15 μέρες στην κεντρική Ευρώπη

Παρασκευή 12 Αυγούστου, Arco – Ancona (432 χλμ)

Ξεκινάμε για Ανκόνα νωρίς αφού έχουμε προγραμματίσει να σταματήσουμε Rimini ή να ανέβουμε στο “βράχο”, στο αυτόνομο κρατίδιο του San Marino. Ο καιρός έχει διαφορετική άποψη όμως. Μόλις μπαίνουμε στην Α1 αρχίζει να βρέχει. Σταματάμε και με τάχιστες κινήσεις φοράμε τα αδιάβροχα μας. Για τα επόμενα 100 περίπου χιλιόμετρα βρέχει αρκετά. Στάση για βενζίνη και ο καιρός δείχνει πως θα ανοίξει.

Ζεσταίνομε υπερβολικά με τα αδιάβροχα και αποφασίζω να τα βγάλω. Η καταιγίδα που μας περίμενε λίγα χιλιόμετρα παρακάτω με κάνουν να βλαστημώ το Murphy και του νόμους τους. Φτάνουμε στα διόδια για Rimini όπου και πληρώνουμε 15,40€. Μπαίνουμε σε ένα υπόστεγο για να προφυλαχτούμε απ` την καταρρακτώδη βροχή. Συναντάμε δύο ζευγάρια Έλληνες ομοιοπαθείς με Transalp και Caponord όπου επιστρέφουν από Ολλανδία. Ανταλλάζουμε τα καθιερωμένα Ελληνικά πειράγματα μέχρι να στεγνώσουν λίγο τα ρούχα μου και να ξαναφορέσω αδιάβροχα. Η υπόθεση Rimini και San Marino έχει ήδη ξεχαστεί λόγο παλιόκαιρου. Ξαναβγαίνουμε στην autostrada όπου βρέχει καταρρακτωδώς και έχει υπερβολική κίνηση. Κινούμαστε σαν Έλληνες από την λωρίδα SOS… Μετά από 60 περίπου χιλιόμετρα η βροχή κόβει. 50 χιλιόμετρα ακόμα και φτάνουμε Ανκόνα. Πληρώνουμε άλλα 4,60€ διόδια.

Σταματάμε απέναντι απ` το καράβι για φαγητό όπου τρώμε και την πρώτη μας φόλα όσον αφορά το φαγητό. Τα μακαρόνια πρέπει να τα ‘χαν ξαναζεστάνει 5-6 φορές. Πάμε για check in και επιβιβαζόμαστε στο πλοίο. Συναντάμε τα παιδιά που είδαμε στο Rimini όπου και ανταλλάζουμε μοτοσυκλετιστικές ιστορίες και όχι μόνο. Το βράδυ αράζουμε σε μια ήσυχη γωνία του πλοίου όπου και κάνουμε τον απολογισμό της εκδρομής μας.

Σάββατο 13 Αυγούστου, Πάτρα – Πειραιάς (215 χλμ)
Γύρω στις 16:00 φτάνουμε στην Πάτρα και ξεκινάμε άμεσα για Πειραιά. 50 μέτρα από το καράβι ένα αυτοκίνητο μας υπενθυμίζει πως φτάσαμε στην Ελλάδα αλλάζοντας λωρίδα χωρίς να ανάψει φλας και χωρίς να ελέγξει τον καθρέπτη του. Ευτυχώς τα αντανακλαστικά μου λειτούργησαν σωστά. Το μέχρι πριν 15 μέρες γνώριμο τοπίο μας φαίνετε ξαφνικά άγνωστο. Μέχρι να συνηθίσουμε την ελληνική άσφαλτο πηγαίνουμε σαν χεσμένες κότες. Μια μεγάλη μερίδα από τους μοτοσυκλετιστές που συναντάμε στην Εθνική είναι ελλιπώς ενδεδυμένοι. Άλλοι οδηγούν με παντόφλες, άλλοι με σορτσάκια και φανελάκια και άλλοι χωρίς κράνος. Μόνο τώρα μπορούμε να καταλάβουμε το βλέμμα των ξένων μοτοσυκλετιστών όταν αντικρίζουν του δικούς μας «αντάρτες των δρόμων». Φτάνουμε Πειραιά και επιβιβαζόμαστε στο κατάμεστο καράβι. Δεν βρίσκεις ούτε καρέκλα να κάτσεις. Κατά περίεργο τρόπο αναχωρεί στην ώρα του.

Κυριακή 14 Αυγούστου, Χανιά
Τελειώνουμε αυτό το ταξίδι μας με την καθιερωμένη μπουγάτσα. Καθ` όλη τη διάρκεια του πρωινού μας ακούγονται μόνο πέντε λέξεις: «Και στην επόμενη με καλό».