Magna Grecia… εκεί στο νότο…

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου, Συρακούσες – Sciacca (372 χλμ)
Μπαρόκ, παλάτια και ναοί…

Σας είπα χτες ότι το ξενοδοχείο είναι πάνω στον κεντρικό δρόμο ε; Ε λοιπόν, αν δεν είχα τις ωτοασπίδες μαζί μου δεν θα είχα κλείσει μάτι. Το παράθυρο μας -αντιθέτως με αυτό του Μανώλη και της Κούλας- έβλεπε στον κεντρικό δρόμο και η βαβούρα ήταν απίστευτη…

Το βράδυ έριξε την μπόρα του, αλλά μέχρι να σηκωθούμε έχει σταματήσει. Μέχρι να ετοιμαστούμε δε, ο καιρός έχει ανοίξει για τα καλά. Φορτώνουμε και τραβάμε σε ένα καφέ απέναντι από το ξενοδοχείο για πρωινό. Τέσσερις καφέδες και τέσσερα κρουασάν, 10€ παρακαλώ… φέρε άλλη μια γύρα μαέστρο 😉

Η σημερινή μέρα έχει λίγο από όλα. Και μπόλικο πράμα σε αξιοθέατα, αλλά και οδήγηση στην κεντρική Σικελία για να πάρουμε μια γεύση στο τι παίζει μακριά από τα παράλια.

Αναχωρούμε λοιπόν και πιάνουμε για μερικά χιλιόμετρα autostrada, χωρίς διόδια ασφαλώς… μην επαναλαμβανόμαστε. Περίπου 30 χιλ πιο νότια βγαίνουμε στην έξοδο για Noto. Ο μύθος λέει πως στο Noto “προσγειώθηκε” ο Δαίδαλος μετά την πτήση του πάνω από το Ιόνιο πέλαγος. Ένας άλλος μύθος θέλει τον Ηρακλή να παίρνει “τάιμ άουτ” στο Noto, μετά τον έβδομο άθλο του…

Πάμε “εκεί στο νότο” λοιπόν 😉

Η παλιά πόλη είναι φημισμένη για την μπαρόκ αρχιτεκτονική της και συμπεριλαμβάνεται στο κατάλογο με τα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Πραγματικά δεν ξέρεις που να πρωτοκοιτάξεις…

Τα περισσότερα μνημεία φιλοξενούνται στο κεντρικό πεζόδρομο, στην Vittorio Emanuele. Η είσοδος σε αυτόν σηματοδοτείται από την Βασιλική Πύλη (Porta Reale), η οποία είναι διακοσμημένη με δύο κολώνες με κορινθιακά κιονόκρανα. Στην κορυφή φιλοξενεί τρία συμβολικά γλυπτά: Ένα πύργο ο οποίος συμβολίζει την δύναμη της πόλης, ένα λαγωνικό το οποίο αντιπροσωπεύει την πίστη και ένα πελεκάνο που συμβολίζει την ανιδιοτέλεια, τη γενναιοδωρία και τη γονιμότητα.

Λίγο παρακάτω μια εντυπωσιακή σκάλα οδηγεί προς τον ναό του San Francesco all’Immaculata…

Στη συνέχεια συναντάμε τον καθεδρικό ναό της πόλης…

Απέναντι του βρίσκεται το Palace Ducezio το οποίο φιλοξενεί το Δημαρχείο…

Προς το τέλος του πεζόδρομου συναντάμε ακόμα μια εκκλησία, αυτή του Αγίου Δομίνικου…

Σημειωτέων ότι η πόλη καταστράφηκε ολοσχερώς από τον μεγάλο σεισμό του 1693 (7,4 ρίχτερ), αλλά ξαναχτίστηκε με την επίβλεψη των αρχιτεκτόνων Rosario Gagliardi και Francesco Sortino.

Επιστροφή στις μοτοσυκλέτες και πορεία προς Modica, μια ακόμα πόλη που φημίζεται για την μπαρόκ αρχιτεκτονική της και συμπεριλαμβάνετε στα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Δεν σταματάμε όμως, ρίχνουμε μια ματιά καθ’ οδών και συνεχίζουμε προς το κέντρο του νησιού. Ατελείωτα λιβάδια, φραγκοσυκιές και όμορφα χωριά χτισμένα ως επί το πλείστον σε κορυφές λόφων μας κάνουν παρέα στο διάβα μας.

Κάπου το navi τα κάνει σαλάτα και μας στέλνει σε ένα λασπωμένο χωματόδρομο που θα τρόμαζε ακόμα και τον Μάρκα, γνωστό στην κρητική ύπαιθρο για το χωμάτινο βίτσιο του. Μεταβολή πίσω στην διασταύρωση που μας έφερε εδώ και στο πρώτο κόμβο κάνω εγώ λάθος και πάω αλλού για αλλού. Δεν μου συμβαίνει συχνά, αλλά μάλλον είναι η μέρα όπως θα δείτε και στη συνέχεια.

Ξανά μεταβολή λοιπόν και τώρα σίγουρα κινούμαστε σωστά. Για λίγο όμως… μετά την Caltagirone χάνω μια έξοδο -ούτε που την πήρα χαμπάρι και όταν το πήρα ήταν ήδη αργά- και αντί για 13 χλμ κάνουμε ένα κύκλο 26 χλμ.

Φραγκόσυκα παντού…

Αφήνουμε τον κεντρικό δρόμο στο ύψος της κωμόπολης Piazza Armerina, ψάχνοντας πινακίδα για Villa Romana Del Casale. Αμ δε… το GPS με στέλνει από κάτι στενά που δεν παίζει να βγάζουν πουθενά…

Κι όμως, μετά από λίγο βγαίνουμε σε κεντρικό δρόμο και οι πρώτες πινακίδες για το αξιοθέατο κάνουν την εμφάνιση τους. Η Villa Romana Del Casale αποτελούσε την κυνηγετική κατοικία κάποιου σημαντικού Ρωμαίου αξιωματούχου, πιθανόν του Μαξιμιανού. Χτίστηκε το πρώτο τέταρτο του 4ου αιώνα και περιέχει την πλουσιότερη, μεγαλύτερη και πιο περίπλοκη συλλογή από ρωμαϊκά ψηφιδωτά στον κόσμο.

Τα ψηφιδωτά είναι σχεδόν τέλεια διατηρημένα, καθώς η οικία σκεπάστηκε με λάσπη λόγω κάποιας κατολίσθησης και ξεχάστηκε μέχρι και τον 19ο αιώνα όπου άρχισαν οι ανασκαφές.
Ο άγνωστος ή οι άγνωστοι ψηφοθέτες ήταν ιδιαίτερα επιδέξιοι τεχνίτες καλύπτοντας μια έκταση 3500 τ.μ. με εκπληκτικά ψηφιδωτά.

Το πιο διάσημο ψηφιδωτό φέρει το ανεπίσημο όνομα “Τα κορίτσια με το Μπικίνι”, όπου απεικονίζει νεαρά κορίτσια να αθλούνται σε διάφορα αθλήματα, όπως δισκοβολία και τρέξιμο.

Και εγώ που νόμιζα πως τα μπικίνι ανακαλύφθηκαν το 1950…

Αυτό όμως που μας αφήνει άφωνους είναι το ψηφιδωτό από την Οδύσσεια καθώς δεν περιμέναμε να δούμε κάτι από την μυθολογία μας σε ένα καθαρά ρωμαϊκό μνημείο. Παρακάτω μπορείτε να δείτε τον μύθο του Πολύφημου ο οποίος κατοικούσε στην Θρινακία την οποία πολλοί ερευνητές ταυτίζουν με την Σικελία.

Τέλος περιήγησης, επιστροφή στις μοτοσυκλέτες και πορεία νότια. Ο δρόμος ανοιχτός αρχικά αλλά μόλις μπούμε στην superstada αρχίζουν τα έργα.

Τα έργα δεν είναι συνεχόμενα, επισκευάζουν κάποια κομμάτια του δρόμου, έτσι κινούμαστε σβέλτα όπου μπορούμε, καθώς θέλουμε να προλάβουμε άλλο ένα αξιοθέατο, την κοιλάδα των Ναών.

Φτάνουμε γύρω στις 17:00 και παρκάρουμε έξω από τον χώρο, καθώς μας ζήτησαν 3€ ανά μοτοσυκλέτα (όσο κόστιζε και ένα αυτοκίνητο) για να παρκάρουμε εντός. Δεν θα σωθούμε για 3€, απλά το θεωρώ κοροϊδία να πληρώνει το ίδιο ποσό η μοτοσυκλέτα, και ίσως με την κίνηση μου (και θεωρώ ότι δεν είμαι ο μόνος) τους κάνω να το ξανασκεφτούν.

Μπαίνουμε μέσα στο χώρο όπου υπάρχει σεκιούριτι που μας ψάχνει για όπλα! Μαζί μου πάντα έχω ένα πολυεργαλείο, το οποίο έχει και σουγιά και το οποίο δεν μπορώ να το πάρω μέσα στο χώρο! Έλεος ρε παιδιά με κοροϊδεύετε;

Πίσω στην μοτοσυκλέτα, αφήνω το “γιαταγάνι” μου και επιστρέφω για να δούμε επιτέλους τον χώρο. Η Κοιλάδα των Ναών βρίσκεται στον Ακράγα (Agrigento) και περιγράφεται από τον ποιητή Πίνδαρο ως την “ωραιότερη πόλη των θνητών”, αφού οι κάτοικοί της σύμφωνα με τον γηγενή σοφό Εμπεδοκλή “ζούσαν σαν να πρόκειται να πεθάνουν την επόμενη μέρα και είχαν κατασκευάσει τις οικίες σαν να ήταν αθάνατοι”.

Η πόλη ιδρύθηκε γύρω στο 580 π.Χ. από αποίκους της Σικελικής πόλης Γέλας, οι οποίοι με την σειρά τους ήταν άποικοι από την Ρόδο και την Κρήτη. Ονομάστηκε Ακράγαντας από τον ομώνυμο ποταμό, αναπτύχθηκε ταχύτατα κι έγινε μια από τις πλουσιότερες και επιφανέστερες ελληνικές αποικίες της Μεγάλης Ελλάδας

Το αρχαιολογικό πάρκο είναι πραγματικά τεράστιο και περιέχει τους ναούς της Ήρας, της Ομόνοιας, του Ηρακλή, τον τάφο του Θήρωνα, το ναό του Ολυμπίου Διός, ότι απέμεινε από τους ναούς του Κάστορα, του Πολυδεύκη, του Ηφαίστου και του λίθινου ιερού της Δήμητρας, μια ελληνιστική ρωμαϊκή συνοικία και ένα ιερό αφιερωμένο στη Δήμητρα και την Περσεφόνη με διάφορους βωμούς. Α και μην ξεχάσω τις κατακόμβες… όρεξη να ‘χει κανείς…

Ο ναός του Κάστορα και του Πολυδεύκη

Ο Άτλαντας στον ναό του Ολυμπίου Διός

Ο ναός του Ηρακλή

Ο πιο καλά διατηρημένος ναός είναι αυτός της Ομόνοιας, όπου πραγματικά στέκεται σχεδόν ολόκληρος. Χτίστηκε τον 5ο π.Χ. αιώνα και στην πορεία μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό από τον Γρηγόριο του Ακράγαντα. Το περιστύλιο του αποτελείται από 34 κίονες, πάνω σε βάση με 4 σκαλοπάτια αντί για 3 που είχαν οι ναοί στην Ελλάδα.

Μπροστά του κείτεται το μπρούντζινο άγαλμα του Ικάρου το οποίο φτιάχτηκε από τον Πολωνό καλλιτέχνη Igor Mitoraj το 2011.

Επιστροφή στις μοτοσυκλέτες και γρήγορη πορεία προς τον τελικό σημερινό μας προορισμό, την πόλη της Sciacca, απόσταση που την καλύπτουμε σχετικά γρήγορα. Η επιλογή που κάναμε χτες σε κατάλυμα (Casale la Zagara) αποδείχτηκε καταπληκτική, καθώς με 50€ και οι τέσσερις μοιραζόμαστε ένα πολύ μεγάλο και ολοκαίνουργιο διαμέρισμα με δύο υπνοδωμάτια, δύο μπάνια και μια μεγάλη σαλονοτραπεζαρία. Και το κερασάκι, οι μοτοσυκλέτες κλειδωμένες μέσα στην μικρή αυλή μας…

Αφού τακτοποιούμαστε περπατάμε στην πόλη η οποία έχει και αραβικές επιρροές. Πρώτος σταθμός είναι η Porta San Salvatore σκαλισμένη από ντόπιους τεχνίτες με διακοσμητικά ανάγλυφα που μιμούνται σχέδια σε χαλί.

Λίγο παρακάτω βρισκόμαστε στην πλατεία A. Scandaliato η οποία προσφέρει όμορφη θέα προς το λιμάνι της πόλης.

Συνεχίζουμε για να βρεθούμε μπροστά στον καθεδρικό ναό της πόλης με την μπαρόκ πρόσοψή του, διακοσμημένη με γλυπτά του Giacomo Gagini, ο οποίος έχει φιλοτεχνήσει και το αρχιεπισκοπικό θρόνο στον καθεδρικό ναού του Παλέρμο, όπως θα δούμε παρακάτω.

Χωνόμαστε στα όμορφα στενά της πόλης, απολαμβάνοντας την γαλήνη που επικρατεί, καθώς το μέρος δεν είναι καθόλου τουριστικό αυτήν την εποχή.

Παρατηρώ ένα τύπο να μας ακολουθεί εδώ και αρκετή ώρα. Κάθε φορά που σταματάμε κάνει πως μιλάει στο τηλέφωνο ή πως στέλνει μήνυμα. Ειδοποιώ τους υπολοίπους και τον έχουμε όλοι κατά νου.

Porta Palermo

Φτάνουμε σε μια πλατεία και προσπαθούμε να βρούμε μια πιτσαρία που μας είχε υποδείξει ο ξενοδόχος. Η Κούλα ρωτάει κάτι ψαράδες και εγώ παρατηρώ και πάλι τον τύπο που έχει αράξει σε μια γωνία και παίζει δήθεν με το κινητό του.

Ακολουθούμε τις οδηγίες που μας έδωσαν οι ψαράδες, περνώντας μπροστά από το Palazzo Steripinto με την εντυπωσιακή αδαμάντινη όψη του.

Απέναντί του βρίσκεται η πιτσαρία Steripinto η οποία σφύζει από κόσμο. Βρίσκουμε τραπέζι με το ζόρι και πριν κάτσουμε βλέπουμε τον τύπο να μας κοζάρει έξω από την τζαμαρία. Ο Μανώλης βγαίνει έξω απειλητικά και του σέρνει μερικά φωνήεντα και ο τύπος κάνει μεταβολή και εξαφανίζεται τρέχοντας. Το τι ακριβώς έπαιζε δεν θα το μάθουμε ποτέ…

Το φαγητό είναι πραγματικά υπέροχο, φτηνό και χορταστικό. Αφού την κάνουμε ταράτσα επιστρέφουμε στο διαμερισματάκι μας για ξεκούραση…