Ημέρα 13η
Η ομάδα βρίσκεται στο δρόμο επιστροφής προς την πατρίδα δια μέσω των συνόρων της Κρυσταλλοπηγής και έχει ως στόχο να φτάσει κάπου-οπουδήποτε, ώστε την επομένη να ήταν σχετικά κοντά στον Πειραιά όπου και θα έπαιρνε το πλοίο της επιστροφής.
Η διαδρομή:
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
Η διαδρομή μας περνούσε από τα Τίρανα και στην συνέχεια από Ελμπασάν. Κάθ’ όλη την διαδρομή μας στην Αλβανία βλέπαμε διαρκώς, οπουδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς, την μαγική λέξη: Lavazh που σημαίνει πλυντήριο αυτοκινήτων. Είναι η λέξη που μου έμεινε γιατί την βλέπαμε όπου και αν κοιτάζαμε.
Lavazh – Πλυντήριο αυτοκινήτων
Οι εικόνες που συναντά ο ταξιδευτής στην Αλβανία είναι ανάκατες και αντιφατικές. Από την μία θα δεις το νεοδόμητο κυριλέ κτήριο και από την άλλη την παράγκα. Μπροστά σου θα δεις την τελευταία AMG Mercedes και δίπλα ένα ερείπιο που θα φτάσει δεν θα φτάσει στον προορισμό του.
Ενώ οδεύαμε για τα σύνορα με την Ελλάδα, μην ξεχνιόμαστε…, όλο αυτό το οδηγικό αλαλούμ που ζήσαμε την προηγουμένη μέρα επικρατούσε και σήμερα μέχρι και τα Τίρανα. Έπειτα τα πράγματα έφτιαξαν λιγάκι και το μόνο που έμεινε να μας πιέζει και να μας ενοχλεί ήταν η τρελή ζέστη που έφτανε κοντά τους 40ο C, σύμφωνα με τα θερμόμετρα που συναντήσαμε στην διαδρομή.
Τίρανα – Κάτμαν ον board
Από Τίρανα για Ελμπασάν
Παράγκες που πουλούσαν τοπικά προϊόντα
Παράγκες που πουλούσαν τοπικά προϊόντα
Λίμνη Οχρίδα
Λίμνη Οχρίδα
Λίμνη Οχρίδα
Χωρίς καμία στάση, παρά μόνο για ανεφοδιασμό πριν τα σύνορα και όσο υπήρχε ακόμα η φτηνή βενζίνη, μπαίνουμε στην Ελλάδα και τα συναισθήματα είναι ανάμικτα. Η χαρά είναι μεγάλη καθώς έχοντας διανύσει τόσα χιλιόμετρα και έχοντας διασχίσει τόσα κράτη όλα κύλησαν κατ’ ευχήν. Ταυτόχρονα υπήρχε και το συναίσθημα της θλίψης μιας και πλησιάζει το τέλος της εκδρομής.
Κάνουμε μια μικρή στάση σε ένα εγκαταλελειμμένο φυλάκιο-συνοριακό σταθμό της αστυνομίας, μετά την Κρυσταλλοπηγή στην διασταύρωση για Φλώρινα-Καστορία για να πατήσουμε και επίσημα τα ποδαράκια μας σε ελληνική γη μετά από τόση περιπλάνηση.
Κρυσταλλοπηγή στην διασταύρωση για Φλώρινα-Καστορία
Μετά από ένα γρήγορο συμβούλιο αποφασίζουμε ότι θέλουμε να πιούμε έναν original φραπέ και να δροσιστούμε με άφθονο νερό λόγω της αφόρητης ζέστης που λέγαμε, με θέα την λίμνη της Καστοριάς. Στόχος μας μετά την ανασυγκρότηση της ομάδας είναι να προχωρήσουμε προς την Λίμνη Πλαστήρα για διανυκτέρευση.
Νερά, παγάκια και μεγάλα ποτήρια για να δροσιστούμε
Η λίμνη της Καστοριάς
Μετά τον καφέ μπήκαμε για λίγο Εγνατία και βγήκαμε για Κατάρα και από εκεί Μετέωρα. Έχοντας πλέον νυχτώσει κατευθυνόμαστε προς Νεοχώρι Καρδίτσας, ένα χωριό της ευρύτερης περιοχής της λίμνης Πλαστήρα για να μείνουμε στον γνωστό Ξενώνα Αγνάντι με 55,00 ευρώ συνολικά. Κλασσικός και καλός ξενώνας με πολύ καλή θέα προς την λίμνη, ωραία φιλοξενία, αλλά και καλές τιμές τόσο στη διαμονή όσο και στο κόστος αλλά και την ποιότητα του φαγητού.
Μετέωρα
Ξενώνας Αγνάντι
Θέα από το χώρο της ταβέρνας του ξενώνα νωρίς το πρωί
Θέα από το χώρο της ταβέρνας του ξενώνα νωρίς το πρωί
Πρωινό και μετά από μέρες ένας παγωμένος φραπέ
Ημέρα 14η
Αισίως είχαμε φτάσει στην τελευταία μέρα της εκδρομής, όπου ο προορισμός μας πλέον είναι ένας: Να φτάσουμε μια λογική ώρα στον Πειραιά για να επιβιβαστούμε στο πλοίο για Χανιά. Η διαδρομή που είχαμε να καλύψουμε ήταν πολύ κάτω από τις πεντακοσάρες που είχαμε συνηθίσει να κάνουμε όλες τις προηγούμενες ημέρες και έτσι αποφασίζουμε αφού έχουμε αφθονία χρόνου να επισκεφτούμε για το μεσημέρι τον μπάρμπα Γιώργη, θείο του Βουκολάο (μπάρμπα Γιώργη σε ευχαριστούμε για την όμορφη φιλοξενία) στο χωριό Επτάλοφος στον Παρνασσό.
Έτσι αφού κάναμε τον κύκλο και περάσαμε από το φράγμα της Λίμνης Πλαστήρα κατευθυνθήκαμε προς Δομοκό και από εκεί ανεβήκαμε τον Μπράλο για να καταλήξουμε στον Επτάλοφο.
Το φράγμα Πλαστήρα
Επτάλοφος – Στην καφετέρια του μπάρμπα Γιώργη
Στιγμές χαλάρωσης
Το νερό τρέχει από τους κορμούς των πλατάνων και είναι μπούζι
Το απογευματάκι η ομάδα χωρίζεται στα δύο. Είπαμε… Το team είναι ευέλικτο. Λέκμαν, Ελένη και Βουκολάο φεύγουν για κάτι δωράκια από το Καραϊσκάκη για τον μικρό ανιψιό και στην συνέχεια για καφέ στο Τουρκολίμανο όπου θα συναντήσουν κάτι φίλους.
Ο δάσκαλος με το Κάτμαν θα κάνουν κανένα χιλιόμετρο παραπάνω μπας και σπάσουν το φράγμα των 7.000χλμ αλλά μπααα. Το βράδυ χαλαρά πλέον επιβιβαζόμαστε όλοι στο πλοίο και κάποιοι κλαίνε την μοίρα τους γιατί αύριο έχουν επιστροφή στην εργασία ενώ κάποιοι άλλοι είναι λίγο πιο χαλαροί.
Όπως και να έχει όλοι μας συζητάμε για τις μέρες που περάσαμε μαζί, για όλα αυτά που είδαμε και ζήσαμε και ο Μορφέας έρχεται να μας πάρει με ένα κεφάλι γεμάτο πολλές μα πάρα πολλές αναμνήσεις αλλά και με ένα όνειρο-στόχο για την επόμενη εξόρμηση.
Και εις άλλα με υγεία.
Μπραβο σε ολα και σε ολους και στην επομενη με το καλο.
Και στην άλλη βόλτα με καλό παιδιά !
Για την ιστορία και μόνο οι καταναλώσεις που είχαμε ήταν:
Χιλιόμετρα Λίτρα lt/100
Γιάννης (TDM900 ’03) 6812 296,2 4,35
Κώστας (TDM900 ’04) 6928 313,38 4,52
Γιώργος (FZS600 ’03) 5717 271,09 4,74
Θοδωρής (FZ1 ’06) 6876 419,81 6,11
σε ευχαριστουμε Νικο για τα καλα σου λογια, οσο για την ερωτηση σου κανενα 1700 ευρωπουλα κοστισε οδηγος συνοδηγος μοτο.
Μπραβο παιδια,καταπληκτικο ταξιδι-περιγραφη-φωτος.Να ειστε παντα καλα και αγαπημενοι.Να ταξιδευεται εσεις κι εμεις απο την πλευρα μας να ειμαστε νοερα μαζι σας με τα γραφομενα σας.Ολα ηταν παραπανω απο υπεροχα.Σας ευχαριστω που το μοιραστηκατε με ολους εμας.Μια ερωτηση μονο?Ποσο στοιχισε,ολο αυτο, για μια μοτο και τον συνεπιβατη?
Εγώ που ήμουν μονός και είχα την μικρότερη κατανάλωση βενζίνης από όλους με το TDM900, μου στοίχισε ακριβώς 1000€ συμπεριλαμβανομένων και 95,00€ για τα εισιτήρια του πλοίου από Χανιά – Πειραιά και πίσω.
Ο Λέκμαν που ήταν διπλός με την Ελένη έδωσαν ~1600€ για όλα τα παραπάνω μαζί με τα εισιτήρια τους για το πλοίο από Χανιά – Πειραιά και πίσω.