Highlands, κάστρα, pub και… φαντάσματα!

Ημέρα 5η

Derbyshire/England – Edinburgh/Scotland
Χιλ: 480

Χάρτης διαδρομής:

Το επόμενο πρωινό με βρήκε να έχω ξυπνήσει από πολύ νωρίς και να περπατάω στον κεντρικό δρόμο του χωριού που μέναμε, με τον ήλιο να παίζει το δικό του παιχνίδι στα πάντα γύρω μου…

Όλα περιποιημένα και τόσο καθαρά… Όλα ήταν όπως έπρεπε να είναι…

Μια δυο ώρες αργότερα δοκιμάζαμε για πρώτη φορά το full Scottich breakfast, το οποίο στην ουσία είναι μια πιατέλα με τηγανητά αυγά, φρέσκα μανιτάρια, μπέικον, φασόλια και λουκάνικο… Αυτό θα ήταν πλέον το πρωινό μας από εδώ και πέρα, μιας και όλα τα hotel-b&b από εδώ και πάνω, σερβίρανε μόνο αυτό. Λίγο αργότερα, ετοιμαζόμασταν ώστε να ξεκινήσουμε άλλη μια καταπληκτική διαδρομή προς το Εδιμβούργο στο οποίο επιτέλους θα διανυκτερεύαμε για δυο νύχτες.

Ξεκινήσαμε την διαδρομή μας, διαγράφοντας για άλλη μια φορά έναν μεγάλο κύκλο μέσα στο δάσος. Τα πάντα γύρω μας ήταν μαγικά…

Δυο και κάτι ώρες αργότερα βγαίναμε ξανά στον αυτοκινητόδρομο, με σκοπό αρκετά χιλιόμετρα παρακάτω να συναντήσουμε μια μικρή πόλη, την Moffat… Εκεί θα ήταν και η έξοδος που έπρεπε να βγούμε ξανά από την Εθνική και να πιάσουμε για άλλη μια φορά τους μικρούς επαρχιακούς που κατά την γνώμη μου είναι αυτοί που κρύβουν όλη την ομορφιά… Τι και αν οι ταμπέλες στον αυτοκινητόδρομο μας ενημέρωναν ότι για το Εδιμβούργο το οποίο θα ήταν ο τελικός μας προορισμός για σήμερα, βρισκόταν μόλις 90 χιλιόμετρα πιο πέρα… Είπαμε, νταλικιέρικο ταξίδι όχι για εμένα..

Εκεί θα συναντούσαμε λοιπόν τον Α708. Αυτόν τον δρόμο τον είχα ανακαλύψει κάποτε τυχαία σε κάποιο ξένο φόρουμ, στο οποίο τον διαφημίζανε ως μια από τις τοπ διαδρομές εκεί γύρω και από τότε είχε μπει στις σημειώσεις μου. Από εκεί λοιπόν είχα επιλέξει να περάσουμε τα “σύνορα” με την Σκωτία! Βγαίνοντας από το Moffat λοιπόν, όλη η φύση γύρω αρχίζει να αλλάζει και να βάζει τα χειμερινά της…

Η βλάστηση άρχισε κατευθείαν στα περισσότερα σημεία να γίνεται χαμηλότερη και η ομίχλη να κάνει αραιά και που την εμφάνιση της… Ήταν πλέον φανερό… μπαίναμε στον Βορρά!!

Οδηγούσαμε για πολλά χιλιόμετρα σε μια πραγματικά πανέμορφη διαδρομή…

Το τοπίο μοναδικό… Τόσο πολύ μάλιστα, που με έκανε να “χάνομαι” ανάμεσα στις αντανακλάσεις που καθρεφτιζόταν γύρω μου…

Πολλά χιλιόμετρα παρακάτω στρίβαμε για άλλη μια φορά σε πιο ανοιχτούς δρόμους, ώστε να προλάβουμε να δούμε κάτι ακόμα που ήθελα πριν καταλήξουμε στο Εδιμβούργο…

Την εκκλησία του Rosslyn!!

Rosslyn Chapel

Το παρεκκλήσι του Rosslyn είναι αυτό που παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο βιβλίο του Dan Brown, Κώδικας Da Vinci…
Δυστυχώς για εμάς φτάσαμε εκεί στις 18.10… Η εκκλησία η οποία έχει δωρεάν ξενάγηση κάθε ώρα, είχε κλείσει μόλις πριν 10 λεπτά. Βέβαια οι φωτογραφίες στο εσωτερικό απαγορεύονται αυστηρώς, όμως πολύ θα ήθελα να μπω και να δω το εσωτερικό της. Φανήκαμε βέβαια και λίγο τυχεροί αφού όταν ο φύλακας άκουσε ότι ήμασταν μοτοσυκλετιστές από την Ελλάδα, μας έδειξε ένα δρομάκι που οδηγεί στην πίσω μεριά της εκκλησίας, όπου θα μπορούσαμε να πάρουμε έστω, μια-δυο λήψεις…

Κάποιοι λενε πως κάτω από τον Ναό, κρύβονται το Άγιο Δισκοπότηρο, ο Τίμιος Σταυρός και πολλά άλλα…

Ας διαβάσουμε όμως δυο λόγια παραπάνω για όλο αυτό που βλέπουμε…
Προσπαθήστε να μεταφερθείτε με τη φαντασία σας στην εποχή των Ιπποτών, στο σωτήριο έτος 1446, όταν ο Sir William St Clair, τρίτος και τελευταίος Πρίγκιπας του Ορκνέι, ίδρυε το παρεκκλήσι τού Ρόσλιν στη σκοτεινή Σκωτία. Το παρεκκλήσι του Rosslyn, που συχνά ονομάζεται και “Καθεδρικός των Κωδικών”, εκτός από τον παραπάνω κύριο, συνέβαλλαν και οι Ναΐτες. Πολλοί είναι αυτοί που ακόμα και σήμερα υποστηρίζουν ότι εδώ είναι ο τόπος όπου πιθανότατα βρίσκεται ή βρισκόταν για κάποιο διάστημα το Holy Grail, το Άγιο Δισκοπότηρο, απ’ όπου ήπιε κρασί ο Ιησούς στον Μυστικό Δείπνο. Οι ίδιοι επίσης λένε, ότι εκεί, στις μυστικές και ανεξερεύνητες ακόμη κρύπτες του, βρίσκονται πρωτοχριστιανικά κείμενα γραμμένα από τον ίδιο τον Χριστό, ή ιερά αντικείμενα –η Κιβωτός της Διαθήκης και ο Σταυρός του Μαρτυρίου για παράδειγμα– ή ακόμη και το μουμιοποιημένο κεφάλι του Υιού του Θεού.

Οι γεωγραφικές συντεταγμένες του συμπίπτουν με το μεσημβρινό που περνάει από το Γκλάστονμπέρι και αυτή η γεωγραφική Ρόδινη Γραμμή θεωρείται ο κεντρικός άξονας της ιερής γεωμετρίας της Βρετανίας. Απ’ αυτή την ιερή Ρόδινη Γραμμή παίρνει και τ’ όνομά του το Rosslyn (Rose Line που αργότερα έγινε Rosslyn). Με τη χρήση ραντάρ τελευταίας τεχνολογίας ικανού να ανιχνεύσει κάτω από το έδαφος, αποκαλύφθηκε ότι η εντυπωσιακή κατασκευή κάτω από το παρεκκλήσι είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη σε όγκο απ’ αυτό. Δείτε μερικά ακόμη ενδιαφέροντα γεγονότα: στο χτίσιμο του παρεκκλησιού είχαν χρησιμοποιηθεί τα αρχιτεκτονικά σχέδια του Ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ. Έτσι, σε αυτό υπήρχαν αντίγραφα του δυτικού τοίχου, του στενού ορθογώνιου ιερού και της υπόγειας αίθουσας που ήταν γνωστή ως Άδυτα των Αδύτων.

Στο παρεκκλήσι μπορεί κανείς να παρατηρήσει δεκάδες σύμβολα: χριστιανικά, ιουδαϊκά, μασονικά, παγανιστικά, γοτθικά, αλλά και κώδικες που γεννούν ερωτηματικά: Ποιος ο λόγος να συνυπάρχουν τόσα ετερόκλητα στοιχεία σε έναν ναό; Μήπως το παρεκκλήσι δεν είχε μοναδικό σκοπό την τέλεση της κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας, αλλά τη φύλαξη μυστικών, την κωδικοποίηση πληροφοριών, αναγνώσιμων μόνο από τους μυημένους;
Μερικά από αυτά τα σύμβολα είναι τα εξής: σταυροί, διαβήτες, άστρα, ρόδα, φίδια, πυραμίδες, πράσινοι άνθρωποι, πλανήτες, γοτθικά γκαργκόιλς κ.α. Σχετικά πρόσφατα ανακαλύφθηκε κι ένας μουσικός κώδικας «κρυμμένος» σε 213 κύβους. Η απόφανση όσων άκουσαν το κομμάτι μετά την αποκωδικοποίησή του είναι ότι πρόκειται για μια απλοϊκή μελωδία χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση, με μεγάλη πνευματική αξία όμως για εκείνους που έχτισαν το παρεκκλήσι.
Για το τέλος αφήσαμε το καλύτερο: Την καμάρα από την οποία προεξέχουν εκατοντάδες κυβοειδείς πέτρες, σχηματίζοντας μια παράξενη πολυεπίπεδη επιφάνεια. Σε κάθε κύβο υπάρχει ένα σκαλισμένο σύμβολο, φαινομενικά τυχαίο, και μ ́αυτόν τον τρόπο σχηματίζεται ένας γρίφος ασύλληπτων διαστάσεων. Οι ειδικοί προσπαθούν επί αιώνες να αποκωδικοποιήσουν το μυστικό του κώδικα, όμως το μυστήριο παραμένει άλυτο…

Μισή ώρα αργότερα μπαίναμε στο Εδιμβούργο… Είχαμε κλείσει δωμάτια σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο μιας και θέλαμε τις δυο αυτές ημέρες που θα μέναμε εδώ, να περπατήσουμε την πόλη και να χαθούμε στα δρομάκια της. Κάναμε τσεκ ιν και πήγαμε εκεί κοντά να βρούμε κάτι να φάμε.

Αργά το βράδυ, κουρασμένοι, επιστρέψαμε στα δωμάτια μας… Η επόμενη ημέρα θα ήταν η πρώτη χωρίς καθόλου μοτοσυκλέτα και θα ήταν αφιερωμένη στο Εδιμβούργο…