Μαφία, Ταραντέλλα και Τσάι στη Σαχάρα

3-4-2010. Ημέρα 11^η. «Όλα βαίνουν καλώς, εφάγαμεν και την κατσίκα»

Ξύπνημα κατά τις 12:00 στα κυριλέ κρεβάτια του πολυτελούς ξενοδοχείου μας. Η αλήθεια είναι ότι μετά τον ολονύχτιο άθλο και τις 44 ώρες αϋπνίας, στην άσφαλτο κάτω να με άφηνες, το ίδιο απολαυστικά θα κοιμόμουν. Οι 5 ώρες ύπνου ήταν υπεραρκετές πάντως για να μας ξεκουράσουν και να σηκωθούμε αναζωογονημένοι και με ωραία διάθεση. Παρατηρώ το ξενοδοχείο και γελάω. Δεν το πιστεύω ότι μείναμε σε τόσο χλιδάτο δωμάτιο… Η ανάγκη βλέπεις…

Αρχίζουμε την περιήγηση στους πεζόδρομους της φιλήσυχης πόλης και καθόμαστε για πρωινό στην πλατεία να απολαύσουμε τον ήλιο. Δεν υπάρχει πολύς κόσμος τριγύρω, μόνο λίγοι χαμογελαστοί ντόπιοι πηγαινοέρχονται, κάποιοι μας πιάνουν την κουβέντα. Τους λέμε ότι είμαστε Έλληνες και γουστάρουν. Magna Grecia κι εδώ, μην ξεχνιόμαστε.

Τελευταίο μέρα στο ταξίδι. “Φέρε ότι έχεις για πρωινό και κέρνα όλο το μαγαζί από μας” (μόνοι μας είμαστε)

Δεν βιαζόμαστε πλέον, το πλοίο μας φεύγει στις 20:00 το βράδυ και έχουμε μόλις 90 χλμ να διανύσουμε. Με πολύ αργούς ρυθμούς, δένουμε τα μπαγκάζια μας πάνω στις μηχανές και ξεκινάμε.

Αποφασίζουμε να κάνουμε μια παράκαμψη για να δούμε το Alberobello, ένα όμορφο χωριό που έχει ανακηρυχτεί από την UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Μπαίνοντας στο χωριό, αντικρίζουμε τα περιβόητα σπίτια με τους κωνικούς πέτρινους τρούλους, που φέρνουν λίγο σε στρουμφοχωριό. Η περίεργη αυτή αρχιτεκτονική εξυπηρετούσε παλιότερα τους χωρικούς, οι οποίοι απαγορεύονταν να έχουν ιδιόκτητη κατοικία, οπότε σε περίπτωση ελέγχου από τον Βασιλιά μπορούσαν να διαλύσουν εύκολα το σπίτι τους και να σκορπίσουν τις πέτρες τριγύρω ώστε να εξαφανίσουν τα ίχνη. Κάτι σαν τα δικά μας φορολαμόγια που καλύπτουν τις πισίνες για να μη φανούν από τους δορυφόρους. Α ναι, παίζει να είναι έλληνες κι αυτοί εδώ, Magna Grecia.

Να σου και οι πανέμορφες Ιταλίδες

Μετά από μια σύντομη πεζή βόλτα στο κέντρο του Alberobello, κοιτάμε τα ρολόγια μας και βλέπουμε ότι πλέον δεν είμαστε και τόσο άνετοι με το χρόνο. Αν πετύχουμε κίνηση στην είσοδο του Μπάρι, θα έχουμε πρόβλημα. Καβαλάμε λοιπόν και αρχίζουμε τρελή κούρσα. Ο ρυθμός στα επόμενα 60km ανεβασμένος, πιθανόν πρώτη φορά οδηγάμε τόσο γρήγορα σε όλο το ταξίδι. Τελικά η κίνηση στο Μπάρι είναι μηδαμινή, οπότε φθάνουμε νωρίς στο μελαγχολικά άδειο λιμάνι. Κάνουμε check in και βγάζουμε μια τελευταία φωτό εκτός Ελλάδας με φόντο το ηλιοβασίλεμα.

Odometer: 120km

Διαμονή: Καναπές καραβιού (μια χαρά)