Τουρκία


Παμούκαλε
Παμούκαλε στα Τούρκικα σημαίνει “βαμβακερό κάστρο” και το όνομα οφείλετε στην ιζηματώδης ορυκτή πέτρα τραβερτίνη, που εναποτίθεται από το θερμό νερό που αναβλύζει. Στην κορυφή του βουνού είναι χτισμένη η Αρχαία Ιεράπολις (190πχ) από τον Ευμένη Β’ της Περγάμου.
Η Ιεράπολη της Φρυγίας ήταν η πατρίδα του αρχαίου Έλληνα στωικού φιλόσοφου Επίκτητου, υπήρξε κέντρο της λατρείας της θεάς Κυβέλης στην οποία και ήταν αφιερωμένο ιερό. Η Ιεράπολη ήταν επίσης ονομαστή για τις πλούσιες θέρμες της (ιαματικά λουτρά).
Εδώ είχαν χτιστεί ξενοδοχεία τα οποία προκαλούσαν την εξάντληση του θερμού νερού που ανέβλυζε και την καταστροφή του μοναδικού μνημείου. Το 1988 η UNESCO ανακήρυξε το μέρος ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, τα ξενοδοχεία κατεδαφίστηκαν και γίνονται προσπάθειες για την διατήρηση και προστασία της περιοχής. Η είσοδος των επισκεπτών γίνεται χωρίς τα παπούτσια τους για την προστασία του χώρου.
Τα λόγια όμως είναι περιττά γι’ αυτό το πανέμορφο μέρος.

dsc0185o
dsc0187l
dsc0188s
dsc0190fm
dsc0191k
dsc0193g

Ο αρχαιολογικός χώρος

Ο αρχαιολογικός χώρος

dsc0199v
dsc0200w
dsc0201f

Το θέατρο της Ιεράπολης

Το θέατρο της Ιεράπολης

dsc0207to
dsc0208b
dsc0211wr
dsc0212yx
dsc0213hx
dsc0214fo

Η πύλη του Δομιτιανού

Η πύλη του Δομιτιανού

dsc0222k

Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να φύγουμε για την Σμύρνη. Θα διανυκτερεύαμε το βράδυ και το πρωί θα παίρναμε το καράβι της επιστροφής. Στην Σμύρνη ήταν να μας φιλοξενήσει ο Εντίζ, ο οποίος τελικά δεν μπόρεσε και μετά από μπύρες και βόλτα στην πόλη πήγαμε σε έναν φίλο του, τον Αγκίτ.

Και εδώ πάλι η ίδια εικόνα! Άνθρωποι με ανοιχτές αγκαλιές και καρδιές έκαναν ότι μπορούσαν για να νιώσουμε άνετα. Η κωφάλαλη μητέρα του μας ετοίμασε πλούσιο πρωινό με χειροποίητες μαρμελάδες και κάθισε μαζί μας «μιλώντας» μας για τα παιδιά της και την ζωή της. Πρώτη φορά στην ζωή μας μιλάγαμε και γελάγαμε με μία κωφάλαλη και χαρούμενη για την παρουσία μας στο σπίτι της, μας φίλησε εγκάρδια καθώς την αποχαιρετούσαμε.

Ο Αγκίτ στο βρώμικο και ταπεινό TDM το οποίο φάνταζε εξωπραγματικό στα μάτια του

Ο Εντίζ

Ο Εντίζ

Και η τελευταία φωτογραφία στην Τουρκία.

dsc0227f

Έτσι όπως θα έπρεπε να είναι οι λαοί.

Υ.Γ. Ευχαριστούμε τον Στέλιο για τις πληροφορίες και τον χρόνο του, τον Σωτήρη για την ευγενική παραχώρηση του GPS και τον Άρη για τα υπέροχα μπλουζάκια!

« Προηγούμενη Σελίδα

Σελίδες: 1 2 3 4 5 6 7
Μπορείτε να ακολουθήσετε τις απαντήσεις σε αυτή την καταχώρηση μέσω RSS 2.0 feed.You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.
Subscribe
Notify of
guest

3 Comments
Inline Feedbacks
View all comments
Νίκος-Πάτρα
Νίκος-Πάτρα
11 years ago

Πολυ ομορφο ταξιδιωτικο.Μπραβο παιδια,ναστε παντα καλα και να μας ταξιδευετε μαζι σας.

Katman
Katman
11 years ago

Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρήσουν…

Κώστας
Κώστας
11 years ago

εξαιρετικό παιδιά.το συγκινητικό ειναι η φιλοξενία και η φιλία που σου δείχνουν.
Σε όλα τα ταξιδια που έχω διάβαση στην Τουρκία όλοι λένε το ίδιο.Θα ήθελα και γω να
πάω στην γειτονική χώρα! για μας ειναι ποιο δύσκολο λόγο της κατάστασης.
ποιος ξέρει ! μπορεί να τα καταφέρω κάποτε.

3
0
Would love your thoughts, please comment.x
()
x