Οδοιπορικό στην Τουρκία

3η Μέρα
Κυριακή 25 Ιουλίου 2010
Διαδρομή: Κωνσταντινούπολη – Sanfrabolu
Χιλιόμετρα: 505

Με την θέληση και των τριών να ξεκινήσουμε νωρίς για να αποφύγουμε την ζεστή ξυπνάμε στις 7:15. περνούμε το πρωινό μας και εκεί κάπου μπλεχτήκαμε με την κάμερα που είχε αγοράσει ο Αντώνης για το κράνος με αποτέλεσμα να χάσουμε δυο ώρες (και δεν έγινε και η δουλεία μας).
Φεύγουμε από το ξενοδοχείο στις 9:30 με προορισμό την Αγιά Σοφιά. Θα ήταν το μοναδικό αξιοθέατο που θα βλέπαμε μιας και ο χρόνος μας πίεζε. Αφήσαμε τα μηχανάκια στον προαύλιο χώρο και κάναμε μια βόλτα στην εκκλησία και στο μπλε τζαμί. Εντυπωσιακά.

Ο ιδρώτας ατελείωτος μιας και τα ρούχα της μηχανής δεν ενδείκνυται για τουρισμό. Δυστυχώς η ώρα πέρασε και στις 11:00 αναχωρήσαμε με προορισμό το Sanfrabolu (Σαμφράμπολη) περίπου 500 χλμ απόσταση. Την εντυπωσιακότερη εικόνα της ημέρας –και μια από τις εντυπωσιακότερες του ταξιδιού– ήταν το θέαμα που αντικρίζεις όταν περνάς την γέφυρα που ενώνει την ευρωπαϊκή με την ασιατική πλευρά της Κων/πολης. Και μόνο αυτή η εικόνα αξίζει μια επίσκεψη στην Κων/πολη.

Στο τέλος της γέφυρας υπάρχουν διόδια με κάρτα την οποία μπορείς να προμηθευτείς από τα γραφεία που υπάρχουν στο δεξιό μέρος του σταθμού. Αν καταφέρεις να συνεννοηθείς παίρνεις την κάρτα που στοιχίζει 25€ και κάνει για όλους τους σταθμούς διοδίων της χώρας. Με μια κάρτα περάσαμε και τα τρία μηχανάκια από έξι σταθμούς και δεν τελείωσε. Όποτε μιλάμε για μικρό αντίτιμο. Χάσαμε και εκεί 45 λεπτά και φάγαμε και αρκετά βρισίδια- μάλλον – αφού στην αρχή δεν ξέραμε όποτε δημιουργήσαμε και μια μικρή ουρά στα διόδια. Τέσπα. Βρισκόμαστε πλέον Ασία. Πάμε ολοταχώς προς τον προορισμό μας πάνω σε ένα πολύ βαρετό δρόμο. Ατελείωτη ευθεία σε βαθμό που μόλις βλέπαμε μια μικρή στροφή μας κυρίευε η προσμονή πως κάτι θα συμβεί. Η θερμοκρασία σταθερά πάνω από τους 40 και τα βλέφαρα χαμηλωμένα σε βαθμό κακουργήματος. Και βέβαια το ξυπνητήρι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το πιάσιμο του κώλου. Το κωλοπιάσιμο φίλοι μου είναι η απάντηση σε τέτοιες περιπτώσεις. Αναγκάστηκα σηκώνεσαι να ξεπιαστείς όποτε δραστηριοποίησε λίγο και ξυπνάς. Μετά από 240 χμ βγαίνουμε από την εθνική και μπαίνουμε στον επαρχιακό δρόμο όπου μετά από 40 χλμ το τοπίο άρχισε να αλλάζει. Περάσαμε μέσα από χωριά…

Είδαμε γάμους…

Γελάδες…

Kαι αρκετή βλάστηση.

Φτάσαμε επιτέλους στον προορισμό μας. Με την είσοδο στο χωριό αντικρίσαμε την ενημέρωση της UNESCO ότι το μέρος έχει ανακηρυχθεί σε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από το 1994.

Με την είσοδο στο χωριό καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για ένα παραδοσιακό χωριό. Αφού φτάσαμε στο ιστορικό κέντρο καταλάβαμε την διαφορετικότητα του χώρου. Παραδοσιακά κτήρια, γραφική τοποθεσία, οθωμανικά σπίτια. Η όλη αρχιτεκτονική δεν είχε καμία σχέση με των υπόλοιπων πόλεων της Τουρκίας.

Η Safranbolu –σύμφωνα με τους ντόπιους– αποτελούσε στο παρελθόν τον εμπορικό σταθμό από την Μαύρη Θάλασσα προς την ενδοχώρα της Τουρκίας. Επίσης τα χρόνια εκείνα το 25% του πληθυσμού αποτελούνταν από Έλληνες. Τα περισσότερα σπίτια είχαν ανακαινιστεί και είχαν μετατραπεί σε υπέροχους ξενώνες. Σ’ έναν τέτοιο μείναμε και εμείς (Efe Guest House, 40€ με πρωινό) και πραγματικά το χαρήκαμε πολύ. Η Jasmine -ιδιοκτήτρια της pension- ήταν μια γλυκύτατη Τουρκάλα που έμενε με τον άντρα της και τον 4χρονο Efe (από όπου πείρε το όνομα και η pansion) και την μόλις 2 μηνών Asia στον πάνω όροφο και στον κάτω που επικοινωνούσε με εσωτερική σκάλα είχε τρία όμορφα δωμάτια που τα νοίκιαζε.

Το μόνο που μας ζήτησαν ευγενικά ήταν να μην κυκλοφορούμε στο σπίτι με παπούτσια ή παντόφλες αφού έτσι το επιτάσσει η παράδοση. Μας άρεσε αυτό μιας και έτσι μπαίναμε και εμείς λίγο στο κλίμα τους. Αφού τακτοποιηθήκαμε βγήκαμε στο χωριό για φαγητό και βόλτα. Φάγαμε υπέροχα (αν και οι μερίδες ήταν λίγο μικρές) – οι σαλάτες τους είναι άπαιχτες, όπως και οι πίτες που φέρνουν αντί για ψωμί. Μετά την βόλτα στα πλακόστρωτα σοκάκια καταλήξαμε σ’ ένα κάτι σαν bar που ήπιαμε μπύρα. Τα μεσάνυχτα έπρεπε να βρισκόμαστε στην pansion μιας και η πόρτα έκλεινε στις 00:00.

Εντυπώσεις ημέρας:
– Η Αγιά Σοφιά
– Η εικόνα περνώντας την γέφυρα στην Κων/πολη
– Το Safranbolu (εφόσον πάτε προς τα εκεί να κάνετε χαμάμ οπωσδήποτε)
– Να αγοράσετε λουκούμια από safran είναι σπεσιαλιτέ τους.

Έξοδα Ημέρας:
55€ βενζίνη
13€ δωμάτιο
8€ φαγητό