Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: “Τουρκία”

Κείμενο : Γιατρομανωλάκης Γιάννης
Φωτογραφίες : Μαργιολάκης Θανάσης, Γιατρομανωλάκης Γιάννης

Το κείμενο αυτό γράφτηκε με την προοπτική να βοηθήσει ταξιδιώτες που θα επιχειρήσουν ένα ταξίδι στη γείτονα χώρα, όπως αντίστοιχα κι εμείς βασιστήκαμε στις αναφορές προηγούμενων. Θα ξεκινήσω δανειζόμενος ένα μέρος από την εισαγωγή στο βιβλίο των Ewan McGregor και Charley Boorman, “Προς το Νότο”, που μου κράτησε παρέα σε όλη τη διάρκεια του οδοιπορικού. Το κείμενο της επόμενης παραγράφου είναι του Βασίλη Καραχάλιου.

“Μια ερώτηση, και μην βιαστείτε να απαντήσετε. Τι σημαίνει πλούσιος; Αν ψάξουμε να βρούμε ποια ήταν η αρχική σημασία της λέξης, από πού έχει προέλθει, ξεκινάμε ήδη να ταξιδεύουμε. Πλούσιος στην αρχαιότητα, ήταν αυτός που είχε κάνει πολλούς πλόες, πολλά ταξίδια. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι μπορεί να είχαν ανακαλύψει πολλά και να διέθεταν τεχνολογία που ακόμα ξύνουμε το κεφάλι μας για να αντιληφθούμε, αλλά τη μοτοσυκλέτα δεν την γνώριζαν. Τα μεγάλα ταξίδια γινόντουσαν με πλοία, οι στεριανοί δρόμοι ήταν επικίνδυνοι, το ταξίδι αργό και κουραστικό στα μονοπάτια. Οι θαλασσινές ρότες όμως τους έφερναν γύρω-γύρω από τη Μεσόγειο και πέρα από το Βόσπορο ή τις Ηράκλειες Στήλες, στις χώρες των Υπερβόρειων και τις ακτές της Μαύρης Ηπείρου. Σκεφτείτε λοιπόν, την αλλαγή στην σημασία της λέξης πλούσιος, που από ποιοτική και τιμητική διάκριση, από τις εμπειρίες του ταξιδιού, από ανάπτυξη του πνεύματος και της αυτογνωσίας, σιγά-σιγά, έφτασε να έχει μόνο ποσοτικά χαρακτηριστικά, όταν την χρησιμοποιούμε για πρόσωπα. Η έννοια πλούσιος είναι συνώνυμη του κοσμογυρισμένος και το ταξίδι είναι ένας τρόπος συγκέντρωσης γνώσης”.

Μπορεί στο δικό μας ταξίδι να διανύσαμε μόλις το ένα τέταρτο από τα χιλιόμετρα που διένυσαν οι συγγραφείς του βιβλίου (λίγο περισσότερα από 5,5 χιλιάδες δηλαδή) και μπορεί η Τουρκία να είναι πιο φιλικός προορισμός από την Αφρική, όμως αυτό δεν μας ενόχλησε ώστε στο ταξίδι αυτό να ζήσουμε απίστευτες εμπειρίες, να οδηγήσουμε ένα τεράστιο κομμάτι μιας τεράστιας χώρας και να γνωρίσουμε ανθρώπους φιλόξενους και ευγενικούς.

Το βίντεο του ταξιδιού που επιμελήθηκε ο Θανάσης.

Στο οδοιπορικό αυτό βρεθήκαμε τέσσερις φίλοι με δύο μηχανές. Ο υποφαινόμενος με συν-αναβάτη τον Θανάση Μαργιολάκη σε ένα Suzuki V-Strom 650 και οι Κώστας Μαρματζάκος και Κατερίνα Μαστοράκη σε μία Honda Africa Twin 750. Κρητικοί οι τρεις στους τέσσερις, δώσαμε νομίζω γεύση από Κρήτη στη βόλτα μας. Η ιδέα ωστόσο ξεκίνησε από τον Λαμιώτη Κώστα, ήταν ένα ταξίδι που σχεδίαζε χρόνια τώρα που φέτος θα έπαιρνε σάρκα και οστά. Καταλήξαμε στον Αύγουστο μάλλον εξ ανάγκης (λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων) αν και παρόλα αυτά αποδείχθηκε καλή επιλογή.

Οι μηχανές ετοιμάστηκαν σιγά-σιγά (απαραίτητα service και προσθήκες) ώστε στο δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου όλοι ήμασταν έτοιμοι. Η Κατερίνα με τον Κώστα ξεκίνησαν μια μέρα νωρίτερα. Από Λαμία έφτασαν Κωνσταντινούπολη και από εκεί στη Bursa (Προύσα), φιλοξενούμενοι από ένα φίλο του Κώστα. Εγώ με τον Θανάση θέσαμε ως αφετηρία το Ηράκλειο Κρήτης. Την Κυριακή 11 Αυγούστου φορτώσαμε τον δίτροχο κουβαλητή μας στο πλοίο για Πειραιά και ξεκινήσαμε.

Κυριακή, 11 Αυγούστου (Ηράκλειο – Πειραιάς – Θεσσαλονίκη)
Το ημερήσιο από Ηράκλειο για Πειραιά έφευγε στις 11.00 το πρωί. Κανένα δίωρο πριν είχα πάει στο σπίτι του Θανάση, φορτώσαμε τη βαλίτσα του και κατηφορίσαμε προς το λιμάνι. Στον καθένα μας αντιστοιχούσε μια πλαϊνή ενώ στην πίσω είχαμε φορτώσει εξοπλισμό camping (σκηνή, υπνόσακους και υποστρώματα) για τις μέρες που η επιλογή του ξενοδοχείου θα ήταν ασύμφορη. Ένα tankbag χρησιμοποιούταν για τα πράγματα που θέλαμε να έχουμε συνεχώς μαζί μας (διαβατήρια, πορτοφόλια και κάμερες). Φτάνοντας Πειραιά πέσαμε σε “θαλάσσιο μποτιλιάρισμα” με αποτέλεσμα να δέσουμε τελικά κατά τις 19.00. Έχοντας μείνει ήδη πίσω στο πρόγραμμα κατά μία ώρα ξεκινήσαμε για Θεσσαλονίκη. Δυστυχώς η προσθήκη των πλαϊνών βαλιτσών δεν βοήθησε στην κίνηση που συναντήσαμε. Στην πρώτη απόπειρα να περάσω ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα συνειδητοποίησα ότι το V-στρομάκι είχε χάσει πλέον την ευελιξία του. Με τα πολλά βγήκαμε εθνική και σιγά-σιγά ανηφορίσαμε προς την συμπρωτεύουσα. Μικρή στάση για τυρόπιτες και βενζίνη στη Λαμία και ξανά στο δρόμο. Κατά τις 1.00 φτάσαμε στου αδερφού μου -μας περίμενε με την κοπέλα του- έχοντας παραγγείλει πίτσες και με στρωμένο τον καναπέ που θα μας φιλοξενούσε. Πέσαμε για ύπνο βάζοντας το ξυπνητήρι στις 8.00.

Ηράκλειο, λίγο πριν ξεκινήσουμε τη βόλτα μας.

Αποστάσεις : Συνολικά: 520 χλμ
Πειραιάς – Θεσσαλονίκη 510 χλμ

Λοιπά έξοδα : 60 ευρώ ακτοπλοϊκά εισιτήρια για Ηράκλειο – Πειραιάς (2 άτομα κατάστρωμα & μηχανή με έκπτωση)
15 ευρώ σε διόδια Αθήνα – Θεσσαλονίκη

Δευτέρα, 12 Αυγούστου (Θεσσαλονίκη – Ξάνθη – Κωνσταντινούπολη)
Ξυπνήσαμε κατά τις 8.00, φάγαμε για πρωινό την πίτσα που είχε μείνει από το προηγούμενο βράδυ και ανεβήκαμε στη μηχανή για μια μικρή βόλτα στην πόλη. Κατά τις 9.30 μπήκαμε στο δρόμο για Αλεξανδρούπολη. Δύο ώρες μετά σταματήσαμε στην Ξάνθη για ένα γρήγορο καφέ και αδράξαμε την ευκαιρία να βγάλουμε το πρόγραμμα της ημέρας. Η Κατερίνα και ο Κώστας που είχαν φτάσει στην Bursa από την προηγούμενη μας πρότειναν να μείνουμε στην Κωνσταντινούπολη μιας και τα έξτρα χιλιόμετρα ίσως τελικά δεν άξιζαν τον κόπο. Θα βρισκόμασταν επί της διαδρομής, Τρίτη μεσημεράκι. Έχοντας αυτά κατά νου, βρήκαμε γρήγορα ένα φτηνό hostel στο κέντρο της Πόλης και οδηγήσαμε ξανά προς τα εκεί.

Περάσαμε το φυλάκιο των Κήπων όπου και μας πήρε καμιά ωρίτσα στο τελωνείο για την άδεια εισόδου πριν συνεχίσουμε το δρόμο μας. Απαραίτητα έγγραφα: ταυτότητες (ή διαβατήρια), δίπλωμα, άδεια για τη μηχανή και πράσινη κάρτα με την οποία σας εφοδιάζει η ασφαλιστική σας εταιρία για το διάστημα που θα βρίσκεστε εκτός συνόρων.

Ο δρόμος από εκεί μετριότατος αρχικά (γεμάτος σαμαράκια και μπαλώματα), καλύτερος στη συνέχεια αν και κάθε λίγο και λιγάκι πέφταμε σε έργα. Κωνσταντινούπολη φτάσαμε μετά τις 19.00 και με χρήση gps βρήκαμε μάλλον γρήγορα το μέρος που θα μέναμε.

Η Κωνσταντινούπολη με πληθυσμό 14 εκατομμύρια κάτοικους (18 κατά άλλους), είναι η καρδιά της Τουρκίας, παρόλο που η πρωτεύουσα είναι η Άγκυρα. Το δωμάτιο το μοιραζόμασταν με άλλα τέσσερα άτομα. Τον Bayram από την Τουρκία, την Julie από την Βραζιλία και δύο γάλλους που δεν καταφέραμε να γνωρίσουμε. Κατεβήκαμε μία βόλτα στην πλατεία Taxim που απείχε πέντε λεπτά με τα πόδια. Ο Θανάσης αγόρασε μια ενχώρια κάρτα σύνδεσης για το κινητό ώστε να έχουμε χρόνο ομιλίας και internet σε κάποια κατάσταση ανάγκης. Φάγαμε κάτι και χωθήκαμε στα στενάκια κάτω από την πλατεία, που έσφυζαν από μπαράκια και pubs, για μια παγωμένη Efes Pilsen. O συγκάτοικος μας ο Bayram μας έκανε παρέα, ένα πολύ ευγενικό και φιλόξενο παιδί, νεότερος από εμάς. Μαζί του είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία, για τις συνήθειες και τις αντιλήψεις του λαού του και για μέρη που θα μας πρότεινε στη διαδρομή μας. Γύρω στα μεσάνυχτα επιστρέψαμε στο hostel.

Παγωμένη μπυρίτσα στα στενά της πλατείας Taxim. Από αριστερά προς τα δεξιά, ο φίλος μας ο Bayram, εγώ και ο Θανάσης.

Οι πασίγνωστοι πλέον παγωτατζήδες της Κωνσταντινούπολης, έχουν βρει ήδη το επόμενο θύμα τους και το τυραννούν.

Γυρνώντας το βράδυ στο ξενοδοχείο γνωρίσαμε το νυχτοφύλακα του V-στρομακιού. Για τις επόμενες 2 βδομάδες ο Θανάσης συνεχώς θα γκρίνιαζε ότι πιανόταν στη σέλα. Ο γατούλης ήταν η τρανή απόδειξη ότι πιο απαλό σημείο σε όλη την Κωνσταντινούπολη δεν υπήρχε.

Αποστάσεις : Συνολικά: 660 χλμ
Θεσσαλονίκη – Ξάνθη 212 χλμ,
Ξάνθη – Κωνσταντινούπολη 398 χλμ

Διαμονή : Levanten Hostel (phone : 0090-2122435100)
25 TL (10€) το άτομο σε 6κλινο δωμάτιο χωρίς πρωινό
Φαγητό : 13 TL (5,2€) το άτομο
Λοιπά Έξοδα : 10€ περίπου σε διόδια στην Εγνατία, Θεσσαλονίκη – Αλεξανδρούπολη

Επόμενη Σελίδα »