Los Taxidious Periplanisious

Μέρα 4η, Barcelonnette – Mende (χλμ: 379)

Ο καιρός είναι μουντός έτοιμος να συνεχίσει την χθεσινοβραδινή βροχή. Κάνει αρκετό κρύο. Φορτώνουμε τις μοτοσυκλέτες μας γρήγορα για να γλυτώσουμε το πρωινό μπάνιο. Κοιτάζω δυτικά όπου και κατευθυνόμαστε. Τα σύννεφα φαίνεται να αραιώνουν. Ξεχυνόμαστε στον πανέμορφο ανοιχτό και ψιλοάδειο δρόμο.

Περνάμε δίπλα απ` την πανέμορφη λίμνη Serre-Poncon και συνεχίζουμε από στενά ερημικά δρομάκια μέχρι να συναντήσουμε τον N85, γνωστό και ως route Napoleon. Το πέρασμά μας από αυτόν είναι σύντομο -θα ξανασυναντήσουμε ένα μεγάλο κομμάτι του κατά την επιστροφή μας- και συνεχίζουμε πάλι από έρημα δρομάκια που διασχίζουν τα δάση της κεντρικής Γαλλίας.

Έχουμε διανύσει περίπου 100 χιλιόμετρα, τα περισσότερα μέσα από πανέμορφα δάση, όταν αποφασίζουμε ότι ήρθε η ώρα για στάση. Παρκάρουμε σε ένα άριστα οργανωμένο πάρκινγκ για σαντουιτσάκι και φραπεδάκι.

Επόμενός μας σταθμός το εντυπωσιακό Gorges de l`Ardèche. Το φαράγγι εκτός απ` την ομορφιά του, είναι γνωστό και για την τέλεια ποιότητας της ασφάλτου του. Στην είσοδο του φαραγγιού υπάρχει μια προειδοποιητική πινακίδα που αναφέρει «Πολλά ατυχήματα έχουν συμβεί εδώ, σύνεση».

Ο δρόμος που διασχίζει το φαράγγι δεν έχει μπαριέρες οι πλαγιές είναι απότομες και τα ατυχήματα συχνά απ` ότι φαίνεται. Απορώ βέβαια πως μπορείς να χάσεις πρόσφυση σε τέτοιο δρόμο. Είναι τόσο μαγευτική η διαδρομή που με το ζόρι σταματάω για να τραβήξω δύο φωτογραφίες από το νοτιοανατολικό πέρασμα του φαραγγιού.

Σταματάμε για να δροσιστούμε σε μια καντίνα στο μέσο περίπου της διαδρομής. Το φαράγγι από κάτω μας εντυπωσιακό, θυμίζει μικρό Grand Canyon. Ο ομώνυμος ποταμός που το διασχίζει είναι γεμάτος με εκδρομείς που ασχολούνται με το σπορ του κανόε-καγιάκ.

Μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες συνεχίζουμε προς την βορειοδυτική έξοδο του φαραγγιού, η οποία προς κακή μας τύχη σφύζει από κίνηση. Η πλευρά αυτή του φαραγγιού είναι γεμάτη με κάμπινγκ τα οποία προορίζονται για τους κανοεκαγιακάδες (πω πω λέξη, τρέμε Μπαμπινιώτη). Τροχόσπιτα και λεωφορεία πηγαινοερχόντουσαν, κάνοντας τα βεντιλατέρ το μοτοσυκλετών μας να πάρουν μπροστά. Χρησιμοποιώντας ελληνικές μεθόδους και εκμεταλλευόμενοι την ευρωπαϊκή παιδεία των οδηγών που συναντάμε, καταφέρνουμε να ξεμπερδέψουμε γρήγορα από την κίνηση. Ακολουθούμε τον D901 ο οποίος περνάει δίπλα από το διεθνές πάρκο Des Civennes. 80 χιλιόμετρα μοναδικής καταπράσινης ομορφιάς, χωρίς κίνηση, με τέλεια άσφαλτο και με μερικά διάσπαρτα κάστρα να συμπληρώνουν την ομορφιά του τοπίου. Τι άλλο μπορείς να ζητήσεις για το φινάλε μιας ημέρας;

Πλησιάζοντας το Mende ελαττώνω ταχύτητα για να ξαναμαζευτεί το κομβόι μας. Ο Δημήτρης είχε σταματήσει για φωτογραφίες και έχει μείνει λίγο πίσω. Ακριβώς στα όρια της πόλης πέφτουμε σε μπλόκο με τουλάχιστον 10 πολισμάνους. Μας κοιτάν περίεργα, μάλλον δεν μπορούν να πιστέψουν ότι πηγαίνουμε τόσο σιγά. Ούτε εμείς μπορούμε να πιστέψουμε την κωλοφαρδία μας. Πέντε λεπτά νωρίτερα πηγαίναμε κομμάτια.

Με αργά βήματα λόγω κίνησης, διασχίζουμε το Mende. Παρκάρουμε στο ανοικτό πάρκινγκ του ξενοδοχείου Du Pont Roupt. Ούτε αυτό το ξενοδοχείο καταφέρνει να μας εντυπωσιάσει. Τα δωμάτια στενά χωρισμένα με γυψοσανίδες και οι τουαλέτες τους παλιές, ετοιμόρροπες. Ζοριζόμαστε να τακτοποιηθούμε λόγω χώρου, αφού καλά-καλά δεν χωράν οι βαλίτσες των μοτοσυκλετών στο δωμάτια. Αφού τα καταφέρνουμε εξορμούμε στην πόλη των ιαματικών πηγών και των spa. Το ξενοδοχείο βρίσκεται δίπλα στον γραφικό ποταμό Lot.

Λέτε να κλέβουν εδώ;

Τον προσπερνάμε και οδεύουμε προς την παλιά πόλη. Πρώτη στάση στον εντυπωσιακό καθεδρικό ναό της Παναγίας. Εντυπωσιακά βιτρό και δεκάδες παρεκκλήσια κοσμούν το εσωτερικό του ναού.

Συνεχίζουμε την βόλτα μας στην παλιά πόλη ψάχνοντας ταυτόχρονα κάποιο εστιατόριο.

Δικαστικό μέγαρο

Δεν υπάρχει δέντρο πάνω απ` αυτό το υπόστεγο. Τα κλαδιά είναι ζωγραφισμένα στο plexiglas…

Μισογκρεμισμένος πύργος

Ζωγραφιά έξω από ένα βιβλιοπωλείο

Άλλη μία σε κάποιο κτίριο

Η ανεύρεση εστιατορίου αποδεικνύεται δύσκολη υπόθεση και ζητάμε τη βοήθεια του navigator. Μας δείχνει 6 εστιατόρια κοντά και επισκεπτόμαστε το ένα μετά το άλλο. Δεν μας γεμίζει κανένα το μάτι. Κατά τύχη ανακαλύπτουμε ένα μη χαρτογραφημένο, το Les Voutes. Γραφικότατο, φτηνό και με υπέροχη κουζίνα καταφέρνει εύκολα να σβήσει την πείνα μας. Ο σερβιτόρος δεν μπορούσε να πιστέψει πως 7 νομάτοι παρήγγειλαν 13 πιάτα.

Νωρίτερα έχουμε σταμπάρει μια μπυραρία σε μια πλατεία στην παλιά πόλη. Οι μόνοι θαμώνες της pub είναι η πιτσιρικαρία της πόλης.

Απολαμβάνουμε την Guinness μας και κατηφορίζουμε προς το ξενοδοχείο για ξεκούραση.