Στο βορειότερο άκρο της Ευρώπης

Κείμενο: Δημήτρης Παπαντωνίου
Φωτογραφίες: Αντώνης Παπαντωνίου

“Η Ιθάκη σʼ έδωσε το ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτή δεν θάβγαινες στο δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.”

Κωνσταντίνος Καβάφης

Η Ιθάκη κάνει τον πηγαιμό ή ο πηγαιμός την Ιθάκη;
Δεν ξέρω πως πρέπει να ξεκινήσω την περιγραφή αυτού του οδοιπορικού. Πολλά έχω στο μυαλό και τίποτα συγκεκριμένο. Ξέρω ότι όσα και να γράψω ότι και να μεταφέρω, όσες φωτογραφίες και να ανεβάσω στο τέλος δεν θα έχω αναφέρει σχεδόν τίποτα από αυτόν τον “πηγαιμό”. Σίγουρο είναι επίσης ότι δεν θα μπορέσω να περάσω τα συναισθήματα που βιώσαμε… και μιλάμε για μοναδικά συναισθήματα…

Ας αρχίσουμε λοιπόν και όπου πάει…

Όταν ο νόμος του Merphy βρίσκει εφαρμογή…
Βράδυ Πέμπτης 23 Ιουνίου και πίνω την μπυρίτσα μου με την παρέα στο φρούριο. Μέσα στον γενικό χαμό μεταξύ φωνών και γέλιων κτυπάει το κινητό: εισερχόμενη Ντάμαρ. Ώπα ο αδελφός -λέω- πάλι γυρίζει αργά από την δουλειά. Έλα μεγάλε –του λέω- τι παίζει; Τώρα γυρνάς; Τώρα -μου λέει- και μου καρφώθηκε μια τρελή ιδέα στο κεφάλι. Ωχ, τι να σκέφτηκε πάλι ο μεγάλος. Τι θα έλεγες για ένα αντρικό ταξίδι στο Nordkapp; Ξαφνικά δεν ακούω τίποτα γύρω μου, μόνο την λέξη Nordkapp. Πλάκα μου κάνεις του λέω. Πως, που, πότε, γιατί; Ξεκινάμε σε 15 μέρες από σήμερα και το ταξίδι θα διαρκέσει το πολύ 17-18 μέρες, και φυσικά οι δυο μας, και νομίζω -μου λέει- ότι φέτος είναι μοναδική ευκαιρία, ίσως να μην μας ξανακάτσει ποτέ. Όλα είναι υπέρ μας τι λες; Τι να πω και εγώ. Την απόφαση την είχα πάρει από την στιγμή που άκουσα την μαγική λέξη Nordkapp. Άλλωστε το ήξερε ο Αντώνης ότι ήθελα πολύ να πάω. Μέσα είμαι του λέω και όπου μας βγει. Μπες στο ιντερνέτ -μου λέει- διάβασε όσα μπορείς, δες τα δρομολόγια των πλοίων, δες την διαδρομή και τα λέμε αύριο. Έκλεισε το τηλέφωνο και αμέσως ο κόσμος μου έγινε ομορφότερος. Κάτι καλό πρέπει να άκουσες μου λένε τα παιδιά. Άκουσα ότι καλύτερο μπορούσα να ακούσω, τους λέω.

Η προετοιμασία
Οι μέρες για να ετοιμαστούμε ήταν πολύ λίγες και τα πράγματα που έπρεπε να ταχτοποιήσουμε παρά πολλά. Το καλό στην υπόθεση ήταν ότι ο Αντώνης είχε ξαναπάει στο Nordkapp οπότε είχε μια εικόνα το πώς έπρεπε να πάμε, τι να πάρουμε μαζί μας, τι περίπου θα αντιμετωπίσουμε και πολλά θέματα τα όποια θα έπρεπε να ψάξουμε. Ευτυχώς όλα κύλησαν ομαλά όλα μας έκατσαν και έτσι καταφέραμε να είμαστε έτοιμοι στις 8 Ιουλίου για αναχώρηση. Ξέραμε ότι το ταξίδι θα είναι πολύ κουραστικό μιας και θα έπρεπε να καλύψουμε πάνω από 10000 (τελικά 10603) χλμ σε 15 μέρες. Ξέραμε ακόμη ότι μια στραβή θα μας χαλούσε όλο τον σχεδιασμό. Ξέραμε ότι οι καιρικές συνθήκες θα ήταν ένας σημαντικός παράγοντας στην έκβαση του ταξιδίου μας. Τα ξέραμε όλα αλλά ήμασταν έτοιμοι να τα αντιμετωπίσουμε όλα μιας και το θέλαμε παρά πολύ. Φύγαμε και ο Θεός βοηθός….

Η διαδρομή – Το πρόγραμμα
Η απόφαση μας από την αρχή ήταν να μην περάσουμε από καμία μεγάλη πόλη ή πρωτεύουσα μιας και το μόνο που θα καταφέρναμε θα ήταν να χάσουμε χρόνο και να μην δούμε και τίποτα. Μην ξεχνάμε ότι ο μεγάλος στόχος ήταν το Nordkapp. Θέλαμε να απολαύσουμε όσο περισσότερο γινόταν την διαδρομή και τις φυσικές ομορφιές οι οποίες και θα ήταν πολλές μιας και η Νορβηγία έχει να επιδείξει πολλά μοναδικά τοπία. Πρόγραμμα δεν υπήρχε εξ’ αρχής μιας και οι στάσεις για διανυκτέρευση θα ήταν όπου φτάναμε κάθε μέρα. Για τον σκοπό αυτό πήραμε μαζί μας και μια σκηνή, υποστρώματα, και ένα μεγάλο νάιλον για να μας προστατεύει από την υγρασία.

Άλλωστε το τελευταίο πράγμα που μπορείς να κάνεις σ’ένα τέτοιο ταξίδι είναι πρόγραμμα. Εδώ κολλάει το “όταν ο άνθρωπος έκανε προγράμματα ο Θεός γελούσε”.

Συμμέτοχες
Αντώνης Παπαντωνίου (Aprilia Caponord 1000)
Δημήτρης Παπαντωνίου (V-STROM 650)

1η Μέρα
Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011
Διαδρομή: Λάρισα – Ηγουμενίτσα
Χιλιόμετρα: 265
Συνολικά χλμ: 265

Οι μέρες πέρασαν στα γρήγορα και επιτέλους ήρθε η ώρα της αναχώρησης. Ο Αντώνης πήρε το πλοίο από την Πάτρα και θα βρισκόμασταν στην Ηγουμενίτσα. Φόρτωσα το μηχανάκι με την ησυχία μου τσέκαρα την λίστα με τα πράγματα που έπρεπε να πάρω και επιτέλους στις 18:30 αναχώρησα. Μόλις βγήκα από την Λάρισα μου ήρθε φλας ότι ξέχασα το δίπλωμα (η λίστα με μάρανε) με αποτέλεσμα να γυρίσω πίσω να το πάρω. Δεν αρχίσαμε καλά, σκέφτομαι. Ας είναι το πρώτο και το τελευταίο. Τα χιλιόμετρα φαγώθηκαν γρήγορα και με την ψυχολογία στα ύψη έφτασα μετά από 2h45 στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Το καράβι θα ερχόταν κατά τις 22:30 οπότε πρόλαβα και έφαγα δυο βρώμικα επί ελληνικού εδάφους. Στις 22:45 βρέθηκα με τον Αντώνη στο πλοίο το οποίο είχε πολύ λίγο κόσμο. Αρχίσαμε τις συζητήσεις, βγάλαμε τους χάρτες, κάναμε τις σκέψεις μας για το ταξίδι. Ο καιρός ήταν υπέροχος με αποτέλεσμα στο κατάστρωμα να είναι σκέτη απόλαυση. Κατά τις 24:00 ήρθε η ώρα για ύπνο αλλά δυστυχώς οι άνθρωποι του Superfast δεν μας άφησαν να κοιμηθούμε μέσα αλλά ούτε και τα πράγματα δεν μας επέτρεψαν να αφήσουμε. Οπότε και εμείς την πέσαμε στο κατάστρωμα πάνω στα υποστρώματα και τα sleeping bang. Σε πολλούς θα φάνταζε ταλαιπωρία αλλά εμάς μας φάνηκε δωμάτιο σε 5άστερο. Τα λέμε αύριο μεγάλε….

Εντυπώσεις ημέρας:
– Το συναίσθημα του ξεκινήματος… κάθε χρόνο και πιο έντονο

Έξοδα ημέρας (κατ’ άτομο):
– 20€ βενζίνη
– 88€ πλοίο
– 6€ σάντουιτς
– 5€ μπύρα

Διαδρομή ημέρας: Λάρισα (Ελλάδα) -E65-E90- Ηγουμενίτσα (Ελλάδα)

2η Μέρα
Σάββατο 9 Ιουλίου 2011
Διαδρομή: Αncona (Italia – Σύνορα Αυστρίας – Γερμανίας)
Χιλιόμετρα: 668
Συνολικά χλμ: 933

Ξύπνημα νωρίς το πρωί. Ένα υπέροχο πρωινό μας περίμενε (5άστερο βλέπεις). Από την βαλίτσα βγήκαν τα σάντουιτς και τα υλικά για το φραπέ. Τα απολαύσαμε με θέα την ανατολή του ήλιου. Η ώρες πέρασαν γρήγορα. Το πλοίο έφτανε στο λιμάνι της Ancona. Κάναμε το μπανάκι μας, βάλαμε τα ρούχα μας και στις 14:30 είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση.

Εκείνη την ώρα ο Αντώνης ανακαλύπτει ότι έχασε τα γυαλιά ηλίου στο γκαράζ του πλοίου. Για κακή μας τύχη μετά από λίγη ώρα τα εντοπίσαμε κάτω από την ρόδα μιας νταλίκας. Άντε ψάξε μεσημεριάτικα για μαγαζί με γυαλιά. Η θερμοκρασία κοντά στους 40ο C. Τελικά δεν βρήκαμε τίποτα και χάσαμε και μια ώρα. Τέσπα, είπαμε θα βρούμε σε κανένα βενζινάδικο στη διαδρομή όπως και έγινε αργότερα. Εδώ τον βλέπετε να καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι.

Και εκεί χάσαμε περίπου μια ώρα με αποτέλεσμα να μείνουμε αρκετά πίσω από τον αρχικό σημερινό μας στόχο που ήταν να διανυκτερεύσουμε κάπου κοντά στο Μόναχο. Αργήσαμε και άλλο αφού χρειάστηκε να ρυθμίσουμε την ανάρτηση του V-Strom μιας και πάνω από τα 140 κουνούσε σαν βάρκα. Τα σύνορα από Ancona μέχρι Αυστρία ήταν ακριβώς 600 χλμ. Η διαδρομή μέχρι την Μπολόνια ήταν βαρετή αλλά εύκολη – παρά τους 40ο C. Από την Βερόνα και μετά άρχισε να καλυτερεύει και από το Alfio και μετά αλλάζει εντελώς. Όσο πλησιάζαμε στα Αυστριακά σύνορα αρχίζαμε να ανεβαίνουμε με αποτέλεσμα το τοπίο να παρουσιάζεται όλο και πιο όμορφο. Ο ήλιος άρχισε να κρύβεται πίσω από τις βουνοκορφές.

Η μέρα έφτανε προς το τέλος της και εμείς είμαστε πολύ πίσω αλλά δεν μας νοιάζει και παρά πολύ. Τελειώνει η autostrada και αφού πληρώνουμε 36€ κατευθυνόμαστε στα σύνορα με Αυστρία. Εκεί θα έπρεπε να αγοράσουμε την vignette (4,5 ευρώ για μότο και για 10 μέρες) αλλά δεν το πράξαμε αφού τα χλμ που θα κάναμε ήταν λίγα. Αν τώρα μας σταματούσε η αστυνομία θα το παίζαμε… Έλληνες. Πληρώσαμε ακόμη 8€ διόδια στην Αυστρία. Μετά το Innsbruck ο δρόμος γίνεται ανηφορικός και το τοπίο πολύ όμορφο.

Σιγά σιγά νυχτώνει αλλά λέμε να καλύψουμε μερικά χλμ ακόμη μιας και αντέχουμε. Περνάμε στο γερμανικό έδαφος χωρίς να το καταλάβουμε. Ο ουρανός μπροστά μας είναι μαύρος και η βροχή άρχισε να μυρίζει. Η ώρα είναι 22:10 και για καλή μας τύχη ένα πανδοχείο βρίσκεται στο δρόμο μας. Χωρίς πολλά αμέσως κατεβαίνουμε μιας και άρχισε και να βρέχει. Ένα πολύ όμορφο πανδοχείο με μια κλασική γερμανική ταβέρνα στο ισόγειο της με τις σερβιτόρες να φορούν παραδοσιακές τοπικές ενδυμασίες. Μας έδωσαν ένα ευρύχωρο δωμάτιο και αφού ταχτοποιηθήκαμε και κάναμε τις κούρες ομορφιάς απολαύσαμε μια παγωμένη μπύρα με την συνοδεία των τελευταίων σάντουιτς στην αυλή, με την βροχή και την θερμοκρασία να δημιουργεί ένα φθινοπωρινό σκηνικό. Η κούραση άρχισε να μας καταβάλει με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στα κρεβάτια μας. Τα λέμε αύριο μεγάλε… καλά περάσαμε και σήΜέρα…

Εντυπώσεις ημέρας:
– Η αλλαγή του σκηνικού καθώς πηγαίναμε προς Αυστρία
– Η καταπληκτική αίσθηση που είχαμε όταν πεινάμε την μπύρα μας

Έξοδα ημέρας (κατ’ άτομο):
– 75€ βενζίνη
– 48,5€ διόδια
– 37€ δωμάτιο με πρωινό

Διαδρομή ημέρας: Ancona (Italy) -A14-A1-A22- Austria A13-177-Germany E533

Επόμενη Σελίδα »