Ημέρα 10η (13/08/2013)
Ίσως το μόνο ξενοδοχείο το οποίο δεν τιμήσαμε το μπουφέ του είναι αυτό στο Βελιγράδι. Ένα ξενοδοχείο που γνώρισε δόξες σε προηγούμενες δεκαετίες, παραμελημένο όμως από εκείνη την εποχή.
Έξω από το ξενοδοχείο έχουμε σταμπάρει μαγαζί με Ελληνική ονομασία και είμαι σίγουρος ότι η αναζήτηση για κρύο καφέ λαμβάνει τέλος κάμποσα χιλιάδες χλμ. μετά!
Ο ήλιος για άλλη μια φορά φροντίζει να μας ξαναθυμίσει ότι διανύουμε εποχή καύσωνα… Την στιγμή που στην Ρουμανία τα παιδιά επισκέπτονται το Transfagarasan υπό συνθήκες ομίχλης και βροχής! Τα παιδιά της βροχή εκεί… τα παιδιά του καύσωνα από εδώ… Στο επόμενο ταξιδιωτικό διαλέξτε και πάρτε… Έχουμε πακέτα για όλα τα γούστα!
Η μέρα περιλαμβάνει επίσκεψη στο μουσείο Τέσλα. Επιτέλους να δούμε από κοντά τις εφευρέσεις και τις θεωρίες ενός μεγάλου επιστήμονα. Αποφασίζουμε με συνοπτικές διαδικασίες να το κάνουμε ποδαράτο ώστε να μπορέσουμε να απολαύσουμε και την πόλη.
Μουσείο Τέσλα
Οι δρόμοι έχουν κίνηση και η κεντρική λεωφόρος μας οδηγεί προς το μουσείο. Κάποιες φορές ένα κτίριο έρχεται να σου θυμίσει τι είχε συμβεί σε αυτή την χώρα κάμποσα χρόνια πριν… Το Βελιγράδι σφύζει από ζωή και αυτό είναι αντιληπτό κάθε μέτρο που διανύεις. Η νοοτροπία θυμίζει αρκετά την δική μας. Χαμογελαστός κόσμος που δείχνει να προτιμά λίγες στιγμές χαλαρώματος από το να τρέχουν όλοι σε τρελούς ρυθμούς. Για τον λόγο αυτό οι περισσότερες καφετέριες (και είναι πολλές) έχουν πολύ κόσμο. Σε σχετική συζήτηση με μετανάστες Έλληνες μαθαίνουμε ότι ο Σέρβος ακόμα και με λίγα χρήματα θα κοιτάξει να περάσει καλά, να απολαύσει έναν καφέ, μια μπύρα κάτι της (κάτι μου θυμίζει…).
Το μουσείο του Τέσλα στεγάζεται σε ένα αρχοντικό κτίριο κατασκευασμένο το 1929 από τον αρχιτέκτονα Dragisa Brasovan. Το κτίριο χρησιμοποιήθηκε για διάφορους σκοπούς μέχρι το 1952 όταν και μετατράπηκε σε μουσείο Nikola Tesla.
Μουσείο Τέσλα #2
Μουσείο Τέσλα #3
Ο Τέσλα… σήμερα…
Το μουσείο είναι μικρό αλλά περιλαμβάνει σημαντικό κομμάτι της ζωής του επιστήμονα, παράλληλα προβάλετε ταινία μικρού μήκους με ντοκουμέντα καθώς και ένα σύντομο βιογραφικό.
Τέλος και εντυπωσιακότερο είναι ότι στο μουσείο στεγάζονται και διάφορα πειράματα του, στα οποία το κοινό μπορεί να συμμετάσχει με άκρος εντυπωσιακά αποτελέσματα! Πραγματικά ένα μουσείο που αξίζει κάποιος να επισκεφθεί.
Η συνέχεια μας βρίσκει να προχωράμε προς το οχυρό του Βελιγραδίου, χτισμένο σε έναν λόφο στις όχθες των ποταμών Δούναβη και Σάβα.
Το κάστρο είναι πραγματικά επιβλητικό και σε συνδυασμό με την δύση του ηλίου μας δημιουργεί ποικίλα συναισθήματα. Αρκετός κόσμος απολαμβάνει την βόλτα του εντός των τειχών χαζεύοντας τις τελευταίες στιγμές της ημέρας σε ένα γραφικό σημείο της πόλης. Για άλλη μια φορά με εντυπωσιάζει η γενική απουσία σκουπιδιών στην πόλη. Τελικά πρέπει να έχουμε την χειρότερη παιδεία όχι απλά στα Βαλκάνια αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη…
Προς το Κάστρο Καλεμένγκταν
Καλώς τα παιδιά…
Το κάστρο Καλεμένγκταν κάνει την εμφάνιση του.
Κάστρο Καλεμένγκταν
Κάστρο και πολεμικό μουσείο δένουν αρμονικά.
Είναι στιγμές που απλά θέλεις να καθίσεις και να απολαύσεις κάτι τόσο απλό…
Η θέα από το Καλεμένγκταν είναι πανέμορφη
Και μια πανοραμική… Στο βάθος κάποια πυρκαγιά! (Κλικ για μεγέθυνση)
Βελιγράδι – μια πανέμορφη πόλη
Στάση για λίγο…σουβλάκι! Ελληνική ταμπέλα, Ελληνικό σουβλάκι… Σέρβοι όλοι μέσα στο μικρό σουβλατζίδικο… Με συνοπτικές διαδικασίες και βλοσυρό Ελληνικό βλέμμα παραγγέλνουμε τα πιτόγυρα μας… Εντάξει δεν λέω καλή η προσπάθεια… αλλά σαν το αγνό βρώμικο Ελληνικό πιτόγυρο δεν θα βρεις…
Συνέχεια προς τον πεζόδρομο του Βελιγραδίου. Μπύρες και ριλάξ… Όχι για πολύ αργά, καθώς αύριο έχουμε να γράψουμε 900 χλμ… Βελιγράδι-Καπέσοβο, τι καλύτερο από το να περάσεις λίγες μέρες με καλούς φίλους στα γραφικά Ζαγόρια και μετά να τερματίσεις στην αγκαλιά της Μάνης!
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
διαβάζοντας ειδικά τις σελίδες 4 και 6, κοιτάζω ήδη το ημερολόγιό μου, να δω πότε θα ζητήσω άδεια το καλοκαίρι..και ας είναι ακόμα Φεβρουάριος…Υπέροχο ταξίδι, κείμενα και φωτογραφίες….μπράβο παιδιά, πάντα τέτοια 🙂
Καλησπέρα Κώστα…κάπως έτσι νιώθω και εγώ τώρα…λίγες μέρες σε εκείνες τις μαγικές διαδρομές θα με έφερναν ξανά σε παλμό…ιδιαίτερα αν είχα όλη την τρελοπαρέα του motoadv…να είσαι καλά και να ταξιδεύεις, πάντα όρθιος!
Α ρε Κωστη…πανω που τελειωσα το διαβασμα, τσουπ : απαντησες!
τα μεγαλα πνευματα συναντωνται
μολις διαβασα τον πολυ καλο “επιλογό” σου
Φετος η 55ημερων κορη μας, μας εγκλωβισε στην αγκαλια της κ δεν μπορεσαμε να ταξιδεψουμε…χαλάλι
(Ρε λες να ειναι το γουρι του Οικονομακη,που ηρθε γκεστ σταρ στο γαμο?)
Φετος λοιπον ταξιδεψα με σενα, με το Μερκούρη (ο οποιος οντως,θα στο εσπρωχνε), με το Στελακη, με το φιλο Παρτσι ..
εσεις με ταξιδεψατε μεσα απ το διαβασμα. Τελος οι στανταρ ατακες.σταματω εδω.
εγω ειχα την τυχη να πρωτοταξιδεψω με καλους φιλους στο εξωτερικο.
ειχα ομως την “ατυχία” να με ανδρώσουν χώρες με προσανατολισμο την οδηγικη απολαυση
δυστυχως δεν μπορω με τιποτα να ξεπερασω την Ιταλία, την ωραιοτερη κατατη γνωμη μου, χωρα. Σε συνολο πραγματων. Δρομους, μηχανες,αμαξια,γυναικες,πολεις,χωριά,φαγητό κλπ
ετσι καλομαθα με τα Pordoi, Falzarego, Giau, Sella, Tonalle, Stelvio, Gavia κ.α.
μετα μονο τα Ελβετικα μου αρεσαν τοσο. Ουτε καν τα Γαλλικα, με τα χωματα στις ακρες κ την αψογη φύση.
εμεις με μηχανακια τουριστικα, ή μαλλον εγω μη δεσμεγ αλλους, θελω να ειμαι ανετος. Μπαλωματα, λακκουβες κλπ κακοτεχνίες μου τη σπάνε κ αναζητω ενα ον οφφ. Μονο για αυτα ομως.
Δεν θα ξεχασω τη λυσσα που μας ειχε πιασει με το Σακκο (Maggellanos) καθε φορα σε ολα αυτα τα μερη, οταν τερματιζαμε λαστιχα κλπ, ακομα κ δικαβαλοι με τριπλετες πςνω στις χοντρες μας. Ειναι οι ατιμες ξελογιαστρες. Αυτες οι μοτοσυκλετες, αλλά κ οι δρομοι εκεινοι.
τα Βαλκανια τα εχω ως προορισμο για αργοτερα. Αν παρω ον οφφ? Για οικονομια? Δεν ξερω. Ισως τα αδικώ. Αλλα κακόμαθα ρε Κωστή μαλλον. Ισως επρεπε να ξεκινησω απο εκει.
θα δειξει. Ισως οταν παω το 1ο ταξιδιμου το εργένικο? Χωρίς την κυρα..
Το τρανφαγκαράσαν με προκαλει ομως. Ισως μου την εχουν σπασει οι λακκουβες του,ισως η απογοητευση ενος φιλου που πηγαν με τους “ιστορικούς” εκει πανω?
θα παω ομως. Μου εχεις βαλει φωτιτσα.
θα στο πω, οταν παω.
Καλες συνεχειες
με το καλο νά ανταμωσουμε κιολας. Σε καμια βολτα ρε αδερφε.
καλες βολτες ως τοτε
Τολμώ να ομολογήσω ότι μέχρι στιγμής σε συνδυασμό με την «αδερφική» διαδρομή του Transfagarasan ίσως είναι ότι καλύτερο έχω γευτεί σε 2 τροχούς.
?…..πολυ τολμηρος εισαι 🙂
Δυστυχως εχουν πολυ δρομο ακομα για να “φτασουν” αντιστοιχα ευρωπαικα περασματα
βεβαια σαφως καλυτερα απο μερικα δικα μας εδω…που δεν τα εκμεταλλευομαστε καθολου. Ειδικα για ον οφφ μηχανες, η ελλαδα ειναι ιδανικος προορισμος
πολυ γελαω οσο διαβαζω.
συνεχιζω ακαθεκτος.
οχι τιποτε αλλο, μπας κ δω κατι στα βαλκάνια να με ψησει ρε παιδια…
ωραιοι! Συνεχιζω…
Καλησπέρα Γιάννη, έχοντας φέτος καλύψει διάφορες διαδρομές στα Βαλκάνια αλλά και τις Αλπικές περιοχές μπορώ να πω ακόμα με σιγουριά ότι το Transfagarasan και η Transalpina παραμένουν ψηλά στην λίστα, το Stelvio είναι εκπληκτικό από άποψη ομορφιάς αλλά οδηγικά δεν σου δίνει αυτό που προσφέρει το Transfagarasan, η συγκεκριμένη άποψη αν και προσωπική στο εν λόγο ταξιδιωτικό βρήκε σύμφωνους τόσο Ιταλούς όσο Κροάτες και Σλοβάκους αναβάτες.
Η οδήγηση είναι πάντα κάτι πολύ προσωπικό και μεταφράζεται σε διαφορετικές ανάγκες και θέλω στον καθένα! Εύχομαι καλούς δρόμους και χαίρομαι που κατάφερα να σε κάνω να γελάσεις! Τα Βαλκάνια πάντως έχουν πολύ πράγμα να σε ψήσει, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι κάθε φοράς που τα ταξιδεύεις ανακαλύπτεις και κάτι καινούργιο.
Μπραβο παιδια πολυ καλο ταξιδιωτικο,ωραια περιγραφη.Το εκανα κι εγω το περασμενο καλοκαιρι αλλα με αυτοκινητο.Ναστε παντα καλα και να μας ταξιδευετε μαζι σας.
Σε ευχαριστώ πολύ Νίκο, είναι ένα ταξίδι που σε γεμίζει εικόνες και εμπειρίες ιδιαίτερα το κομμάτι της Ρουμανίας, τόπος γεμάτος ιστορίες και εκπληκτικής ομορφιάς φύση!