Ημέρα 5η, Ranca – Sibiu (201 χλμ)
Σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό χαράκι…
Τα παιδία παίζει πάνω-κάτω την Transalpina πριν το πρωινό. Λίγο ακόμα και θα θέλαμε πάλι βενζίνα…
Πρωινό ίδιας ποιότητας με το βραδινό, φόρτωμα μοτοσυκλετών και… πάμε άλλη μια Transalpina.
Η Transalpina (DN67C) λοιπόν είναι ο ψηλότερος δρόμος της Ρουμανίας. Έχει μήκος 146 χιλ και ενώνει τις πόλεις Novaci και Sebes, διασχίζοντας τα Καρπάθια όρη και φτάνοντας σε μέγιστο υψόμετρο τα 2154 μέτρα στο πέρασμα Urdele.
Οι ντόπιοι τον αποκαλούν “ο δρόμος του Βασιλιά”, καθώς κατασκευάστηκε από το βασιλιά Κάρολο ΙΙ το 1938. Επισκευάστηκε κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Γερμανούς για στρατιωτική χρήση, αλλά παρέμεινε δύσβατος και χωματόδρομος μέχρι και το 2007 που άρχισαν οι εργασίες ασφαλτόστρωσης του. Στην κυκλοφορία δόθηκε επίσημα το 2012.
Για την ομορφιά της διαδρομής και του τοπίου δεν θα πω τίποτα. Θα αφήσω απλά τις φωτογραφίες να μιλήσουν…
Κλικ για μεγέθυνση
Κλικ για μεγέθυνση
Η φύση και το όλο σκηνικό τα σπάνε. Είμαστε στα πάνω από 2.000 μέτρα ύψος, με εκατομμύρια έλατα τριγύρω, στροφιλίκι κολασμένο και πρόσφυση αγωνιστική – όμως κανείς δεν τρέχει: όλοι θαυμάζουμε…
Οι εργασίες διαμόρφωσης του συνεχίζονται ανελλιπώς, καθώς οι Ρουμάνοι έχουν καταλάβει το πόσο επικερδείς μπορεί να γίνει αυτός ο δρόμος για την περιοχή, αλλά και γενικά για την χώρα. Οι δεκάδες μοτοσυκλέτες -με πινακίδες από κάθε γωνιά της Ευρώπης- που το ανεβοκατεβαίνουν το μαρτυρούν άλλωστε…
Πρώτη στάση στην κορυφή του περάσματος όπου υπάρχουν αρκετά μαγαζάκια με αναμνηστικά. Χαζολογάμε, τραβάμε μερικές φωτογραφίες και συνεχίζουμε…
Κλικ για μεγέθυνση
Κλικ για μεγέθυνση
Δεύτερη στάση στο φράγμα της λίμνης Oasa, σχεδόν προς το τέλος του περάσματος. Τσακίζουμε μερικά Kurtoskalacs (παραδοσιακά γλυκά ψημένα στα κάρβουνα) για την όρεξη και βγάζουμε το υπόλοιπο πρόγραμμα της ημέρας.
Μιας και είναι αρκετά νωρίς αποφασίζουμε να πεταχτούμε μέχρι την γειτονική Alba Iulia και μετά να πάμε στο Sibiu για να βρούμε μπαταρία για το GS. Νωρίτερα έχω επικοινωνήσει με τον Ρουμάνο φίλο Mihai, ο οποίος με την σειρά του έχει βρει και μου έχει στείλει σε μήνυμα την διεύθυνση ενός καταστήματος με ανταλλακτικά μοτοσυκλετών στο Sibiu.
Σε σύντομο χρόνο παρκάρουμε έξω από το ιστορικό κάστρο της Alba Iulia και τραβάμε εντός αυτού. Η πόλη είναι έδρα της Καθολικής επισκοπής από την εποχή του μεσαίωνα και υπήρξε πρωτεύουσα του Ανατολικού Ουγγρικού Βασιλείου από το 1541 έως το 1690.
Το ορόσημο της πόλης, το κάστρο, έχει την μορφή άστρου με 7 προμαχώνες και χτίστηκε μεταξύ του 1716 και του 1735 από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Giovanni Morando Visconti. Είναι το μεγαλύτερο κάστρο του είδους του στην νοτιοανατολική Ευρώπη, με μήκος τειχών 11,5 χιλ και διαθέτει 6 πύλες, διακοσμημένες σε στυλ μπαρόκ.
Εντός αυτού ξεχωρίζει ο Καθεδρικός ναός ο οποίος χτίστηκε 13ο αιώνα στην θέση μιας ρωμανικού στυλ εκκλησίας, η οποία είχε καταστραφεί από την επιδρομή των Ταρτάρων το 1241. Στο εσωτερικό της φιλοξενεί δυο σπουδαίους τάφους, αυτούς του πρίγκιπα Iancu της Hunedoara και της βασίλισσας της Ουγγαρίας Isabella Jagiełło.
Παραδίπλα βρίσκεται ο ορθόδοξος ναός της επανένωσης ο οποίος χτίστηκε μεταξύ του 1921 και του 1923 για να εορταστεί η επανένωση της Τρανσυλβανίας με την Ρουμανία. Σε αυτήν την εκκλησία, στην 15 Οκτωβρίου του 1922, στέφθηκαν οι πρώτοι μονάρχες της “φρέσκιας” Ρουμανίας, ο βασιλιάς Ferdinand ο 1ος και η βασίλισσα Marie.
Ο κεντρικός πεζόδρομος, φιλοξενεί δεκάδες καλαίσθητα μπρούτζινα αγάλματα που σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές.
Στο τέλος του πεζόδρομου βρίσκεται η εντυπωσιακή τρίτη πύλη του κάστρου.
Δίπλα της ορθώνεται ένας οβελίσκος ύψους 28 μέτρων, ο οποίος χτίστηκε το 1937 και είναι αφιερωμένος στους τρεις ηγέτες της επανάστασης του 1784-1785, Horea, Closca και Crisan.
Επιστρέφουμε στις μοτοσυκλέτες και γοργά προς το Sibiu μέσω ενός καινούργιου αυτοκινητόδρομου. Το Sibiu μας καλωσορίζει με ψιλόβροχο και μουντό καιρό. Φουλάρουμε στο πρώτο βενζινάδικο και βάζω στο navigator την διεύθυνση του καταστήματος που μου έδωσε ο Mihai για να βρούμε μπαταρία.
Σύντομα παρκάρουμε απ’ έξω και μπαίνω μέσα παρέα με τον Ιάκωβο να ρωτήσουμε αν έχει. “Έχω” μας απαντάει, “αλλά είναι κάπως δύσκολο σήμερα καθώς ξεκινάει το Romaniacs…”
Ιάκωβε τσίμπα με, (τσίμπα με κι εμένα ρε!), τι είπε αυτός;;;
Δεν μπορεί να παίζει τόσο φάρδος! Είμαστε στο Sibiu την μέρα που ξεκινά ένας από τους πιο δύσκολους αγώνες enduro στον κόσμο. Εντελώς συμπτωματικά. Ρε Γκαστόνε (Ιάκωβε), τελικά κάπου κρατάει το παρατσούκλι σου… (όχι παίζουμε! Τςςς!)
Τελικά το μαγαζί είχε μπαταρία και η μαστοράντζα, ο Γιώργος, έχει βάλει μπρος για να την αλλάξει. Αλλά εγώ στον κόσμο μου εκείνη την στιγμή. Έχει Romaniacs και πρέπει να επανασχεδιάσω ξανά το πρόγραμμα μας ώστε να καταφέρουμε να πάρουμε έστω και μια γεύση. Δεν γίνεται να το χάσουμε με τίποτα!
Με φρέσκια μπαταρία και χωρίς άλλο σπρώξιμο τραβάμε προς το ξενοδοχείο που έχουμε κλείσει (Apollo Hermannstadt) το οποίο είναι τίγκα στον κόσμο και τίγκα σε εντούρο-μηχανές…
Τακτοποιούμαστε και τραβάμε να δούμε την πόλη η οποία θεωρείται από τις γραφικότερες της Ρουμανίας, καθώς διατηρεί αναλλοίωτα τα στοιχεία της μεσαιωνικής πόλης. Η πόλη επιλέχτηκε για Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το έτος 2007 (μαζί με την Πόλη του Λουξεμβούργου), την χρονιά ένταξης της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ιστορικά ιδρύθηκε από Γερμανούς της Τρανσυλβανίας. και αποτέλεσε πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου της Τρανσυλβανίας από το 1692 έως το 1711, αντικαθιστώντας την προηγούμενη πρωτεύουσα Alba Iulia. Μετά την κατάλυση του πριγκιπάτου η περιοχή έγινε μέρος της αυτοκρατορίας της Αυστρίας. Στην Αυστροουγγαρία παρέμεινε μέχρι το 1919 οπότε και η Τρανσυλβανία ενσωματώθηκε στην Ρουμανία.
Το κέντρο της πόλης περιλαμβάνει πολυάριθμα διατηρητέα κτίρια και είναι χωρισμένο σε δύο γειτονικές πλατείες. Την Mare και την Mica.
Η Mica, η μικρή πλατεία, είναι σε σχήμα οβάλ και περιλαμβάνει την γέφυρα του «Ψεύτη» (Liars bridge), την πρώτη σιδερένια γέφυρα που κατασκευάστηκε στην χώρα. Η γέφυρα ήταν κάποτε ξύλινη και ο μύθος λέει ότι κατέρρεε αν την διέσχιζε κάποιος ψεύτης. Η σιδερένια αντικατέστησε την ξύλινη το 1859 και λόγω του ισχυρού μύθου διατήρησε το όνομα της. Στη σημερινή εποχή είναι πόλος έλξης ερωτευμένων ζευγαριών.
Η Mare, η μεγάλη πλατεία δηλαδή, είναι 142 μέτρα μήκος και 93 πλάτος και είναι μια από τις μεγαλύτερες της Τρανσυλβανίας. Σε αυτή φιλοξενούνται το Brukenthal Palace, ένα από τα πιο σημαντικά μπαρόκ μνημεία της Ρουμανίας, η εκκλησία των Ιησουϊτών και το Δημαρχείο όπου ο πύργος του είναι το σύμβολο της πόλης.
Το Sibiu είναι πανέμορφο. Καθαρό, περιποιημένο, με υπέροχη αύρα ρομαντικού πολιτισμού. Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω καλύτερα – ούτε Ιταλία, ούτε αυστηρή Γερμανία, αλλά μία ενέργεια που σε μαγνητίζει και σε κάνει να αισθάνεσαι οικεία και όμορφα. Καταπληκτικά χρώματα στα κτήρια, δρόμοι με κυβόλιθους, μαγαζιά με ομοιομορφία στην αισθητική… Πότε θα ξαναπάμε είπαμε;
Στην πλατεία συναντάμε κάποιους Έλληνες που έχουν έρθει για τον αγώνα. Μας κατατοπίζουν για το που είναι η αφετηρία και τραβάμε να χαζέψουμε τις προετοιμασίες. Η Κεντρική λεωφόρος έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο…
Αφού παίρνουμε μια καλή γεύση στο τι μας περιμένει αύριο, περπατάμε τον “φίσκα στον κόσμο” πεζόδρομο, ψάχνοντας ταυτόχρονα για στερεά τροφή.
Το σούπερ-ντούπερ εστιατόριο που είχαμε κάτσει πριν μερικά χρόνια… έχει μετατραπεί σε rock bar… και έτσι καταλήγουμε στην μικρή πλατεία σε μια πιτσαρία ονόματι La Piazzetta di Gianfranco.
Την κάνουμε ταράτσα και τραβάμε για ένα νυκτερινό περίπατο πριν επιστρέφουμε προς το ξενοδοχείο προς ξεκούραση και επανασχεδίαση του προγράμματος.
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
