Ημέρα 9η (12/08/2013)
Το πακετάρισμα γίνεται με βαριά καρδιά… Το Brasov και η παρέα του μας έχει κερδίσει μέχρι στιγμής στο ταξίδι. Θα θέλαμε να είχαμε λίγες μέρες ακόμα…
Ο Mihai μας ενημέρωσε για την διαδρομή. Αρχικά σκεφτόμασταν να πάμε στο Βελιγράδι μέσω της Timisoara, αλλά ο Mihai μας πρότεινε να επιλέξουμε την νότια διαδρομή (προς Orsova) καθώς είναι πιο γραφική και προσφέρει περισσότερες συγκινήσεις.
Η διαδρομή είναι περίπου 700χλμ τα οποία τα περισσότερα είναι σε επαρχιακό δρόμο… Προετοιμάζουμε τους κώλους μας…
Παράλληλα με την διαδρομή κάνουμε μια σύντομη στάση στην Sighișoara ώστε να μπορέσει να την δει και ο Γιώργος με την Βίκυ… Για άλλη μια φορά αντιλαμβάνομαι τι δούλεμα τρώμε στο Ελλάντα… Η βενζίνη στην Ρουμανία συνεχίζει να είναι ότι καλύτερο (και σε απίστευτη τιμή) έχω βάλει ποτέ στην μηχανή. Για πρώτη φορά κατάλαβα την αυτονομία που διάβαζα… και γέλαγα… Είναι ώρα να κλάψω…
Είπες κάτι για την βενζίνη;
Στάση στην Sighișoara
Ο Mihai είχε τελικά δίκιο… Η διαδρομή κάθε χλμ. γίνεται και καλύτερη, μέχρι την απόλυτη ομορφιά όταν και φτάνεις στα σύνορα με Σερβία. Διάσχιση της γέφυρας που ενώνει της 2 χώρες πάνω από τον Δούναβη και ενώ μέχρι στιγμής οι περισσότεροι έλεγχοι σε σύνορα είναι τυπικοί στην Σερβία γίνονται αρκετά πιο σχολαστικοί. Ο τύπος στο γκισέ μας κοιτάζει, μας ματαξανακοιτάζει, μου τα χώνει που φωτογραφίζω και το σκηνικό με τα κοιτάγματα συνεχίζετε για κάμποση ώρα… Μέχρι που ολοκληρώνεται χωρίς πρόβλημα και επιτέλους συνεχίζουμε την διαδρομή μας για Βελιγράδι.
Η διαδρομή παράπλευρα του Δούναβη είναι πραγματικά εκπληκτική, από την μια μεριά Ρουμανία και στην άλλη η Σερβία σε ένα ατελείωτο γαϊτανάκι στροφών και φιόρδ, με επιβλητικές καταπράσινες πλαγιές που χάνονται μέσα στον Δούναβη. Είναι φορές που πιστεύω ότι ταξιδεύω σε κάποια Σκανδιναβική χώρα.
Balkans… or Scandinavia?
Από τις ομορφότερες διαδρομές που έχουμε διανύσει μέχρι στιγμής. Κάποια στιγμή μεσαιωνικά οχυρώματα κάνουν την εμφάνιση τους, τα οποία στην κυριολεξία τα διασχίζεις από μέσα τους. Περνάς πύλες και η φαντασία σου σε ταξιδεύει σε εκείνες τις εποχές… Απομονωμένες αμυντικές οχυρώσεις με ένα μοναδικής ομορφιάς τοπίο.
Πως να μην σταματήσεις να απολαύσεις…
Και ξαφνικά μεταφορά στον χρόνο…
Η κούραση αρχίζει κάνει την εμφάνιση της μαζί με το σούρουπο. Ήμασταν όμως τυχεροί καθώς αυτό το κομμάτι της διαδρομής μπορέσαμε να το απολαύσουμε με τον ήλιο να δύει σιγά-σιγά και τις εικόνες να καταγράφονται στο μυαλό.
Αφού ρουφήξαμε όλες αυτές τις μοναδικές εικόνες ο δρόμος μας οδηγεί στην Εθνική. Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ επαναλαμβανόμενα και κλασικά. Διόδια και βαρετές ευθείες σε οδηγούν με γοργούς ρυθμούς προς το Βελιγράδι.
Η εικόνα και το συναίσθημα της άφιξης στο Βελιγράδι σπάνε την κούραση. Είναι η πρώτη μου επίσκεψη στα εδάφη της Σερβίας, μια χώρα που έγινε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος τα τελευταία χρόνια με τις αλλεπάλληλες συγκρούσεις και τις εναλλαγές του πολιτικού σκηνικού και δημιουργεί ποικίλα συναισθήματα μέσα μου.
Η ημέρα ολοκληρώνεται με την αναζήτηση λίγου φαγητού. Την συγκεκριμένη ανάγκη έρχεται να καλύψει ίσως το μόνο ανοιχτό ταβερνάκι στην περιοχή, καθώς η ώρα είναι προχωρημένη και τα περισσότερα μαγαζιά έχουν κλείσει. Το φαγητό αδιάφορο, όμως τόσο η κούραση όσο και ο βομβαρδισμός εικόνων και στιγμών που βιώσαμε σήμερα φτάνουν για να μας γεμίσουν με όμορφα συναισθήματα και να αγνοήσουμε των τουριστικών προδιαγραφών φαγητό.
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
διαβάζοντας ειδικά τις σελίδες 4 και 6, κοιτάζω ήδη το ημερολόγιό μου, να δω πότε θα ζητήσω άδεια το καλοκαίρι..και ας είναι ακόμα Φεβρουάριος…Υπέροχο ταξίδι, κείμενα και φωτογραφίες….μπράβο παιδιά, πάντα τέτοια 🙂
Καλησπέρα Κώστα…κάπως έτσι νιώθω και εγώ τώρα…λίγες μέρες σε εκείνες τις μαγικές διαδρομές θα με έφερναν ξανά σε παλμό…ιδιαίτερα αν είχα όλη την τρελοπαρέα του motoadv…να είσαι καλά και να ταξιδεύεις, πάντα όρθιος!
Α ρε Κωστη…πανω που τελειωσα το διαβασμα, τσουπ : απαντησες!
τα μεγαλα πνευματα συναντωνται
μολις διαβασα τον πολυ καλο “επιλογό” σου
Φετος η 55ημερων κορη μας, μας εγκλωβισε στην αγκαλια της κ δεν μπορεσαμε να ταξιδεψουμε…χαλάλι
(Ρε λες να ειναι το γουρι του Οικονομακη,που ηρθε γκεστ σταρ στο γαμο?)
Φετος λοιπον ταξιδεψα με σενα, με το Μερκούρη (ο οποιος οντως,θα στο εσπρωχνε), με το Στελακη, με το φιλο Παρτσι ..
εσεις με ταξιδεψατε μεσα απ το διαβασμα. Τελος οι στανταρ ατακες.σταματω εδω.
εγω ειχα την τυχη να πρωτοταξιδεψω με καλους φιλους στο εξωτερικο.
ειχα ομως την “ατυχία” να με ανδρώσουν χώρες με προσανατολισμο την οδηγικη απολαυση
δυστυχως δεν μπορω με τιποτα να ξεπερασω την Ιταλία, την ωραιοτερη κατατη γνωμη μου, χωρα. Σε συνολο πραγματων. Δρομους, μηχανες,αμαξια,γυναικες,πολεις,χωριά,φαγητό κλπ
ετσι καλομαθα με τα Pordoi, Falzarego, Giau, Sella, Tonalle, Stelvio, Gavia κ.α.
μετα μονο τα Ελβετικα μου αρεσαν τοσο. Ουτε καν τα Γαλλικα, με τα χωματα στις ακρες κ την αψογη φύση.
εμεις με μηχανακια τουριστικα, ή μαλλον εγω μη δεσμεγ αλλους, θελω να ειμαι ανετος. Μπαλωματα, λακκουβες κλπ κακοτεχνίες μου τη σπάνε κ αναζητω ενα ον οφφ. Μονο για αυτα ομως.
Δεν θα ξεχασω τη λυσσα που μας ειχε πιασει με το Σακκο (Maggellanos) καθε φορα σε ολα αυτα τα μερη, οταν τερματιζαμε λαστιχα κλπ, ακομα κ δικαβαλοι με τριπλετες πςνω στις χοντρες μας. Ειναι οι ατιμες ξελογιαστρες. Αυτες οι μοτοσυκλετες, αλλά κ οι δρομοι εκεινοι.
τα Βαλκανια τα εχω ως προορισμο για αργοτερα. Αν παρω ον οφφ? Για οικονομια? Δεν ξερω. Ισως τα αδικώ. Αλλα κακόμαθα ρε Κωστή μαλλον. Ισως επρεπε να ξεκινησω απο εκει.
θα δειξει. Ισως οταν παω το 1ο ταξιδιμου το εργένικο? Χωρίς την κυρα..
Το τρανφαγκαράσαν με προκαλει ομως. Ισως μου την εχουν σπασει οι λακκουβες του,ισως η απογοητευση ενος φιλου που πηγαν με τους “ιστορικούς” εκει πανω?
θα παω ομως. Μου εχεις βαλει φωτιτσα.
θα στο πω, οταν παω.
Καλες συνεχειες
με το καλο νά ανταμωσουμε κιολας. Σε καμια βολτα ρε αδερφε.
καλες βολτες ως τοτε
Τολμώ να ομολογήσω ότι μέχρι στιγμής σε συνδυασμό με την «αδερφική» διαδρομή του Transfagarasan ίσως είναι ότι καλύτερο έχω γευτεί σε 2 τροχούς.
?…..πολυ τολμηρος εισαι 🙂
Δυστυχως εχουν πολυ δρομο ακομα για να “φτασουν” αντιστοιχα ευρωπαικα περασματα
βεβαια σαφως καλυτερα απο μερικα δικα μας εδω…που δεν τα εκμεταλλευομαστε καθολου. Ειδικα για ον οφφ μηχανες, η ελλαδα ειναι ιδανικος προορισμος
πολυ γελαω οσο διαβαζω.
συνεχιζω ακαθεκτος.
οχι τιποτε αλλο, μπας κ δω κατι στα βαλκάνια να με ψησει ρε παιδια…
ωραιοι! Συνεχιζω…
Καλησπέρα Γιάννη, έχοντας φέτος καλύψει διάφορες διαδρομές στα Βαλκάνια αλλά και τις Αλπικές περιοχές μπορώ να πω ακόμα με σιγουριά ότι το Transfagarasan και η Transalpina παραμένουν ψηλά στην λίστα, το Stelvio είναι εκπληκτικό από άποψη ομορφιάς αλλά οδηγικά δεν σου δίνει αυτό που προσφέρει το Transfagarasan, η συγκεκριμένη άποψη αν και προσωπική στο εν λόγο ταξιδιωτικό βρήκε σύμφωνους τόσο Ιταλούς όσο Κροάτες και Σλοβάκους αναβάτες.
Η οδήγηση είναι πάντα κάτι πολύ προσωπικό και μεταφράζεται σε διαφορετικές ανάγκες και θέλω στον καθένα! Εύχομαι καλούς δρόμους και χαίρομαι που κατάφερα να σε κάνω να γελάσεις! Τα Βαλκάνια πάντως έχουν πολύ πράγμα να σε ψήσει, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι κάθε φοράς που τα ταξιδεύεις ανακαλύπτεις και κάτι καινούργιο.
Μπραβο παιδια πολυ καλο ταξιδιωτικο,ωραια περιγραφη.Το εκανα κι εγω το περασμενο καλοκαιρι αλλα με αυτοκινητο.Ναστε παντα καλα και να μας ταξιδευετε μαζι σας.
Σε ευχαριστώ πολύ Νίκο, είναι ένα ταξίδι που σε γεμίζει εικόνες και εμπειρίες ιδιαίτερα το κομμάτι της Ρουμανίας, τόπος γεμάτος ιστορίες και εκπληκτικής ομορφιάς φύση!