Los Taxidious Periplanisious

Μέρα 9η, Barcelona
Αν και έπρεπε να σηκωθούμε νωρίς κανείς δεν τα κατάφερε να ξεκολλήσει από το κρεβάτι του. Σηκώνομαι πρώτος γύρω στις 9:30 και αρχίζω να ξυπνάω και τους υπόλοιπους. Τρώμε πλούσιο πρωινό από τα χέρια του προσωπικού μας σεφ Στέλιου και σχεδιάζουμε το σημερινό μας πρόγραμμα.

Έχουμε αποφασίσει να αφήσουμε τις μοτοσυκλέτες στο πάρκινγκ και να κινηθούμε με το μετρό και με τα πόδια. Αγοράζουμε εισιτήριο για τρεις μέρες, προς 13,70€, το οποίο όπως αποδείχτηκε τα «έβγαλε» τα λεφτά του.

Εντυπωσιακό συντριβάνι έξω απ` τον σταθμό του μετρό

Πρώτος σταθμός La Sagrada Familia (Ελληνιστί: η Άγια Οικογένεια), το εντυπωσιακότατο δημιούργημα του Antoni Gaudi. Ο ναός ξεκίνησε να χτίζεται από τον αρχιτέκτονα Francisco de Paula Villar y Lozano, ο οποίος γρήγορα εγκατέλειψε το έργο. Το 1883 ανέλαβε να συνεχίσει το έργο ο Gaudi αλλάζοντας το νέο γοτθικό στυλ του ναού σε κλασικό γοτθικό όπως συνηθίζει. Το έργο αυτό κράτησε τον Gaudi απασχολημένο για 40 περίπου χρόνια -μέχρι και τον θάνατο του δηλαδή- και είναι μέχρι και σήμερα σε εξέλιξη. Η Sagrada Familia έχει συνολικό εμβαδόν 4.500 τμ και μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 14.000 πιστούς. Αποτελείται από 18 καμπαναριά απ` τα οποία τα 12 συμβολίζουν τους Αποστόλους, τα 4 τους Ευαγγελιστές και από ένα είναι αφιερωμένα στην Παρθένο Μαρία και τον Χριστό. Η ανατολική όψη του ναού απεικονίζει τη Γέννηση, η δυτική τη δόξα του Κυρίου, η νότια τα πάθη του Κυρίου, ενώ η βόρεια πλευρά αποτελείται από 7 παρεκκλήσια και ένα κλειστό προαύλιο.

Ο τουριστικός μας οδηγός γράφει ότι όποιος αντικρίζει για πρώτη φορά την Sagrada Familia μένει με το στόμα ανοιχτό. Λόγια 100% εύστοχα. Ξεπερνάμε το πρώτο σοκ και τραβάμε για το ταμείο. Η κοπέλα πίσω απ` τον κισσέ μας υποδέχεται στα ελληνικά. Πιάνουμε την κουβέντα μαζί της σε μια μίξη ελληνικών, αγγλικών και ισπανικών με απώτερο σκοπό να γλιτώσουμε ‘κανα ψιλό από το ακριβό εισιτήριο των 8€. Το κόλπο παραδόξως πιάνει, πληρώνουμε τιμή γκρουπ, 5€ και μπαίνουμε εντός του προαυλίου του ναού. Το δεύτερο σοκ έρχεται καθώς χαζεύουμε τις κατασκευαστικές λεπτομέρειές του. Το όραμα του Gaudi ήταν με αυτό του το δημιούργημα, να αποδώσει την Βίβλο σε πέτρα, πράγμα που το έχει καταφέρει όπως θα δείτε στις φωτογραφίες που ακολουθούν.

Η σταύρωση και από κάτω το μαντήλι με το οποίο η Βερονίκη σκούπιζε τον ιδρώτα του Ιησού

Η Άγια Οικογένεια. Η Παρθένος Μαρία πάνω στο γαϊδουράκι με το Ιησού στην αγκαλιά της, προσπαθούν να γλιτώσουν απ` τα σπαθιά των Στρατιωτών. Ένας άγγελος τραβάει το γαϊδουράκι.

Η χορωδία την αγγέλων

Αναπαράσταση των προσφορών

Πάνω στον τοίχο του πύργου γράφει «Sanctus» (τρισάγιο) και από κάτω Ιησούς, Μαρία και Ιωσήφ

Λεπτομέρεια απ` την βορινή πλευρά του ναού

Η εσωτερική όψη. Πανύψηλη και επιβλητική.

Λειτουργία σε κάποιο παρεκκλήσι

Στο υπόγειο του ναού φιλοξενείται το μουσείο του ναού με την ιστορία κατασκευής του. Εκεί φυλάσσονται και τα πρωτότυπα σχέδια του ναού. Επίσης υπάρχει ένα μικρό σινεμά όπου παίζει βίντεο σχετικό με την κατασκευή του ναού, ένα μικρό εργαστήριο με καλούπια από διάφορα τμήματα του ναού και μια λεπτομερέστατη μινιατούρα του ναού. Το πιο εντυπωσιακό έκθεμα είναι ένα περίπλοκο σύστημα, το οποίο αποτελείται από σχοινιά και μικρά σακιά με άμμο και εξομοιώνει τα βάρη που δέχεται ο ναός για να υπολογίσει την ισορροπία του.

Απ` τα σχέδια του ναού

Το πολύπλοκο σύστημα με τα σχοινιά και τα μικρά σακιά με άμμο που εξομοιώνει την ισορροπία του ναού

Εργαστήριο με μινιατούρες

Η αυτού μεγαλειότης, Antoni Gaudi

Επόμενος σταθμός La Predera (Ελληνιστί: Το λατομείο) ή αλλιώς Casa Mila. Ο Gaudi μεγαλουργεί και πάλι. Με τη μοναδική αρχιτεκτονική του η οποία είναι εμπνευσμένη απ` την φύση και αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσει ευθείες γραμμές, σχεδιάζει εξ` ολοκλήρου το La Predera. Από τοίχους μέχρι πόμολα και καρέκλες. Επισκέψιμα είναι το ισόγειο, η σοφίτα η οποία έχει μετατραπεί σε ένα μικρό μουσείο, η ταράτσα που σου θυμίζει έντονα σεληνιακό τοπίο και ένα διαμέρισμα το οποίο είναι διακοσμημένο με έπιπλα εποχής.

Η ουρά για να πάρεις εισιτήριο σχεδόν κυκλώνει το κτίριο. Περιμένουμε υπομονετικά πάνω από 30 λεπτά. Φτάνοντας στο ταμείο μας πλησιάζουν μια οικογένεια ομοεθνών και μας παρακαλούν να τους εξυπηρετήσουμε κόβοντας τους εισιτήριο. Φυσικά και το κάνουμε, εθνική αλληλεγγύη. Πληρώνουμε 8€ είσοδο -δυστυχώς δεν έχει σκόντο αυτή τη φορά- και περνάμε την εντυπωσιακή πόρτα της εισόδου. Τα λόγια είναι λίγα για να περιγράψουν το αριστούργημα του Γκαουντί. Αφήνω τις φωτογραφίες να μιλήσουν από μόνες τους.

Μικρογραφία του La Predera

Το εξάγωνο πλακάκι, σχέδιο και αυτό του Γκαουντί φυσικά

Ο Στέλιος και η Αντιγόνη δοκιμάζουν μία απ` τις πολυθρόνες του Gaudi

Στην ταράτσα του La Predera

Το τοπίο σεληνιακό

Οι καμινάδες στρατιώτες

Εντυπωσιακής σχεδίασης ήταν και η πόρτα της εξόδου. Διακρίνεται η ουρά του κόσμου που περιμένει υπομονετικά για ένα εισιτήριο.

Το μεγαλύτερο -σε έκταση- δημιούργημα του Γκαουντί είναι το Park Guell, το οποίο βρίσκεται σε ένα λόφο στην βόρεια πλευρά της πόλης. Μπαίνουμε στο πάρκο από την νοτιότερη είσοδο η οποία μας χαρίζει μαγευτική θέα προς την πόλη της Βαρκελώνης.

Μαγευτική θέα της Βαρκελώνης. Δεν έλλειπαν τα αναρχικά συνθήματα στις ταράτσες των κτιρίων.

Η Sagrada Familia φαίνεται από οποιοδήποτε σημείο της πόλης

Συνεχίζουμε στο κομμάτι του πάρκου όπου ο Γκαουντί έβαλε το χεράκι του. Χρησιμοποιώντας κεραμικά πολύχρωμα θραύσματα σε καμπύλες επιφάνειες έχει καταφέρει να στήσει ένα παραμυθένιο σκηνικό. Χωρίς άλλα δικά μας σχόλια θαυμάστε τις φωτογραφίες που ακολουθούν.

Η κεντρική «εξέδρα» του πάρκου

No comments…

Το καμπυλωτό παγκάκι περιμετρικά της «εξέδρας»

Η εξέδρα στηριζόταν σε αυτές τις θηριώδεις κολώνες

Το ταβάνι ήταν διακοσμημένο με δεκάδες τέτοια σχέδια

Ένα απ` τα δύο κτίρια που κοσμούσαν την είσοδο

Σαν να βγήκαν από κάποιο παραμύθι

Η πηγή Γκουέλ, απλά απίστευτη

Η είσοδος του πάρκου

Επιστρέφουμε για λίγο στο διαμέρισμα και κατηφορίζουμε προς το πάρκο Ciutadella που βρίσκεται μόλις μερικά τετράγωνα μακριά. Περνάμε απ` την αψίδα του θριάμβου και συνεχίζουμε σε ένα εντυπωσιακό πεζόδρομο.

Έχει σουρουπώσει όταν καταλήγουμε στο λιμάνι και η επιχείρηση εύρεσης ταβέρνας παίρνει εμπρός. Οι «κράχτες» έξω απ` τις ταβέρνες μας θυμίζουν έντονα την Ελλάδα. Ένας από αυτούς μοιράζεται μαζί μας τις τρεις ελληνικές λέξεις που ξέρει: «Εγώ είμαι σερβιτόρος». Για δεύτερη συνεχή ημέρα απολαμβάνουμε παέγια με τη συνοδεία μπύρας αυτή τη φορά. Όπως προανέφερα, η σανγκριά είναι ακριβή.

Συνεχίζουμε τη βόλτα στο λιμάνι, στην La Rambla και στα στενά της, πριν καταλήξουμε πίσω στο διαμέρισμα για ξεκούραση. Έχουμε γράψει απίστευτα χιλιόμετρα ποδαρόδρομο σήμερα.