Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: “Ιράν”

Ημέρα: 08 – Τετάρτη 1/8/2018
Απόσταση: 403 χλμ (σύνολο: 1.649 χλμ)
Διαδρομή: Ganja – Gobustan – Μπακού (Αζερμπαϊτζάν)

Τη νύχτα έβρεξε πάλι, όπως και το προηγούμενο βράδυ, αλλά η μπόρα δεν κράτησε πολύ. Ξυπνήσαμε κατά τις 8 και σηκωθήκαμε να φτιάξουμε πρωινό. Είχαμε τα khinkali από το τραπέζι, το τελευταίο βράδυ στην Τιφλίδα, μαζί με κάτι χθεσινά σάντουιτς που έβραζαν όλη μέρα στο αυτοκίνητο. Ευτυχώς η Marta φέρθηκε έξυπνα και δεν δοκίμασε τίποτα από αυτά, σε αντίθεση με εμένα και τον Θανάση που λυπηθήκαμε να πετάξουμε φαγητό.

Η μέρα φαινόταν ότι θα ήταν ζεστή, αν και αρχικά υπήρχε συννεφιά στον ουρανό. Στις 9:30 βρισκόμασταν στο δρόμο, αφού πρώτα κάναμε ένα γρήγορο έλεγχο στο αυτοκίνητο, που ανέβαζε θερμοκρασία την προηγούμενη μέρα.

Στην έξοδο από την πόλη σταματήσαμε σε ένα βενζινάδικο για να γεμίσουμε το ρεζερβουάρ του Golf. Η βενζίνη 92άρα, δεν είχε καλύτερη. Βγήκα εγώ έξω να πληρώσω και όταν ο τυπάς σταμάτησε να βάζει, στην αντλία έδειχνε 40,5 ΑΖΝ. Ακριβώς κάτω από αυτό έγραφε τα 45 λίτρα που έβαλα και ακόμα πιο χαμηλά την τιμή της βενζίνης που ήταν 0,9 ΑΖΝ ανά λίτρο (45 λεπτά του ευρώ δηλαδή). Βγάζω 41 ΑΖΝ και τα δίνω αλλά ο τυπάς που μου μιλούσε στα αζερικά, λες και μπορούσα να καταλάβω, άρχισε να μου κουνάει το χαρτονόμισμα του 1 ΑΖΝ και να μου δείχνει στην οθόνη το 45 (που ήταν τα λίτρα). Παραξενεύτηκα αλλά δεν έκατσα να το πολυαναλύσω. Τη γλώσσα του δεν την καταλάβαινα και νόμιζα ότι είχα καταλάβει λάθος  τις ενδείξεις στην αντλία. Λέω, μαλακία έκανα και παραλίγο να τον κλέψω τον άνθρωπο. Πληρώνω τα 45 που μου ζήτησε και μπαίνω στο αυτοκίνητο για να φύγουμε.

Καθώς βγαίναμε από την πόλη με ρωτάει ο Θανάσης πόσα πλήρωσα. Του λέω 45 Manat για 40 λίτρα και μου απαντάει… “δεν παίζει”. Με την τιμή 0,9 ΑΖΝ το λίτρο κάνω τον πολλαπλασιασμό και διαπιστώνω ότι ο μάγκας με είχε κοροϊδέψει μέσα στα μούτρα. Τον σκέφτομαι να υπερηφανεύεται στους φίλους του για το χαζό τουρίστα που έκλεψε και άναβαν τα λαμπάκια μου. Ήθελα να γυρίσω και να βάλω καβγά, όχι για τα δύο ευρώ αλλά για το θράσος του, ευτυχώς όμως η νηφαλιότητα της Marta και του Θανάση κέρδισαν.

Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας, άρχισε να βγάζει ζέστη. Στην πορεία μας πολλές κάμερες, μας ανάγκασαν να έχουμε το νου μας με το γκάζι. Η ποιότητα του δρόμου πάντως ήταν αρκετά καλή. Μετά από κανένα δίωρο, ο Θανάσης που καθόταν στο πίσω κάθισμα μας ζήτησε να κάνουμε μια μικρή στάση αφού κάτι τον είχε πειράξει. Λίγο αργότερα έβαλε πυρετό. Άνοιξα το μικρό φαρμακείο που κουβαλούσα μαζί μου και το θερμόμετρο έδειξε 39. Πήρε δύο depon και αράξαμε λίγο στην άκρη του δρόμου μέχρι να νιώσει καλύτερα. Λογικά, τροφική δηλητηρίαση από τα πράγματα που καταβροχθίσαμε το πρωί. Εγώ ένιωθα μια χαρά ακόμα αλλά ο Θανάσης την είχε πατήσει άσχημα. Οι στάσεις από εκείνο το σημείο ήταν αρκετές, αφενός για τη ζέστη και αφετέρου για το Θανάση.

Ένα κοπάδι από φλαμίνγκο βρήκε προσωρινό καταφύγιο στη λιμνούλα της φωτογραφίας.

Κάποια στιγμή εμφανίστηκε μπροστά μας η Κασπία Θάλασσα. Βέβαια, η Κασπία δεν είναι θάλασσα αλλά λίμνη, η μεγαλύτερη λίμνη της Γης. Ονομάστηκε θάλασσα όταν οι Ρωμαίοι φτάνοντας στην περιοχή, είδαν ότι το νερό της ήταν αλμυρό. Στην πραγματικότητα, όχι μόνο είναι λίμνη αλλά, για να καταλάβετε το μέγεθος, σε έκταση ξεπερνάει τις επόμενες έξι μεγαλύτερες λίμνες στον κόσμο μαζί. Τροφοδοτείται από τον Βόλγα (το μεγαλύτερο ποταμό της Ευρώπης) και τον Ουράλη ενώ γύρω από αυτήν βρίσκονται η Ρωσία, το Καζακστάν, το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν και το Ιράν. Οι πρώτες υπεράκτιες πετρελαιοπηγές του κόσμου έγιναν στο κόλπο Bibi – Heybat, δίπλα στο Μπακού. Μέχρι το 1900 η περιοχή είχε πάνω από 3.000 πετρελαιοπηγές, καθιστώντας την περιοχή της Κασπίας ως μία από τις πλουσιότερες ενεργειακά στον πλανήτη.

Φτάσαμε στο Gobustan, μια μικρή παράκαμψη από το δρόμο μας για την πρωτεύουσα. Ανεβαίνοντας το λόφο για το πάρκο άρχισαν να αναβοσβήνουν τα λαμπάκια του καντράν, δείχνοντας τη θερμοκρασία να έχει ανέβει πάλι. Αφήσαμε το golf-άκι να ξεκουραστεί και αρχίσαμε την εξερεύνηση του πάρκου.

Το Gobustan βρίσκεται 70 χιλιόμετρα νότια του Μπακού και το αντίστοιχο πάρκο ιδρύθηκε το 1966 με σκοπό να διαφυλάξει έναν εθνικό θησαυρό του Αζερμπαϊτζάν. Πλούσιο σε αρχαιολογικά μνημεία, περιέχει πάνω από 6.000 πετρογλυφικά, σκαλισμένα πάνω σε βράχια, που απεικονίζουν πρωτόγονους ανθρώπους, ζώα, μάχες, τελετουργικούς χορούς, εικόνες του ήλιου και των αστεριών. Η περιοχή έχει μπει στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και τα σχέδια στους βράχους, που παρουσιάζουν μαγευτικές εικόνες προϊστορικής ζωής στον Καύκασο, χρονολογήθηκαν από 5.000 έως 20.000 χρόνια πριν.

Η Κασπία Θάλασσα με το εντυπωσιακό σύστημα άντλησης πετρελαίου.

Σε μια σηματοδοτούμενη διαδρομή ανάμεσα σε μεγάλους βράχους, οδηγούμασταν στα σημάδια που άφησαν οι πρόγονοι μας, πριν από αρκετές χιλιάδες χρόνια. Ήταν καταμεσήμερο κι έτσι δεν μπορούσαμε να κάτσουμε για ώρες κάτω από τον καυτό ήλιο.

Κατεβήκαμε το λόφο και με το ίδιο εισιτήριο που είχαμε κόψει για το πάρκο, μπήκαμε στο μουσείο. Όμορφα διαμορφωμένος χώρος που περιέγραφε την ιστορία της περιοχής και των ανασκαφών που έχουν γίνει τριγύρω.

Φεύγοντας από εκεί είδαμε ταξιτζήδες να μας φωνάζουν στο δρόμο και να μας κάνουν σινιάλα με τα χέρια τους περιγράφοντας ένα ηφαίστειο. Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται τα ηφαίστεια της λάσπης, κρατήρες από όπου εκρέει ηφαιστειακή λάσπη που θεωρείται ότι έχει φαρμακευτικές ιδιότητες. Το 2001 ένας κρατήρας, μόλις 15 χιλιόμετρα από το Μπακού, έκανε παγκόσμια πρωτοσέλιδα όταν ξεκίνησε να δημιουργεί φλόγες ύψους 15 μέτρων. Εκτιμάται ότι 300 από τα υπολογιζόμενα 700 ηφαιστειακά πετρώματα του πλανήτη βρίσκονται στο Gobustan, στο Αζερμπαϊτζάν και στην Κασπία Θάλασσα.

Η ώρα είχε περάσει κι έτσι αποφασίσαμε να μην κάνουμε άλλη παράκαμψη. Επιστρέφοντας στην κεντρική λεωφόρο πήραμε το δρόμο για το Μπακού. Ο δρόμος μεγάλος με τοιχία κατά μήκος του που περιόριζαν αρκετά το οπτικό μας πεδίο. Ανατολικά μας, στις όχθες τις Κασπίας, διακρίναμε κάποιες τεράστιες βίλες και στο βάθος μπορούσαμε να διακρίνουμε τις πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου.

Ο αγωγός Baku – Tbilisi – Ceyhan (BTC) είναι ένας αγωγός αργού πετρελαίου μήκους 1.768 χιλιομέτρων που συνδέει την Κασπία Θάλασσα με τη Μεσόγειο Θάλασσα. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος αγωγός στην πρώην Σοβιετική Ένωση και τέθηκε σε λειτουργία το 2006.

Λίγο έξω από το Μπακού διακρίναμε το τέμενος Bibi – Heybat. Σταματήσαμε για να το επισκεφτούμε και με την ευκαιρία πλακωθήκαμε στους χυμούς και τα αναψυκτικά από ένα γειτονικό ψιλικατζίδικο. Το τέμενος ήταν εντυπωσιακό. Μετά τον προθάλαμο εμφανίστηκε μπροστά μας ο χώρος προσευχής με καμιά δεκαριά άτομα μέσα να προσεύχονται. Βγάλαμε όλοι τα υποδήματα μας και η Marta σκεπάστηκε με ένα τεράστιο φόρεμα, σαν σεντόνι, που την έκρυβε ολόκληρη.

Πρόκειται για ένα ιστορικό τζαμί που χτίστηκε τη δεκαετία του 1990 ως αναπαλαίωση του τζαμιού με το ίδιο όνομα, που χτίστηκε τον 13^ο αιώνα και καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Μπολσεβίκους το 1936. Ο χώρος περιλαμβάνει τον τάφο του Ukeyma Khanum (απόγονο του Μωάμεθ) και σήμερα είναι το πνευματικό κέντρο των Μουσουλμάνων της περιοχής αλλά και ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της ισλαμικής αρχιτεκτονικής στο Αζερμπαϊτζάν. Είναι επίσης γνωστό και ως “το τζαμί της Φατιμά”, ονομασία που πήρε από τον Αλέξανδρο Δούμα όταν το επισκέφτηκε τη δεκαετία του 1840.

Η πόλη του Μπακού με τους ουρανοξύστες της να διακρίνονται πίσω από το λόφο.

Βάλαμε στο gps τη διεύθυνση του διαμερίσματος που είχαμε κλείσει και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης. Τεράστιοι δρόμοι με αρκετή κίνηση σε κάποια σημεία.

Φτάσαμε στο διαμέρισμα κατά τις 18:00 μετά από μία γεμάτη μέρα. Το βράδυ ο Θανάσης αποφάσισε να μείνει μέσα μιας και ο πυρετός τον είχε εξαντλήσει. Εγώ με τη Marta κάναμε μια μικρή βόλτα, περπατήσαμε στη γειτονιά και επιστρέφοντας πήραμε κάποια πράγματα για το σπίτι από ένα supermarket. Ξεκούραση τώρα. Αύριο θα είχαμε όλη τη μέρα δικιά μας για να χορτάσουμε το Μπακού.

Έξοδα: