Μονός αλλά όχι Μόνος!

4^η Μέρα, Τρίτη 02/06/15, Μόσταρ-Εθνικός Δρυμός Plitvice, 372 χλμ

Ξύπνημα λίγο πιο αργά σήμερα μια και στο ξενοδοχείο μπορούσα να διαλέξω τι ώρα θα φάω πρωινό αλλά και τι θέλω για πρωινό (!) και by the river παρακαλώ που ήταν πολύ όμορφα μεν, είχε μια ελαφριά δυσοσμία δε, λόγω και της άπνοιας.

Μετά από ένα γρήγορο καφεδάκι για να δω και την διαδρομή, δρόμο για την Κροατία και τις περίφημες λίμνες Plitvice! Επειδή άργησα να ξεκινήσω, μετά τα σύνορα επέλεξα εθνική οδό η οποία είναι άψογη και βγαίνουν άνετα πολλά χλμ αλλά βαρετή, αν και σε κάποια σημεία το πράσινο δεν λείπει καθόλου. Ειδικά περνώντας έξω από το Zadar είδα ένα κανονικό φιόρδ από τα πολλά που πιστεύω ότι θα έχει όλη η Κροατία λόγω της εδαφικής μορφολογίας της στα παράλια…

Σύνορα…

Selfie, τρομάρα μου…

Τα μυγάκια είναι πλέον εκατομμύρια…

Κάπου τελειώνει και η διαδρομή στην εθνική και αρχίζει πάλι ο επαρχιακός με το γνώριμο πια σκηνικό πράσινου, στροφών και λιμνών αλλά εδώ είναι ελαφρώς πιο αλπικό το τοπίο με έλατα και κέδρους (;) καθώς και ψιλό χορτάρι σαν γκαζόν, αυτό που έχουν οι ορεινοί αλπικοί βοσκότοποι.

Πλησιάζοντας λοιπόν στην περιοχή που ήταν οι λίμνες, κάπου σε αυτό το ονειρικό σκηνικό, το Κορίτσι μου έκλεισε τα 40! Οχι δεν είναι τόσο παλιά, τα 40.000 χλμ έκλεισε! Καλά, 25.000 γράφει το κοντέρ που διαβάζει μίλια αλλά το ίδιο είναι. Σούζα δεν ξέρω αλλά έκανα ένα μεγαλειώδες παντιλίκι βγαίνοντας από το βενζινάδικο που σταμάτησα να την κεράσω ένα ρεζερβουάρ από την καλή βενζίνη. Εκεί, λίγο μετά μου απέδειξε για πολλοστή φορά ότι έχει μυαλό αυτή η μηχανή και παίρνει και πρωτοβουλίες. Εκεί που πήγαινα ωραία και καλά, στα καλά καθούμενα έκοψε και αρνιόταν να επιταχύνει. Τι διάολο, λέω, έπαθες; Tόσα χρόνια δεν έχεις κάψει ούτε λάμπα! Αμέσως κατάλαβα… φρέναρε γιατί είδε αυτό:

Εδώ θα μείνουμε μου λέει, ακριβά, ξεακριβά δεν με νοιάζει, είπε και πάρκαρε. Πώς να της χαλάσω χατίρι, είχε και κάτι φίλες της εκεί να κάνουν παρέα…

Αυτή λοιπόν είναι μια οικογενειακή επιχείρηση που έχουν δυο νεαρά αδέλφια και βοηθάει όλη η οικογένεια. Αυτό που φαίνεται αμέσως είναι ότι αυτό που κάνουν το γουστάρουν πάρα πολύ. Παντού μέσα είναι γεμάτο με λεπτομέρειες, ένα μικρό θαύμα διακόσμησης όπου το μεράκι ξεχειλίζει. Αφού τακτοποιήθηκα στην σοφίτα του σαλέ, κατέβηκα στο εστιατόριο για φαγητό. Τα φαγητά τα ετοιμάζει η μαμά και η ποιότητα των υλικών και η εκτέλεση θυμίζει συμφωνία του Μπετόβεν εκτελεσμένη από την συμφωνική ορχήστρα της Βιέννης. Δηλαδή τέλειο.

Όλο αυτό μαζί με το πρωινό που θα δείτε παρακάτω, κόστισε κάτι παραπάνω από 60 ευρώ. Οι συγκρίσεις περιττές και ανούσιες. Η βραδιά έκλεισε με ποτάκια κερασμένα και κουβεντούλα τόσο με τα παιδιά του ξενοδοχείου/σαλέ/hostel, ο ένας εκ των οποίων είναι και εντουράς με διακρίσεις, όσο και με τους Γερμανούς μοτοσικλετιστές που βρήκα εκεί και γυρνούσαν στα πέριξ και ουδεμία εχθρότητα έχουν με τους Έλληνες σας διαβεβαιώνω, το αντίθετο θα έλεγα….

Έξοδα ημέρας

Διόδια: 10,6 €
Βενζίνη: 40,67 €
Φαγητό: 17 €
Διαμονή: 45 € με πρωινό
Λοιπά έξοδα, νερά καφέδες κλπ: 2,7 €
ΣΥΝΟΛΟ ΗΜΕΡΑΣ: 116 €