Highlands, κάστρα, pub και… φαντάσματα!

Ημέρα 6η

Edinburgh/Scotland
Χιλ: –

Ξύπνημα σχετικά αργά το πρωί.. σήμερα δεν υπήρχε λόγος να βιαστούμε για τίποτα. Ένα καλό πρωινό στο ξενοδοχείο ήταν ότι έπρεπε για αρχή. Μετά σκοπεύαμε να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας από το Royal Mile. Το Βασιλικό Μίλι (Royal Mile ή High Street) είναι ένας παλιός ανηφορικός δρόμος, που κάθε επισκέπτης του Εδιμβούργου περπατάει από την αρχή του, δηλαδή από το Holyroodhouse, ως το τέλος, το Edinburgh Castle.Το Holyrood Palace βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Σκωτσέζικο Κοινοβούλιο και αποτελεί επίσημη κατοικία της Βασιλικής Οικογένειας. Το παλάτι είναι ανοιχτό για το κοινό ολόκληρο το χρόνο εκτός από όταν κατοικείται από την Βασιλική Οικογένεια, περίπου μία εβδομάδα το χρόνο, συνήθως την πρώτη του Ιουνίου.

Holyrood Palace

Εδώ λέγεται ότι ξεχειμώνιαζαν οι βασιλείς του παρελθόντος, επειδή στο κάστρο είχε πολύ αέρα. Σήμερα, το παλάτι λειτουργεί και σαν μουσείο και είναι ανοιχτό καθημερινά

Στο Queen’s Gallery δίπλα στο παλάτι εκτίθενται οι Βασιλικές συλλογές.

Ανεβαίνοντας το Βασιλικό Μίλι, είχαμε την ευκαιρία να ανακατευτούμε με όλον αυτόν τον κόσμο και να “χαθούμε” για λίγο στην μαγεία του Εδιμβούργου.. Στην ουσία οι περισσότεροι τουρίστες εκεί, περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους πάνω ή τριγύρω από αυτόν το δρόμο.O Daniel Defoe, συγγραφέας του Ροβινσώνα Κρούσου, είχε χαρακτηρίσει το Royal Mile ως τον «Largest, longest and finest street in the world» («ο μεγαλύτερος, μακρύτερος και ωραιότερος δρόμος του κόσμου»).

Τα γύρω δρομάκια είναι κομμάτι μια παλιάς πόλης με ηλικία περίπου οκτώ αιώνων, ενώ αριστερά και δεξιά του πλακόστρωτου δρόμου η γοτθική αρχιτεκτονική, τα επιβλητικά μεσαιωνικά κτήρια και οι εκκλησίες παραπέμπουν σε αλλοτινές εποχές…

Πάνω σε αυτόν τον δρόμο βρίσκονται πολλά από τα αξιοθέατα της πόλης όπως ο St Giles’ Cathedral που είναι ο σημαντικότερος ναός του Εδιμβούργου αφιερωμένος στον πολιούχο της πόλης και χτισμένος περίπου 900 χρόνια πριν.

Δίπλα στον Καθεδρικό του Giles’ βρίσκεται η Heart of Midlothian που είναι ένα σύμβολο σε σχήμα καρδιάς που είναι τοποθετημένο στην επιφάνεια του δρόμου στο σημείο που κάποτε βρισκόταν το Old Tolbooth που ήταν το κέντρο της συλλογής φόρων. Πάνω στο σύμβολο είναι συνήθεια να φτύνουν οι ντόπιοι και οι τουρίστες.

Το Whiskey Experience… Ένας χώρος στον οποίο ο επισκέπτης μαθαίνει αρκετά πράγματα για το εθνικό ποτό της Σκωτίας το ουίσκι και ιδιαίτερα τις διαφορετικές ποικιλίες του που έχουν να κάνουν με τον τρόπο και το μέρος παρασκευής του.

Στο τέλος του δρόμου, ήταν το Κάστρο.. Να σας πω την αλήθεια, τα κάστρα εκτός από κάποια πολύ συγκεκριμένα, με συγκινούν μόνο σαν τοπία. Όταν όμως καιρό πριν διάβαζα ότι αυτό είναι ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα κάστρα του κόσμου, μιας και είναι χτισμένο ουσιαστικά πάνω σε ένα ηφαίστειο και είναι κατασκευασμένο από την λαβα του, δεν μπορούσα να αντισταθώ… Τα εισιτήρια τα είχα ήδη στα χέρια μου, μιας και τα είχα βγάλει από το νετ, αρκετό καιρό πριν.. Αυτό ήταν ένα από τα σωστότερα πράγματα που έκανα, μιας και είχα διαβάσει πως η ουρά στο κισσέ είναι σχεδόν πάντα με αναμονή 1 ώρας και πάνω… κάτι που τώρα το έβλεπα μπροστά μου… Προσθέστε και το συνηθισμένο ψιλόβροχο… Εμείς περάσαμε κατευθείαν μέσα κάνοντας απλά ένα τσεκ ιν στον έλεγχο ο οποίος γινόταν στην κεντρική είσοδο του Κάστρου, την Esplanade.

Το Edinburgh Castle είναι σίγουρα το σημαντικότερο αξιοθέατο της πόλης και ίσως το κάστρο που αξίζει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο να επισκεφθεί ένας τουρίστας στην Γηραιά Αλβιώνα. Ο λόφος Din Eidyn, απ’ όπου πήρε το όνομά του το Εδιμβούργο ήταν ιδιαίτερα στρατηγικό σημείο στους πολέμους της Σκωτίας.
Το κάστρο χρησίμευσε κατά καιρούς ως βασιλικό παλάτι, στρατώνες, φυλακές και κοινοβούλιο, και τώρα στεγάζει τα κοσμήματα του θρόνου της Σκωτίας. Εκεί μπορεί κάποιος να δει τα πρώην βασιλικά διαμερίσματα, αίθουσες με πίνακες και αγάλματα, κτίρια φυλακών, πύργους, εκκλησίες και πολλά ακόμα…

Από την κορυφή του κάστρου, είχες στα πόδια σου ολόκληρη την πόλη…

Αρκετά ρεαλιστικό ήταν το «Prisons of War». Mία πόρτα που οδηγούσε σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι… Κατεβαίναμε και κατεβαίναμε σκάλες μέχρι που φτάσαμε σε ένα μικρό, υγρό και σκοτεινό χώρο. Ήταν οι φυλακές! Προδότες στρατιώτες, πειρατές, αιχμάλωτοι, μάγισσες φυλακίζονταν εκεί μέχρι να θανατωθούν με βασανιστήρια…
Κρεμασμένα ρούχα σε σχοινιά και αιώρες από τσουβάλια που κρέμονταν από το ταβάνι, πάνω στα οποία κοιμόντουσαν. Τραπεζάκια με πιάτα που έμοιαζαν σαν να είχαν χρησιμοποιηθεί πριν από δέκα λεπτά.

Φροντίστε η επίσκεψη σας στο κάστρο να ξεκινήσει πριν τις 1 το μεσημέρι καθότι κάθε μεσημέρι εκτός Κυριακής στις 1 ακριβώς ένας κανονιοβολισμός ρίχνεται από το κάστρο προς τα ανατολικά της πόλης. Η παράδοση άρχισε το 1861 και ο λόγος ήταν για να ειδοποιηθούν για την ώρα τα πληρώματα των πλοίων στο λιμάνι όταν ο καιρός ήταν ομιχλώδης.

Κάθε χρόνο τις τέσσερις εβδομάδες του Αυγούστου, στην πόλη λαμβάνει χώρα το Edinburgh Festival το οποίο είναι από το πιο διάσημα festival στον κόσμο και προσελκύει περίπου 1 εκατομμύριο τουρίστες στην πόλη. Ένα από τα σημαντικότερα θεάματα του Φεστιβάλ του Εδιμβούργου είναι το Edinburgh Military Tattoo το οποίο λαμβάνει χώρα μπροστά στην κύρια πύλη του κάστρου και είναι μία παράσταση-παρέλαση Σκωτσέζων στρατιωτών που παίζουν παραδοσιακά σκωτσέζικα όργανα όπως η γκάιντα.

Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ διοργανώνονται μουσικές συναυλίες, θεατρικά, εκδηλώσεις τεχνών και γραμμάτων και πλήθος δραστηριοτήτων που δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο. Η πόλη είναι φυσικά, ασφυκτικά γεμάτη και τα ξενοδοχεία πλήρη και ιδιαίτερα ακριβά. Το festival κορυφώνεται το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου. Μαγαζάκια, pub, τεχνίτες γκάιντας, πλανόδιοι μικροπωλητές και μουσικοί, έδιναν μια ευχάριστη νότα στη βόλτα μας…

Το τυπάκι παρακάτω πάντως, περισσότερο παλαβό τον έκοψα παρά μέρος του φεστιβάλ…