει να είμαι εκεί πριν τις 21:00. Φουλ γκάζι λοιπόν και, wish me luck, που λένε και τα αμερικανάκια.

Με τα σταθερά ραντάρ να καραδοκούνε κάθε τρεις και λίγο, να βλέπω τακτικά την αστυνομία και τα όρια ταχύτητας το πολύ στα 130, κινήθηκα όσο μπορούσα πιο γρήγορα μου επέτρεπαν οι διαολεμένοι πλάγιοι άνεμοι που φυσάνε πάντα εδώ και μέσα στα νόμιμα πάντα πλαίσια. Ακόμα και για κατούρημα, προτιμούσα να σταματάω κάπου στη μέση του δρόμου για να κατεβαίνω, να αδειάζω, και να συνεχίζω χωρίς να σβήνω και χωρίς να χρειάζεται να ψάχνω τουαλέτες στα πάρκινγκ. Για τα 500 χιλιόμετρα, χρειάστηκα τελικά περίπου τεσσερσήμισι ώρες! Άθλος! Λίγο ακόμα ψάξιμο και φτάνω ψόφιος από την κούραση στο Villa Saint Exupery Gardens Hostel, τη στιγμή που δύει ο ήλιος. Πολλά θετικά αλλά και αρκετά αρνητικά για το συγκεκριμένο Hostel. Στα θετικά είναι ο όμορφος κήπος, έχει και χώρο να παρκάρω τη μηχανή μου. Στα αρνητικά, το δωμάτιο. Χωράει οριακά 10 άτομα. Είμαι ο δέκατος. Στα θετικά το ότι μου έχουν αφήσει ένα κρεβάτι δίπλα στο παράθυρο, το πάνω μέρος μίας από τις πέντε διώροφες κουκέτες και ανάμεσα σε τέσσερα θηλυκά. Ναι, νεαρές κοπέλες, τέσσερεις από δαύτες, στον ίδιο θάλαμο με εμένα 🙂 στα θετικά το λογαριάζω και αυτό! Το κακό είναι πως είναι και άλλοι πέντε μαντραχαλάδες μαζί που τις καμακώνουν άγρια. Προβλέπετε το μπίρι-μπίρι να πάει αργά μου φαίνεται απόψε 🙁 Σίγουρα στα αρνητικά. Θέλω μία πρίζα για το κινητό, μία για την GoPro και μία για την μπαταρία της φωτογραφικής. Ρωτάω για πρίζα, υπάρχουν δύο πρίζες που έχουν μάλιστα καπαρωθεί από δύο κοπέλες που κοιμούνται δίπλα. Προσφέρονται να μου αδειάσουν τη μία για καμία ώρα αλλά εγώ φέρομαι ιπποτικά και αρνούμαι. Και δώστου τα νo πρόμπλεμ και δώστου τα γιου αρ ουέλκομ και δε συμμαζεύεται. Ελληνική ευγένεια ρε παιδί μου. Αρνούμαι ως ιππότης, δε σημαίνει πως μου αρέσει κιόλας ε; Μπάνιο; 3 μπάνια, χωρίς κλειδαριά, για 60 τουλάχιστον άτομα. Συνεχώς πιασμένα, συνεχώς βρεγμένα. Άστο, δε βρωμάω και τόσο. Πάντως, μόλις τακτοποιούμαι λιγάκι, συνειδητοποιώ πως η όλη ιστορία έχει το χάζι της. Κουβέντα πιάνεις για πλάκα σε τέτοια στέκια και η παρέα είναι εξασφαλισμένη, όρεξη να έχεις. Εγώ όμως είμαι πια κουρασμένος και από νωρίς πέφτω να κοιμηθώ. Μόλις ξαπλώνω, αρχίζει δυνατή μουσική. Έχει πάρτι, ακριβώς κάτω από το παράθυρό μου! Great! Άλλοι από κάτω κάνουν πάρτι, στο δωμάτιό κάνουν καμάκι, εγώ δεν έχω ωτοασπίδες ούτε σκίαστρο για τα μάτια, προβλέπετε να περάσω τέλεια νύχτα! Κάποια στιγμή, θαρρώ με λυπήθηκαν και κλείσανε το φως…

Τέλος και αυτή η μέρα, η ενδέκατη αυτού του ταξιδιού. Και τι μέρα; Γύρω στις 12 ώρες οδήγηση και κάπου 860 απολαυστικά χιλιόμετρα μας χάρισε αυτή η μέρα. Σαν κερασάκι έχουμε και το πέρασμα από ένα ακόμα κράτος, το έκτο στη σειρά του ταξιδιού, την Ανδόρρα.

Και μαζί βεβαίως, ήρθε η ώρα η μπαγκαζιέρα να αποκτήσει άλλο ένα πολύτιμο αυτοκόλλητο. Καλοφόρετο…

…χμμμ, ξανάνοιξαν το φως τα ξαναμένα…

«Ρε μάγκες! Κλοζ δε λάιτς, φακ ιν δε νταρκ εντ λετ με σλιιπ το κερατό μου πχια!»
Να δω πως θα ξυπνήσω αύριο…
Χμμ;;;

« Προηγούμενη Σελίδα Επόμενη Σελίδα »
Σελίδες: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14
Μπορείτε να ακολουθήσετε τις απαντήσεις σε αυτή την καταχώρηση μέσω RSS 2.0 feed.You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.
Subscribe
Notify of
guest

7 Comments
Inline Feedbacks
View all comments
Γιάννης ΑΡΓΟΣ
Γιάννης ΑΡΓΟΣ
7 years ago

Απολαυστική περιγραφή, με ταξίδεψες, πολλά μπράβο από έναν συνάδελφο μοτοσυκλετιστή με μόλις δύο αυτοκόλλητα (S.Marino, Ita) στην πλαϊνή βαλίτσα του!Στα επόμενα …!!!

Tasos Ananiadis
Tasos Ananiadis
7 years ago

Πολυ ομορφο ταξιδι και ακομα πιο ομορφη περιγραφη!Παντα τετοια!

Nikolaos S Monk Kotzampasis
Nikolaos S Monk Kotzampasis
7 years ago

Νέος χρόνος που ξεκινά διαβάζοντας “Μάρκα”, μόνο καλά μπορεί να πάει!!!

Pantelidis Giwrgos
Pantelidis Giwrgos
7 years ago

Υπέροχο ταξίδι, ότι πρέπει για να αρχίσει η νέα χρονιά, καλή χρονιά να χουμε με ακόμα πιο όμορφα ταξίδια για όλους μας!!!

7
0
Would love your thoughts, please comment.x
()
x