Ο λόγος, για τον προ-τίτλο του φετινού μας οδοιπορικού που ήταν όπως θα έχετε οι περισσότεροι διαβάσει “Balkan Express”. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στις 30 Ιουλίου, την ημέρα που αναχωρούσαμε και λίγο πριν μπω στο καράβι πέφτει στα χέρια μου το τελευταίο τεύχος του περιοδικού MOTO με οδοιπορικό που έγραψε ο φίλος Ιάκωβος και είχε ακριβώς τον ίδιο τίτλο! Άντε λοιπόν τώρα να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας…
Anyway, αφήνω στην άκρη τις συμπτώσεις, συγκυρίες, συνωμοσίες και λοιπά επιστημονικά σενάρια με εξωγήινα όντα και θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω εν συντομία -μέχρι να γραφτεί το πλήρες οδοιπορικό- μερικές εικόνες από την φετινή μας εξόρμηση.
Το ταξίδι μας ξεκίνησε αντίξοα, με απεργία των βυτιοφόρων και εμάς να ψάχνουμε τρόπο να βγούμε έξω από τα σύνορα. Όπως πολύ σωστά υποθέσατε -για να διαβάζετε αυτές τις γραμμές- τα καταφέραμε, για να διανύσουμε εν τέλη ~6000 χιλιόμετρα και να περιηγηθούμε σε 9 χώρες (10 μαζί με την Ελλάδα) τόσο διαφορετικές μα τόσο όμοιες μεταξύ τους. Οι εικόνες που συλλέξαμε μοναδικές, μας ταξίδεψαν άλλοτε δεκαετίες πίσω και άλλοτε αρκετά χρόνια μπροστά. Ατελείωτες ευθείες, απίστευτες στροφές, κατσικόδρομοι, μαγευτική φύση, αδιάφορες αχανής πεδιάδες, μεγαλειώδη φράγματα, λίμνες καθρέπτες, εντυπωσιακά φαράγγια, πολυτελή αυτοκίνητα να προσπερνάν κάρα και άμαξες, ανθρώπους να οργώνουν χειρωνακτικά τα χωράφια τους, ατελείωτες ώρες αναμονής σε άθλια σύνορα και δεκάδες ακόμα αντικρουόμενες εικόνες που δεν λένε να ταξινομηθούν χρονικά. Είναι δε τόσες πολλές, σε σημείο που για πρώτη φορά παρατήρησα τον εαυτό μου να αποβάλλει πράγματα που είχαν συμβεί τις πρώτες μέρες του ταξιδιού μας για να χωρέσει ότι μας τύχαινε τις τελευταίες μέρες. Κοντέψαμε να μην ολοκληρώσουμε το ταξίδι μας λόγω αδέσποτων σκύλων, αγελάδων που διέσχιζαν ελεύθερα το οδικό δίκτυο και παραλίγο να γίνω αυτοκόλλητο σε ένα Zastava με αφηρημένο οδηγό. Μας τσίμπησαν σφίγγες, μας έπιασε διάρροια (κλασικά πια), οδηγήσαμε αρκετά βρόχινα χιλιόμετρα και λιώσαμε στους καύσωνες της Ουκρανίας. Όπως θα καταλάβατε έχω πολλά να σας πω και ακόμα περισσότερα να σας δείξω. Κάντε υπομονή μερικές μέρες μέχρι να καταφέρω να επιλέξω το υλικό και να ταξινομήσω όλες αυτές τις σκόρπιες εικόνες που τριγυρίζουν στο μυαλό μου. Ως τότε πάρτε μια γεύση από την πανέμορφη διαδρομή που ακούει στο όνομα Transfagarasan.
Ειναι ταλεντο το να μπορεις να μας ταξιδευεις με τα λογια.
Κι εσυ το εχεις.
Σ΄ευχαριστώ…
Μηνύματα σαν το δικό σου μου φέρνουν ένα είδος ανακούφισης γιατί πάντα έχω το άγχος αν καταφέρνω να περάσω αυτά που έζησα ή απλά γίνομαι κουραστικός….
Σ` ευχαριστώ και πάλι 😉
Άστα να πάνε… Είμαι περίπου στη μέση και έχω φτάσει τις 8000 λέξεις…
To ταξιδιωτικό σου θα μου κάνει παρέα στο πρωινό καφεδάκι 😉
το βλεπω να βγαινει σε βιβλιο στο τελος. Εκδοσεις “η τρελα δεν παει στα βουνα αλλα στην Κρητη”.
Υ.Γ Στελαρα εγω το εγραψα κλασικα στο scooter club hellas. Διαβασε το και πεσ μου τι κανω λαθος για να βελτιωθω….
τα λεμε
H πρώτη μέρα είναι 2 σελίδες του word
αρχίζω να ανησυχώ πριν καν ξεκινήσω 😉
Υπομονή Δημητρό, θέλει πολύ δουλειά
αντε ρε Στελαρα περιμενουμε με ανηπομονησια,μην αργεις……
Ευχαριστούμε Κώστα!
Εύχομαι κάποια μέρα να τα καταφέρεις. Ως τότε όργωνε την όμορφη Κύπρο!
Το ταξιδιωτικό θέλει δουλειά ακόμα. Υπομονή κανά μήνα γιατί πραγματικά έχω πολύ πράμα να διηγηθώ.
ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΝΟΕΡΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ. ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΝΕΑΡΑΣ ΥΛΙΚΙΑΣ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΤΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΩ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ.ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΕΣ ΝΕΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΑΣ.
Ουπς έφαγα ένα άλφα 😉
Το διόρθωσα, tnx Μανώλη
Περιμένουμε με ανυπομονησία….
ΥΓ. Ο δρόμος λέγεται “Transfagarasan”