Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: “Τουρκία”

Δευτέρα, 26 Αυγούστου (Ρόδος)
Με αυτοκίνητο (το V-στρομάκι αφέθηκε να ξεκουραστεί) γυρίσαμε το βόρειο κομμάτι του νησιού, κολυμπήσαμε σε δροσερά ελληνικά νερά και περπατήσαμε την παλιά πόλη. Σε όλη τη διάρκεια βέβαια είχαμε ήδη ξεκινήσει να λέμε ιστορίες για το ταξίδι μας. Φαινόταν κιόλας μακρινό κι ας είχε περάσει μόλις μια μέρα.

Τρίτη, 27 Αυγούστου (Ρόδος – Ηράκλειο)
Το απόγευμα της Τρίτης φορτωθήκαμε στο Πρέβελη με κατεύθυνση για Κρήτη. Μετά από 14 ώρες (ρίξαμε κάτι απίστευτους ύπνους κάτω από μια σκάλα) φτάσαμε στον προορισμό μας, πατούσαμε ήδη Ηράκλειο. Ευκαιρία τώρα για να σχεδιάσουμε την επόμενη βόλτα μας!

Ο Θανάσης και η Χριστίνα, στην Κοιλάδα των Πεταλούδων

Λοιπά Έξοδα : 84€ ακτοπλοϊκά εισιτήρια για Ρόδος – Ηράκλειο (2 άτομα κατάστρωμα & μηχανή)

Για την Τουρκία
Ξέρω ότι οι περισσότεροι που διαβάζουν για ένα ταξίδι 5.600 χιλιομέτρων πάνω σε μια μοτοσυκλέτα, το πρώτο πράγμα που θα σκεφτούν είναι η κούραση και οι ατέλειωτες ώρες οδήγησης. Άλλωστε, για να επισκεφτείς μια χώρα δεν χρειάζεται να πας οδικώς. Βρίσκεις 1-2 προορισμούς, κλείνεις αεροπορικά εισιτήρια και ένα ωραίο ξενοδοχείο και έφυγες. Κι όμως, δεν είναι το ίδιο. Ο τρόπος που επιλέγεις να γνωρίσεις μια χώρα είναι εκείνος που θα σε χαρακτηρίσει ως ταξιδιώτη ή τουρίστα. Ο τουρίστας θέλει να περάσει μερικές όμορφες μέρες διασκεδάζοντας και να γυρίσει σπίτι του. Ο ταξιδιώτης αντιθέτως, ενδιαφέρεται για τη διαδρομή, για τους ανθρώπους, για τις εμπειρίες. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να τα κερδίσεις αυτά από το να ταξιδεύεις με μια μηχανή, να μυρίζεις τον αέρα, να νιώθεις τις σταγόνες τις βροχής, να ακούς τα παιδιά που παίζουν από τα μέρη που περνάς.

Παρόλα αυτά, όταν μου προτάθηκε να συμμετέχω στο συγκεκριμένο ταξίδι, δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα από την αρχή. Στο μυαλό μου, ένα ταξίδι σε μια χώρα που στο παρελθόν είχα ήδη επισκεφτεί, δεν με ενθουσίαζε όσο με ενθουσίαζε μια βόλτα στα Βαλκάνια για παράδειγμα. Σκεφτόμουν ότι δεν μπορεί μία χώρα να προσφέρει συγκινήσεις τέτοιες που θα προσέφεραν 6-7 χώρες μαζί. Τελικά έκανα λάθος. Όσοι έχουν ταξιδέψει προς τα εκεί θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η Τουρκία της Κωνσταντινούπολης και των τουριστικών προορισμών στα νότια και δυτικά παράλια δεν έχει καμία σχέση με την Τουρκία που θα συναντήσεις εισερχόμενος στο εσωτερικό της. Δεν μιλάμε απλά για “μία χώρα”, μιλάμε για “μια τεράστια χώρα” με απίστευτες εναλλαγές, πανέμορφα τοπία, ξεχωριστής αξίας μέρη. Οι άνθρωποι είναι αυθεντικοί, ευγενικοί και φιλόξενοι. Άνθρωποι που αν σταματήσεις να τους μιλήσεις και τους πεις ότι είσαι Έλληνας, τότε θα σου σκάσουν ένα τεράστιο χαμόγελο και θα σε φωνάξουν αδερφό τους. Αυτή είναι η Τουρκία που ζήσαμε και συνιστώ σε όσους αυτό το οδοιπορικό τράβηξε την προσοχή ώστε να το φτάσουν μέχρι το τέλος, να κάνουν το επόμενο βήμα και να σχεδιάσουν ένα ταξίδι προς τα εκεί ώστε να την γνωρίσουν από κοντά.

Διαδρομή
11 Αυγούστου – Κυριακή : Ηράκλειο – Πειραιάς – Θεσσαλονίκη
12 Αυγούστου – Δευτέρα : Θεσσαλονίκη – Ξάνθη – Κωνσταντινούπολη
13 Αυγούστου – Τρίτη : Κωνσταντινούπολη – Safranbolu
14 Αυγούστου – Τετάρτη : Safranbolu – Amasra – Sinop
15 Αυγούστου – Πέμπτη : Sinop – Samsun – Amasya
16 Αυγούστου – Παρασκευή : Amasya – Ordu – Trabzon – Macka
17 Αυγούστου – Σάββατο : Macka – Sumela – Trabzon – Macka
18 Αυγούστου – Κυριακή : Macka – Sivas
19 Αυγούστου – Δευτέρα : Sivas – Kayseri – Goreme
20 Αυγούστου – Τρίτη : Goreme – Mustafapasa – Kaymakli – Uchisar – Goreme
21 Αυγούστου – Τετάρτη : Goreme – Konya – Beysehir – Alanya
22 Αυγούστου – Πέμπτη : Alanya – Olympos – Antalya
23 Αυγούστου – Παρασκευή : Antalya – Pamukkale
24 Αυγούστου – Σάββατο : Pamukkale – Izmir
25 Αυγούστου – Κυριακή : Izmir – Kemalpasa – Marmaris – Ρόδος
26 Αυγούστου – Δευτέρα : Ρόδος
27 Αυγούστου – Τρίτη : Ρόδος – Ηράκλειο

Χρήσιμες Παρατηρήσεις

• Στην Τουρκία δεν πρόκειται να συναντήσεις μηχανές μεγάλου κυβισμού. Υπήρχαν μέρη που περνούσαμε και μας κοιτούσαν λες και ήμασταν εξωγήινοι. Ομάδες με μοτοσυκλέτες είδαμε μονάχα στα νότια παράλια (Antalya, Marmaris) και πιθανόν οι αναβάτες δεν ήταν καν Τούρκοι. Αυτό σημαίνει ότι γενικά οι οδηγοί δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίζουν έναν μοτοσυκλετιστή. Μου έκανε εντύπωση ένα περιστατικό στο Kayseri όπου χρειάστηκε με τον Κώστα να παρκάρουμε κέντρο. Ήρθε λοιπόν ο υπεύθυνος εισιτηρίων και μας είπε ότι δεν μπορούσαμε να παρκάρουμε εκεί διότι είχαμε μηχανές. Ρωτώντας τον που επιτρέπεται να παρκάρουμε μας έδειξε το πεζοδρόμιο. Κι όταν στη συζήτηση μπήκε και ένας αστυνομικός που περνούσε από το σημείο, μας είπε να βάλουμε τις μηχανές μας μέσα σε ένα πάρκο. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην Σμύρνη όταν χρειάστηκε να διανύσω με την μηχανή μου έναν πεζόδρομο γεμάτο κόσμο, και κανείς δεν έδειξε να παραξενεύεται. Μας αντιμετώπιζαν περισσότερο σαν ποδήλατα, παρά σαν μηχανοκίνητα οχήματα.
• Ο Κ.Ο.Κ. (Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας) παραβιάζεται συνεχώς. Τα όρια ταχύτητας στους δρόμους δεν τηρούνται σε καμία περίπτωση. Για παράδειγμα, αν δεις οχήματα στο ρεύμα σου (βοηθητική λωρίδα) να κινούνται αντίθετα με εσένα, μην τρομάξεις. Επίσης, να έχετε κατά νου ότι στην Τουρκία θα συναντήσετε κάθε είδους οχήματα. Από ολοκαίνουρια πολυτελή αυτοκίνητα έως κάρα προσαρμοσμένα σε ανθρώπους, γαϊδουράκια ή (στην καλύτερη περίπτωση) τρακτέρ, κυρίως στο εσωτερικό της χώρας.
• Το οδόστρωμα στη νέα εθνική (πράσινες πινακίδες) είναι ευρωπαϊκών προδιαγραφών με τρεις λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση και το δρόμο περιφραγμένο κατά μήκος, για ζώα. Στο υπόλοιπο οδικό δίκτυο συναντήσαμε σε πολλά σημεία έργα αλλά σε γενικές γραμμές (εξαιρώ το τμήμα Amasra-Sinop και μερικά ακόμα μικρά τμήματα κυρίως στην κεντρική και βόρεια Τουρκία) ο δρόμος ήταν καλός. Υποθέτω ότι ένας από τους λόγους που οι δρόμοι βελτιώθηκαν τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια έχει να κάνει με την υποψηφιότητα της Τουρκίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, μπορεί και όχι βέβαια.
• Η σήμανση είναι αρκετά καλή, στο δρόμο δεν θα βρεις κρυφές παγίδες.
• Πέρα από τις τουριστικές περιοχές, θα βρεις ελάχιστο κόσμο να μιλάει έστω και τα βασικά αγγλικά, καλό είναι λοιπόν να έχεις προετοιμαστεί με ένα “μίνι λεξικό” από χρήσιμες λέξεις/φράσεις που θα σε βοηθήσουν στην επικοινωνία με τους ντόπιους.
• Σχεδόν όλα τα ξενοδοχεία και εστιατόρια προσέφεραν ασύρματη σύνδεση internet, απλά ζητούσες τον κωδικό.
• Τα φαγητά τους είναι πεντανόστιμα, καλό θα είναι όμως να αποφύγετε τα τουριστικά μέρη και να ψάξετε να βρείτε που τρώνε οι ντόπιοι.
• Οι τιμές γενικά είναι χαμηλότερες από Ελλάδα. Αρκετά χαμηλότερες σε μη τουριστικά μέρη (κεντρική και βόρεια Τουρκία), λίγο χαμηλότερες σε Κωνσταντινούπολη και νότια παράλια.
• Συνολικά με το V-Strom (DL650) διανύσαμε 890 km εντός Ελλάδας (μέση κατανάλωση 5,6L/100km) και 4720 km εντός Τουρκίας (4,6L/100km). Αφού περάσαμε τα σύνορα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, οδηγούσα με 90-120km/h κάνοντας ελάχιστη χρήση του φρένου, εκεί οφείλεται και η διαφορά στην κατανάλωση. Αυτά υπολογισμένα με 2 αναβάτες και 3 βαλίτσες (περίπου 200 κιλά βάρος).
• Η βενζίνη στην Τουρκία είναι ακριβότερη από Ελλάδα (είναι και το μοναδικό πράγμα που θα βρεις ακριβότερα) με κόστος που έπαιζε από 4.82 έως 4.99 TL (1.90 έως 2 ευρώ περίπου) το λίτρο. Τα βενζινάδικα τα έβρισκες παντού, στην εθνική έμεναν ανοιχτά όλο το 24ωρο.
• Για το κόστος του ταξιδιού, τα κοινά έξοδα ήταν περίπου 540 ευρώ καύσιμα, 300 ευρώ ακτοπλοϊκά (2 άτομα κατάστρωμα & μηχανή) και 40 ευρώ διόδια, συνεπώς 880 ευρώ (440 ευρώ το άτομο). Σε αυτά αθροίστε περίπου 150 ευρώ για διαμονή, 150 ευρώ για φαγητό, 40 ευρώ μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι, 100 ευρώ το αερόστατο. Συνολικά το κάθε άτομο λοιπόν ξόδεψε περίπου 880 ευρώ συν τα προσωπικά του έξοδα.
• Για κάθε ενδεχόμενο, τα τηλέφωνα της ελληνικής πρεσβείας στην Άγκυρα είναι : 0090-3124480647 και 0090-3124480387.

Βιβλιογραφία :

• “Προς το Νότο” των Ewan McGregor και Charley Boorman, εκδόσεις ΚΟΑΝ
• “Top 10, Κωνσταντινούπολη”, εκδόσεις ΟΡΑΜΑ

Ιστοσελίδες :

• https://wikipedia.org
• https://lonelyplanet.com
• https://motoadv.gr
• https://traveltips.gr
• https://maps.google.com

Ευχαριστούμε όλους όσους συνέβαλαν σε αυτό το ταξίδι, με οποιοδήποτε τρόπο. Τον Vehbi Koc από την Προύσα, τον Bayram Ozinal από την Κωνσταντινούπολη, την Inci Ayvaz από την Τραπεζούντα, τον Ibrahim Yesilyurt από την Άγκυρα, τον Φίλιππο Λάμπρου από το Ηράκλειο και τον Δημήτρη Παπαντωνίου για το κείμενο από το δικό του ταξίδι, δύο χρόνια πριν. Προσωπικά ευχαριστώ τους τρεις συνταξιδιώτες μου. Την Κατερίνα, τον Κώστα και κυρίως τον συν-αναβάτη μου Θανάση. Τα μεγάλα και κουραστικά ταξίδια είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσουν από το πουθενά εντάσεις, διχόνοιες και γκρίνιες, πράγμα που πρέπει να γνωρίζεις ώστε να μπορείς να αντιμετωπίσεις. Στο ταξίδι μας, παρόλα αυτά, όλα κύλησαν ήρεμα και ομαλά αφήνοντας την καλύτερη δυνατή ανάμνηση.

« Προηγούμενη Σελίδα