Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: “Τουρκία”

Τετάρτη, 21 Αυγούστου (Goreme – Konya – Beysehir – Alanya)
Ξυπνήσαμε κατά τις 8.30, πήραμε πρωινό από τα χεράκια του Μουσταφά, τον χαιρετήσαμε και φύγαμε. Επόμενη στάση Konya (Ικόνιο). Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μέσα στην ερημιά. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε μια λίμνη και λίγο δάσος αλλά μετά πάλι το ίδιο. Φτάσαμε και αράξαμε στο πάρκο που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης για κάτι δροσερό. Η Konya είναι γνωστή ως πόλη των Δερβίσηδων με το αντίστοιχο μουσείο (Mevlana Museum) το οποίο όμως δεν προλαβαίναμε να επισκεφτούμε.

Στο δρόμο για το Beysehir άρχισε να δροσίζει. Ο δρόμος άλλοτε μέτριος με μπαλώματα και άλλοτε καλός, φτάσαμε εκεί γύρω στις 15.00. Όμορφη πόλη δίπλα στην ομώνυμη λίμνη. Επισκεφτήκαμε το Esrefoglu Camii, ένα τζαμί χτισμένο το 1299 με την μεγαλύτερη και εντυπωσιακότερη ξύλινη στέγη, από όλα τα τζαμιά της Ανατολίας. Στο εσωτερικό του ο συνδυασμός χαλιού και ξύλου αρμονικά δεμένος. Κάποια στιγμή ένας ντόπιος άρχισε να μας πηγαίνει αριστερά-δεξιά, δείχνοντας μας το μέρος και ζητώντας μας να το φωτογραφίσουμε. Δεν του χαλάσαμε το χατίρι.

Λίγο πριν σπάσει η ομάδα, με τον οδηγό της Τουρκίας στο χέρι αναζητούμε πληροφορίες.

Γύρω στις 16.30 ετοιμαστήκαμε με τον Θάνο για να ξανανέβουμε στις μηχανές μας. Είχαμε αποφασίσει όλοι μαζί τις προηγούμενες μέρες να χωριστούμε μιας και εγώ με το Θάνο είχαμε δύο έξτρα μέρες που μας επέτρεπαν να δούμε μερικά μέρη ακόμα στα νότια. Συν τις άλλοις τα παιδιά θα έφευγαν από Σμύρνη περνώντας απέναντι μέσω Χίου ενώ εγώ με τον Θανάση θα κατηφορίζαμε προς Marmaris από όπου θα παίρναμε το πλοίο για Ρόδο. Χαιρετηθήκαμε, υποσχέθηκα να μην τρέχω (κάτι που μάλλον αθέτησα αργότερα) και το V-στρομάκι βρέθηκε ξανά στο δρόμο.

Η διαδρομή αρχικά ήταν στο ίδιο μοτίβο με πριν αλλά σύντομα ανεβήκαμε υψόμετρο και η εικόνα άλλαξε. Ανηφορίζοντας τον ορεινό όγκο που χωρίζει την κεντρική Τουρκία με τα νότια χωθήκαμε μέσα στο δάσος. Για 100-120 χιλιόμετρα οδηγούσα μέσα σε ένα υπέροχο τοπίο με το δρόμο αρκετά καλό (μέχρι κάτι έργα που συναντήσαμε). Κάποια στιγμή βλέπουμε Μεσόγειο και λίγο αργότερα φτάνουμε σε μια διασταύρωση. Αριστερά η Alanya, δεξιά η Antalya. Παίρνουμε κατεύθυνση προς Alanya και παθαίνουμε πολιτισμικό σοκ. “Που ήρθαμε ρε Θανάση; Που πήγε η Τουρκία;”. Η θερμοκρασία άλλαξε, ανέβηκε αισθητά, και μαζί με αυτήν άλλαξαν όλα. Κτίρια, άνθρωποι, τίποτα δεν ήταν όπως το ξέραμε. Λες και ξαφνικά βρεθήκαμε Ελλάδα. Οι παραλίες γεμάτες, τουρίστες παντού και τεράστια ξενοδοχεία. Τα κοιτάς και δεν μπορείς να πιστέψεις ότι είσαι στην ίδια χώρα που ήσουν μέχρι πριν 2-3 ώρες.

Παρκάραμε τη μηχανή έξω από μια καφετέρια με ρωσίδες και αγγλίδες και περπατήσαμε λιγάκι την πόλη. Φάγαμε kebab και αράξαμε σε μια ήσυχη παραλία. Μπανάκι και ύπνο στους υπνόσακους μας με θέα το φεγγάρι.

Αποστάσεις : Συνολικά: 576 χλμ
Goreme – Konya 237 χλμ
Konya – Beysehir 88 χλμ
Beysehir – Alanya 207 χλμ

Διαμονή : Free camping στην παραλία
Φαγητό : 17,5 TL (7€) το άτομο