Los Taxidious Periplanisious

Μέρα 15η, La Spezia -Ancona (χλμ: 428)

Πλουσιότατο πρωινό μιας και είμαστε επί ιταλικού εδάφους και αυτό περιλαμβάνεται στην τιμή. Ο καιρός έξω μουντός έτοιμος για βροχή. Μέχρι να φορτώσουμε τις μοτοσυκλέτες μας αρχίζει η βρόχα. Βάζουμε τα αδιάβροχα και βγαίνουμε για 10 χιλ. στην autostrada, κόστος 2€… Στρίβουμε στο χωριό Aulla και τραβάμε προ το Passo di Cerreto (1260m). Λόγω της βροχής ο δρόμος γλιστράει αρκετά. Συνετή βροχερή οδήγηση λοιπόν, όπου σύντομα γίνεται και ομιχλώδης. Η πυκνή ομίχλη κάνει την ορατότητα σχεδόν αδύνατη. Ευτυχώς ο δρόμος είναι παντελώς άδειος. Φτάνουμε στην κορυφή του περάσματος όπου υπάρχουν 2 καφέ-εστιατόρια. Δεν σταματάμε συνεχίζουμε με τους ίδιους αργούς ρυθμούς. Η ομίχλη πυκνώνει ακόμα πιο πολύ. Διασταυρωνόμαστε με κάτι ποδηλάτες που ανεβαίνουν το πέρασμα. Υπάρχουν και χειρότεροι από εμάς…

Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω η ομίχλη διαλύεται και η βροχή σταματάει. Μπαίνω σε ένα πάρκινγκ για ξεμούδιασμα. Χαζεύουμε την πανέμορφη θέα από κάτω μας.

Ο Μήτσος δείχνει κάτι στο λάστιχο του V-Strom του Δημήτρη. Μία ξυλόβιδα…

Τσεκάρουμε, χάνει αέρα αλλά λίγο. Χρειαζόμαστε αέρα έτσι τσεκάρω το navigator για βενζινάδικο. Σε 12 χιλιόμετρα μου λέει. Φεύγουμε σφαίρα και σε μερικά λεπτά παρκάρουμε έξω απ` το βενζινάδικο. Η επισκευή γίνεται τάχιστα καθώς έχει αρχίσει πάλι να ψιλοβρέχει.

Συνεχίζουμε μετά βροχής μέσω γραφικών χωριών για 50 περίπου χιλιόμετρα μέχρι να πιάσουμε autostrada. 280 χιλιόμετρα μας χωρίζουν απ` την Ανκόνα. Ο καιρός ανοίγει αλλά η διάθεση μου έχει πέσει κατακόρυφα. Έχω μπει σε ρυθμούς επιστροφής και δεν μου αρέσει καθόλου. Συχνά-πυκνά κοιτάω προς τα πίσω και σκέφτομαι να κάνω μεταβολή. Οι σκέψεις αυτές μου κρατάν παρέα για 150 περίπου χιλιόμετρα όπου κάνουμε στάση σε κάποιο βενζινάδικο για καφέ και για να τσιμπήσουμε κάτι. Ο καιρός έχει ανοίξει για τα καλά και τα αδιάβροχα παίρνουν θέση στις μπαγαζιέρες μας. Δεν μας πιέζει ο χρόνος έτσι κάνουμε ένα μεγαλοπρεπές διάλειμμα.

Ξανακαβαλάμε τα μοτοσακά για να διανύσουμε τα 130 χιλιόμετρα που μας χωρίζουν από την Ανκόνα. Οι σκέψεις της μεταβολής μου κάνουν παρέα και γι` αυτά τα χιλιόμετρα. Μια μικρή μπόρα προσπάθησε μάταια να τις σβήσει.

Λίγο πριν τα διόδια πιάνει τον Κώστα κόψιμο. Μάλλον φταίει η πίτσα που έφαγε στο εστιατόριο του πάρκινγκ. Δεν την παλεύει. Σταματάει και χώνεται στο χαντάκι της autostrada. Σαν γνήσιοι φίλοι εμείς τον βοηθάμε γελώντας και αποθανατίζοντας τον να ξελαφρώνει…

Αν παρατηρήσετε καλά θα δείτε ένα κεφαλάκι να προεξέχει απ` το χαντάκι

Περνάμε τα διόδια πληρώνοντας 13,70€ και κατευθυνόμαστε για check in.

Χρησιμοποιώ όλες τις μεθόδους που ξέρω για να πείσω την γλυκύτατη Ιταλίδα να μας δώσει 2 πλήρεις καμπίνες, να μην βάλει δηλαδή κανένα άλλο στην κουκέτα που περισσεύει. Τα καταφέρνω και οδηγούμαστε προς επιβίβαση.

Σύντομα βρισκόμαστε εντός του πλοίου. Στο σαλόνι του πλοίου ακούμε ειδήσεις μετά από 15 μέρες… εκλογές σε 15 μέρες… γέλια… Στη συνέχεια η Εθνική παίζει πάλι μπάσκετ με τους Ιταλούς. Κάθε χρόνο βλέπουμε μπάσκετ στο καράβι… Ούτε προγραμματισμένο να το είχαμε…

Σύντομα ο ένας μετά τον άλλον παίρνει τον δρόμο για τις καμπίνες μας…