Πράσινες διαδρομές στα Βαλκάνια, επεισόδιο 2ο

Κείμενο: Παπαντωνίου Δημήτρης
Φωτογραφίες: Παπαντωνίου Δημήτρης, Αχυρόπουλος Κυριάκος, Κορλός Αντρέας

Και πάλι στα Βαλκάνια… και πάλι στον αγαπημένο μου προορισμό… και πάλι σε δρόμους που φέρνουν στο μυαλό αναμνήσεις παλαιών διαδρόμων και δημιουργούν προσμονή νέων… και πάλι σε χώρους που μου προκαλούν την θετική αύρα που χρειάζομαι όσο τίποτα άλλο στη ζωή μου…
Βαλκάνια λοιπόν, με την παρέα φίλων αγαπημένων, ανθρώπων που γίνονται σύντροφοι για όλες αυτές τις μέρες. Ανθρώπων που σε βοηθούν με την παρουσία τους και μόνο, να διασκεδάσεις και να έρθεις πιο κοντά με αυτό που αγαπάς περισσότερο: την μοτοσυκλετιστική ταξιδιωτική εμπειρία…

Κυριάκος λοιπόν (κλασικά πλέον) και μια νέα συμμετοχή ως συνεπιβάτης μου, ο Ανδρέας. Συγχωριανός μου, Ελληνοπυργιώτης, όποτε αυτό αυτόματα σημαίνει… «και γαμώ τα παιδιά». Θα είναι η πρώτη φορά που θα κάνει ταξίδι με μηχανή και θα δούμε πόσο υπομονετικός και σιδερόκωλος θα αποδειχθεί στην πίσω θέση της σελάς…

Η απόφαση ήταν να φύγουμε αρχές Σεπτεμβρίου, τη στιγμή που έχει τελειώσει το καλοκαίρι και πριν αρχίσουν οι βαριές υποχρεώσεις (βλέπε σχολεία) ούτως ώστε να πάρουμε τις κατάλληλες δόσεις που θα μας βοηθήσουν για τη συνέχεια. Όλα έτοιμα λοιπόν για αναχώρηση…

1η Μέρα
Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013
Αναχώρηση: 6:50 – Άφιξη: 15:30
Διαδρομή: Λάρισα – Σοφία (Βουλγαρία) – Νις (Σερβία)
Χιλιόμετρα: 636
Συνολικά Χιλιόμετρα: 636

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Πρωινή αναχώρηση -μιας και αυτό είναι εφικτό με τον Κυριάκο- και τί καλύτερο να είσαι πρωί-πρωί πάνω στη μηχανή, με την κατάλληλη θερμοκρασία και να ταξιδεύεις. Ραντεβού στον Πλαταμώνα -Άγγλοι όλοι μας- και δρόμο με τελικό προορισμό σήμερα το Νις. Καλύψαμε γρήγορα τα χιλιόμετρα μέχρι τον συνοριακό σταθμό του Προμαχώνα όπου και κάναμε την 1η μας στάση για καφεδάκι (ώρα 9:50). Η θερμοκρασία έχει ανέβει αλλά είναι σε πολύ καλά επίπεδα που σε κάνει να νιώθεις ευχάριστα. Περάσαμε γρήγορα τους έλεγχους (;) και μπήκαμε στην Βουλγαρία (ώρα 10:20) όπου μια παράκαμψη λόγω έργων στο δρόμο Προμαχώνας-Σαντάνσκι μας καθυστερεί, μιας και η κίνηση από φορτηγά, μας κάνει να κινούμαστε με χαμηλή ταχύτητα. Η διαδρομή Kresna-Blagoevrast είναι όμορφη και προσωπικά την απολαμβάνω πάντα. Τα τελευταία 60 χλμ μέχρι την Σόφια έχουν γίνει ευρωπαϊκού επιπέδου με αποτέλεσμα να περάσουμε γρήγορα από τον περιφερειακό της πόλης. Τη συγκεκριμένη πόλη δεν την έχω επισκεφθεί ποτέ και δεν έχω άποψη για το τι μπορεί να προσφέρει στον ταξιδιώτη, αλλά αυτά που είδα στα περίχωρα μου δημιούργησαν αποκρουστική διάθεση.

Το τοπίο ομορφαίνει λίγα χλμ πριν τα σύνορα με την Σερβία, αφού ο δρόμος πηγαίνει παράλληλα με το ποτάμι και οι βράχοι δημιουργούν φυσικά τούνελ (Ε-80).

Όσες φορές και αν έχω κάνει διαδρομές σε αντίστοιχα τοπία, πάντα μου δημιουργούν μια υπέροχη διάθεση. Άλλωστε δεν θέλει και πολύ για να συμβεί αυτό.

Περνάμε εύκολα τα σύνορα παρά τον συνωστισμό Τούρκων που επιστρέφουν από διακοπές, μεταφέροντας στο αυτοκίνητο εκτός από τις πολυμελείς οικογένειες τους και όλα τα υπάρχοντά τους. Όσοι έχετε πετύχει Τούρκους σε σύνορα θα με καταλαβαίνετε και θα έχετε την εικόνα στα μάτια σας. Ο δρόμος (Ε-80) δυστυχώς συνεχίζει αδιάφορος μέχρι λίγα χλμ πριν από το Νις, όπου πρασινίζει και πάλι.

Στενός μεν ο δρόμος, αλλά πολύ καλής ποιότητας, δε. Για τη διαδρομή θα ήθελα να πω, πως επιλέξαμε να κάνουμε κάποια χλμ παραπάνω και να πάμε από Σόφια -μέσω Σκοπίων είναι πιο κοντά- κυρίως για να αποφύγουμε τον εθνικό δρόμο, αλλά και λόγω του ότι διάβασα κάπου, ότι από Σόφια η διαδρομή έχει περισσότερο φυσικό ενδιαφέρον. Τελικά δεν νομίζω ότι αξίζουν τα παραπάνω χλμ και καλύτερα από τον εθνικό δρόμο, μιας και θα καλύψετε σίγουρα περισσότερα και πιο εύκολα χλμ.
Φτάσαμε στο Νις το μεσημέρι και εγκατασταθήκαμε στο υπέροχο σπιτάκι που κλείσαμε. Η εξυπηρέτηση άψογη από μεριάς ιδιοκτητών, μεγάλη αυλή στην οποία βάλαμε μέσα τις μοτοσυκλέτες, μικρή κουζίνα με υλικά για καφέ και ένα όμορφο περιβάλλον. Αν συνυπολογίσετε ότι για όλα αυτά δώσαμε 10 ευρώ το άτομο… ε, τότε ομορφαίνει ακόμη περισσότερο.
Ετοιμαζόμαστε στα γρήγορα και σε λίγη ώρα βρισκόμαστε στον κεντρικό δρόμο της πόλης. Η πρώτη εντύπωση είναι θετική. Δεν είναι για τρελά, αλλά μπορείς να περάσεις ένα απόγευμα ευχάριστα. Το Νις…

Ουσιαστικά η βόλτα μπορεί να αρχίσει από τη γνωριμία με το εσωτερικό του κάστρου, το οποίο είναι μια πολύ όμορφη πινελιά ανάμεσα σε πολύ τσιμέντο. Κατεβαίνοντας τον κεντρικό πεζόδρομο συναντάς πολλά μαγαζιά, πολλές καφετερίες -με λίγο κόσμο είναι η αλήθεια- και ένα εμπορικό κέντρο έκτρωμα που είναι άσχετο με το όλο περιβάλλον. Κάτω από τον πεζόδρομο υπάρχει υπόγεια αγορά, την οποία δεν επισκεφθήκαμε μιας και δεν θέλαμε να χάσουμε την βόλτα υπό το φως της ημέρας. Καταλήξαμε μετά από λίγη ώρα να πίνουμε καφέ σε κάποιο καφέ της πόλης και ως δια μαγείας -τυχαίο;- οι θαμώνες του, αποτελούνταν από θηλυκές υπάρξεις σλαβικής φυλής με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Συμβουλή: μην παραγγείλετε ποτέ φραπέ σε χώρα του εξωτερικού. Την έχω πατήσει πολλές φορές αλλά πάντα κάνω το ίδιο λάθος. Στη συνέχεια πήγαμε να κάνουμε την πρώτη δόκιμη της περίφημης πλεσκαβίτσα. Καθίσαμε σ’ ένα μικρό μαγαζάκι δίπλα στα Mac Donald’s στον κεντρικό πεζόδρομο και φάγαμε την πιο νόστιμη και φθηνότερη πλεσκαβίτσα.

Είναι κάτι σαν μπιφτέκι στο πολύ ζουμερό και νοστιμότατο. Φάγαμε από περίπου δυο ο καθένας, τα οποία είναι υπερβολή αλλά όπως και να το κάνουμε, είμαστε παιδιά της υπερβολής. Μπύρα μετά και κους–κους μέχρι αργά το βράδυ.
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση, είναι ότι οι παρέες δεν είναι μικτές. Σπάνια να δεις μια παρέα αποτελούμενη από αγόρια και κορίτσια. Ή το ένα θα δεις ή το άλλο. Τι παίζει με αυτό τον λαό; Το ίδιο είχα παρατηρήσει και στην Ποντγκόριτσα τον περασμένο Ιούνιο. Ποιος ξέρει…

Η κούραση, μας υπενθυμίζει ότι τα χρόνια πέρασαν και δεν μπορεί να συνδυαστεί πλέον το ξενύχτι με τα πολλά χιλιόμετρα. Και επειδή καλή είναι η σλαβική φυλή αλλά τα πολλά χιλιόμετρα ακόμη καλύτερα, λέμε να την κάνουμε για ύπνο…

Λίγα «αξιοθέατα» ακόμη από το Νις…

Επόμενη Σελίδα »