Άτλαντας – Σαχάρα – Μαρόκο

3η Μέρα
Παρασκευή 19 Απριλίου 2013
Αναχώρηση: συνέχεια από χθες – Άφιξη: 18:30
Διαδρομή: Από όπου βγει – Sete (France)
Χιλιόμετρα: 1191
Συνολικά χλμ: 1468

Η νύχτα προχωρεί με πολύ οδήγηση στους παράδρομους της Ιταλίας, με περάσματα από passa των 1250μ, μέρη που μόνο το να τα περνάς τέτοια ώρα σου προκαλούν ένα σχετικό φόβο. Η ώρα έχει φτάσει 3:30 έχουμε διανύσει 560 από τα 1200χλμ τις προηγούμενες 9,5 ώρες. Η κούραση έκανε την εμφάνιση της και η είσοδο στην Autostrada είναι αναπόφευκτη. Πρέπει να κάνουμε κάποια χλμ ξεκούραστα για να μπορέσουμε να είμαστε on time. Στάση για ανασυγκρότηση σ’ ένα auto grill. Η υγρασία δεν παλεύεται. Τα ρούχα έχουν ποτίσει και τρέμουμε σαν τα ψάρια. Μετά από ένα διπλό espresso και ένα red bull βγαίνουμε ξανά στο δρόμο. Η κούραση όμως δεν λέει να μας αφήσει. Το ξημέρωμα μας βρίσκει στο Menton. Το κατάλληλο μέρος την κατάλληλη ώρα. Ξημέρωμα στη Cote d’ Azur… Έτσι μάλιστα ξυπνάς. Έχουμε βγει από Autostrada και περνούμε το δρόμο για Μονακό. Τέλειο σκηνικό…

Παρά την κούραση δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις αυτά τα μέρη. Σ’ αυτό συντελούσε ότι λόγω του πρωινού της ώρας , ακόμη δεν υπήρχε κίνηση και φασαρία που επικρατεί συνήθως σ’ αυτή την περιοχή. Οι ετοιμασίες για τον αγώνα τις F1 τον επόμενο μηνά έχουν είδη αρχίσει.

Αφού χαζέψαμε αρκετά κατά τις 9:00 και μετά από κάποιες επισκέψεις σε συνεργεία μήπως και λυθεί το πρόβλημα του Strom (δεν ήταν και τόσο πρόθυμοι) φεύγουμε για Μασσαλία. Τα 220 χλμ καλύπτονται εύκολα πάνω στην Autoroute. Μετά από επικοινωνία που είχαμε με Ελλάδα (Αντώνη, Άννα ευχαριστούμε) είχαμε την διεύθυνση της αντιπροσωπίας της Suzuki την όποια και βρήκαμε εύκολα. Έχουν περάσει 17 ώρες από την στιγμή που έχουμε κατέβει από το πλοίο. Ακολουθεί το παρακάτω σκηνικό:
– Καλημέρα σας.
– Γεια σας.
– Έχω ένα πρόβλημα με το μηχανάκι. Μετά από μια πτώση έπαψε να παίρνει μπροστά με τη μίζα. Έλατε να του ρίξετε μια μάτια.
– Για πάμε.
Το κοιτάζει μου δείχνει τη φύσα κάτω από την αριστερή μανέτα που έχει βγει από την θέση της. Την κουμπώνει και… βρουμ, βρουμ κανονικά.
Viva la France αναφωνώ. Ένοιωσα μεγάλη ανακούφιση αλλά και ξεφτίλα που λόγω ασχετοσύνης δεν μπόρεσα να σκεφτώ κάτι τόσο απλό…
Τόση ταλαιπωρία, τόσο άγχος, τόση κούραση για κάτι τόσο απλό… τέσπα. Άλλαξα και το σπασμένο φλας με 20€ και όλα τέλεια… αμ δε… το μάτι του Κυριάκου άρχισε να πονάει και μετά από νέα επικοινωνία αυτή τη φορά με φίλο του οφθαλμίατρο στην Αγγλία, καταλήγουμε στο νοσοκομείο της Μασσαλίας για εξέταση. Ευτυχώς οι άνθρωποι τον εξυπηρέτησαν σχετικά γρήγορα και ευτυχώς τελικά δεν ήταν κάτι σοβαρό (ο λογαριασμός -65 ευρώ- του ήρθε ένα μήνα μετά στο Ιατρείο του). Μας γράφουν μια συνταγή με φάρμακα και μετά από σχεδόν 20 ώρες καθόμαστε στη πλατεία κοντά στο λιμάνι να απολαύσουμε ένα espressάκι.

Χαλαρώσαμε τόσο που στο παρά κάτι δεν μας πηρέ ο ύπνος.
Λίγα λόγια για την Μασσαλία. Η αλήθεια είναι ότι την περίμενα πολύ καλύτερη. Από τα λίγα που είδα δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστικα. Όλα τα κτήρια τους τα παλιά είναι τόσο απεριποίητα και παρατημένα, που σου δίνει την αίσθηση ότι το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι η εικόνα προς τα έξω. Κρίμα γιατί πραγματικά θα μπορούσε να έχει μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Εντυπωσιακό πραγματικά το υπόγειο τούνελ που ενώνει τις δυο πλευρές της πόλης καθώς επίσης και ο αριθμός των σκαφών στη μαρίνα. Αυτά με την Μασσαλία από τα λίγα επαναλαμβάνω που είδα.

Έχουμε να καλύψουμε τα τελευταία 187 χλμ μέχρι να μπούμε στο καράβι και να ξαπλώσουμε επιτέλους στα κρεβάτια μας. Ζούμε πραγματικά γι’ αυτή την στιγμή. Δυστυχώς στο δρόμο εκτός της κούρασης έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τον δυνατό αέρα που μας κρατάει βέβαια σε εγρήγορση. Παρόλα αυτά οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες και σε ορισμένες περιπτώσεις αρκετά επικίνδυνες. Με τα πολλά φτάνουμε στο λιμάνι του Sete…

Μετά από σύντομες διαδικασίες μπαίνουμε στη καμπίνα μας η όποια φάνταζε στα μάτια μας το λιγότερο ως σουίτα στο Hilton. Είναι τέτοια η κούραση και η ταλαιπωρία που μετά από ένα ζεστό μπάνιο, ένα λουκούλλειο γεύμα με τα ντολμαδάκια και την πίτα της μαμάς πέφτουμε αμέσως για ύπνο και ας είναι ακόμη 20:30 η ώρα. Αχ, το κάναμε και αυτό… να δούμε τι άλλο ακόμη…

Εντυπώσεις ημέρας: …Δεν πρόλαβε να μου κάνει τίποτα εντύπωση… ένοιωθα μόνο κούραση…
Έξοδα: 50€ βενζίνη (29λτ) – 33€ διόδια για 360χλμ – 6€ καφές & διάφορα
Διαδρομή ημέρας: Α12 (Genova) – A10 (Menton) – A8 (Marseille)

4η Μέρα
Σάββατο 20 Απριλίου 2013
Διαδρομή: εν πλω για Tangier
Χιλιόμετρα: άγνωστα τα ναυτικά μίλια
Συνολικά χλμ: 1468

Μετά από 11 ώρες απολαυστικού ύπνου ξυπνήσαμε στις 7:30 αγκυροβολημένοι στο λιμάνι της Βαρκελώνης. Το καράβι θα έκανε στάση 4 ωρών, πράγμα που δεν το ξέραμε, με αποτέλεσμα να χάσουμε την ευκαιρία για μια πρωινή βόλτα στη La Rampla και ένα καφεδάκι στην αγαπημένη Plaza Real. Δεν πειράζει θα το ξεπεράσουμε και αυτό…

Ας πούμε λίγα πράγματα για το καράβι που μας μετέφερε καθώς και για τις συνθήκες μέσα σε αυτό. Η εμπειρία του Κυριάκου από το περσινό ταξίδι στην Τυνησία έλεγε πως γενικά θα επικρατεί ένα μπάχαλο από την ώρα που θα φτάσουμε στο λιμάνι μέχρι την ώρα που θα κατεβούμε από το πλοίο. Για καλή μας τύχη τίποτα από αυτά δεν επιβεβαιώθηκε. Το καράβι ήταν πολύ καλό, ο κόσμος μέσα (99% Μαροκινοί) ήταν καθαροί και πρόσεχαν τους χώρους. Δεν κοιμόταν όπου έβρισκαν αλλά μόνο σε μέρη που ήταν απόμερα και δεν ενοχλούσε τους υπόλοιπους επιβάτες και γενικά το επίπεδο ήταν ικανοποιητικό. Εντύπωση μας έκαναν οι πολλές οικογένειες που ταξίδευαν αλλά και ο αριθμός των μικρών παιδιών.
Οι ώρες περνούν σχετικά εύκολα. Τα λουκούλλεια γεύματα εντός καμπίνας συνεχίζονται. Τα εδέσματα της μαμάς μας έφτασαν μέχρι να βγούμε από το καράβι. Το απόγευμα ήρθε η ώρα που θα έπρεπε όλοι οι επιβάτες να περάσουμε από το κοντρόλ της αστυνομίας και να πάρουμε τα σχετικά έγγραφα που θα επέτρεπαν εμάς και τα μηχανάκια μας να εισέρθουμε στη χώρα. Η όλη διαδικασία θέλει 2-3 ώρες μιας και οι Αραβικοί λαοί δεν φημίζονται για την τάξη τους.

Ευτυχώς όλα εξελιχτήκαν καλά και έτσι πήραμε την σφραγίδα στο διαβατήριο και το τρίπτυχο για τα μηχανάκια μας. Η όλη διαδικασία μας έκανε να καταλάβουμε ότι θα έχουμε πρόβλημα στη συνεννόηση μιας και μιλάνε μόνο γαλλικά… Και εμείς από γαλλικά και πιάνο δεν σκαμπάζουμε τίποτα. Στη reception του πλοίου κανείς δεν μπορεί να μας δώσει να καταλάβουμε τι ώρα θα φτάσει το καράβι. Ένα είναι σίγουρο πως δεν θα φτάσει στην ώρα του. Θα δούμε… έχει ο Θεός (Αλλάχ πλέον).

Εντυπώσεις ημέρας: ποσό γρήγορα πέρασαν οι ώρες…
Έξοδα: τίποτα
Διαδρομή ημέρας: κάπου στη Μεσόγειο…