Los Taxidious Periplanisious

Μέρα 5η, Mende – Andorra la Vella (χλμ: 447)

Σηκωνόμαστε αρκετά νωρίς και φορτώνουμε τα πράγματα μας μηχανικά. Φοράμε επενδύσεις και χοντρά γάντια καθώς το κρύο είναι τσουχτερό. Γεμίζουμε τα ρεζερβουάρ μας και ξεχυνόμαστε στο δρόμο. Διανύουμε περίπου 30 χιλιόμετρα πριν φτάσουμε στο μαγευτικό Gorge du Tam.

Στα πόδια μας ένα γραφικό χωριουδάκι, το Sainte-Enimie, χτισμένο μέσα στο φαράγγι και δίπλα του ο ποταμός Tam. Ο ήρεμος ποταμός, γεμάτος και εδώ με κανόε-καγιάκ. Ο δρόμος που διασχίζει το φαράγγι είναι στενός και με πολλές λακκούβες. Ο Στέλιος τον ονομάζει πολύ σωστά «ελληνικό δρόμο με ευρωπαϊκή άσφαλτο». Το φαράγγι διαρκεί 50 εντυπωσιακά αλλά ολίγον κουραστικά χιλιόμετρα μέχρι το χωριό Millau.

Διασχίζουμε το χωριό και περνάμε κάτω την εντυπωσιακή γέφυρα του A75 -εθνικής γαλλικής οδού-, πριν πέσουμε σε ένα τοπικό πανηγύρι στο χωριό Saint-Georges-de-Luzencon, το οποίο και μας καθυστερεί αρκετά. Συνεχίζουμε να διασχίζουμε μικρά, γραφικά και τουριστικά χωριουδάκια πριν αποφασίσουμε ότι ήρθε η ώρα για στάση. Σταματάμε σε ένα οργανωμένο πάρκινγκ για πρωινό και καφέ. Στο πάρκινγκ μπαίνει μια οικογένεια που ταξιδεύει με ποδήλατα. Τραβάνε και αυτοί προς Ανδόρα, με τη διαφορά πως αυτοί θα φτάσουν σε 3 μέρες. Εμείς έχουμε ακόμα κοντά 300 χιλιόμετρα και έχει ήδη πάει 1:00 το μεσημέρι.

Το θερμόμετρο έχει ανεβεί αισθητά έτσι οι επενδύσεις παίρνουν θέση στις μπαγαζιέρες μας. Τσιμπολογάμε, πίνουμε το φραπεδάκι μας και αναχωρούμε με τάχιστες κινήσεις για να διασχίζουμε το εθνικό πάρκο Des Grands Causses. Ο δρόμος, ο οποίος είναι κυριολεκτικά δικός μας, διασχίζει καταπράσινα λιβάδια σε μικρό υψόμετρο. Οι φωτογραφικές μηχανές μας αδυνατούν να αποδώσουν την ομορφιά του απέραντου πράσινου.

Τα λιβάδια κάποια στιγμή τελειώνουν και αρχίζουν τα καταπράσινα δάση όπου σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη κίνηση σε κάνει να νομίζεις πως ταξιδεύεις σε μια άλλη εποχή. Έχουμε διανύσει κοντά στα 150 χιλιόμετρα από την τελευταία μας στάση και είναι ώρα για μικρό διάλειμμα. Βλέπω ένα όμορφο πάρκινγκ δίπλα από τον ποταμό Aude και στρίβω μέσα σε αυτό.

Ο Μήτσος και ο Κώστας δοκιμάζουν την αδιαβροχοποίηση στις μπότες τους. Πέρα απ` την πλάκα, οι μπότες δεν έβαλαν σταλιά νερό.

Μπαίνοντας στο πάρκινγκ πατάω ένα σίδερο καρφωμένο μέσα στο έδαφος το οποίο και σκίζει το πίσω ελαστικό μου. Αρχικά δεν το αντιλαμβάνομαι παρά μόνο όταν ξανακαβαλάω την μοτοσυκλέτα για να φύγουμε. Το γραφικό πάρκινγκ παίρνει ξαφνικά τη μορφή pits του Moto GP. Έξι άτομα έχουν πέσει πάνω στο TDM και η Αντιγόνη καταγράφει όλο το σκηνικό στο video. Μέσα σε 2 λεπτά ένα κορδόνι και 2 αμπούλες αέρα επισκευάζουν το λάστιχο. Οι αμπούλες δεν φτάνουν για να φουσκώσουν το λάστιχο, έτσι τσεκάρω το navigator για το πιο κοντινό βενζινάδικο. Είχαμε να συναντήσουμε βενζινάδικο αρκετή ώρα και αρχικά ανησύχησα αλλά ευτυχώς έχει σε μόλις 2 χιλιόμετρα όπως αναφέρει το navigator. Καθ` οδών λοιπόν για το βενζινάδικο το οποίο δυστυχώς δεν έχει αέρα. Το navigator δείχνει και άλλα βενζινάδικα κοντά. Συνεχίζω να κινούμε αργά μέχρι το επόμενο χωριό -6 χιλιόμετρα παρακάτω- όπου κάτι τροχαίοι με ραντάρ έχουν κρυφτεί πίσω από κάτι δέντρα, δίπλα σε μια πινακίδα με ανώτατο όριο ταχύτητας 30 χιλιόμετρα. Γελάω μέσα απ` το κράνος. Τυχερός μέσα στην ατυχία μου. Σταματάμε στο βενζινάδικο του χωριού για ανεφοδιασμό και φούσκωμα του ελαστικού. Το κορδόνι φαίνεται να κρατεί καλά.

Στο βάθος έχουν αρχίσει να ξεχωρίζουν τα Πυρηναία. Όσο πλησιάζουμε προς αυτά τόσο η κίνηση αυξάνεται. Η ανάβαση σε αυτά ξεκινάει από το χωριό Espezel. Αρχικά ανεβαίνουμε στο Col du Chioula (1431m) όπου και κάνουμε μικρή στάση για ξεμούδιασμα.

Σύντομα συνεχίζουμε την ανάβαση και πλησιάζουμε τα σύνορα προς Ανδόρα. Έχει αρκετή κίνηση κοντά στα σύνορα αλλά πολύ λιγότερη από ότι έχει στο αντίθετο ρεύμα. Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος στην είσοδο. Στην έξοδο όμως προς Γαλλία γίνεται πανζουρλισμός. Παραπάνω από 3 χιλιόμετρα ουρά. Λίγα χιλιόμετρα παρακάτω γίνεται χαμός από πολυκαταστήματα. Χαμός γίνεται και από κόσμο, λόγω αφορολόγητων.

Εμείς συνεχίζουμε και παρακάμπτουμε το τούνελ που περνάει κάτω από τα Πυρηναία. Διασχίζουμε αρκετές ανοικτές φουρκέτες και σύντομα βρισκόμαστε στο Port d`Envalira στα 2408 μέτρα, την ψηλότερη οδική αρτηρία των Πυρηναίων.

Η θέα υπέροχη τόσο προς την πλευρά της Γαλλίας όσο και προς την πλευρά της Ανδόρας. Γύρω μας δεκάδες άλογα βοσκούσαν ελεύθερα.

Η θέα προς την πλευρά της Γαλλίας

Ο Μήτσος καλοπιάνει το άλογο με απώτερο σκοπό να αυξήσει την ιπποδύναμη του KTM 😉

Το GS ποζάρει στο Port d`Envalira

Φωτογραφίες και χαζολόγημα με τα άλογα για λίγη ώρα, μέχρι να αποφασίζουμε να οδεύσουμε προς το ξενοδοχείο μας. Η κατάβαση από το Port d`Envalira με ανοιχτές φουρκέτες που επιτρέπουν γρήγορη οδήγηση. Το τοπίο γεμάτο από τεράστιους γερανούς. Ανά 500 μέτρα χτίζεται και ένα μεγάλο ξενοδοχείο. Οικοδομικός οργασμός…

Φτάνουμε εύκολα στο ξενοδοχείο μας (Hotel Tudel) το οποίο βρίσκεται σε μια πλατεία δίπλα στον κεντρικό δρόμο που διασχίζει την πόλη. Παρκάρουμε με δυσκολία έξω απ` αυτό για να ξεφορτώσουμε τα πράγματά μας. Οι μπαγαζιέρες των δυο Μήτσων έχουν μια στενή επαφή, με αποτέλεσμα το V-Strom να βρεθεί φαρδύ-πλατύ στην άσφαλτο. Ευτυχώς με μόνο κόστος μερικές γρατσουνιές στη μπαγαζιέρα.

Το πάρκινγκ του ξενοδοχείου -το οποίο κοστίζει 12€- είναι γεμάτο. Αν και δεν υπάρχει από ότι φαίνεται φόβος για να αφήσουμε τις μοτοσυκλέτες μας έξω, προτιμούμε να τις πάμε σε φυλασσόμενο χώρο στάθμευσης. Ένα τεράστιο υπόγειο πάρκινγκ βρίσκεται 200 μέτρα μακριά από το ξενοδοχείο μας. Βγαίνοντας παρατηρώ ότι μερικοί δεν έχουν πάρει τα κράνη τους. Έχοντας διαβάσει για τα αυστηρά αστυνομικά μέτρα της Ανδόρας -κάθε 100 μέτρα υπάρχει και ένα πολισμάνος- φωνάζω να πάρουν όλοι τα κράνη τους. Ο Στράτος δεν με ακούει. Μία αστυνομικός τον ακολουθεί για 200 μέτρα με τα πόδια και τον φτάνει έξω από την είσοδο του πάρκινγκ. Με τα χίλια ζόρια γλυτώνει την κλήση.

Το πάρκινγκ δεν είναι φτηνό, μας πιάνει 10,5€ η βραδιά. Προτιμούμε όμως να τα δώσουμε για να κοιμηθούμε ήσυχοι. Πίσω στο μοντέρνο και όμορφο ξενοδοχείο μας για γρήγορο μπανάκι και εξόρμηση στην τουριστικότατη πόλη. Οι τιμές στα μαγαζιά παίζουν 15%-30% πιο κάτω απ` την Ελλάδα. Ξεχωρίζω πολύ χαμηλές τιμές σε pda και navigators. Ψάχνουμε για μαγαζιά με είδη μοτοσυκλέτας αλλά μάταια. Όπως ανακαλύψαμε την επόμενη μέρα το πρωί αυτά βρίσκονται στην έξοδο της πόλης απ` την πλευρά που οδηγεί στην Ισπανία. Βολτάρουμε στα μαγαζιά και ταυτόχρονα ψάχνουμε για εστιατόριο. Οι τιμές στα περισσότερα είναι λογικές. Διαλέγουμε ένα στην τύχη όπου και τρώμε ως συνήθως τον αγλέουρα. Το βραδινό περπάτημα για χώνεψη θεωρείται απαραίτητο.

Caldea – Φημισμένο συγκρότημα για spa, sauna και κολύμβηση

Οι δέκα εντολές, χαραγμένες στον τοίχο μιας εκκλησίας

Η Andorra la Vella, πρωτεύουσα της Ανδόρας, δεν έχει γλιτώσει απ` τον οικοδομικό οργασμό που επικρατεί στο μικρό αυτό κρατίδιο. Στην βόρεια πλευρά της πόλης χτίζονται πάρκα, ξενοδοχεία και μοντέρνα κτίρια. Η καταραμένη φτώχεια που επικρατεί φαίνεται απ` τα οχήματα με τοπικές πινακίδες.

Βολτάρουμε αρκετή ώρα πριν καταλήξουμε στην πλατεία μπροστά απ` το ξενοδοχείο μας όπου φιλοξενούσε ζωντανή μουσική και παραδοσιακούς χορούς. Πλήθος κόσμου παρακολουθούσε τους παραδοσιακούς χορούς οι οποίοι κατ` εμάς δεν ήταν τίποτε το ιδιαίτερο. Μου θύμιζαν ένα επαναλαμβανόμενο δέκα-έντεκα από το συρτό.

Μ` αυτά και μ` αυτά η ώρα είχε περάσει για τα καλά και αύριο μας περίμεναν 340 χιλιόμετρα στις κορυφές των Πυρηναίων. Μπορεί τα χιλιόμετρα να φαίνονται λίγα σε σχέση με τα σημερινά, θα πρέπει όμως να υπολογιστεί ότι αύριο είναι Κυριακή και οι κορφές των Πυρηναίων θα έχουν σίγουρα κίνηση.