Ημέρα 13η
Fort William/Scotland – Doune/Scotland
Χιλ: 246
Χάρτης διαδρομής:
Ξύπνησα το πρωί από τον θόρυβο που έκανε η δυνατή βροχή… Σήμερα ήταν μια από τις ημέρες που θα περνούσαμε από πολύ όμορφα κομμάτια και θα προτιμούσα να μην βρέχει, αλλά όλοι ξέρουμε, ότι δυστυχώς σε αυτό που κάνουμε, τις περισσότερες φορές δεν έχεις το δικαίωμα της επιλογής. Πήραμε πρωινό και αρχίσαμε αργά-αργά να ετοιμαζόμαστε.. Λίγο αργότερα ήμασταν κάτω, έτοιμοι για άλλη μια φορά. Φουλ αδιάβροχος εξοπλισμός και έναν σταυρό για να φεύγουμε. Ξεκινήσαμε με κατεύθυνση νότια προς Loch Leven. Ειχαμε σκοπό να αφήσουμε τον κεντρικό δρόμο, και να κάνουμε μια μεγάλη παράκαμψη, για να κυκλώσουμε αυτήν την πανέμορφη λίμνη. Το καλό ήταν ότι ο καιρός έστω προσωρινά είχε βελτιωθεί λιγάκι… Τώρα απλά ψιχάλιζε…
Κινούμαστε περιμετρικά της λίμνης και σταματάμε κάθε τόσο για φωτό…
Το τοπίο απλά μαγικό…
Στην βόρεια πλευρά της λίμνης, έχει πλούσια βλάστηση, ενώ στο πιο νότιο κομμάτι, ο δρόμος σκαρφαλώνει ψηλά και συναντιέσαι με πολλούς μικρούς καταρράκτες…
Αυτή είναι μια από τις φωτό που λάτρεψα φέτος…
Αρκετά χιλιόμετρα αργότερα βγαίνουμε πάλι στον κεντρικό και ξεκινάμε να διασχίσουμε το φαράγγι του Glen Coe. Ένα γεωλογικό ρήγμα χωρίζει τη γη από ακτή σε ακτή και κάποτε χώριζε τη Σκωτία στα δύο. Οι παγετώνες βάθυναν την τάφρο και το αποτέλεσμα σήμερα είναι μια σειρά από δασώδη βουνά και σκοτεινές, μυστηριώδεις λίμνες.
Τα πολλά κάστρα και φρούρια, μαρτυρούν τη στρατηγική σημασία της περιοχής Great Glen (μεγάλο φαράγγι) και ενισχύουν τη μεγαλοπρέπειά του. Εμείς δυστυχώς δεν φανήκαμε τυχεροί αφού για άλλη μια φορά, είχαν ανοίξει οι ουρανοί. Το πείσμα μου όμως ήταν αυτό, που με κράταγε για άλλη μια φορά μέσα στην βροχή, με σκοπό να καταφέρω να πάρω μερικά κλικ, για τα τόσο όμορφα πράγματα που συναντούσα. Περίμενα υπομονετικά κάτω από το νερό, μήπως κάνει μια από αυτές τις πολύ μικρής διάρκειας παύσεις ανάμεσα στις μπόρες, η οποία θα μου ήταν υπεραρκετή για αυτό που θέλω… Να βγάλω την φωτογραφική μου από την θήκη και να ακουστεί το κλικ…Όπως και έγινε…
Σίγουρα το Glen Coe είναι από τα μέρη που θα μπορούσα να ξοδέψω ώρες και ημέρες ολόκληρες εκεί, απλά φωτογραφίζοντας. Από την άλλη, όσο θυμάμαι το νερό που έριχνε, λεω πάλι καλά που κατάφερα να πάρω και αυτές τις ελάχιστες φωτό…
Συνεχίζουμε να οδηγούμε και φτάνουμε στο εθνικό πάρκο Trossachs.Αυτη την φορά θα κατεβαίναμε από τον Α82. Ένας δρόμος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και ομορφιάς, ο οποίος γλύφει τη λίμνη Lomond.
Οι ταμπέλες που έβλεπα να αναβοσβήνουν πάνω από το κεφάλι μου ανά μερικά χιλιόμετρα, δεν μπορούσαν να με προϊδεάσουν για αυτό που θα συναντούσαμε..
‘’Please slow down – Heavy Rain!!’’ έγραφε…
Σε χρόνο dt είχαμε μπει μέσα στην καταιγίδα για τα καλά… Πολύ δυνατή βροχή, ορατότητα μηδέν και το πιο ωραίο… δεν υπήρχε πουθενά κανένα σημείο ώστε να προφυλαχτείς. Δάσος, με έναν δρόμο να περνάει από μέσα του… Ήταν προφανές ότι η μόνη λύση ήταν να συνεχίσουμε με όση περισσότερη ασφάλεια μπορούσαμε μέχρι το κοντινότερο χωριουδάκι μπροστά μας, το οποίο έβλεπα στον χάρτη πως ήταν το Luss… Μετά από αρκετή ώρα οδήγησης που δεν της έλειπε πολύ ακόμα ώστε να χαρακτηριστεί αγγαρεία, φτάσαμε, οπότε και κάναμε μια στάση ώστε να πιούμε ένα καφεδάκι και να ξεκουραστούμε λίγο από την μανία του καιρού.
Φυσικά μόλις μπήκαμε κάτω από τέντα, απλά σταμάτησε να βρέχει… Για μια φορά ακόμα, Μέρφι ρουλς… Οι ντόπιοι βόλταραν απτόητοι στην παράλια της λίμνης, λες και δεν έτρεχε τίποτα…
Άλλοι έκαναν και μπάρμπεκιου…
Αρκετή ώρα μετά, συνεχίζαμε την διαδρομή μας και εξακολουθούσαμε να κυκλώνουμε τη λίμνη Lomond. Μπηκαμε στο Queen Elizabeth Forest Park και η βροχή ξεκίνησε πάλι να πέφτει ράιτ θρου… Περνάμε το Dukes pass και εγώ προσπαθώ, όσο μπορώ, να εκμεταλλευτώ φωτογραφικά τα διαλείμματα που κάνει ο καιρός…
Μέσα στο δασός παλιά κάστρα και παλάτια ανακατεμένα με χρώματα του δάσους, συνθέτουν ένα τοπίο απλά μαγικό…
Χιλιόμετρα αργότερα και πάντα μέσα σε μια τέτοια διαδρομή, φτάναμε και στον σημερινό μας προορισμό, το Doune. Ενα μικρό χωριουδάκι το οποίο βρισκόταν πολύ κοντά στην πόλη του Stirling, της οποίας το κάστρο θα επισκεπτόμασταν την επόμενη ημέρα. Προς το παρόν, βρήκαμε την pub στην οποία είχαμε κλείσει δωμάτια για δυο νύχτες…
Αφού αφήσαμε τα πράγματα στα δωμάτια μας, κατεβήκαμε την σκάλα που ένωνε την παμπ με τα δωμάτια που είχε ακριβώς από πάνω και καθίσαμε σε ένα από τα τραπεζάκια που υπήρχαν με σκοπό να φάμε, να πιούμε και να στεγνώσουμε. Σήμερα είχαμε μια όμορφη αλλά και δύσκολη ημέρα. Λίγες μπύρες (McEvans) μετά και ως δια μαγείας είχαν όλα ξεχαστεί… Αργότερα το βράδυ θα πέφταμε κατάκοποι από κούραση στα κρεβάτια μας. Ευτυχώς για αύριο δεν είχαμε χιλιόμετρα… πολλά… νομίζω… χρρρρρρ… καληνύχ..χρρρρ…
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Γιωργο σε ευχαριστουμε πολυ!Οπως ακριβως το ειπες,ταξιδια ζωης…Να εισαι καλα!
Τέλειο το ταξίδι σας παιδιά το ΄΄ρούφηξα΄΄ όλο διαβάζοντας το και πραγματικά το ζήλεψα.Ταξίδια ζωής….
Μετά από πολύ καιρό διάβασα επιτέλους το ταξίδι σας. Είμαι ο Γιάννης ο ένας από τους τρεις που σου μιλήσαμε στο καράβι για Βενετία πριν ξεκινήσει ουσιαστικά το ταξίδι σας. Εμείς που πηγαίναμε προς Αυστρία, Τσεχία Πολωνία Ουκρανία Σλοβενία.
Συγχαρητήρια για την παρουσίαση όλου του ταξιδιωτικού σας. Πραγματικά ταξίδεψα μαζί σας. Εύχομαι και σε άλλα ταξίδια και παρουσιάσεις αυτών.
Συγχαρητήρια και στους δημιουργούς αυτής της ιστοσελίδας, που έχουμε την δυνατότητα να ταξιδεύουμε και να παίρνουμε πληροφορίες πολλές και χρήσιμες.
Πάντα τέτοια!!!
Γεια σου φιλε Γιαννη!!Μπορει να περασε αρκετος καιρος,αλλα τουλαχιστον βρεθηκαμε!Σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια.Ελπιζω και το δικο σας ταξιδι σας τοτε να ηταν μια χαρα και να περασατε τελεια.Τα συγχαρητηρια για την σελιδα θα τα δωσω στον Στελιο Οικονομακη μιας και ειναι ο πρωτεργατης.Ολοι οι υπολοιποι ακολουθουμε προσπαθωντας να βαλουμε ενα μικρο λιθαρακι και εμεις με την σειρα μας.Θελω να πιστευω οτι τωρα που ειδες που συχναζω θα τα λεμε μια στο τοσο.Να εισαι παντα καλα.
Δηλαδη, πηγατε στο ψηλοτερο σημειο της Σκωτιας και ηπιατε Peroni?
Και μετα λες εμενα, Μουσολινι?
η αληθεια ειναι οτι οι ale μπυρες τους ειναι πολυ πικρες.
αλλα ηθελα να δω τα μουτρα τους οταν τους παραγγειλατε Περονι. Την Αμστελ της Ιταλιας.. χαχαχα….
και κατι αλλο : μπαινατε στις παμπ κ σας χαμπαριαζανε για ελληνες; ή προλαβαινατε να συστηθειτε ;
Παντα μια Peroni πριν απο οτιδηποτε αλλο. 😀 Αμεσως μετα επαιρνε σειρα η τρομερη McEwan!! Οταν μπαιναμε σε παμπ ηταν ολοι τοσο κομματια,που ουτε καν μας βλεπανε!
Μπραβο πολυ καλο το ταξιδι σας
Γιαννη να εισαι καλα!Ευχαριστουμε πολυ!
Γιωργο σε ευχαριστουμε πολυ για τα καλα σου λογια!Μιας λοιπον και λες οτι εισαι νεος στον χωρο,να ξερεις οτι μπαινεις σε εναν πανεμορφο και εθιστικο κοσμο.Καλους δρομους φιλε μου!
ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΑΤΕ ΠΡΑΞΗ!!!
ΕΙΣΤΕ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΣΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΕ ΜΟΤΟ!!! ΜΠΡΑΒΟ!!!