Κείμενο: Ιάκωβος Σουργουτσίδης

Μόλις επιστρέψαμε από την δεκαήμερη εκδρομή μας με τις μοτοσυκλέτες στην Ιταλία. Ζήσαμε στιγμές μεγαλειώδεις, αξέχαστες, μοναδικές. Ο αγώνας MotoGP στο Mugello ήταν μόνο η αφορμή και το κερασάκι της τούρτας. Μιας τούρτας γιγάντιας και πεντανόστιμης, φτιαγμένης από τα πιο αγνά, φρέσκα και λαχταριστά υλικά:

Κατ’ αρχήν μια τρελή παρέα δεκαπέντε θεοκούζουλων που έδεσαν αμέσως και όπου έμπαιναν κέρδιζαν τις εντυπώσεις. Δεν χάθηκαν πουθενά, δεν άργησαν ποτέ, δεν χαλάστηκαν με τίποτα, ενθουσιάστηκαν με τις ομορφιές της γειτονικής χώρας. Στρίψαμε τέζα σε εκπληκτικές διαδρομές με τέλεια άσφαλτο μέσα σε δάση. Ζήσαμε την εκρηκτική ατμόσφαιρα του κορυφαίου αγώνα. (Δυστυχώς ο τοπικός ήρωας Valentino Rossi τσούρησε στις δοκιμές, μισερώθηκε και δεν έτρεξε στον αγώνα, αλλά τον πήρανε τηλέφωνο στο κινητό και μόλις ακούστηκε η φωνή του από τα μεγάφωνα 90.000 κόσμος άρχισε να παραληρεί!)
Περπατήσαμε στα σοκάκια της Φλωρεντίας, της Μπολόνια, της Σιένα, του Σαν Τζιμινιάνο, του Σαν Μαρίνο. Είδαμε πως συναρμολογούνται οι μοτοσυκλέτες της Ducati, χαζέψαμε από κοντά όλα τα αριστουργήματα της Ferrari αλλά και της Lamborghini. Φάγαμε bisteca la Fiorentina, spaghetti Bolognese, pizza, panini, gelato, και ήπιαμε grappa και limoncello. Γελάσαμε με την καρδιά μας ακούγοντας τις ιστορίες του “πατέρα,” του “νεαρού,” του “όμορφου,” του “γιατρού” και των “γεροπαράξενων.” Ένας μάλιστα βρήκε τις χαμένες του ρίζες και σκέφτεται να μετακομίσει εκεί στη Φλωρεντία για πάντα.
Ζούμε δραματικές στιγμές από τότε που επιστρέψαμε, προσπαθώντας να προσαρμοστούμε ξανά στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Ένα πράγμα μας παρηγορεί: η προσμονή του επόμενου ταξιδιού. Αν το χάσεις πάλι, θα χάσεις και θα είναι κρίμα. Οι θρυλικοί δεκαπέντε έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή!