Highland Riders

Κείμενο & Φωτογραφίες: Στέλιος Οικονομάκης, Ιάκωβος Σουργουτσίδης
με μερικές προσθήκες φωτό των υπόλοιπων συνταξιδευτών

“Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τη μοτοσυκλέτα και είδε ότι ήταν καλό. Γρήγορα όμως συνειδητοποίησε ότι όποιος ασχοληθεί με το νέο του δημιούργημα, θα απαιτούσε κάπου να το οδηγήσει. Κάπου όπου θα είχε λιγοστά αυτοκίνητα, γρήγορους δρόμους με ανοικτές στροφές, μεμονωμένα κομμάτια με κλειστό στροφιλίκι, βουνά, λίμνες, ποτάμια, καταρράκτες, φανταστικά τοπία, ιστορικά σκηνικά και πάνω απ’ όλα μια πληθώρα αυθεντικών αλκοολούχων ποτών για να απολαύσεις στο τέλος της ημέρας. Έτσι ο Θεός δημιούργησε τη Σκωτία, τον παράδεισο των μοτοσυκλετιστών και τα υπόλοιπα όπως λένε, είναι ιστορία”

Ελεύθερη μετάφραση από ένα ταξιδιωτικό που είχα διαβάσει πριν αρκετά χρόνια και ήταν η αιτία να πριζωθώ άσχημα με την εν λόγω χώρα.

Λίγα λόγια για την προετοιμασία
Η Σκωτία, και συγκεκριμένα τα Highlands, είναι ένας προορισμός που κυνηγάω από το 2007. Δεν έβγαιναν οι μέρες, δεν έβγαιναν τα λεφτά και το πρότζεκτ έμενε στο συρτάρι. Φέτος όμως είχα βάλει σκοπό να βρω τη λύση. Έψαξα, διάβασα, ξαναέψαξα, ξαναδιάβασα και τελικά πείσμωσα να κάνω το ταξίδι με μάξιμουμ μπάτζετ τα 1600€ (θα βρείτε ανάλυση εξόδων στο τέλος του ταξιδιωτικού).
Οι μέρες πάλι δεν έβγαιναν και η λύση “πάμε αεροπορικώς και νοικιάζουμε μοτοσυκλέτες” ήταν μονόδρομος. Το ψάξιμο έχει αρχίσει από το Δεκέμβριο του 2010 και στα μέσα του Γενάρη έχουμε βρει την οικονομικότερη αεροπορική λύση: Απευθείας πτήση από Ηράκλειο προς Γλασκώβη με κόστος στα 250€.
Επόμενος στόχος: μοτοσυκλέτες. Έχουμε επικοινωνήσει με ότι γραφείο ενοικιάσεως μοτοσυκλέτας μπορέσαμε να βρούμε στο ίντερνετ και επιλέγουμε την οικονομικότερη λύση, η οποία παραδόξως, ταιριάζει στο πρόγραμμά μας κουτί.

Βρίσκουμε δρομολόγια τρένων για τις μετακινήσεις μας, κλείνονται ξενοδοχεία, και για να μην πολυλογώ αρχές Αυγούστου είμαστε πανέτοιμοι για αναχώρηση.

Help desk…
Λίγα λόγια για την ορθή ανάγνωση των παρακάτω. Λόγω του ότι η αφήγηση γίνεται από δύο άτομα με διαφορετικές απόψεις, για να μην μπερδεύεστε, με αυτήν την γραμματοσειρά γράφει ο Στέλιος, ενώ με αυτήν την πλάγια (italics στα ελληνικά) ο σύντεκνος Ιάκωβος. Καλή σας διασκέδαση (διάλειμμα για διαφημίσεις δεν έχει).

3 Αυγούστου, Fly baby fly… (χλμ πολλά αλλά αεροπορικά)
Σκηνικό από ταινία του Χόλιγουντ. 8 νομά με πλήρη μοτοσυκλετιστικό εξοπλισμό επιβιβάζονται σε 2 διαφορετικές πτήσεις, γιάντα δεν προλάβαμε να κλείσουμε εισιτήρια όλοι στην ίδια πτήση. Οι μισοί φεύγουν Τρίτη, ξημερώματα Τετάρτης 3 Αυγούστου, ενώ εμείς πετάμε την Πέμπτη το μεσημέρι. Την σκυτάλη στην αφήγηση παίρνει λοιπόν ο Ιάκωβος, ο οποίος ήταν με το 1ο γκρούπ. Εμείς τα λέμε πάλι την Πέμπτη…

Γειά σας και χαρά σας! Εδώ Jack the Tripper, (Ιάκωβος Σουργουτσίδης του Χρήστου και της Ελευθερίας, του πρώτου λόχου, εεε γκρουπ ήθελα να πω), σας ομιλεί μέσα από το αεροσκάφος τύπου Boeing 737, από Ηράκλειο για Γλασκώβη. Εμάς των τεσσάρων μας τον πιάσανε λιγάκι – σαράντα ευρώ παραπάνω πληρώσαμε δηλαδή (291€) επειδή ολιγωρήσαμε λίγο με την κράτηση. Βλέπετε, είναι λίγο δύσκολο να είσαι σίγουρος από τον Ιανουάριο αν μπορείς να κάνεις ένα τέτοιο ταξίδι τον Δεκαπενταύγουστο. Επειδή όμως δεν κωλώνει η αεροπορία (ούτε το πεζικό, ούτε το ναυτικό) το αποφασίσαμε, κι ας πήγανε στην καληώρα και οι τελευταίες οικονομίες μας. Ταπί και ψύχραιμοι μετά, έχει ο Αλλάχ ή όπως αλλιώς τον λένε τον Θείο. Σαλάμ μαλέκουμ. Πάλι καλά δε λέτε που βρήκαμε τα τελευταία εισιτήρια!
Είναι ξημερώματα Τετάρτης, η πτήση έχει περίπου μία ώρα καθυστέρηση, και στο αεροπλάνο επικρατεί πανζουρλισμός: Είναι γεμάτο από πιτσιρίκια Σκωτσεζάκια, τα οποία γυρνούσαν από διακοπές στα Μάλια. Ήταν όλα από δεκαεπτά έως είκοσι χρόνων, ενώ είναι ντίρλα από το μεθύσι. Κι όχι μόνο έχουν γίνει αεροπλάνο αλλά βήχουν κιόλας. Όλα! Φωνάζουν, τραγουδάνε, χορεύουν, επικρατεί η χάβρα των Εβραίων, τα νεύρα μας τσατάλια που ελπίζαμε να κλείσουμε κανά μάτι κατά τη διάρκεια της πτήσης, και φυσικά ο ασταμάτητος βήχας. Στην αρχή νομίζαμε ότι είχαν κρυώσει τα καημένα αλλά μετά μάθαμε την αλήθεια: “Πάνω από 1.000 φιαλίδια με οξείδιο του αζώτου σε αέρια μορφή, το οποίο έχει αναισθητικές ιδιότητες, κατασχέθηκαν από Αστυνομικούς, σε μπαρ της περιοχής των Μαλίων. Συνελήφθησαν πέντε άτομα, από 33 ως 43 ετών, κατηγορούμενοι για έκθεση ατόμων σε επικίνδυνες σωματικές βλάβες. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ηρακλείου, το οξείδιο του αζώτου είναι ουσία η οποία έχει αναισθητικές ιδιότητες και προορίζεται για ιατρική χρήση και όχι για άμεση κατανάλωση. Σε συνδυασμό δε με το αλκοόλ η χρήση του προκαλεί αδυναμία, εκθέτοντας τους πελάτες των μπαρ σε άμεσο κίνδυνο” (www.inews.gr, 3/8/2011). Να συμπληρώσουμε ότι το υγρό άζωτο είναι συμπιεσμένο υπό τεράστια πίεση σε φιαλίδια και ως εκ τούτου είναι πάρα, μα πάρα, μα πάρα πάρα πολύ παγωμένο.
Με τα πολλά, γκουχ και γκουχ και ξανά γκουχ -ευτυχώς τουλάχιστον τά ‘παιξαν από την κούραση και το μεθύσι και ήταν αναίσθητα την περισσότερη ώρα- φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Γλασκώβης στις 4.10 το πρωί. Οι εγγλέζοι να θυμάστε είναι δυο ώρες πίσω από μας. Και τι κάνεις τόσο πρωί; Το ξενοδοχείο μας είπε να κάνουμε check in στις 15:00 (!!), άρα δωμάτια δεν παίζουν ακόμα και για πολλή ώρα. Μπορούμε να πάμε να αφήσουμε τις βαλίτσες μας και να πάμε βόλτα, αλλά που να πάμε στις 5 η ώρα τα πρωί; Γι’ αυτό λοιπόν κι εμείς την αράξαμε στο αεροδρόμιο. Όχι θα κάτσουμε να σκάσουμε. Ο καθένας άπλωσε την αρίδα του σε τέσσερις καρέκλες, και κοιμηθήκαμε με την ησυχία μας (που λέει ο λόγος %^$& τις ανακοινώσεις τους) μέχρι τις 8.
Τα ταξί παρέλαση έξω. Πολυτελέστατα mini van, καθαρά, και το κυριότερο, με ευγενέστατους οδηγούς. Όπως κι εδώ δηλαδή (μπουά χα χαααα!). Η συνεννόηση με τον οδηγό είναι σουρεαλιστική. Η προφορά τους είναι ακατανόητη, βαριά, με κομμένα φωνήεντα και ένα “ε” στο τέλος κάθε λέξης. Οχτώ χρόνια στην Αμερική πραγματικά δε μου χρησίμεψαν σε τίποτα, είχε πολύ πλάκα όμως. Μιας και έκατσα μπροστά τον ρώτησα εάν είναι δικό του το ταξί ή δουλεύει για εταιρεία και αν τα βγάζει πέρα. Δεν θα σας πω γιατί δεν κατάλαβα τίποτα. Απλώς χαμογελούσα και κουνούσα το κεφάλι μου δήθεν ότι τα είχα πιάσει όλα. Μέχρι που με ρώτησε κάτι κι έγινα ρόμπα.
Σε λιγότερο από μισή ώρα και με αντίτιμο 22 λίρες φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, το Alexander Thomson. Η ανόητη στη ρεσεψιόν έδειχνε να μας κάνει χάρη που μας μίλησε, αλλά ευτυχώς αποδείχτηκε η εξαίρεση του κανόνα που θέλει τους Σκωτσέζους χαμογελαστούς και ευγενικούς. Με έξυνε κι εμένα – της ζήτησα ο κουτός έναν χάρτη της πόλης γύρω από το ξενοδοχείο: χωρίς να σηκώσει το κεφάλι από τη δουλειά που έκανε στο γραφείο της πιάνει μια ασπρόμαυρη φωτοτυπία ενός πιο ελεεινού χάρτη δε γίνεται, και μου την πετάει χωρίς καν να μου σημειώσει που βρίσκεται το ξενοδοχείο. Να τσι παίξω δυο στραβοπαλαμίδια να τσι πω εγώ… Είχε χάρη που ήταν πρώτη μέρα και είχαμε τα κέφια μας.
Φυσικά δεν περιμέναμε καμία βλαμένη να μας πει που να πάμε. Είχε πέσει μελέτη μέρες πριν και ξέραμε πως και τι να δούμε. Να ‘ναι καλά το Lonely Planet με τις συνήθως πολύ επιτυχημένες συμβουλές του. Αυτό που κάναμε ήταν το walking tour που πρότεινε, ξεκινώντας από την πλατεία George. Όμορφη πλατεία, με ωραία λουλούδια και αγάλματα μάλλον σπουδαίων ανθρώπων με χεσμένα κεφάλια από τα περιστέρια – Οικονομάκηηη, για βάλε σε παρακαλώ μια φωτογραφία να δουν οι άνθρωποι την έμορφη πλατεία (χωρίς τις κουτσουλιές παρακαλώ.)

Το άγαλμα του Δούκα του Wellington βρίσκεται έξω από το μουσείο μοντέρνας τέχνης, δίπλα στην πλατεία του Γιώργη... και ο κώνος στο κεφάλι του έχει τοποθετηθεί για προστασία από τις κουτσουλιές των πουλιών!!!

Έτσι μπράβο. Παμ’ παρακάτ’, στο City Chambers (δημαρχείο) που λέει ο οδηγός να επισκεφτούμε οπωσκαιδήποτε. Γράφει ότι γίνονται δύο ξεναγήσεις την ημέρα, οι οποίες είναι δωρεάν και έχουν διάρκεια περίπου μιας ώρας. Μια ώρα στο δημαρχείο; Το δικό μας το γυρνάς σε τρία λεπτά. Για να μπούμε να δούμε τι παίζει…

Επόμενη Σελίδα »