Οδοιπορικό στην Τουρκία

4η Μέρα
Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010
Διαδρομή: Safranbolu – Sinop
Χιλιόμετρα: 429

Και ξαφνικά μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα πεταχτήκαμε: ‘ ποιος μαλ…κας φωνάζει’. Τελικά ήταν ο Μουεζίνης (κάτι σαν τον Ιμάμη ίσως) που έκανε την πρωινή προσευχή. Στις 5 τα ξημερώματα ο άνθρωπος καλούσε τον κόσμο για προσευχή (είμαι σίγουρος ότι όλοι τον έγραφαν άλλωστε οι Τούρκοι δεν φημίζονται για τον φανατισμό με την θρησκεία). Εμένα αυτό το γεγονός μου έκανε τρομερή εντύπωση παρόλο που μου χάλασε τον ύπνο (οι άλλοι δυο συνέχισαν το ροχαλητό). Ξύπνημα στις 7:30 και ένα υπέροχο πρωινό μας περίμενε στην βεράντα του σπιτιού (παρέα με το όμορφο κουνελάκι).

Ντομάτα και αγγουράκι από τον κήπο, τυρί και ελιές, βούτυρο, μέλι, αυγό, ένα φρέσκο καρβέλι ψωμί (οι Τούρκοι τρώνε περισσότερο ψωμί από εμάς) και για επιδόρπιο γλυκό του κουταλιού από τα χεράκια της μαμάς της Jasmine. Και φυσικά τσάι. Όλα ήταν πεντανόστιμα. Πιάσαμε και την κουβέντα με την Jasmine η οποία ήξερε άψογα αγγλικά.

Μα ενημέρωσε ότι ήμασταν οι πρώτοι Έλληνες που επισκεπτόμασταν την pension και ήταν πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Μας έβαλε γράψαμε και κάτι στο ημερολόγιο της στα ελληνικά και την αφήσαμε με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Κατεβήκαμε στο χωριό για Φώτο και επίσκεψη σε διάφορα αξιοθέατα. Πρώτα πήγαμε στο kervansaray το οποίο ήταν το παλιό χάνι του χωριού (1645). Στις μέρες μας λειτουργεί ως ένα πολυτελές ξενοδοχείο που λέγετε Cinci Han.

Από εκεί πήγαμε στο Pasa Camii (τζαμί). Ένας πελώριος πλάτανος το καλύπτει και κάτω από τον παχύ ίσκιο του αρκετοί γέροντες δροσίζονται.

Στο κεντρικό σοκάκι βρίσκεται η παλιά αγορά (Yemeniciller Anastasi) που χρονολογείτε από τον 17ο αιώνα.

Υπάρχουν και αλλά πράγματα να δει κάποιος αλλά εμείς δεν είχαμε τον χρόνο. Πήραμε λοιπόν τα λουκούμια και κάτι καταπληκτικά αρτοσκευάσματα για τον δρόμο και την κάναμε στα γρήγορα.

Σημερινός προορισμός η Sinop 450 χλμ απόσταση. Η διαδρομή Safrabolu-Amasra όλα τα λεφτά. Επιτέλους 90 μοτοσυκλετιστικά χλμ. Το οδόστρωμα υποφερτό, χωρίς έργα, πολλές και καλές στροφές, και καταπληκτική φυσική ομορφιά. Η βλάστηση ήταν τόση που δημιουργούσε στον δρόμο φυσική σκιά.

Φτάσαμε στην Amarsa πολύ ανεβασμένοι από την διαδρομή (μέχρι και ο Νικόλας είπε καλά λόγια). Η Amarsa είναι μια πόλη στις ακτές της Μαύρης θάλασσας. Στην ουσία είναι η πρώτη πόλη που συναντάμε στο ταξίδι μας που βρέχετε από την Μαύρη θάλασσα.

Δεν καθόμαστε καθόλου αφού η ώρα έχει περάσει και έχουμε να καλύψουμε παρά πολλά και δύσκολα χλμ. Και ενώ στα πρώτα χλμ η διαδρομή στην ακτογραμμή ήταν εντυπωσιακή.

Mετά άρχισε ο δρόμος να γίνεται άκρως επικίνδυνος. Το οδόστρωμα χαλιά, γεμάτο σαμάρια και κακοτεχνίες, έργα κάθε λίγο και λιγάκι, στενός μα ριγμένα λαδιά πίσσας παντού και χαλίκι σε όλες τις στροφές να σε κάνει να τρέμει το φυλλοκάρδι σου.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά για 10-15 χμ ο δρόμος ήταν στρωμένος με 3A και πως γλιτώσαμε την πτώση μόνο ο Αλλάχ ξέρει. Στο τέλος αυτού του δρόμου τα μαύρα ρούχα ξέρετε πως έγιναν. Η βρωμά για τις υπόλοιπες μέρες θα γινόταν ένα με μας. Τέσπα. Περάσαμε 10δες χώρια σχεδόν εγκαταλελειμμένα στη μοίρα τους. Σ’ ένα τέτοιο αποφασίσαμε να κάνουμε στάση στις 17:00. Mόλις σταματήσαμε όλοι μας κοιτούσαν σαν εξωγήινους. Από την όψη τους και την αντίδραση τους καταλάβαμε ότι ίσως και για πρώτη φορά έβλεπαν μηχανάκι. Καθίσαμε στο υποτιθέμενο καφέ-bar-εστιατόριο του χωριού και παραγγείλαμε καφέ κρύο.

Ο μικρός έδειχνε τόσο σίγουρος ότι κατάλαβε. Και έτσι έφερε…ζεστό. Πήραμε και το τσάι μας παραγγείλαμε και μπύρα αλλά επειδή δεν είχαν μας έφεραν από διπλανό μαγαζί. Παιδάκια έπαιζαν μπάλα στην πλατειά και εκεί είδαμε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα το νέο όνομα της Vodafone.

Μετά από μια ώρα την κάναμε για τα τελευταία 180 χλμ. Ο ήλιος άρχισε να πέφτει. Η διαδρομή συνέχισε να μας αποζημιώνει.
Η θάλασσα σε συνδυασμό με τα βράχια δημιουργούσαν φοβερούς απροσπέλαστους κολπίσκους που μόνο η φωτογραφική μηχανή μπορούσε να αποθανατίσει.

Την ώρα του ηλιοβασιλέματος σταματήσαμε πάνω από την θάλασσα να απολαύσουμε το τοπίο. Πόσοι άραγε θα ήθελαν να ήταν στη θέση μας εκείνη την ώρα?

Και μόνο γι’ αυτό νιώθουμε πολύ τυχεροί… (τέρμα τα ρομάντζα γιατί θα παρεξηγηθούμε κιόλας). Την κάνουμε γιατί πέφτει και το σκοτάδι. Ευτυχώς ο δρόμος ήταν καλός από εκεί και πέρα με αποτέλεσμα να φτάσουμε στη Sinop στις 9:15. Για καλή μας τύχη βρήκαμε γρήγορα ξενοδοχείο -ήταν η μόνη πόλη που δεν μπορέσαμε να κλείσουμε- και σε πολύ καλή τιμή (45€). Η βόλτα μας στη Sinop δεν μπορώ να πω ότι μας ενθουσίασε. Παραθεριστικό κέντρο όπου στην παράλια της πόλης είναι μαζεμένος όλος ο κόσμος και κυρίως η νεολαία. Αλλά τίποτα το ιδιαίτερο όποτε φάγαμε και πήγαμε για ύπνο.

Εντυπώσεις ημέρας:
– Φυσικά η διαδρομή. Πάρα πολύ δύσκολη και ταυτόχρονα με πολύ εντυπωσιακές εικόνες.
– Τα 90 χλμ Safranbolu – Amasra
– H φτώχια των ανθρώπων και τα 10δες εξαθλιωμένα χώρια.
– Το ηλιοβασίλεμα στην ακτογραμμή της Μαύρης θάλασσας.

Έξοδα Ημέρας:
22€ βενζίνη
15€ δωμάτιο
7€ φαγητό, μπύρα, γλυκό