Tag-Archive for » Prizren «

Φθινοπωρινό Βαλκανιζατέρ

Κείμενο: Στέλιος Οικονομάκης
Φωτογραφίες: Στέλιος Οικονομάκης, Κώστας Τζαγκαράκης

Η πρώτη μου επαφή με τα παράλια της Αδριατικής ήταν το 2008, τα οποία με κέρδισαν από την πρώτη ματιά. Οι ατελείωτες ακτογραμμές, τα γραφικά λιμάνια και η γοητεία των ιστορικών πόλεων κατά μήκος της θάλασσας έμειναν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη μου. Τότε υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι κάποια στιγμή θα επέστρεφα, όχι όμως στην καρδιά της τουριστικής περιόδου, αλλά off season, όπως λένε και στο χωριό μου, για να τα απολαύσω πιο ήσυχα και αυθεντικά.

Τα χρόνια πέρασαν, κι ενώ άλλα ταξίδια έμπαιναν συνεχώς σφήνα, η επιθυμία μου να επιστρέψω, ποτέ δεν χάθηκε. Η ιδέα παρέμενε εκεί, σαν ένα όνειρο που περίμενε τη κατάλληλη στιγμή.

Δεκαπέντε χρόνια μετά, ήρθε επιτέλους η ώρα. Άνοιξα τους παλιούς χάρτες και άρχισα να σχεδιάζω τις νέες διαδρομές. Η Αδριατική με καλούσε ξανά, και αυτή τη φορά θα την εξερευνούσα όπως την είχα φανταστεί: με την ηρεμία και την ελευθερία που προσφέρει το φθινόπωρο, μακριά από τα πλήθη, για να ανακαλύψω ξανά όσα με είχαν εντυπωσιάσει τότε και όσα ακόμα δεν μπόρεσα να δω.

Φθινοπωρινό Βαλκανιζατέρ

more »

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: “Βαλκάνια”

Κείμενο: Γιατρομανωλάκης Γιάννης
Φωτογραφίες: Μαργιολάκης Θανάσης, Γιατρομανωλάκης Γιάννης

Φέτος έκλειναν 4 χρόνια από το προηγούμενο μεγάλο μας ταξίδι (βλέπε Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: “Τουρκία”) και ο επόμενος προορισμός δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Μετά από την αναγκαστική αναβολή του 2016, αφού σε όλη την παρέα της Τουρκίας κάτι βρέθηκε να πάει στραβά, το απωθημένο των Βαλκανίων όφειλε να πάψει να αποτελεί απωθημένο.

Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας: Βαλκάνια

Μαζί μου και πάλι ο Θανάσης. Και μπορεί η συντροφιά (όχι του Δαχτυλιδιού… της Τουρκίας) να μειώθηκε κατά το ήμισυ, αφού ο Κώστας και η Κατερίνα δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν, η παρέα του Θάνου όμως ήταν πέρα για πέρα αρκετή. Είναι παράξενο αλλά το πρώτο μου ταξίδι εκτός Κρήτης, πίσω στο μακρινό 2001, πάλι με τον ίδιο φίλο το είχα κάνει. Πρωτοετείς φοιτητές στο τμήμα Φυσικής τότε, βρεθήκαμε να ταξιδεύουμε μαζί για Θεσσαλονίκη. Χωρίς μηχανές αλλά… ποιος νοιαζόταν σε εκείνη την ηλικία; Και τα λεωφορεία μια χαρά έκαναν τη δουλειά τους.

more »

Ex – Yugoslavia: χτίζοντας γέφυρες και γκρεμίζοντας τείχη

Κείμενο – φωτογραφίες: Κυπραίος Μερκούριος – Στυλιανός

Νιώθω μια απέραντη ευτυχία, κάθε φορά που βλέπω ανθρώπους από διαφορετικούς κόσμους να προσπαθούν να χτίσουν γέφυρες μεταξύ τους και να γκρεμίζουν τα όποια τείχη τους χωρίζουν. Και το ταξίδι με μοτοσυκλέτα, καταφέρνει να χτίσει αυτές τις γέφυρες και να γκρεμίσει αυτά τα τείχη. To γιατί, μου είναι δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά πολύ εύκολο να το αντιληφθώ, κάθε φορά που αφήνω δυο ρόδες να κυλούν τα όνειρά μου.

Ίσως, αν προσπαθήσουμε να χτίσουμε γέφυρες και να γκρεμίσουμε τα τείχη, κάποια στιγμή να καταλάβουμε το αυτονόητο. Πως δεν υπάρχουν καλοί και κακοί λαοί. Υπάρχουν μόνο, καλοί και κακοί άνθρωποι. Όπως στη μοτοσυκλέτα, τη διαφορά την κάνει ο αναβάτης, έτσι και τη διαφορά για έναν χαρακτηρισμό, την κάνει ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά.

Κατά έναν περίεργο τρόπο, κάθε φορά που βρίσκομαι πάνω σε μια μοτοσυκλέτα, αισθάνομαι πως δεν έχω κάποια συγκεκριμένη πατρίδα, θρησκεία, ταυτότητα ή κάτι τέτοιο που να προσδιορίζει την ύπαρξή μου και να με διακρίνει από τους υπόλοιπους ανθρώπους αυτού του πλανήτη.

Πιστεύω πως η πατρίδα του ταξιδιώτη είναι ο κόσμος όλος και όχι ένα κομμάτι γης που περικλείεται από αυτές τις χαρακιές στο σώμα του πλανήτη, τα σύνορα. Κι αυτή η ρημάδα η κατασκευή που λέγεται μοτοσυκλέτα, δεν χαμπαριάζει από δαύτα. Μια ζωή θα τα περνάει και μια ζωή θα τα παραβιάζει, βρίσκοντας πάντα τον δρόμο προς την “ελευθερία”…

Mostar
more »