Ημέρα 8η (11/08/2013)
Και με τι συναισθήματα να σηκωθείς όταν αυτή είναι η τελευταία σου μέρα στο μαγικό Brasov; Ανοίγει το μάτι και σκέφτεσαι τι έχει συμβεί μέσα σε 8 ημέρες… Από που να ξεκινήσεις και που να σταματήσεις…
Απολαμβάνουμε τις στιγμές του πρωινού… Σήμερα θα έχει χαβαλέ η κατάσταση, έχουν καταφθάσει και τα υπόλοιπα αλάνια… Προβλέπεται ότι δεν θα μείνει άντερο, πως να σου μείνει κιόλας, με κάτι “παιδιά” σαν τον John τον Λεωνίδα (ατσαλάκωτος #2) και τον Κώστα…
Το ραντεβού είναι στην πλατεία και κλασικά ο Mihai αναλαμβάνει να οδηγήσει το κονβόι μας. Αρχικά οδηγεί στον δρόμο προς το ξενοδοχείο μας με κατεύθυνση προς τον λόφο.
Αποδεικνύεται ότι ο δρόμος δεν οδηγεί μόνο στο ξενοδοχείο αλλά και σε ένα πλούσιο δάσος με έναν εκπληκτικό φιδίσιο δρόμο. Το Brasov δεν σταματά να βομβαρδίζει τις αισθήσεις σου! Δεν το είχα κοιτάξει καν στο χάρτη! Ο δρόμος οδηγεί προς το χιονοδρομικό κέντρο του Brasov… Τι ομορφότερο (για εμένα τουλάχιστον…) από ένα ξεκίνημα με όμορφο στροφιλίκι, δάσος δεξιά και αριστερά και το υψόμετρο να ανεβαίνει!
Η άφιξη στο χιονοδρομικό δεν θέλει και πολύ. Ξαφνικά Σαλέ και λιβάδια αντικαθιστούν το δάσος. Πίσω ο διαστημό…. ε το GT του John και με αυτόν επάνω σαν στρατηγό! Κάνουμε μια γρήγορη γύρα και συνεχίζουμε για το κάστρο του Rasnov.
Το κάστρο του Rasnov λοιπόν είναι το κάστρο που ονειρευόσουν μικρός. Είναι αυτό που έβλεπες στα playmobil αλλά ποτέ δεν θα το αποκτούσες… Αυτό που έγραφες γράμματα στον Άγιο Βασίλη αλλά ποτέ δεν στο έφερνε… Ευκαιρία λοιπόν να το δεις ζωντανά και να το πατήσεις! Το παρεάκι ανηφορίζει με το τρενάκι της χαράς προς την κορυφή του λόφου που φιλοξενεί το επιβλητικό οχύρωμα με τις κατάλληλες συνθήκες… Έλληνες και Ρουμάνοι που τρελαίνουν τον κόσμο με τις φωνές και τα πειράγματα τους! Οι περισσότεροι επιβάτες γελάνε και ας μην καταλαβαίνουν.
Crazy train…
Το Rasnov είναι ένα κάστρο ιστορικής σημασίας για την τοποθεσία και η επίσκεψη του είναι επιβεβλημένη. Μια ολόκληρη πολιτεία εποχής ξεπροβάλει μπροστά σου μόλις περάσεις τα τείχη. Ντόπιοι ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές, σε ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο… Με λίγες παραφωνίες… σαν το φρουρό που απολάμβανε τσιγαράκι και κάτι διαγωνισμούς στόχου με καλάσνικοφ!
Η θερμοκρασία όπως πάντα σε γνωστά και υψηλά επίπεδα για να μας θυμίζει ότι… this is… summer…
Αναχώρηση και κατεύθυνση προς το “μούφα” κάστρο του Δράκουλα, το κάστρο του Bran, γνωστό για την συμμετοχή του ως κάστρο του Δράκουλα στην ομώνυμη ταινία.
Η άφιξη μας βρίσκει σε μια εικόνα που περίμενα να αντικρίσω: μιλιούνια τουριστών που προσπαθούν να πάρουν μάτι ίσως το διασημότερο κάστρο της Ρουμανίας. Παρκάρουμε σε ένα στενό τα μουλάρια και κατευθυνόμαστε στην είσοδο…
Έλα όμως που θα μείνουμε να κατευθυνόμαστε, καθώς μια ουρά κάμποσων χιλιομέτρων περιμένει μέσα στο λιοπύρι να πάρει σειρά για να δει το τα ενδότερα! Ο John το έχει ξαναδεί και μαζί με τον Mihai αποφασίζουν να την κάνουν κοπάνα… προς την καφετέρια στέλνοντας εμάς για την βρόμικη δουλειά. Κοιτάζοντας την ουρά και αναλογιζόμενος τα λόγια του Mihai, ότι το κάστρο δεν είναι και κάτι ιδιαίτερο για να το επισκεφθείς, αποφασίζω να παρακάμψω την ουρά και να χωθώ στην αγορά, μπας και βρω κανένα αναμνηστικό της προκοπής από την Ρουμανία. Ο Κώστας με τον Γιώργο ακολουθούν. Μετά από λίγη ώρα τριγυρίσματος με ανταλλαγή πολλών ιστοριών με τον Κώστα αφού βαρέθηκα να βλέπω τουριστικές αναμνιστο-βλακείες αποφασίζω ότι το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να μεταφερθώ στην καφετέρια και να επενδύσω τα λεφτά μου σε έναν δροσερό καφέ μαζί με την καλύτερη παρέα! Ως εκ θαύματος το μαγαζί προσφέρει δροσερό, κρύο… και αδιάφορο καφέ! Τουλάχιστον καλύτερος από το τίποτα…
Κουβέντα στην κουβέντα, ο Mihai μας έχει προϊδεάσει για άγριες καταστάσεις στο εξοχικό του (μην πάει αλλού το μυαλό σας…). Μετά τα χλμ και το λιοπύρι τι καλύτερο από μπύρες… κεμπάμπ στα κάρβουνα, χωριάτικη σαλάτα και τζατζίκι! Ναι ο Mihai έχει κανονίσει σήμερα να φάμε στο πατρικό του, ένα χωριό λίγο έξω από το Brasov… Αυλή και χαλάρωμα λοιπόν! Δεν θέλεις τίποτα παραπάνω!
Εξαφανιζόμαστε από το τρελοκομείο του Bran με κατεύθυνση το Brasov. Μια σύντομη στάση για να πάρουμε μαζί μας κάτι πιο άνετο (κοινώς… μετά την μάσα το τζιν δεν είναι και ότι καλύτερο για χαλάρωμα) και πορεία προς το πατρικό του Mihai λίγα χλμ. έξω από το Brasov. Εκεί τα πράγματα παίρνουν μια άγρια ομορφιά ταξιδιωτικού! Η Cristina η οποία δεν ήταν μαζί μας στην πρωινή διαδρομή, έχει φροντίσει την προετοιμασία τζατζικιού!, χωριάτικης σαλάτας, πατατούλες κομμένες στο χέρι, ντοματούλες από το μποστάνι του κήπου και μυρωδάτα κεμπάμπ που σιγοψήνονται στα κάρβουνα μαζί με άλλα αξεσουάρ που θα ζήλευε και η Touratech ακόμα.. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και το βαρέλι με τις παγωμένες μπύρες τότε δεν θέλεις και πολύ για να καταλάβεις ότι το απόγευμα έχει προοπτικές για μεγάλες καταστάσεις!
Οι γονείς του Mihai μας υποδέχονται θερμά! Νιώθουμε σαν το σπίτι μας! Φροντίδα στο υπέρμετρο! Σε σημείο να νιώθω τους γονείς του Mihai σαν τους δικούς μου! Είναι απίστευτο το γεγονός πως ένας άνθρωπος και οι οικογένεια του υποδέχονται έτσι όχι έναν ξένο, αλλά ένα μπουλούκι από αυτούς!
Masa… Greek style…
Η ώρα θα κυλήσει όχι απλά ευχάριστα, αλλά τέλεια, ίσως πέρα των προσδοκιών μας. Δυστυχώς όμως όλα τα καλά συνήθως έχουν ένα τέλος και έτσι και η διαμονή μας στην Ρουμανία έχει φτάσει στο τέλος της. Αύριο το πρωί έχει ταξίδι με κατεύθυνση το Βελιγράδι, μια καινούργια πόλη, μια καινούργια χώρα…
Η αναχώρηση μας βρίσκει σε στιγμές που απλά τα μάτια μπλέκονται και μιλάνε μόνα τους. Πόσο να ευχαριστήσεις αυτούς τους ανθρώπους για τις ώρες και τις στιγμές που μας αφιέρωσαν; Και από δίπλα τα νέα φιλαράκια σου και ας πέρασες απλά λίγα 24ωρα μαζί τους… Αγκαλιές, πειράγματα, ανταλλαγές ευχών και επιστροφή στο ξενοδοχείο… Βρέχει και η θερμοκρασία έπεσε… έτσι μας αποχαιρετά η Ρουμανία…
| « Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
διαβάζοντας ειδικά τις σελίδες 4 και 6, κοιτάζω ήδη το ημερολόγιό μου, να δω πότε θα ζητήσω άδεια το καλοκαίρι..και ας είναι ακόμα Φεβρουάριος…Υπέροχο ταξίδι, κείμενα και φωτογραφίες….μπράβο παιδιά, πάντα τέτοια 🙂
Καλησπέρα Κώστα…κάπως έτσι νιώθω και εγώ τώρα…λίγες μέρες σε εκείνες τις μαγικές διαδρομές θα με έφερναν ξανά σε παλμό…ιδιαίτερα αν είχα όλη την τρελοπαρέα του motoadv…να είσαι καλά και να ταξιδεύεις, πάντα όρθιος!
Α ρε Κωστη…πανω που τελειωσα το διαβασμα, τσουπ : απαντησες!
τα μεγαλα πνευματα συναντωνται
μολις διαβασα τον πολυ καλο “επιλογό” σου
Φετος η 55ημερων κορη μας, μας εγκλωβισε στην αγκαλια της κ δεν μπορεσαμε να ταξιδεψουμε…χαλάλι
(Ρε λες να ειναι το γουρι του Οικονομακη,που ηρθε γκεστ σταρ στο γαμο?)
Φετος λοιπον ταξιδεψα με σενα, με το Μερκούρη (ο οποιος οντως,θα στο εσπρωχνε), με το Στελακη, με το φιλο Παρτσι ..
εσεις με ταξιδεψατε μεσα απ το διαβασμα. Τελος οι στανταρ ατακες.σταματω εδω.
εγω ειχα την τυχη να πρωτοταξιδεψω με καλους φιλους στο εξωτερικο.
ειχα ομως την “ατυχία” να με ανδρώσουν χώρες με προσανατολισμο την οδηγικη απολαυση
δυστυχως δεν μπορω με τιποτα να ξεπερασω την Ιταλία, την ωραιοτερη κατατη γνωμη μου, χωρα. Σε συνολο πραγματων. Δρομους, μηχανες,αμαξια,γυναικες,πολεις,χωριά,φαγητό κλπ
ετσι καλομαθα με τα Pordoi, Falzarego, Giau, Sella, Tonalle, Stelvio, Gavia κ.α.
μετα μονο τα Ελβετικα μου αρεσαν τοσο. Ουτε καν τα Γαλλικα, με τα χωματα στις ακρες κ την αψογη φύση.
εμεις με μηχανακια τουριστικα, ή μαλλον εγω μη δεσμεγ αλλους, θελω να ειμαι ανετος. Μπαλωματα, λακκουβες κλπ κακοτεχνίες μου τη σπάνε κ αναζητω ενα ον οφφ. Μονο για αυτα ομως.
Δεν θα ξεχασω τη λυσσα που μας ειχε πιασει με το Σακκο (Maggellanos) καθε φορα σε ολα αυτα τα μερη, οταν τερματιζαμε λαστιχα κλπ, ακομα κ δικαβαλοι με τριπλετες πςνω στις χοντρες μας. Ειναι οι ατιμες ξελογιαστρες. Αυτες οι μοτοσυκλετες, αλλά κ οι δρομοι εκεινοι.
τα Βαλκανια τα εχω ως προορισμο για αργοτερα. Αν παρω ον οφφ? Για οικονομια? Δεν ξερω. Ισως τα αδικώ. Αλλα κακόμαθα ρε Κωστή μαλλον. Ισως επρεπε να ξεκινησω απο εκει.
θα δειξει. Ισως οταν παω το 1ο ταξιδιμου το εργένικο? Χωρίς την κυρα..
Το τρανφαγκαράσαν με προκαλει ομως. Ισως μου την εχουν σπασει οι λακκουβες του,ισως η απογοητευση ενος φιλου που πηγαν με τους “ιστορικούς” εκει πανω?
θα παω ομως. Μου εχεις βαλει φωτιτσα.
θα στο πω, οταν παω.
Καλες συνεχειες
με το καλο νά ανταμωσουμε κιολας. Σε καμια βολτα ρε αδερφε.
καλες βολτες ως τοτε
Τολμώ να ομολογήσω ότι μέχρι στιγμής σε συνδυασμό με την «αδερφική» διαδρομή του Transfagarasan ίσως είναι ότι καλύτερο έχω γευτεί σε 2 τροχούς.
?…..πολυ τολμηρος εισαι 🙂
Δυστυχως εχουν πολυ δρομο ακομα για να “φτασουν” αντιστοιχα ευρωπαικα περασματα
βεβαια σαφως καλυτερα απο μερικα δικα μας εδω…που δεν τα εκμεταλλευομαστε καθολου. Ειδικα για ον οφφ μηχανες, η ελλαδα ειναι ιδανικος προορισμος
πολυ γελαω οσο διαβαζω.
συνεχιζω ακαθεκτος.
οχι τιποτε αλλο, μπας κ δω κατι στα βαλκάνια να με ψησει ρε παιδια…
ωραιοι! Συνεχιζω…
Καλησπέρα Γιάννη, έχοντας φέτος καλύψει διάφορες διαδρομές στα Βαλκάνια αλλά και τις Αλπικές περιοχές μπορώ να πω ακόμα με σιγουριά ότι το Transfagarasan και η Transalpina παραμένουν ψηλά στην λίστα, το Stelvio είναι εκπληκτικό από άποψη ομορφιάς αλλά οδηγικά δεν σου δίνει αυτό που προσφέρει το Transfagarasan, η συγκεκριμένη άποψη αν και προσωπική στο εν λόγο ταξιδιωτικό βρήκε σύμφωνους τόσο Ιταλούς όσο Κροάτες και Σλοβάκους αναβάτες.
Η οδήγηση είναι πάντα κάτι πολύ προσωπικό και μεταφράζεται σε διαφορετικές ανάγκες και θέλω στον καθένα! Εύχομαι καλούς δρόμους και χαίρομαι που κατάφερα να σε κάνω να γελάσεις! Τα Βαλκάνια πάντως έχουν πολύ πράγμα να σε ψήσει, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι κάθε φοράς που τα ταξιδεύεις ανακαλύπτεις και κάτι καινούργιο.
Μπραβο παιδια πολυ καλο ταξιδιωτικο,ωραια περιγραφη.Το εκανα κι εγω το περασμενο καλοκαιρι αλλα με αυτοκινητο.Ναστε παντα καλα και να μας ταξιδευετε μαζι σας.
Σε ευχαριστώ πολύ Νίκο, είναι ένα ταξίδι που σε γεμίζει εικόνες και εμπειρίες ιδιαίτερα το κομμάτι της Ρουμανίας, τόπος γεμάτος ιστορίες και εκπληκτικής ομορφιάς φύση!