Κείμενο & φωτογραφίες: Παπαντωνίου Δημήτρης
«Όταν τα πράγματα πάνε στραβά είναι δύσκολο να τα επαναφέρεις. Ο νόμος του Μέρφυ δεν είναι φυσική. Είναι μια θεωρία που είπε ένας τύπος για να βγάλει νόημα μια απαίσια μέρα.
Το γεγονός ότι τα πράγματα πάνε στραβά δεν σημαίνει ότι είναι εκτός ελέγχου.
Είναι στο χέρι μας να φτιάξουμε τα πράγματα.
Είναι στο χέρι μας να πάρουμε ότι μπορεί να πάει λάθος και να το κάνουμε να πάει σωστά.
ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΕΣΤΩ»
Κείμενο: Γιατρομανωλάκης Γιάννης
Φωτογραφίες: Μαργιολάκης Θανάσης, Γιατρομανωλάκης Γιάννης
Φέτος έκλειναν 4 χρόνια από το προηγούμενο μεγάλο μας ταξίδι (βλέπε Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: “Τουρκία”) και ο επόμενος προορισμός δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Μετά από την αναγκαστική αναβολή του 2016, αφού σε όλη την παρέα της Τουρκίας κάτι βρέθηκε να πάει στραβά, το απωθημένο των Βαλκανίων όφειλε να πάψει να αποτελεί απωθημένο.
Μαζί μου και πάλι ο Θανάσης. Και μπορεί η συντροφιά (όχι του Δαχτυλιδιού… της Τουρκίας) να μειώθηκε κατά το ήμισυ, αφού ο Κώστας και η Κατερίνα δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν, η παρέα του Θάνου όμως ήταν πέρα για πέρα αρκετή. Είναι παράξενο αλλά το πρώτο μου ταξίδι εκτός Κρήτης, πίσω στο μακρινό 2001, πάλι με τον ίδιο φίλο το είχα κάνει. Πρωτοετείς φοιτητές στο τμήμα Φυσικής τότε, βρεθήκαμε να ταξιδεύουμε μαζί για Θεσσαλονίκη. Χωρίς μηχανές αλλά… ποιος νοιαζόταν σε εκείνη την ηλικία; Και τα λεωφορεία μια χαρά έκαναν τη δουλειά τους.
Κείμενο – φωτογραφίες: Κυπραίος Μερκούριος – Στυλιανός
Νιώθω μια απέραντη ευτυχία, κάθε φορά που βλέπω ανθρώπους από διαφορετικούς κόσμους να προσπαθούν να χτίσουν γέφυρες μεταξύ τους και να γκρεμίζουν τα όποια τείχη τους χωρίζουν. Και το ταξίδι με μοτοσυκλέτα, καταφέρνει να χτίσει αυτές τις γέφυρες και να γκρεμίσει αυτά τα τείχη. To γιατί, μου είναι δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά πολύ εύκολο να το αντιληφθώ, κάθε φορά που αφήνω δυο ρόδες να κυλούν τα όνειρά μου.
Ίσως, αν προσπαθήσουμε να χτίσουμε γέφυρες και να γκρεμίσουμε τα τείχη, κάποια στιγμή να καταλάβουμε το αυτονόητο. Πως δεν υπάρχουν καλοί και κακοί λαοί. Υπάρχουν μόνο, καλοί και κακοί άνθρωποι. Όπως στη μοτοσυκλέτα, τη διαφορά την κάνει ο αναβάτης, έτσι και τη διαφορά για έναν χαρακτηρισμό, την κάνει ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά.
Κατά έναν περίεργο τρόπο, κάθε φορά που βρίσκομαι πάνω σε μια μοτοσυκλέτα, αισθάνομαι πως δεν έχω κάποια συγκεκριμένη πατρίδα, θρησκεία, ταυτότητα ή κάτι τέτοιο που να προσδιορίζει την ύπαρξή μου και να με διακρίνει από τους υπόλοιπους ανθρώπους αυτού του πλανήτη.
Πιστεύω πως η πατρίδα του ταξιδιώτη είναι ο κόσμος όλος και όχι ένα κομμάτι γης που περικλείεται από αυτές τις χαρακιές στο σώμα του πλανήτη, τα σύνορα. Κι αυτή η ρημάδα η κατασκευή που λέγεται μοτοσυκλέτα, δεν χαμπαριάζει από δαύτα. Μια ζωή θα τα περνάει και μια ζωή θα τα παραβιάζει, βρίσκοντας πάντα τον δρόμο προς την “ελευθερία”…
Κέιμενο: Δημήτρης Παπαντωνίου
Φωτογραφίες: Κυριάκος Αχυρόπουλος, Θεόφιλος Τσιμπρίδης, Δημήτρης Παπαντωνίου
Κάτι από editorial… τρομάρα μου…
Η άποψή μου για τα ταξίδια με τη μοτοσικλέτα είναι πως ο δρόμος για την Ιθάκη πολλές φορές είναι και πιο σημαντικός από την ίδια την Ιθάκη. Τι θέλω να πω με αυτό: η προετοιμασία μιας βόλτας μονοήμερης, μιας εξόρμησης 2-3 ημερών ή και ενός μεγάλου ταξιδιού, σου κρατάει ψηλά την όρεξη πραγματοποίησης αυτού που έχεις σχεδιάσει και που θέλει η καρδιά σου να κάνεις. Η ενασχόληση με την προετοιμασία πολλές φορές θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις προβλήματα και καταστάσεις που σε διαφορετική περίπτωση θα σε έκανε να παρατήσεις το εγχείρημά σου. Η προετοιμασία δεν σου επιτρέπει να σβήσει η φλόγα στην ψυχή σου. Θα σε κρατάει σε μόνιμη ανεβασμένη διάθεση και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα στο τέλος να πραγματοποιήσεις την επιθυμία σου. Και αν ακόμη για κάποιο λόγο δεν είναι εφικτή αυτή η επιθυμία να πραγματοποιηθεί, εσύ θα έχεις κάνει αρκετό από τον δρόμο για την Ιθάκη μέσα από τους χάρτες, την οθόνη του υπολογιστή σου, την ανάγνωση των ταξιδιωτικών διαφόρων τύπων που είχαν το ίδιο όνειρο με εσένα και τέλος, με τις εικόνες στο μυαλό σου κάθε φορά που ξαπλώνεις το βράδυ να κοιμηθείς. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα να σε παίρνει ο ύπνος έχοντας στο μυαλό σου όμορφες εικόνες και την φλόγα της πραγματοποίησης του όνειρου σου να μην λέει να σβήσει με τίποτα.
Κείμενο & Φωτογραφίες: Παπαντωνίου Δημήτρης
Βαλκάνια: μια περιοχή στον γεωγραφικό χάρτη πραγματικό στολίδι. Μια περιοχή που έχω την χαρά όλα αυτά τα χρόνια, να την έχω γυρίσει αρκετά και πάντα να μιλώ με τα καλύτερα λόγια. Γιουγκοσλαβία: πόσo μακρινή φαντάζει αυτή η λέξη! Ένα κομμάτι γης των Βαλκανίων που πρόσφατα δοκιμάστηκε από έναν «δύσκολο» πόλεμο, αφού μιλάμε για εμφύλιο. Καταστράφηκε, σηκώθηκε και πάτησε στα πόδια της και μέσα από τις στάχτες της, καταφέρνει να ορθοποδήσει κάνοντας τα δικά της βήματα ανάπτυξης. Μια περιοχή που μου ξυπνά μόνο ευχάριστες αναμνήσεις (Aprilia Atlantic 500), αφού ήταν η αρχή για τα επόμενα μοτοταξιδιωτικά μου χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε καθιερώσει ένα ολιγοήμερο ταξιδάκι στα Βαλκάνια. Έτσι και φέτος είπαμε να μην χαλάσουμε την παράδοση και να κάνουμε μια γρήγορη εξόρμηση. Με μια εξόρμηση στην περιοχή, ένα είναι σίγουρο: θα σε ανανεώσει, θα σου προσφέρει μοναδικές στιγμές, θα απολαύσεις τις φυσικές ομορφιές (μέσα σ’ αυτές βάλτε και τις καλλίγραμμες κοπέλες) και φυσικά θα ευχαριστηθείς οδήγηση.
Visits since 2007
