Κέιμενο: Στέλιος Οικονομάκης
Φωτογραφίες: Μανώλης Χαβρές, Αλεξάκης Σταύρος, Στέλιος Οικονομάκης, Δημήτρης Αναστασάκης
Video & μοντάζ: Νίκος Αγγελάκης
Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε από 2 έως 8 Ιουλίου 2004
Ποτέ δεν ξεχνάς την 1η φορά λένε. Και πολύ σωστά καθώς η πρώτη μου εξόρμηση εκτός συνόρων της Ελλάδος έχει μείνει βαθιά χαραγμένη στο κατά τα άλλα άδειο κεφάλι μου. Με ανάμεικτα συναισθήματα όμως. Από τη μία ενθουσιασμός για κάτι νέο, για εξερεύνηση, για περιπέτεια και απ’ την άλλη απογοήτευση από την ανοργανωσιά αυτών που πληρώσαμε να μας συνοδεύσουν. Το πάθημα έμελλε όμως να γίνει μάθημα και στις μελλοντικές μας εξορμήσεις, ξέραμε πως θα οργανωθούμε σωστά.
Ας αφήσω όμως τα παθήματα και τα μαθήματα και ας περάσω στο εκδρομικό:
Η απόφαση για το ταξίδι στο Mugello πάρθηκε αρκετά βιαστικά και πριν συνειδητοποιήσουμε το πως και το γιατί, βρεθήκαμε στο καράβι από Χανιά για Πειραιά. Το παρεάκι μας αποτελούταν από εμένα με Translap 650, τον Μήτσο με Adventure 950, τον Σταύρο με Tuono 1000 και τον Στράτο με DR 650. Στο πλοίο συναντήσαμε και άλλους 4 Χανιώτες που είχαν τον ίδιο προορισμό. Το Νίκο με Fazer 600, τον Θέμη με Transalp 650, τον Μανώλη με Hornet 600 και τον Κώστα με ΖRX 1100.
Το βράδυ πέρασε με τις καθιερωμένες μοτοσυζητήσεις και τα μοτοπειράγματα και το πρωινό αναχωρήσαμε για Πάτρα όπου και ήταν το σημείο συνάντησης με το γκρουπ των υπόλοιπων μοτοσυκλετιστών απ’ όλη την Ελλάδα.
Το καράβι για Ανκόνα άδειο από κοινούς θνητούς, γεμάτο όμως από μοτοσυκλετιστές. Κάτι σαν συγκέντρωση μοτοσυκλέτας χωρίς γκαζιές, burnout και σούζες μου θύμιζε.
Μοτοσυζητήσεις και μοτοπειράγματα δις μέχρι να φτάσουμε Ανκόνα και να αποβιβαστούμε από το βαπόρι.
Ancona – Florentia
100+ μηχανάκια με 2 οδηγούς και 2 σκούπες που υποτίθεται πως ξέρουν το δρόμο αναχωρούν με πλάνο, στάση για βενζίνα και συγκέντρωση στα διόδια εξόδου προς Forli. Χωριζόμαστε σε 2 γκρουπ με κεφαλή μας τον ένα απ’ τους δύο οδηγούς. Γεμίζουμε βενζίνα στο 1ο βενζινάδικο όπως είχαμε προσυνεννοηθεί και εκεί ανακαλύπτουμε ότι τόσο ο οδηγός μας όσο και η σκούπα έχουν κάνει φτερά. Μετά από κάποια λεπτά σύγχυσης παίρνω πρωτοβουλία και ερωτώ: «Ποιος ξέρει το δρόμο;» Ένα παλικάρι με CBR 1000 γνέφει καταφατικά. Ξεκινάμε και κολλάω τη μπροστινή μου ρόδα στον πίσω του τροχό και δεν έχω σκοπό να τον χάσω με τίποτα. Βγαίνουμε autostrada και στύβω το γκάζι μην τυχών και χάσω το CBR που πάει μαμιώντας. Με χίλια ζόρια καταφέρνω να τον ακολουθήσω. Μαζευόμαστε στο 2ο σημείο συνάντησης και τραβάμε προς Florentia μέσω του γραφικότατου SS67.
Σταματάμε για ένα γρήγορο αναψυκτικό σε μια γραφική καντίνα. Η πρώτη μου επαφή με Ιταλούς έμελλε να είναι και η γενική τους εικόνα. Ευχάριστοι, εξυπηρετικότατοι αλλά δεν μιλάν γρι αγγλικά. Άντε να συνεννοηθείς… Ας είναι καλά η νοηματική…
Συνεχίζουμε τη γραφική μας στριφτερή διαδρομή, μέχρι το 3ο σημείο συνάντησης στο οποίο θα χωριζόμαστε για να πάει ο καθείς στο ξενοδοχείο του (οι υπεύθυνοι της αποστολής έχουν κλείσει 4 διαφορετικά ξενοδοχεία αρκετά απομακρυσμένα μεταξύ τους).
Ακολουθούμε τον οδηγό μας για λίγο, αλλά τον χάνουμε σε κάποιο φανάρι. Έχουμε μείνει 15 περίπου μοτοσυκλέτες. Ευτυχώς έχουμε χάρτη μαζί μας. Ψάχνουμε την κωμόπολη Signa στην οποία βρίσκεται το ξενοδοχείο μας. Ταλαιπωρούμαστε λίγο αλλά τα καταφέρνουμε. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο πριν καν φτάσει ο οδηγός μας με τους υπόλοιπους του γκρουπ. Όλους εκτός τον Κώστα. Η ρεσεψιόν του ξενοδοχείου γεμίζει με μπουφάν και κράνη.
Τακτοποιούμαστε τάχιστα και οδεύουμε προς μια πιτσαρία που βρίσκεται στην πλατεία του ξενοδοχείου. Ο Κώστας δεν έχει φανεί ακόμα. Ανησυχούμε….. αλλά αυτό δεν μας κόβει την όρεξη. Τα 15 τραπέζια της πιτσαρίας δεν αργούν να γεμίσουν. Πίτσες, μακαρονάδες και μπύρες σε άφθονη ποσότητα ώσπου ξάφνου εμφανίζετε ο Κώστας. Μας εξιστορεί πως χάθηκε, πως έπαθε σοκ και ξέχασε πως λένε το ξενοδοχείο καθώς και την κωμόπολη που διαμένουμε και πάνω που τον έχει πιάσει απελπισία μπαίνει σε ένα ξενοδοχείο που βρίσκει μπροστά του. Ως δια μαγείας ο ρεσεψιονίστ ήταν Έλληνας ο οποίος του έδωσε τις απαραίτητες πληροφορίες για να έρθει να μας βρει. Το γεύμα και οι ιστορίες του Κώστα τελειώνουν και εμείς οδεύουμε για ύπνο.
