Magna Grecia… εκεί στο νότο…

Κυριακή 23 Οκτωβρίου, Παλέρμο
Η βρόχα πέφτει στο Παλέρμο…

Η μέρα ξημερώνει μουντή. Πριν το πρωινό στριμωχνόμαστε στο μικρό τάμπλετ με το Μανώλη για να δούμε το συναρπαστικό motoGP της Αυστραλίας. Και μόλις κατεβαίνουμε για πρωινό ανακαλύπτουμε ότι το δείχνει ζωντανά στην γιγαντοοθόνη του ξενοδοχείου…

Στο πρωινό τώρα γίνεται πανικός από -μάλλον- κάποιο σχολείο που μένει στο ξενοδοχείο. Ο μπουφές αδειάζει σε χρόνο ντε-τε και επικρατεί μια κατάσταση όποιος προλάβει. Με χίλια ζόρια καταφέρνουμε να τσιμπήσουμε κατιτίς και τραβάμε για να δούμε την πόλη.

Μια ελαφριά ψιχάλα μας συνοδεύει κατά τη διάρκεια της διάσχισης του ναρκοπεδίου και, “right on time” που λένε στο Αμέρικα, πετυχαίνουμε τον Πακιστανό που πουλάει ομπρέλες. Ψωνίζουμε δύο και μόλις τις ανοίγουμε αρχίζει να ρίχνει παπάδες, καλόγερους, σαλονοτραπεζαρίες, κομοδίνα, κρεβάτια και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε…

Ωστόσο οι ομπρέλες είναι ΑΑ ποιότητας και νομίζω πως μπάζουν περισσότερο νερό από ότι βρέχει στην πραγματικότητα…

Βρίσκουμε μια τέντα και αράζουμε από κάτω κανά δεκάλεπτο μέχρι να κοπάσει η βροχή και συνεχίζουμε προς την Vittorio Emanuele, τον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης. Πρώτη στάση φυσικά στον καθεδρικό ναό για να τον δούμε υπό το φως της ημέρας.

Κλικ για μεγέθυνση

Ο ναός είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και χτίστηκε το 1185 από τον Walter Ophamil, ο οποίος ήταν αρχιεπίσκοπος του Παλέρμο. Έχει ισχυρές αραβικές επιρροές, αντανακλώντας την εξέχουσα αρχιτεκτονική της εποχής, αλλά έχει τροποποιηθεί αρκετά στο πέρασμα των αιώνων.

Χαρακτηρίζεται από την παρουσία των διαφορετικών αρχιτεκτονικών μορφών, γεγονός που οφείλεται σε μια μακρά ιστορία από προσθήκες, μετατροπές και αναπαλαιώσεις και συμπυκνώνει όλα τα χαρακτηριστικά όσων κατείχαν κατά καιρούς την πόλη. Οι πύργοι/κωδωνοστάσια, έχουν στοιχεία μεσαιωνικά, η είσοδος αραβικά, οι πύργοι στα αριστερά και δεξιά καταλανικά και τα ψηφιδωτά βυζαντινά.

Αυτό εννοούμε όταν λέμε τρουλωτός ποπός; 😉

Κατηφορίζουμε τον πεζόδρομο ο οποίος πλαισιώνεται από πανέμορφα κτίρια. Παρατηρώ ένα περίεργο τύπο με ένα ποδήλατο να μας ακολουθεί και όποτε σταματάμε να “σφυρίζει” αδιάφορα. Α, δεν θα παίξουμε το προχτεσινό παιχνίδι… έτσι στέκομαι κοντά του και τον κοιτάω επίμονα δίνοντας του να καταλάβει ότι τον έχουμε πάρει χαμπάρι. Σε σύντομο χρόνο κάνει μεταβολή και εξαφανίζεται και εμείς συνεχίζουμε την βόλτα μας στην Vittorio Emanuele…

Λίγο παρακάτω φτάνουμε στην Quattro Canti ή αλλιώς Piazza Vigliena. Πρόκειται για μια οκτάγωνη πλατεία με μπαρόκ κτίρια και ταυτόσημες προσόψεις, οι οποίες εκτείνονται σε τρία επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο υπάρχουν κρήνες με αγάλματα από τις τέσσερις εποχές του χρόνου, στο δεύτερο οι τέσσερις βασιλείς της Σικελίας και στο τρίτο οι τέσσερις προστάτιδες του Παλέρμο.

Στο Palazzo Reale απεικονίζονται: η Άνοιξη, ο βασιλιάς Κάρολος Ε’ και η προστάτιδα Αγία Χριστίνα του Μπολσένα

Στο Monte di Pietà απεικονίζονται: το Καλοκαίρι, ο βασιλιάς Φίλιππος ΙΙ και η προστάτιδα Αγία Νύνφα

Στο Castellamare απεικονίζονται: το Φθινόπωρο, ο βασιλιάς Φίλιππος ΙΧ και η προστάτιδα Αγία Ολιβία του Παλέρμο

Στο Tribunali απεικονίζονται: ο Χειμώνας, ο βασιλιάς Φίλιππος ΙΙΙ και η προστάτιδα Αγία Αγαθή

Λίγο πιο δίπλα βρίσκεται η Piazza Pretoria η οποία θεωρείται το κέντρο της ιστορικής πόλης του Παλέρμο. Στο κέντρο της βρίσκεται το μεγαλοπρεπές ομώνυμο συντριβάνι το οποίο αγοράστηκε από την Σύγκλητο του Παλέρμο το 1573 και το οποίο προοριζόταν αρχικά για το παλάτι του San Clemente στη Φλωρεντία.

Γύρω του υπάρχουν το επιβλητικό κτίριο του Δημαρχείου, η εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, καθώς και δύο παλάτια, το Bonocore και το Bordonaro.

Δίπλα ακριβώς βρίσκεται η πλατεία Bellini όπου φιλοξενεί δύο από τις πιο εντυπωσιακές εκκλησίες της πόλης. Την εκκλησία του San Cataldo με τους χαρακτηριστικούς τρεις κόκκινους τρούλους…

και την εκκλησία της St. Mary of the Admiral με την μπαρόκ πρόσοψη της, το νορμανδικό καμπαναριό της και τις βυζαντινές αγιογραφίες της…

Συνεχίζουμε την περιπλάνηση μας για να βρεθούμε σε ακόμα μια μικρότερη πλατεία που φιλοξενεί την εκκλησία της Αγίας Άννας αλλά και μια μικρή υπαίθρια αγορά.

Φραγκόσυκα για δεκατιανό 😉

Κοιτάζοντας τον χάρτη της πόλης συνειδητοποιούμε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να προλάβουμε να δούμε όλα αυτά που θέλουμε μέσα στην μέρα και έτσι αποφασίζουμε να πάρουμε κάποιο hop-on hop-off λεωφορείο. Η πιο κοντινή στάση βρίσκεται στην πλατεία Ιουλίου Καίσαρα η οποία φιλοξενεί και τον κεντρικό σταθμό τραίνων.

Στο κέντρο της πλατείας συναντάμε το έφιππο άγαλμα του Vittorio Emanuele II, εμπλουτισμένο με τις καλλιτεχνικές ανησυχίες κάποιων ανεγκέφαλων…

Το εισιτήριο δεν είναι φτηνό, αλλά μην έχοντας άλλη επιλογή πληρώνουμε 20€ ανά άτομο και ξεκινάμε το τουρ. Το πρώτο φρέσκο αξιοθέατο που συναντάμε είναι το παλάτι των Νορμανδών το οποίο το είχαμε αφήσει για το τέλος, καθώς έριχνε καρέκλες όταν περνούσαμε απ’ έξω το πρωί. Παρεμπιπτόντως τα σύννεφα μας έχουν αποχαιρετίσει προ πολλού και ένας λαμπρός ήλιος μας κάνει παρέα εδώ και αρκετή ώρα.

Το παλάτι των Νορμανδών λοιπόν αποτελούσε την η έδρα των βασιλιάδων της Σικελίας, ενώ λειτούργησε στη συνέχεια ως η κύρια έδρα της εξουσίας για τους μετέπειτα ηγεμόνες της Σικελίας.

Είναι επισκέψιμο και περιέχει αρκετά ενδιαφέροντα αξιοθέατα (με κορυφαίο το παρεκκλήσι Paletina με τα ωραιότατα ψηφιδωτά φιλοτεχνημένα από Έλληνες της Κωνσταντινούπολης), αλλά θέλει αρκετό χρόνο που δυστυχώς δεν έχουμε. Έτσι θα αρκεστούμε σε μία εξωτερική ματιά.

Το πρώτο κτίριο πιστεύεται ότι χτίστηκε τον 9ο αιώνα από τον Εμίρη του Παλέρμο. Τη σημερινή του μορφή την οφείλει στους Νορμανδούς οι οποίοι το 1072 μετέτρεψαν το πρώην Αραβικό παλάτι σε ένα πολυλειτουργικό συγκρότημα με διοικητικά και οικιστικά κτίρια.

Επόμενος σταθμός το θέατρο Πολυθέαμα (Politeama) το οποίο είναι το δεύτερο πιο σημαντικό θέατρο της πόλης και φιλοξενεί την Συμφωνική ορχήστρα της Σικελίας.

Το τέθριππο στην κορυφή του απεικονίζει τον θρίαμβο του Απόλλωνα και της Ευτέρπης, αναπαράσταση των Ολυμπιακών Αγώνων…

Ξαναμπαίνουμε στο λεωφορείο και συνεχίζουμε περνώντας απ’ έξω από το αραβικό κάστρο Zisa, το οποίο αποτέλεσε θερινή κατοικία βασιλιάδων.

Η επόμενη μας στάση είναι στο λιμάνι, όπου προσπερνάμε γρήγορα το εμπορικό του κομμάτι για να απολαύσουμε την περιοχή που φιλοξενεί την μαρίνα. Μια σάπια πλώρη και ένα ομοίωμα τρίκυκλου τραβάνε την προσοχή μας…

Ξανά ανεβαίνουμε στο λεωφορείο για να κατέβουμε δύο στάσεις παρακάτω, έξω από τον δημοτικό κήπο. Έχει δύο κομμάτια, ένα δωρεάν και ένα με πληρωμή και επιλέγουμε το πρώτο καθώς δεν έχουμε δύναμη για άλλο περπάτημα. Έτσι αράζουμε για λίγη ώρα σε κάτι παγκάκια, απολαμβάνοντας την ηρεμία του πάρκου…

Hop-on στο λεωφορείο και πάλι, με την σκέψη να επιστρέψουμε για λίγο στο ξενοδοχείο πριν το βραδινό, αλλά στην πορεία αλλάζουμε γνώμη και κατεβαίνουνε στην Quattro Canti για να περπατήσουμε την Maqueda, ένα πεζόδρομο κάθετο στην Vittorio Emanuele.

Ο πολύς κόσμος και τα υπαίθρια μαγαζάκια στήνουν ένα πολύ ωραίο σκηνικό που το απολαμβάνουμε με ένα παγωτό ανά χείρας…

Τελευταία περατζάδα από την Vittorio Emanuele…

Κλικ για μεγέθυνση

μικρή στάση έξω από το Νορμανδικό παλάτι…

και επιστροφή στο ξενοδοχείο για μπανάκι και ξεκούραση. Σύντομα ξαναπαίρνουμε το δρόμο προς την παλιά πόλη για να γεμίσουμε τα άδεια στομάχια στο εστιατόριο Al Casato dei Ventimiglia δίπλα στο παλάτι των Νορμανδών. Το φαγητό νόστιμο αλλά οι τιμές πρωτευουσιάνικες… τσιμπημένες…