3η Μέρα (15 Αυγούστου)
Διαδρομή: Turin – Chamonix
Χιλιόμετρα: 390
Αναχώρηση στις 10 από το Τορίνο για να κάνουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή.
Φτάσαμε γρήγορα στην Susa και από εκεί αρχίσαμε να έχουμε την πρώτη επαφή με τις Άλπεις.
Ο δρόμος είχε αρκετή κίνηση κυρίως από μηχανάκια, ποδήλατα και αυτοκινούμενα τροχόσπιτα. Η διαδρομή αποκτά αγρία ομορφιά και μετά από κάποια χιλιόμετρα και αφού περάσαμε τα σύνορα Ιταλίας-Γαλλίας κάνει την εμφάνιση της η λίμνη Mont Cenis. Το χρώμα των νερών της λίμνης ποικίλει ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και την ώρα της ημέρας αφού τις μέρες με ήλιο το χρώμα είναι τυρκουάζ, ενώ τις συννεφιασμένες γκρίζο.
Από εκεί αναχωρούμε για το πρώτο πέρασμα των Αλπεών το Col de l’lseran. Πρώτα όμως θα περάσουμε από τα ομορφιά χωριά Lanslebourg, Bessans και Bonneval (ένα από τα 100 πιο όμορφα χωριά της Γαλλίας).
Χωριά σπάνιας ομορφιάς και κομψότητας που σαν κάδρο χρησιμοποιούν το Αλπικό τοπίο που πράγματι τους δίνει ένα ξεχωριστό χρώμα. Όλα τα χωριά διαθέτουν χιονοδρομικά κέντρα και μέρη που μπορείς να κάνεις αναρρίχηση και ποδήλατο.
Η διαδρομή από την λίμνη μέχρι το πέρασμα είναι αρκετά διασκεδαστική αφού πρόκειται για έναν απότομο κατηφορικό δρόμο με καλοσχεδιασμένες στροφές και μετά ένα απότομο ανέβασμα που φτάνει την αδρεναλίνη στα ύψη χωρίς όμως να τρομάζει τον οδηγό.
Άφιξη στο Col de l’lseran, στο δεύτερο υψηλότερο πέρασμα των Άλπεων, στα 2764μ Το τοπίο που αντικρίζουμε είναι πρωτόγνωρο για εμάς. Γυμνή γκρίζοι βράχοι, με ελάχιστο πράσινο, ενώ όλο το σκηνικό είναι έτσι διαμορφωμένο που σε κάνει να έχεις έναν απέραντο σεβασμό απέναντι στη φύση και αυτό που έχει δημιουργήσει.
Εικόνες διαφορετικές και εντελώς ξένες . Εικόνες έντονες που σου μένουν. Εκεί αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε καλύτερα το τι θα έχουμε να δούμε στην συνεχεία.
Παρεμπίπτοντος οι μηχανές που είχαν μαζευτεί από όλα τα κράτη της Ευρώπης ήταν πολλές.
Κατηφορίζοντας μπαίνουμε στην κοιλάδα Val d’ lsere και κάνουμε μια καταπράσινη διαδρομή .
Μετά από 80 χιλιόμετρα συναντάμε το Col du petit St-Bernard (2188μ). Εδώ αποχαιρετούμε την Γαλλία και μπαίνουμε ξανά στην Ιταλία.
Στην συνεχεία ο δρόμος θα μας οδηγήσει στην πόλη της Aosta.
Καταλήγουμε μετά από 125 χιλιόμετρα στο Col du Grand St-Bernard.
Το πέρασμα αυτό είναι και τα σύνορα μεταξύ Ιταλίας-Ελβετίας. Εκεί θα συναντήσουμε και για πρώτη φορά τελωνειακούς υπαλλήλους αλλά δεν θα μας κάνουν κανέναν έλεγχο. Ήρθε λοιπόν και η ώρα της πρώτης μεγάλης στάσης για μπυρίτσα και αγνάντεμα.
Φυσικά αυτό που χαρακτηρίζει το μέρος είναι το εκτροφείο σκύλων του Αγίου Βερνάρδου το οποίο βρίσκεται διπλά σ’ ένα πανδοχείο ηλικίας σχεδόν εννιακοσίων ετών. Το συγκεκριμένο πέρασμα χρησιμοποιείται από την εποχή των ρωμαϊκών λεγεώνων, ενώ το 1123μ.X. ο μοναχός Bernard von Mention ίδρυσε το πανδοχείο-μονή με σκοπό να προσφέρει βοήθεια στους προσκυνητές. Μέσα στους αιώνες οι μοναχοί και τα σκυλιά έσωσαν αμέτρητους χαμένους ταξιδιώτες. Ακόμη και σήμερα οι «οι Υιοί του Αγίου Βερνάρδου» συνεχίζουν να ζουν στο πανδοχείο, να εκτρέφουν σκυλιά και να προσφέρουν ένα απλό κατάλυμα στους ταξιδιώτες .
Μετά από μια ώρα φεύγουμε και αφού περνάμε μέσα από αρκετά μικρά και μεγάλα τούνελ καταλήγουμε στο Martigny. Από εκεί και για τα επόμενα 50 χιλιόμετρα θα κάνουμε μια ονειρεμένη διαδρομή που την χαρακτηρίζουν η ποιότητα του δρόμου, η τοποθεσία της ,καθώς επίσης και η ξεχωριστή στιγμή όταν αντικρίζεις απότομα για πρώτη φορά το όρος Mont-Blanc.
Στο μέσον της διαδρομής βρίσκονται και τα εγκαταλειμμένα κτήρια των συνόρων μεταξύ Ελβετίας-Γαλλίας.
Στο σημείο εκείνο είναι απαραίτητος και ο ανεφοδιασμός γιατί η διάφορα στην τιμή της βενζίνης είναι αρκετά μεγάλη (1,12€ Ελβετία, 1,30-1,42€ Γάλλια-Ιταλία).
Άφιξη στο Chamonix.
Όμορφη πόλη -και όχι χωριό- με πολύ κίνηση και παρά πολύ κόσμο. Βρίσκεται στα 1050μ και παρόλο που νομίζαμε ότι είναι χειμερινός προορισμός τελικά αποδείχθηκε ότι και το κατακαλόκαιρο γίνεται ο ίδιος πανικός. Κάναμε το λάθος να μην κλείσουμε δωμάτιο και για πάνω από δυο ώρες προσπαθούσαμε να βρούμε κάποιο ελεύθερο, πράγμα αδύνατο. Τελικά με τα πολλά καταλήξαμε να κοιμηθούμε σε ένα ξενοδοχείο στα σύνορα Ελβετίας-Γαλλίας και σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από το Chamonix (58€). Η ώρα είχε περάσει για τα καλά (23:00+) και η κουζίνα του ξενοδοχείου είχε κλείσει με αποτέλεσμα να γυρίσουμε ξανά στο Chamonix για να φάμε. Και εκεί η κατάσταση μια από τα ιδία. Σε αρκετά μαγαζιά να έχουν κλειστές κουζίνες και να τρώμε στο τέλος ένα ψιλοαπαίσιο σάντουιτς. Παρόλη την ταλαιπωρία και τον εκνευρισμό που μας προκάλεσε όλη αυτή η κατάσταση στο τέλος κρατήσαμε τα καλά της ημέρας που πραγματικά μας έκανε να γνωρίσουμε σπάνιας ομορφιάς μέρη.
Κατά της 2:00 και πάλι, την πέσαμε για ύπνο στο ‘Hilton’.
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα »/td> |
