Οδοιπορικό στην Τουρκία

7η Μέρα
Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010
Διαδρομή: Trabzon – Sumela monastir – Sivas
Χλμ: 507

Ξύπνημα για τον Αντώνη και τον Νικόλα στις 8:00 για να πάνε να δούνε τι παίζει με το μηχανάκι. Μόλις φτάσανε έξω από την BMW είδαν όλους από το μαγαζί να βρίσκονται γύρο από το μηχανάκι. Αφού τα παιδιά τους εξήγησαν τι έγινε βαλαν την ρόδα τη φόρτωσαν σένα αυτοκίνητο και μέχρι τα παιδιά να πιουν ένα τσάι και να δοκιμάσουν τα μπισκότα που τους κέρασαν ο τύπος γύρισε πίσω με το λάστιχο έτοιμο το έβαλε και στο μηχανάκι και όλα καλά. Δεν δέχτηκαν να πάρουν ούτε μια λίρα (αυτό χωρίς σχόλια). Η όλη αυτή κατάσταση μας καθυστέρησε όποτε φύγαμε από την Trabzon μετά τις 11:30 με προορισμό το μοναστήρι της Πανάγιας Σουμελά 35 χλμ απόσταση. Μόλις βγαίνεις από τον κεντρικό δρόμο η ανάβαση είναι 15 χλμ.

Πολύ όμορφη διαδρομή με πολλά πλατανιά και το ζωηρό ποτάμι στα δεξιά μας.

3 χλμ πριν το μοναστήρι υπάρχουν εστιατόρια και μαγαζιά με souvenir. Εκεί σταματάνε τα μεγάλα οχήματα. Από εκεί έχεις την επιλογή ή να κανείς την διαδρομή μέσα στο δασός από ένα χαραγμένο μονοπάτι ή να συνεχίσεις με το μηχανάκι. Εμείς φυσικά πήραμε την 2η επιλογή. Αν μας έπαιρνε ο χρόνος θα κάναμε την διαδρομή με τα ποδιά γιατί αξίζει ο κόπος. Και με το μηχανάκι όμως αποζημιωθήκαμε μιας και οδηγήσαμε μέσα σένα κατάφυτο μέρος με τα ορμητικά νερά του ποταμού να μας συντροφεύουν. Τρία εκπληκτικά χλμ.

Στο parking του μοναστηριού επικρατούσε ένας πανικός αλλά εμείς σαν γνήσιοι Έλληνες παρκάραμε άνετα. Εκεί συναντήσαμε και έναν Πολωνό ποδηλάτη ο οποίος θα ταξίδευε για τους επόμενους 3 μήνες σε διάφορα κράτη.

Λέμε και εμείς μετά ότι κάτι κάνουμε. Τέσπα. Από εκεί συνεχίσαμε με τα ποδιά σένα μονοπάτι για ένα χλμ. Καθ’ όλη την διάρκεια της διαδρομής στο μονοπάτι ακούγεται μια ποντιακή λύρα που δημιουργεί μια μοναδική ατμόσφαιρα.

Στο μοναστήρι υπήρχε πολύ κόσμος. Δυστυχώς το μίσος ορισμένων ανθρώπων δεν επιτρέπει στις νέες γενιές να γνωρίσει ένα μοναδικό χώρο. Έχουν καταστρέψει τα πάντα. Δεν έχουν μείνει και πολλά πράγματα να δεις.

Τα τελευταία χρόνια προσπαθεί το Τούρκικο υπουργείο ‘πολιτισμού’(?) να κάνει κάτι αλλά μάταιος κόπος. Αν καταφέρεις να κλείσεις τα αυτιά σου στις φωνές που ακούγονται γύρο σου και δεν δώσεις και σημασία στις καταστροφές που έχουν γίνει τότε πραγματικά μπορείς να καταλάβεις την μοναδικότητα του χώρου (θέλει πολύ προσπάθεια η αλήθεια είναι).

10 μέρες αργότερα θα γινόταν η πρώτη λειτουργία από τον οικουμενικό Πατριάρχη μετά από 87 χρόνια. Φύγαμε από το σημείο με ανάμικτα συναισθήματα. Δυστυχώς κάποια πράγματα γίνονται μόνο μια φορά και όσο και να προσπαθήσουμε μετά δεν επανέρχονται στην αρχική μορφή.

Αφού αλλάξαμε ρούχα -μιας και ήμασταν βερμουδάτοι- και κάτω από την απειλή βροχής ξεκινήσαμε στις 15:30 να καλύψουμε απόσταση 500 χλμ μέχρι το Sivas (συνηθισμένα τα βουνά από τα χιονιά). Από εκεί και για τα επόμενα 150 χμ περάσαμε από διάφορα επίπεδα διαδρόμων: ομίχλης, χωματόδρομου, και μιας υπέροχης κατάβασης με ανοιχτές στροφές και φοβερό οδόστρωμα (ναι, υπάρχει και αυτό στην Τουρκία).

STOP σ’ ένα ‘Λεβέντη’ για τσάι και κουλούρι.

Και εκεί μας λυπήθηκαν και μας κέρασαν ότι πήραμε. Σίγουρα όταν μας είδαν να κατεβαίνουμε από τα μηχανάκια και να τρίβουμε τους κώλους μας θα αντιμετωπίσαμε τον οίκτο τους. Η ώρα έχει πάει 18:00 και έχουμε μπροστά μας ακόμη 350 χλμ. Μετά από 60 χλμ βαρετής οδήγησης αρχίσαμε αν ανηφορίζουμε με αποτέλεσμα να περάσουμε από το σημείο Ashamedly στα 2120μ.

Ήταν το 2ο υψηλότερο πέρασμα του ταξιδιού μας. Από εκείνο το σημείο και για τα επόμενα 200 χμ θα κινούμασταν μεταξύ 1400 και 2000μ σ’ ένα δρόμο με ατελείωτες ευθείες.

Βράδιασε με αποτέλεσμα η ορατότητα να είναι πολύ περιορισμένη. Σκοτάδι πίσσα σ’ ένα τοπίο που όπου κοιτούσες δεν έβλεπες τίποτα. Ευτυχώς βρήκαμε ένα βενζινάδικο να φάμε (φοβερά φασολάκια) και να ξεκουραστούμε. Όταν έφτασε ένα λεωφορείο από το Ιράν γίναμε πάλι το επίκεντρο αφού όλοι μαζεύτηκαν γύρω από τα μηχανάκια και αυτό που ρωτούσαν όλοι ήταν οι τιμές τους (όταν άκουγαν έμεναν με τα μάτια γουρλωμένα).

Παρεμπίπτοντος πολύ καλές οι Ιρανές αν και κάποιος πρέπει να τις μάθει να βάφονται. Αναχώρηση στις 21:00 για τα τελευταία 120 χλμ. Αν και σκεφτήκαμε να σταματήσουμε όπου βρούμε γιατί τα πράγματα ήταν ψιλοεπικίνδυνα συνεχίσαμε και κατά τις 23:00 φτάσαμε στο Sivas. Μοντέρνα πόλη με πολύ όμορφο ιστορικό κέντρο.

Τα σπίτια αδιάφορα στο ίδιο μοτίβο με της υπόλοιπης Τουρκίας. Μετά από μια βόλτα για παγωτό την πέσαμε στις 1:30 για ύπνο.

Εντυπώσεις ημέρας:
– Μοναστήρι Πανάγιας Σουμελάς
– Η πιο δροσερή μέρα
– Η εξυπηρέτηση των ανθρώπων στην BMW

Έξοδα:
25€ βενζίνη
16€ δωμάτιο
6€ φαγητό