Ταξίδι στα δύο άκρα της Ευρώπης

Κείμενο & φωτογραφία Νίκος Μάρκας & Κική Extreme

Κάτσετε ωρέ κοπέλια να σας πω μία ιστορία. Μία ιστορία μοτοσυκλετιστική, ταξιδιάρικη. Να, καθίστε εδώ, στη σκιά και ξεκινάω μόλις φέρει η Κική τα καφεδάκια, γιατί θα μας πάρει ώρα να σας τα πω όλα. Αν και…

Όχι όλα, μερικά δε λέγονται, πρέπει να τα ζήσεις, να τα μυρίσεις, να τα γευτείς, να τα νιώσεις.

Ας πάμε όμως να τα δούμε από την αρχή…

Εν αρχή είχαμε μία βαλίτσα, αλουμινένια. Να, αυτήν συγκεκριμένα, που βλέπετε στη φώτο. Αλουμινένια, γερή, γυαλιστερή, με τις φθορές της, τις γρατζουνιές της, έχει πλέον αυτό που λέμε προσωπικότητα!

Και πού δεν έχουμε πάει μαζί με αυτήν τη βαλίτσα…

Από εξωτικές παραλίες…

…μέχρι τα άγρια βουνά, ψηλά, πάνω από 2000 μέτρα!

Και τι δεν έχουμε κάνει μαζί…

Έχουμε ανέβει ανηφόρες…

…κατέβει κατηφόρες…

Μου κουβαλούσε σκηνή και μπαγκάζια, για εμένα και την Κική, ακούραστα τόσον καιρό. Τόσο στην καυτή άμμο…

…όσο και στα παγωμένα χιόνια…

Μέχρι και τούμπες φάγαμε παρέα!

Κι όμως, παρά τις τόσες εμπειρίες που ζήσαμε μαζί, παραμένει σχεδόν original, με μόνα παράσημα τις γρατζουνιές που περήφανα δείχνει σε όλες τις άλλες, αυτές τις καλογυαλισμένες, τις άψογες. Σιγά-σιγά όμως άρχισε να ζηλεύει κάτι άλλες, μάχιμες και αυτές, που διαπρέπουν σε άλλο τερέν, σε ταξίδια στο εξωτερικό μακρινά, γεμάτα με άλλες μυρουδιές και υποσχέσεις ατελείωτων χιλιομέτρων και περιπέτειας.

«Εγώ πότε θα πάω εξωτερικό;» μου έλεγε και ξανάλεγε με καημό. Ε, δεν άντεξα και εγώ, «τέλος» είπα, «φέτος ήρθε η στιγμή, ετοιμάσου για ταξίδι!». Περιττό να σας πω πως ξετρελάθηκε από τη χαρά της η μπαγκαζιέρα. Τέλος οι μπελάδες και η ενασχόληση προς το παρόν με τα αλουμινένια κουτιά και τις παραξενιές τους, αρχή μπελάδων για εμένα.

Καταρχάς, πού να πάμε; Μπορεί η μπαγκαζιέρα μου να μην έχει πάει σε πολλά μέρη, εγώ όμως την Ευρώπη την έχω γυρίσει αρκετά παλαιότερα. Από τότε βέβαια κράτη έχουν διαλύσει (Γιουγκοσλαβία), χωρίσει (Τσεχοσλοβακία), ή και ενωθεί (Ανατολική-Δυτική Γερμανία), στα μέρη πάντως έχω πάει. Με τις φασαρίες στην ανατολική Ευρώπη και την απόσταση της βόρειας, η μόνη καλή επιλογή που βλέπω είναι Ιβηρική χερσόνησος στα Δυτικά.

Αρκετή μελέτη σε χάρτες και αξιοθέατα μέσω internet αργότερα, η διαδρομή βγαίνει στο περίπου. Ευκαιρία να αιτιολογήσω και τον τίτλο αυτού του ταξιδιωτικού, «Ταξίδι στα δύο άκρα της Ευρώπης». Σύμφωνα με το Wikipedia λοιπόν, έχουμε μόνο δύο σαφή ηπειρωτικά άκρα της Ευρώπης, προσβάσιμα με μοτοσυκλέτα. Το δυτικότερο, Cabo da Roca στην Πορτογαλία, και το νοτιότερο, Punta de Tarifa στην Ισπανία. Το ανατολικότερο είναι κάπου στα Ουράλια όρη της Ρωσίας (ασαφές) ενώ το βορειότερο είναι το Kinnarodden στη Νορβηγία, χωρίς πρόσβαση όμως από δρόμο. Το Nordkapp είναι κοντά, δεν είναι όμως το βορειότερο ηπειρωτικό σημείο (βρίσκεται σε νησί, πάλι όμως δεν είναι το βορειότερο, περισσότερα εδώ).

Εδώ όμως δε σας έφερα για μαθήματα γεωγραφίας, εξάλλου δεν έχει σημασία μόνο ο προορισμός αλλά και το ίδιο το ταξίδι. Και τι ταξίδι, ταξιδάρα! Δε θέλω να σας κουράσω πολύ, όμως θαρρώ πως είναι σημαντικό να αναφέρω μερικά πράγματα για τη μοτοσυκλέτα και μερικές από τις ετοιμασίες που έκανα πριν το ξεκίνημα. Πληροφορίες που ίσως φανούν χρήσιμες σε άλλους ταξιδιώτες. Πάμε λοιπόν:

ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ, ΑΝΙΑΡΟ, ΜΗΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΒΑΡΙΕΣΤΕ!

Η μοτοσυκλέτα, BMW F800GS του 2009.
Δύο λόγια για την ετοιμασία της μοτοσυκλέτας:
Λάστιχα, Metzeler Tourance, ύστερα από πολύ καιρό τακούνια. Τα λάστιχα είναι μεν καινούρια αλλά παλαιάς κατασκευής, 3,5 χρόνια παλαιά, είχαν ξεμείνει σε κάποια αποθήκη, ευκαιρία να τα βουτήξω εγώ με τιμή 100 ευρώ κάτω. Για να δούμε, πώς θα μας πάνε;
Λάδια μηχανής αλλαγή, γιατί είμαι στα 35.500, προβλέπεται να κάνω γύρω στα 6.500-7.000 χλμ και θα περάσω το όριο των 40.000 χλμ χωρίς σέρβις.
Αυτά για τη μοτοσυκλέτα, και πολλά της είναι. Ευκαιρία να αποδείξει την αξιοπιστία της 🙂
Από μπαγκάζια, έχω από παλιά μία τεράστια TOP CASE 53 λτ KAPPA. Αυτήν θα την έχω άδεια από την αρχή. Μπουφάν σε στάση, τρόφιμα, νερά, όλο και κάτι θα πάει εκεί. Για τα κράνη πήρα κλειδαριές ποδηλάτου για να τα δέσω στο τιμόνι. Αν υπάρχει πρόβλημα, έτσι θα δένω και τα μπουφάν. Στο πλάι, δύο πλαϊνές αλουμινένιες μπαγκαζιέρες Nomada πολωνικές από την εταιρία Holan, Διαστάσεις: 31lt η αριστερή λόγω εξάτμισης (η γκρινιάρα και η αφορμή για αυτό το ταξίδι) και 38 lt η δεξιά.
Από πάνω δένω τις δύο “επικαθήμενες” όπως τις λέω εγώ, της Trax. Δε θυμάμαι ακριβείς διαστάσεις, αλλά μεγαλώνουν με φερμουάρ, είναι σταθερές και έχουν αδιάβροχη θήκη. Στη 38ρα κουμπώνει τέλεια, στην 31ρα είναι λίγο μεγάλη αλλά δεν προβληματίζει. Το μόνο που με προβληματίζει είναι η ευκολία με την οποία μπορεί κάποιος να τις βγάλει και να τις πάρει σπίτι του. Θα τις δέσω θαρρώ με λουκέτο μπας και αποθαρρύνω τον επίδοξο κλέφτη. Όχι πως έχω σκοπό να μείνω στιγμή μακριά από τη μοτοσυκλέτα χωρίς αρκετές προφυλάξεις…
Τανκ μπαγκ της BMW, από παλιά και αυτό, έχει αυξομειούμενο όγκο, δεν εμποδίζει, μειώνει μάλιστα τους στροβιλισμούς του αέρα στις μεγάλες ταχύτητες.
Μπόλικα λίτρα μπαγκάζια, δε θα τα γεμίσω όλα, να ‘χω χώρο για να βάλω αναμνηστικά.

Πάμε τώρα στους συμμετέχοντες:
Εγώ καταρχάς…
Θα ξεκινήσω μόνος.
Κάπου στη μέση έχω ραντεβουδάκι με τη γυναίκα μου την Κική, ένα μεσημέρι στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης. Αν δεν ξεχαστώ, θα περάσω να την πάρω, και 6 μέρες μετά, θα τη γυρίσω σώα και αβλαβή ελπίζω στη Βαρκελώνη για να επιστρέψει Ηράκλειο.
Και μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, θα βρω ελπίζω το δρόμο να επιστρέψω και εγώ.

Ετοιμασίες για τους αναβάτες:
Προπόνηση σε πολύωρη οδήγηση δε χρειάζεται παραπάνω, είμαστε και οι δύο συνηθισμένοι.

Για μεγαλύτερη σωματική αντοχή, το έχουμε ρίξει και οι δύο στο τρέξιμο, πολλά χιλιόμετρα κάθε βδομάδα (10-20 κάθε φορά, 30-40+ τη βδομάδα), πλέον νιώθω να πλημμυρίζω από ενέργεια συνεχώς! Σκοπός; Να κάνω 600-1000 χλμ τη μέρα και το βράδυ που θα παρκάρουμε τη μοτοσυκλέτα σε φυλαγμένο χώρο, να έχουμε την αντοχή να αλωνίζουμε περπατώντας για να ρουφήξουμε όσο γίνεται περισσότερες γεύσεις, αρώματα και εικόνες από τα μέρη που θα επισκεφτούμε.

Ταυτότητες μόνο χρειαζόμαστε, όχι διαβατήρια, Ευρωπαϊκές κάρτες υγείας που λειτουργούν ως βιβλιάρια και έχουμε ασφάλιση σε όλες τις χώρες που θα επισκεφτούμε (παρέχεται δωρεάν από τον ασφαλιστικό μας φορέα) αλλά και πράσινη κάρτα της ασφαλιστικής για τη μοτοσυκλέτα.

Και βεβαίως λεφτά. Δυστυχώς, πολλά λεφτά, μόνο τα εισιτήρια ακτοπλοϊκά και αεροπορικά βγαίνουν 600-700 ευρώ. Βάλε βενζίνες, βάλε διόδια, άστα.
Και εννοείται ξενοδοχείο. Καλή η σκηνή αλλά θα χαλαλίσω λίγα ευρώ παραπάνω για ένα κρεβάτι το βράδυ αγκαλιά με τη γυναίκα της ζωής μου.
Για να μην πληρώσω όμως αυτό το κρεβάτι χρυσάφι, booking.com, κάθε βράδυ όταν φτάνουμε σε κάποια πόλη, θα κλείνω ξενοδοχείο από εκεί συγκρίνοντας τιμές και θα βάζω τη διεύθυνση στο gps για να με πάει.

GPS…
Είμαστε στον αιώνα της πληροφορίας!
Ένα γνήσιο κινέζικο smartphone έχω (όχι σαν τα άλλα που λένε samsung πχ αλλά είναι Made in China) το Χαβάι Υ300, ή κάτι τέτοιο. Δωρεάν application: Map factor: GPS Navigation. Κατέβασα τους απαραίτητους δωρεάν χάρτες, όλα έτοιμα. Το δοκίμασα κιόλας!!! Μπορεί να μην έχει όλες μα όλες τις οδούς, μπορεί να έχει μία μικρή καθυστέρηση, μπόρεσα όμως να το δοκιμάσω και δουλεύει μια χαρά! Έτοιμος και από εκεί. Για ακόμα μεγαλύτερη άνεση όμως το σύνδεσα με την ενδοσυνεννόηση…
Ενδοσυνεννόηση; Α ναι, πήρα και μία τέτοια. Albrecht, AE 600S Full Face edition. Δουλεύει με καλώδια, συνδέεται με τηλέφωνο, λειτουργεί και ως ραδιόφωνο. Βάζεις τα ακουστικά, κολλάς με σκρατς το μικρόφωνο, κουμπώνεις εσύ και συνεπιβάτης τα καλώδια, έτοιμοι. Μιλάει σιγά-σιγά και σε μέτρια ευαισθησία ρυθμισμένο ακούγεται σα να έχει το στόμα δίπλα στο αυτί σου. Μέχρι χοντρικά τα 120 όλα είναι καλά. Αλλά και μέχρι τα 150 που δοκιμάσαμε, μια χαρά ακουγόταν απλά έπρεπε να μιλάμε δυνατά λόγω της φασαρίας από τον αέρα. Και μουσικούλα να παίζει από το κινητό και να χαμηλώνει αυτόματα για τις οδηγίες του GPS που δίνει το γκομενάκι του Navigator, χλίδα σου λέω, όλη μέρα θα το έχω ανοιχτό! Η μπαταρία που παίρνει είναι 3xΑΑΑ που βρίσκεις παντού αν και άλλοι λένε πως κρατάει πολύ καιρό κάθε σετ. 100 ευρώπουλα φύγανε εκεί, πάει και αυτό.

Όταν πλέον το βράδυ θα παρκάρουμε τη μοτοσυκλέτα και θα θέλουμε να δούμε τα αξιοθέατα, τέλος οι ταξιδιωτικοί οδηγοί. Είπαμε, είμαστε στον αιώνα της πληροφορίας. Roaming στο κινητό για να μπορούμε να χρησιμοποιούμε το τηλέφωνο χωρίς πρόβλημα και με 15 ευρώ έχω απεριόριστο internet για επτά μέρες να ψάχνω ξενοδοχεία, να ψάχνω αξιοθέατα, να στέλνω μηνύματα και να ανεβάζω και καμιά φωτογραφία να ζηλεύετε όσοι δεν ταξιδέψετε μακριά για φέτος.
Επειδή τα χιλιόμετρα θα είναι πολλά και το φαγητό κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορεί να μας πέσει κάπως βαρύ στο στομάχι, έχω κανονίσει το εξής…
Βούτηξα από τη μάνα μου 1,5+ κιλό σταφίδες, αγόρασα άλλο ένα κιλό φουντούκια, καλά θα την κάνουμε ταράτσα, τρικούβερτο γλέντι!
Θα ταξιδεύουμε και σε κάθε στάση θα μασαμπουκιάζω μερικές φούχτες φουντουκοσταφίδα. Εγγυημένο φαγητό το χειμώνα σε μάχιμες χωμάτινες εκδρομές, και για καλοκαίρι όμως μία χαρά. Δε χαλάει λόγω ζέστης, δίνει άφθονη ενέργεια, δεν πειράζει το στομάχι, δε προκαλεί άγνωστες αλλεργίες (αν έχεις, θα το ξέρεις). Κατά τα άλλα, φρούτα, σάντουιτς, γάλα, όλα αγορασμένα από σουπερ μάρκετ στο δρόμο (γι αυτό και θα έχω το top case άδειο, αν χρειαστεί να βάλω κάτι). Αυτά δε θα είναι απόλαυση, απλά ικανοποιούν βιολογική ανάγκη για ενέργεια και βιταμίνες.
Το βράδυ, τουλάχιστον όταν είμαστε με την Κική, θα έχει ρομαντικούς περιπάτους και γνωριμία με τοπικά εδέσματα σε ταβέρνες. Αν βέβαια οι τιμές είναι κάπως λογικές, γιατί Γαλλία είχα φάει μία φορά τοπικές σπεσιαλιτέ και δεν ήθελα άλλη.

Πάμε για μερικές ακόμα όμως ετοιμασίες…
Παραμάνες! Εντελώς άχρηστες όποτε τις πήρα, άκρως απαραίτητες όποτε δεν τις πήρα. Το καλό: Πιάνουν ελάχιστο χώρο.
Ελαστικοί ιμάντες. Πάρε να έχεις 4 για το καλό τουλάχιστον! Μπορεί να χρησιμεύσουν και ως σκοινί απλώματος.
Μανταλάκια! Θα έχουμε σκοινί και δε θα έχουμε μανταλάκια;
Και πως θα πλένουμε τα ρούχα; Γιατί, ναι, εννοείται, θα πλένουμε δυο ρούχα κάθε βράδυ. 14 μέρες, 14 μπλούζες και 14 κάλτσες – εσώρουχα; Δε νομίζω…
Για να δούμε πώς θα γίνεται το πλύσιμο τώρα. Δεν ξέρω για τη δικιά σας τη γιαγιά, η δικιά μου παλιά τουλάχιστον στο χωριό, όταν δεν είχε ΟΜΟ έπλενε τα ρούχα με πράσινο σαπούνι. Δε χύνεται, δε σκορπάει, δε λερώνει.
Και για λούσιμο; Πράσινο σαπούνι.
Και για αφροντούζ; Πράσινο σαπούνι.
Και για να σκουπίζεσαι μετά την τουαλέτα; Ε, ένα κωλόχαρτο χρειάζεται εδώ νομίζω, το πράσινο σαπούνι δε θα κάνει καλή δουλειά. Αλλά πέρα από κωλόχαρτο, μία καλή ιδέα είναι να πάρω και χαρτομάντιλα αλλά και μωρομάντηλα.
Για την τουαλέτα; Μωρομάντηλα!
Για να πλύνεις τα χέρια σου χωρίς νερό; Μωρομάντηλα!
Για να ξεβγάλεις πρόχειρα έναν λεκέ; Μωρομάντηλα!
Για να φρεσκάρεις το δέρμα σου; Μωρομάντηλα!
Για προστασία από τον ήλιο όμως, μια και μιλάμε για πολύωρη οδήγηση, χρειάζεσαι αντηλιακό. Αντηλιακό στη μούρη, αντηλιακό στα χέρια, αν δε καλύπτεται κάτι από το μπουφάν – γάντια.

Φτιάξε, μάζεψε, τσέκαρε τη λίστα, σιγά-σιγά τα πράγματα μπήκαν εκεί που έπρεπε και από το πρωί του Σαββάτου η μοτοσυκλέτα είναι έτοιμη για αναχώρηση. Χμμ, τώρα που τη βλέπω, ίσως θα έπρεπε να της είχα ρίξει ένα πλυσιματάκι αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.

Σάββατο βράδυ και ήρθε η ώρα της αναχώρησης. Αποχαιρετώ την οικογένεια, οριστικοποιώ το ραντεβού με την Κική και φεύγω. Μοναχικός καουμπόης με στόχο ημέρας το λιμάνι. Στο φανάρι κάτω από το σπίτι μου κοιτάζω τον δείκτη χιλιομέτρων: 35288 χλμ δείχνει. 3 χλμ αργότερα φτάνω στο λιμάνι αφού έχω μαζέψει στη διαδρομή τον Σπύρο (Enkefalos) και τον Γιώργο (Slane) που ήρθαν να με χαιρετήσουν.

Το πλοίο ετοιμάζεται να σαλπάρει, εγώ ανεβαίνω, παρκάρω τη μοτοσυκλέτα και προσπαθώ να μαζέψω τα πράγματα που πρέπει να πάρω μαζί μου. ΠΟΛΥ άγχος, πρώτη φορά φεύγω τόσες μέρες από την οικογένειά μου, ειδικά με μοτοσυκλέτα, ξεχνάω πράγματα, βάζω, βγάζω στο σακίδιο πλάτης για να έχω μαζί μου, άντε, όλοι οι άλλοι μοτοσυκλετιστές ήρθαν, και ανέβηκαν, εγώ γιατί δεν μπορώ να κάνω πιο γρήγορα;

Κάποια στιγμή τα καταφέρνω και εγώ, προλαβαίνω τουλάχιστον να ρίξω μία ματιά στο Ηράκλειο και την Κρήτη που αφήνω πίσω.

Πλέον είμαι μόνος…

Επόμενη Σελίδα »