Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: “Τουρκία”

Τρίτη, 20 Αυγούστου (Goreme – Mustafapasa – Ayvali – Kaymakli – Uchisar – Goreme)
Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 4.00. Εγώ και ο Θανάσης είχαμε αποφασίσει να ανέβουμε σε αερόστατο και να γνωρίσουμε την Καππαδοκία από ψηλά έτσι την Δεύτερα είχαμε βρει ένα ταξιδιωτικό γραφείο και είχαμε εξασφαλίσει εισιτήριο σε μια από τις πολλές εταιρίες που αναλαμβάνουν πτήσεις στην εκεί περιοχή. Στις 4.30 μας παρέλαβε το λεωφορειάκι της εταιρίας από το ξενοδοχείο μας και μας οδήγησε λίγο έξω από το χωριό. Πήραμε ένα γρήγορο πρωινό με λίγο καφέ και περιμέναμε. Δυστυχώς ο αέρας μας τα χαλούσε. Από τη στιγμή που τα αερόστατα δεν μπορούν να κινηθούν παρά μόνο καθ’ ύψος, είναι απαραίτητο να έχει το λιγότερο δυνατό άνεμο. Αυτός είναι και ο λόγος που οι πτήσεις γίνονται τόσο νωρίς, προς αποφυγή του αέρα.

Είχα αρχίσει να απογοητεύομαι και να γκρινιάζω στον Θανάση για την εταιρία που διαλέξαμε (ήταν η φτηνότερη που είχαμε βρει) μέχρι που κατά τις 6.30 βγήκε ένας υπάλληλος και μας είπε να μπούμε στα βανάκια γιατί ξεκινούσαμε.

Γύρω στις 7.00 ήμασταν στο χώρο απογείωσης που επιλέγεται πάντα ανάλογα με την κατεύθυνση του ανέμου. Το ίδιο και ο χώρος προσγείωσης φυσικά. Τεράστια τζιπ είχαν ξεφορτώσει τα καλάθια και οι υπάλληλοι γέμιζαν βιαστικά τα μπαλόνια με ζεστό αέρα χρησιμοποιώντας τεράστιους ανεμιστήρες. Τα έβλεπες να σηκώνονται σιγά-σιγά και να γεμίζουν τον ουρανό.

Μπήκαμε στο δικό μας, το καλάθι χωρούσε γύρω στα 20 άτομα συν τον πιλότο. Ο κόσμος ήταν χωρισμένος στις τέσσερις γωνίες του καλαθιού και ο πιλότος στη μέση ζέσταινε τον αέρα. Απογειωθήκαμε. Πήραμε ύψος γρήγορα αλλά σύντομα κατεβήκαμε και αρχίσαμε να ταξιδεύουμε λίγο πάνω από τους πέτρινους σχηματισμούς. Πανέμορφα. Απλά ευχόσουν να μην σταματήσει.

Ο ουρανός είχε γεμίσει αερόστατα… Τα έβλεπες παντού γύρω σου να ταξιδεύουν. Παραδόξως, το δικό μας μπαλόνι καθυστέρησε να προσγειωθεί. Ταξιδέψαμε γύρω στα 20 χιλιόμετρα μέχρι να το ρίξει ο πιλότος μας σε ένα παρατημένο χωράφι. Στην πορεία περάσαμε πάνω από δρόμους και χωριά, ο κόσμος μας χαιρετούσε. Συν τις άλλοις περάσαμε ακριβώς πάνω και από μια φυλακή, εκεί ήταν που διαπίστωσε ο Θανάσης ότι χαιρετώντας έναν κρατούμενο δεν του φτιάχνεις τη διάθεση.

Μόλις προσγειωθήκαμε έφτασε το τζιπ με το τεράστιο καρότσι για το αερόστατο και τα λεωφορεία που θα μας έπαιρναν. Όλη αυτή την ώρα μας ακολουθούσαν από χαμηλά. Μάθαμε ότι οι Γάλλοι που πέταξαν πρώτη φορά με αερόστατο, μετά την πτήση άνοιξαν σαμπάνια για να γιορτάσουν ότι επέζησαν και από τότε είναι έθιμο για κάθε επιτυχημένη πτήση να συμβαίνει το ίδιο. Ήπιαμε λοιπόν τον αφρώδη οίνο μας, πήραμε τα διπλώματα μας και μετά από κανένα τέταρτο μας γύρισαν στο χωριό.

Αναμνηστική φωτογραφία με τον πιλότο μας.

Κάτσαμε πάλι για πρωινό, με τα παιδιά αυτή τη φορά και σχεδιάσαμε το πρόγραμμα της ημέρας. Ξεκινήσαμε με το Goreme Open Air Museum, ένα υπαίθριο πάρκο με χριστιανικές εκκλησίες σκαλισμένες στο ιδιόμορφο βραχώδες της περιοχής. Το μέρος άρχισε να διαμορφώνεται στον 4^ο μ.Χ. αιώνα κατόπιν εισήγησης του Αγίου Βασιλείου της Καισαρείας. Κατά την εικονοκλαστική περίοδο η διαμόρφωση των χώρων ήταν αρκετά απλή (τίποτα παραπάνω από μερικούς ζωγραφισμένους σταυρούς), κάτι που άλλαξε όμως στην πορεία με την προσθήκη πανέμορφων τοιχογραφιών και πλήθη χρωμάτων. Κατά την περιήγηση θα συναντήσετε το παρεκκλήσι του Αγίου Βασιλείου, της Αγίας Βαρβάρας και της Αγίας Αικατερίνης, καθώς και το Σκοτεινό Ναό (τον πλέον καλοδιατηρημένο) που για να εισέλθετε θα πρέπει να πληρώσετε ξεχωριστό εισιτήριο.

Ο Κώστας σκέφτεται να ανταλλάξει την Africa με μία καμήλα αλλά ο ιδιοκτήτης της δεν ήθελε.

Τσάι κανείς;

Όταν ταξιδεύεις οφείλεις να γίνεσαι ένα με τους ντόπιους. Ο Θανάσης στην προσπάθεια του να καμουφλαριστεί.

Επόμενη στάση στο δρόμο μας ήταν το χωριό Mustafapasa (Σινασός). Ο πληθυσμός του πριν από την ανταλλαγή πληθυσμών Ελλάδας-Τουρκίας, το 1924, ανερχόταν σε περίπου 3.000 Έλληνες και 500 Τούρκους. Ήταν ένα από τα 4-5 ελληνόφωνα χωριά της Καππαδοκίας και οι Σινασίτες ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι με υψηλό θρησκευτικό συναίσθημα αλλά και με ισχυρό εθνικό φρόνημα από την ελληνική καταγωγή τους. Στον κεντρικό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, που διατηρείται μέχρι σήμερα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, τελεί λειτουργία σχεδόν κάθε χρόνο.

Σινασός, ένα από τα πολλά κάρα που συναντήσαμε.

Από εκεί πήραμε κατεύθυνση προς Ayvali της Καππαδοκίας (μην το μπερδεύετε με το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας). Πανέμορφο, αν και σχεδόν ερειπωμένο χωριό. Περπατήσαμε στα στενά του αναγνωρίζοντας το ελληνικό στοιχείο στα ετοιμόρροπα σπίτια και κάτσαμε στο καφενείο της πλατείας για τσάι μαζί με κάτι παππούδες που μας κοιτούσαν με περιέργεια.

Φτάσαμε στο Kaymaklı Underground City, μια υπόγεια πόλη συνολικής έκτασης 4 τετραγωνικών χιλιομέτρων χτισμένη σε 8 επίπεδα (αν και μόνο τα 4 από αυτά είναι επισκέψιμα). Η πόλη λέγεται ότι προϋπάρχει από το 3.000 π.Χ., έγινε όμως ιδιαίτερα γνωστή κατά τα βυζαντινά χρόνια όπου και χρησιμοποιήθηκε σαν κρησφύγετο από άραβες επιδρομείς. Εικάζεται ότι τότε μπορούσε να φιλοξενήσει έως και 10.000 άτομα ενώ οι είσοδοι έφρασσαν με τεράστιους πέτρινους δίσκους που άνοιγαν μόνο εσωτερικά.

Πάνω σε μία από τις τεράστιες πέτρες που έφραζαν τις εισόδους.

Γυρνώντας στο Goreme σταματήσαμε στο Uchisar, ένα χωριό μόλις πέντε χιλιόμετρα από το Goreme που στην κορυφή ενός λόφου φιλοξενούσε ένα πανέμορφο φυσικό κάστρο, σκαλισμένο όπως όλους τους βράχους της περιοχής. Το κάστρο αυτό αποτελεί και το ψηλότερο σημείο της Καππαδοκίας, προσφέροντας σου μια υπέροχη θέα τριγύρω, από το Urgup έως το Avanos. Λίγο πιο πέρα βρίσκεται το Pigeon Valley, μια περιοχή με αναρίθμητους περιστερώνες σκαλισμένους στα βράχια. Σύμφωνα με τον οδηγό μας, οι περιστερώνες αυτοί είναι που έδωσαν την ιδέα στους κάτοικους της περιοχής να αρχίσουν και οι ίδιοι να σκαλίζουν τους βράχους φτιάχνοντας εκεί τις κατοικίες τους, δημιουργώντας με τα χρόνια τη σημερινή εικόνα.

Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων πουλάει την πραμάτεια του στο Uchisar.

Ένα πετούμενο ποζάρει πάνω σε αποξηραμένα φρούτα.

Στο Pigeon Valley

Γυρίσαμε στο Goreme και το βράδυ δοκιμάσαμε τούρκικη πίτσα στο κέντρο του χωριού. Αυτό ήταν και το τελευταίο μας βράδυ σαν ομάδα δύο μηχανών. Είχαμε ήδη περάσει ένα 10ήμερο παρέα διανύοντας πάνω από 2.500 χιλιόμετρα στους δρόμους της Τουρκίας, εμείς όμως την επομένη θα φεύγαμε προς τα νότια ενώ τα παιδιά θα συνέχιζαν ανατολικά.

Αποστάσεις : Συνολικά: 130 χλμ
Goreme – Mustafapasa 14 χλμ,
Mustafapasa – Ayvali 6 χλμ,
Ayvali – Kaymakli 19 χλμ,
Kaymakli – Uchisar 21 χλμ
Uchisar – Goreme 5 χλμ

Διαμονή : Cave Life Pension (phone : 0090-3842712266)
37,5 TL (15€) το άτομο σε 4κλινο δωμάτιο με πρωινό
Φαγητό : Firin Express (phone : 0090-3842712266)
15 TL (6€) το άτομο
Λοιπά Έξοδα : 250 TL (100€) το άτομο για αερόστατο με την Urgup Balloon
15 TL (6€) το άτομο για το Goreme Open Air Museum
15 TL (6€) το άτομο για το Kaymakli Underground City
5 TL (2€) το άτομο για το Uchisar Castle