Ημέρα 7η (10/08/2013)
Εγερτήριο νωρίς-νωρίς, με αναφορά λόχου στο μπουφέ, επιθεώρηση πρωινού και με ιδιαίτερη μνεία στα αβγά και στον… καφέ… με παγάκι (πάλι καλά που δεν ήταν παγκάκι), αλλά και στα δημητριακά.
Ο οργανισμός κάνει boot χωρίς προβλήματα και ήμαστε επιτέλους έτοιμοι να ρολάρουμε πολυεθνικά στα χωριά και στα κάστρα της Τρανσυλβανίας… Μέχρι που μια απρόσμενη αδιαθεσία θα αναγκάσει την Βίκυ να μην ακολουθήσει στην εκδρομή… Το στομάχι δεν λέει να στρώσει και το ματσάκι Στομάχι-Εκδρομή τελειώνει πανηγυρικά υπέρ του πρώτου… Το γεγονός με ρίχνει, θα ήθελα να ακολουθήσει ο Γιώργος και σαν αδερφός συνοδοιπόρος προσφέρω να αναβάλω την εκδρομή και να κάνω παρέα στον Γιώργο και την Βίκυ που πεισματικά αρνούνται. Μέχρι που δεν σηκώνουν κουβέντα και λήγουν την συζήτηση στέλνοντας με στο ραντεβού με τον Mihai και στην Cristina.
Ο Mihai παίρνει θέση στην κεφαλή και σύντομα ταξιδεύουμε με προορισμό την Sighisoara. Η διαδρομή είναι πανέμορφη και εναλλάσσεται μεταξύ δάσους και λιβαδιών, θυμίζοντας μου έντονα Τοσκανικό τοπίο. Ο δρόμος εξίσου καλός στα περισσότερα σημεία του, με αποκορύφωμα ένα μικρό κομμάτι με πανέμορφα στροφιλίκια που δίνουν την ευκαιρία στο παιδί που κρύβεις μέσα σου να παίξει για άλλη μια μέρα. Η παρουσία της αστυνομίας αυξημένη και σύντομα ο Mihai με αναγκάζει να κρύψω τα παιδικά μου απωθημένα και να συνετιστώ στις πινακίδες που οριοθετούν τα νόμιμα πριν αρχίσουμε και μαζεύουμε αυτόγραφα και στην Ρουμανία (βλέπε ταξιδιωτικό Τουρκίας).
Η ζέστη φυσικά για άλλη μια μέρα στοργική, χαϊδεύει γλυκά-γλυκά κάθε πόρο του σώματος σου, θυμίζοντας σου για άλλη μια φορά γιατί το χειμερινό ταξίδι είναι ομορφότερο… Με τα πολλά φτάσαμε στην Sighisoara, άλλη μια πραγματικά εκπληκτική πόλη της Τρανσυλβανίας. Πανέμορφη που για άλλη μια φορά σε ταξιδεύει κάπου στα κεντρικά της Ευρώπης. Πλέον δεν χρειάζεται να αντιπαραθέτω εκείνες τις χώρες… Η Τρανσυλβανία σε κάθε χιλιόμετρο της μου υπενθυμίζει ότι αυτό το κομμάτι της Ρουμανίας είναι εντελώς ξεχωριστό από τον νότο.
H Sighisoara δημιουργήθηκε κατά τον 12ό αιώνα όταν και ο Βασιλιάς της Ουγγαρίας κάλεσε τους Σάξωνες της Τρανσυλβανίας να μεταναστεύσουν στην περιοχή και να υπερασπίσουν τα σύνορα της αυτοκρατορίας του. Η πόλη γνώρισε μεγάλη άνθιση για πολλούς αιώνες και θεωρείτε μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Τρανσυλβανίας πράγμα που αντικατοπτρίζεται στα επιβλητικά κτίρια καθώς και τις αμυντικές οχυρώσεις της.
Κατά την ξενάγηση μου στα στενά της πόλης φτάνουμε στο σπίτι το οποίο θεωρητικά ο Vlad Tepes γεννήθηκε. Πλέον δεν διατηρείτε όπως τότε (έχοντας όμως Μεσαιωνικό ρυθμό) και στο ισόγειο του λειτουργεί καφετέρια… Κάπου εκεί το σκοτεινό μου βλέμμα συναντά την φράση… cold coffee… Αυτή την στιγμή δεν με ενδιαφέρει αν ήταν όντος το σπίτι που γεννήθηκε ο Παλουκωτής, αλλά το σίγουρο είναι ότι παλουκώθηκα εγώ στο πρώτο ελεύθερο τραπέζι… με τον Mihai και την Cristina να γελάνε.
Sighișoara
House of… Dracul
Ώπα…
Μπορείς και να το πεις γαλόφραπο…
Η παραγγελία γίνεται με σωστό, Ελληνικό, τραχύ τρόπο… 3 κρύους καφέδες και νερό. Σύντομα ο κρύος καφές είναι στο τραπέζι… μόνο που θα έπρεπε να αλλάξει όνομα και να γίνει σε μπόλικο γάλα με πάγο και παγωτό. Μα καλά ο Tepes ο τσαμπουκαλής, ο τιτανοτεράστιος… τον καφέ του έτσι τον έπινε;
Αφού απολαύσαμε τον γλυκ… καφ… το ρόφημα τέλος πάντων, τους περιφερόμενους ντόπιους με τα ρούχα εποχής… και μη… χτυπήσαμε και μαύρισμα αντάξιο Καραϊβικής… αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε για επιστροφή με μια στάση στο κάστρο Rupea που πρότεινε ο Mihai.
Το εν λόγο κάστρο έγινε πρόσφατα ανακατασκευή και σε κάνει να νιώθεις ότι μεταφέρθηκες στον χρόνο. Τα κτίρια θα νόμιζες ότι δημιουργήθηκαν χθες και στο βάθος ο ορίζοντας που κόβει στην μέση την γη με τον ουρανό σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι από ώρα σε ώρα κάποια στρατιά θα ξεπροβάλει. Η πρόταση του Mihai είναι το κερασάκι σε μια πανέμορφη βόλτα, καθώς το κάστρο λόγο της πρόσφατης επαναλειτουργίας του είναι άδειο από επισκέπτες επιτρέποντας μας να το απολαύσουμε όπως θα θέλαμε.
Η ώρα έχει περάσει και το στομάχι πλέον διαμαρτύρεται, καθώς ο τουρισμός είναι ένα απαιτητικό σπορ! Επιστροφή στο Brasov για λίγη ξεκούραση… ρύθμιση στομαχικών λειτουργιών και βόλτα στα στενά της πόλης.
Ο Mihai δεν μπορεί να ακολουθήσει, οπότε αποφασίζω να δω τι κάνει η Βίκυ και ο Γιώργο,ς να ξεκουραστώ λίγο και στην συνέχεια να τροφοδοτήσω τον κινητήρα με το απαιτούμενο καύσιμο…
Η Βίκυ δεν θα μπορέσει να μας κάνει παρέα απόψε, οπότε Γιώργος και εγώ θα εκτελέσουμε αποστολή μάσας μόνοι μας σήμερα. Τηλέφωνο στον Mihai που έχει περάσει όλα τα τεστ και υπερισχύει του Tripadvisor. Που να πάμε να φάμε η ερώτηση της βραδιάς; Ο Mihai με φωνή στρατηγού δίνει τις απαραίτητες οδηγίες και το δίδυμο λίγη ώρα μετά βρίσκεται κάτω από το τελευταίο φως της ημέρας στην ημιυπόγεια είσοδο κοντά στην κεντρική πλατεία της πόλης. Η αίσθηση είναι μεσαιωνική και σύντομα αφού κατηφορίζουμε τα σκαλιά βρισκόμαστε μπροστά ίσως ένα από τα ομορφότερο εστιατόρια (Sergiana) που έχω δει στα Βαλκάνια! Καμάρες χωρίζουν τις πετρόχτιστες αίθουσες και ένα τσούρμο σερβιτόρων με παραδοσιακές φορεσιές τρέχουν δεξιά και αριστερά, το εστιατόριο είναι τεράστιο με πολύ κόσμο, αλλά με μια απίστευτη ατμόσφαιρα και αρχιτεκτονική.
Το φαγητό είναι αντίστοιχα καλό, και η τιμή είναι στα λογικά πλαίσια ότι καλύτερο μπορούσαμε να έχουμε για ένα καλό βραδινό!
Brasov by night…
Ο Mihai μας καλεί στο σπίτι του καθώς άλλοι 3 Έλληνες είναι στον δρόμο για Brasov. Ο John Dom, μαζί με τους Κων/νο και Λεωνίδα και μιας και τους περιμένει στο σπίτι του, ρίχνει την πρόταση να βρεθούμε όλοι εκεί.
Η βραδιά κυλλά με απίστευτο γέλιο και ιστορίες. Ο Mihai και η Cristina είναι ο ορισμός του οικοδεσπότη! Ιστορίες από Ελλάδα και ταξίδια μετατρέπουν τις ώρες σε δευτερόλεπτα και ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι κοντεύει 2 το βράδυ και τα παιδιά δεν έχουν ακόμα φτάσει (αυθημερόν από Σέρρες… hardcore style baby…). Τηλέφωνο και ο John ενημερώνει ότι έχουν φάει πολύ βροχή και αναγκαστικά με την κούραση ο ρυθμός έπεσε… Πλησιάζουν όμως!
Λίγη ώρα μετά ο John με τα υπόλοιπα παιδιά φτάνουν έξω από το σπίτι του Mihai. Με τον John έχουμε μιλήσει από τηλέφωνο, αλλά δεν έχουμε γνωριστεί από κοντά. Τι καλύτερο λοιπόν για μια γνωριμία σε ένα καλό ταξιδιωτικό… Αν και τα παιδιά σκάσαν με μάτια αντίστοιχα της περιοχής… κόκκινα δηλαδή…σαν το αίμα (περισσότερα στο Karpathian El Paso)!
The Boys from hell…
Βοηθάμε τα παιδιά να τακτοποιηθούνε, λίγα πειράγματα για να τονωθεί το ηθικό και επιστροφή στο ξενοδοχείο για λίγο ύπνο. Αύριο έχει εξόρμηση σε κάστρα, λόφους και περιοχές του Brasov.
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
διαβάζοντας ειδικά τις σελίδες 4 και 6, κοιτάζω ήδη το ημερολόγιό μου, να δω πότε θα ζητήσω άδεια το καλοκαίρι..και ας είναι ακόμα Φεβρουάριος…Υπέροχο ταξίδι, κείμενα και φωτογραφίες….μπράβο παιδιά, πάντα τέτοια 🙂
Καλησπέρα Κώστα…κάπως έτσι νιώθω και εγώ τώρα…λίγες μέρες σε εκείνες τις μαγικές διαδρομές θα με έφερναν ξανά σε παλμό…ιδιαίτερα αν είχα όλη την τρελοπαρέα του motoadv…να είσαι καλά και να ταξιδεύεις, πάντα όρθιος!
Α ρε Κωστη…πανω που τελειωσα το διαβασμα, τσουπ : απαντησες!
τα μεγαλα πνευματα συναντωνται
μολις διαβασα τον πολυ καλο “επιλογό” σου
Φετος η 55ημερων κορη μας, μας εγκλωβισε στην αγκαλια της κ δεν μπορεσαμε να ταξιδεψουμε…χαλάλι
(Ρε λες να ειναι το γουρι του Οικονομακη,που ηρθε γκεστ σταρ στο γαμο?)
Φετος λοιπον ταξιδεψα με σενα, με το Μερκούρη (ο οποιος οντως,θα στο εσπρωχνε), με το Στελακη, με το φιλο Παρτσι ..
εσεις με ταξιδεψατε μεσα απ το διαβασμα. Τελος οι στανταρ ατακες.σταματω εδω.
εγω ειχα την τυχη να πρωτοταξιδεψω με καλους φιλους στο εξωτερικο.
ειχα ομως την “ατυχία” να με ανδρώσουν χώρες με προσανατολισμο την οδηγικη απολαυση
δυστυχως δεν μπορω με τιποτα να ξεπερασω την Ιταλία, την ωραιοτερη κατατη γνωμη μου, χωρα. Σε συνολο πραγματων. Δρομους, μηχανες,αμαξια,γυναικες,πολεις,χωριά,φαγητό κλπ
ετσι καλομαθα με τα Pordoi, Falzarego, Giau, Sella, Tonalle, Stelvio, Gavia κ.α.
μετα μονο τα Ελβετικα μου αρεσαν τοσο. Ουτε καν τα Γαλλικα, με τα χωματα στις ακρες κ την αψογη φύση.
εμεις με μηχανακια τουριστικα, ή μαλλον εγω μη δεσμεγ αλλους, θελω να ειμαι ανετος. Μπαλωματα, λακκουβες κλπ κακοτεχνίες μου τη σπάνε κ αναζητω ενα ον οφφ. Μονο για αυτα ομως.
Δεν θα ξεχασω τη λυσσα που μας ειχε πιασει με το Σακκο (Maggellanos) καθε φορα σε ολα αυτα τα μερη, οταν τερματιζαμε λαστιχα κλπ, ακομα κ δικαβαλοι με τριπλετες πςνω στις χοντρες μας. Ειναι οι ατιμες ξελογιαστρες. Αυτες οι μοτοσυκλετες, αλλά κ οι δρομοι εκεινοι.
τα Βαλκανια τα εχω ως προορισμο για αργοτερα. Αν παρω ον οφφ? Για οικονομια? Δεν ξερω. Ισως τα αδικώ. Αλλα κακόμαθα ρε Κωστή μαλλον. Ισως επρεπε να ξεκινησω απο εκει.
θα δειξει. Ισως οταν παω το 1ο ταξιδιμου το εργένικο? Χωρίς την κυρα..
Το τρανφαγκαράσαν με προκαλει ομως. Ισως μου την εχουν σπασει οι λακκουβες του,ισως η απογοητευση ενος φιλου που πηγαν με τους “ιστορικούς” εκει πανω?
θα παω ομως. Μου εχεις βαλει φωτιτσα.
θα στο πω, οταν παω.
Καλες συνεχειες
με το καλο νά ανταμωσουμε κιολας. Σε καμια βολτα ρε αδερφε.
καλες βολτες ως τοτε
Τολμώ να ομολογήσω ότι μέχρι στιγμής σε συνδυασμό με την «αδερφική» διαδρομή του Transfagarasan ίσως είναι ότι καλύτερο έχω γευτεί σε 2 τροχούς.
?…..πολυ τολμηρος εισαι 🙂
Δυστυχως εχουν πολυ δρομο ακομα για να “φτασουν” αντιστοιχα ευρωπαικα περασματα
βεβαια σαφως καλυτερα απο μερικα δικα μας εδω…που δεν τα εκμεταλλευομαστε καθολου. Ειδικα για ον οφφ μηχανες, η ελλαδα ειναι ιδανικος προορισμος
πολυ γελαω οσο διαβαζω.
συνεχιζω ακαθεκτος.
οχι τιποτε αλλο, μπας κ δω κατι στα βαλκάνια να με ψησει ρε παιδια…
ωραιοι! Συνεχιζω…
Καλησπέρα Γιάννη, έχοντας φέτος καλύψει διάφορες διαδρομές στα Βαλκάνια αλλά και τις Αλπικές περιοχές μπορώ να πω ακόμα με σιγουριά ότι το Transfagarasan και η Transalpina παραμένουν ψηλά στην λίστα, το Stelvio είναι εκπληκτικό από άποψη ομορφιάς αλλά οδηγικά δεν σου δίνει αυτό που προσφέρει το Transfagarasan, η συγκεκριμένη άποψη αν και προσωπική στο εν λόγο ταξιδιωτικό βρήκε σύμφωνους τόσο Ιταλούς όσο Κροάτες και Σλοβάκους αναβάτες.
Η οδήγηση είναι πάντα κάτι πολύ προσωπικό και μεταφράζεται σε διαφορετικές ανάγκες και θέλω στον καθένα! Εύχομαι καλούς δρόμους και χαίρομαι που κατάφερα να σε κάνω να γελάσεις! Τα Βαλκάνια πάντως έχουν πολύ πράγμα να σε ψήσει, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι κάθε φοράς που τα ταξιδεύεις ανακαλύπτεις και κάτι καινούργιο.
Μπραβο παιδια πολυ καλο ταξιδιωτικο,ωραια περιγραφη.Το εκανα κι εγω το περασμενο καλοκαιρι αλλα με αυτοκινητο.Ναστε παντα καλα και να μας ταξιδευετε μαζι σας.
Σε ευχαριστώ πολύ Νίκο, είναι ένα ταξίδι που σε γεμίζει εικόνες και εμπειρίες ιδιαίτερα το κομμάτι της Ρουμανίας, τόπος γεμάτος ιστορίες και εκπληκτικής ομορφιάς φύση!