Κείμενο & φωτογραφίες: Παπαντωνίου Δημήτρης
«Όταν τα πράγματα πάνε στραβά είναι δύσκολο να τα επαναφέρεις. Ο νόμος του Μέρφυ δεν είναι φυσική. Είναι μια θεωρία που είπε ένας τύπος για να βγάλει νόημα μια απαίσια μέρα.
Το γεγονός ότι τα πράγματα πάνε στραβά δεν σημαίνει ότι είναι εκτός ελέγχου.
Είναι στο χέρι μας να φτιάξουμε τα πράγματα.
Είναι στο χέρι μας να πάρουμε ότι μπορεί να πάει λάθος και να το κάνουμε να πάει σωστά.
ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΕΣΤΩ»
Κείμενο & φωτογραφίες: Δημοσθένης Παπαδόπουλος
Something for starters
Είναι πολύς καιρός τώρα που προσπαθώ να μεταφέρω στη λευκή κόλλα όλα αυτά που έζησα στο 26ήμερο ταξίδι μας το καλοκαίρι του 2012…
Όλο αναβάλλω τη συγγραφή, μετά γράφω και το σκίζω, μετά ξαναγράφω λίγο και το κρατάω και μετά πάει λέγοντας. Ίσως να φταίει που μπουκώνεις από πληροφορία (τόση που κάποιες φορές δεν προλαβαίνεις να την επεξεργαστείς όλη) και συναίσθημα όσο ταξιδεύεις και γι αυτό δυσκολεύομαι να τα βάλω σε μια τάξη τώρα ώστε να μπορώ να τα περιγράψω. Ίσως πάλι να μην το έχω με την περιγραφή, ποιος ξέρει; Αλλά κι αυτός που δεν ξέρει, θα μάθει και θα μου πει όταν το τελειώσω!
Περάσαμε 8 χώρες (7,5 για την ακρίβεια, μιας και στη Γερμανία κάναμε καμιά 40αριά χιλιόμετρα μόνο) και κάναμε συνολικά 4906 χιλιόμετρα (ο Σκίουρος έκανε τόσα, εγώ έκανα καμιά 300αριά παραπάνω), άλλα όμορφα, άλλα πανέμορφα, άλλα δύσκολα με χιονόνερα και κρύο μέσα στη μέση του καλοκαιριού, άλλα βροχερά μέχρι αηδίας και ελάχιστα αδιάφορα.
To those who can dream, there is no such place as faraway
Κείμενο: Δημήτρης Σάκκος
Φωτογραφία: Δημήτρης Σάκκος
Άλλο ένα ταξίδι πέρασε. Άλλο ένα ταξίδι τελείωσε και τώρα το μόνο που έχει μείνει είμαι εγώ, καθισμένος στο γραφείο μου στο σπίτι, έχοντας μπροστά μου κάποιες εκατοντάδες ανακατεμένες φωτογραφίες, πολλά χαρτιά που ούτε που θυμάμαι τι γράφουν και διαδρομές σημειωμένες σε χάρτες… Κάθομαι και σκέπτομαι.. Τι ταξίδι ήταν πάλι και αυτό… μέσα στην αντίφαση… Από τους 36-37 βαθμούς της Ιταλίας, στους 6 και 7 της Γαλλίας και της Σκωτίας… Από τον ήλιο που σου έκαιγε την σάρκα, στην ασταμάτητα συνεχόμενη βροχή… Από την Μεσόγειο, στην Βόρεια Θάλασσα και στον Ατλαντικό Ωκεανό… Από την χιλιομετρική απραξία των μηνών της προετοιμασίας, στα 700 και 800 χιλιόμετρα την ημέρα.. Kαι έτσι χαμένος μέσα σε όλες αυτές τις σκέψεις, κάπου στην άκρη του μυαλού μου, θυμάμαι την φράση που διάβασα κάποτε, την οποία είπε ένας αυτόχειρας αλκοολικός κάπου στις ανατολικές όχθες του Σηκουάνα… «Όμορφα παιδιά η περιπέτεια πέθανε»… Ναι, οκ… για κάποιους έτσι είναι… Για κάποιους άλλους όμως, αυτό ακούγεται σαν το έναυσμα για άλλα, πιο καλά και πιο μεγάλα…
Highlands, Scotland
Replace the fear of unknown with curiosity…
Κείμενο & Φωτογραφίες: Γιώργος Παρτσινέβελος
«Είσαι καλά παιδάκι μου; Μόνος σου θα πας;» έλεγαν όσοι άκουγαν πως θα κάνω ένα μοναχικό ταξίδι! Ματαίως προσπαθούσα να εξηγήσω πως αν δεν μπορείς να είσαι μόνος με τον εαυτό σου, πως θα μπορέσεις να είσαι με κάποιον άλλον εαυτό;
«Και τι θα κάνεις τόσες ώρες μόνος;» ερχόταν η επόμενη ερώτησή τους μαζί με βλέμμα απορίας και συγκαταβατικότητας για την «κατάστασή μου».
-Μα το θέμα δεν είναι τι θα κάνεις τόσες ώρες μόνος σου, αλλά τι θα κάνεις όταν έρθεις αντιμέτωπος με πτυχές του εαυτού σου που σου είναι άγνωστες ή θέλεις επιμελώς κρύψεις.
Κείμενο: Δημήτρης Παπαντωνίου
Φωτογραφίες: Αντώνης Παπαντωνίου
Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2009
«Στη μεγάλη διαδρομή της ζωής μας, όλα είναι δρόμος: η περιπλάνηση, ο προορισμός, η αναζήτηση, ο χρόνος, η φύση, ο άνθρωπος. Στοιχειά, που κάθε οδοιπόρος επιδιώκει συνειδητά, μέσα από την πολύπλευρη διαδικασία του ταξιδιού, να οικειοποιηθεί και να κρατήσει δικά του, μακριά από την αμετάκλητη φθορά του χρόνου. Γιατί, κάθε διαδρομή στο χάρτη αντιστοιχεί και σε μια διαδρομή της ψυχής του…»
Κων/νος Μητσάκης
Visits since 2007
