Τρίτη 14 Αυγούστου, Βουκουρέστι
Το πρωί “βγάζουμε κίνηση” προς το παραπλήσιο σούπερ μάρκετ για να ψωνίσουμε το πρωινό μας. Σταύρος και Στράτος επιστρέφουν με 5-6 σακούλες πράγματα, τα οποία κάλλιστα τάιζαν ένα λόχο, έχοντας ξοδέψει συνολικά 30€!
Τρώμε του σκασμού και τραβάμε προς το παλάτι του λαού.
Είναι το μεγαλύτερο κτίριο της Ευρώπης και το δεύτερο σε επιφάνεια οικοδόμημα στον κόσμο μετά το αμερικανικό Πεντάγωνο στην Ουάσινγκτον των Η.Π.Α. Άρχισε να χτίζεται το 1984, με εντολή του τότε προέδρου της Ρουμανίας Νικολάε Τσαουσέσκου, με σκοπό να στεγάσει τις εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρουμανίας, το γραφείο του προέδρου, καθώς και διάφορα υπουργεία και κρατικές υπηρεσίες. Μέσα στα πέντε χρόνια της οικοδόμησής του, από το 1984 ως το 1989, εργάστηκαν ασταμάτητα 20.000 εργάτες σε τρεις εναλλασσόμενες 24ωρες βάρδιες των οκτώ ωρών!
Η σχεδίαση του οικοδομήματος, σε ψευδονεοκλασικό ρυθμό, ανατέθηκε από τον ίδιο τον Τσαουσέσκου σε μια νεαρή και άγνωστη αρχιτέκτονα, την Άνκα Πετρέσκου, πλην όμως για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 700 αρχιτέκτονες. Προκειμένου να χτιστεί το κολοσσιαίο αυτό μέγαρο, ισοπεδώθηκε το 20% του ιστορικού κέντρου της ρουμανικής πρωτεύουσας. Ιστορικά μνημεία κατεδαφίστηκαν: δώδεκα έξοχης αρχιτεκτονικής εκκλησίες και δύο συναγωγές, καθώς και 7.000 περίπου σπίτια, απελευθερώνοντας μια έκταση πέντε τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Το Παλάτι του Λαού, όπως λέγεται, το εμπνεύστηκε ο Τσαουσέσκου από μια επίσκεψή του στη Βόρεια Κορέα, όπου εντυπωσιάστηκε από την επιβλητική μεγαλοπρέπεια των κυβερνητικών κτιρίων. Το σοσιαλιστικής έμπνευσης αυτό κτίριο είναι κατασκευασμένο κατά το 99% με πρώτες ύλες που παράγονται στην Ρουμανία και έχει ύψος 80 περίπου μέτρα, καταλαμβάνοντας επιφάνεια 330.000 τετραγωνικών μέτρων. Έχει 14 ορόφους με 3.200 δωμάτια, 60 διαδρόμους, 60 αίθουσες υποδοχής και ένα τεράστιο αντιπυρηνικό καταφύγιο είκοσι μέτρα κάτω από τη γη. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν 1 εκατομμύριο κυβικά μέτρα μάρμαρο, 3.500 τόνοι κρύσταλλο για τους 480 πολυελαίους και για τα 1.409 φώτα και καθρέφτες που κατασκευάστηκαν, 700.000 τόνοι ατσάλι και χαλκό, 900.000 τόνοι ξύλο και 200.000 τετραγωνικά μέτρα χαλιά, τα οποία τα περισσότερα λόγω μεγέθους, κατασκευάστηκαν εντός του κτιρίου. Το κόστος της οικοδόμησής του ανήλθε στο 30% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος της Ρουμανίας.
Μετά την πτώση και την εκτέλεση του Τσαουσέσκου, το Παλάτι του Λαού έγινε αντικείμενο έντονων συζητήσεων. Προτάθηκε μάλιστα και η κατεδάφισή του. Τελικά, η ρουμανική εθνοσυνέλευση αποφάσισε να μεταφέρει τις εργασίες της σε ένα μέρος του κτιρίου, το οποίο έχει πλέον μετονομαστεί σε «Μέγαρο του Κοινοβουλίου». Σήμερα στεγάζει τη Βουλή, τη Γερουσία, δύο μουσεία, ενώ συχνά χρησιμοποιείται και ως συνεδριακό κέντρο.
Ο μοναδικός τρόπος για να το επισκεφτεί κανείς είναι να κάνει το οργανωμένο τουρ το οποίο κοστίζει ~35 Lei (~7,5€). Έχει διάφορα τουρ με διαφορετικό κόστος, αλλά όλοι οι οδηγοί που διάβασα προτείνουν το πιο απλό πακέτο. Κανένα μα κανένα τουρ δεν αξίζει τα λεφτά του, αλλά είναι ο μοναδικός τρόπος για να δει κανείς το μεγαλούργημα της ματαιοδοξίας αυτού του ανθρώπου. Να σημειώσω επίσης, ότι σου πουλάνε και “άδεια” για φωτογραφίες την οποία δεν είναι ανάγκη να αγοράσεις. Όλοι μα όλοι τραβάνε και οι ξεναγοί δεν δείχνουν να νοιάζονται και πολύ.
Από όλη την ξενάγηση και τα αμέτρητα νούμερα που άκουσα, συγκράτησα τρία εντυπωσιακά στοιχεία. Πρώτον ο πολυέλεος στο Human Rights Hall ζυγίζει 2,5 τόνους!
2ον, το χαλί στο Union Hall ζυγίζει 14 τόνους! Δεν φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία γιατί το έχουν τυλίξει (άραγε πως;)
Και 3ον στο παλάτι έχει γυριστεί η ταινία Amen, το 2002, από τον Έλληνα σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά και στην οποία το παλάτι “παίρνει” το ρόλο του Βατικανού.
Προς το τέλος της ξενάγησης ανεβαίνουμε στο μπαλκόνι όπου ο Τσαουσέσκου δεν πρόλαβε να “μιλήσει” στον λαό του. Το έκανε όμως ο Μάικλ Τζάκσον και ο οποίος χαιρέτησε τον κόσμο με το αλησμόνητο “Ι Love Budapest!”. Λίγο αργότερα αναγκάστηκε να το σκάσει με το ιδιωτικό του ελικόπτερο.
Μπροστά ακριβώς από το παλάτι ετοιμάζονται για συναυλία της λέιντι γκαγκά ή γκάγκα, όπως προτιμάτε. Μέχρι και φρέσκια άσφαλτο για 300 μέτρα είχαν ρίξει… έλεος!
Αφήνουμε πίσω μας το παλάτι και προχωράμε προς την πλατεία Unirii, μια από τις μεγαλύτερες πλατείες του Βουκουρεστίου, όπου το κέντρο της είναι διακοσμημένο με όμορφα συντριβάνια.
Συνεχίζουμε προς την παλιά πόλη για να την χαζέψουμε και υπό το φως της ημέρας.
Αφού αράζουμε σε κάποιο καφέ για να αναπληρώσουμε δυνάμεις, προχωράμε προς την πλατεία Universitatii στην οποία πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες διαμαρτυρίες ενάντια στο Κομουνιστικό καθεστώς του Τσαουσέσκου.
Πριν όμως καταπιαστώ με την εξέγερση και για να μπείτε καλύτερα στο κλίμα, θα αναφέρω μερικές λεπτομέρειες για την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του Νικολάε Τσαουσέσκου (πηγή wikipedia).
Γεννήθηκε στο χωριό Scornicesti της επαρχίας Olt στις 26 Ιανουαρίου 1918 και σε ηλικία 11 ετών πήγε στο Βουκουρέστι ως μαθητευόμενος υποδηματοποιός. Εκεί γράφτηκε στο, τότε παράνομο, Κομμουνιστικό Κόμμα Ρουμανίας και συνελήφθη μερικές φορές τα επόμενα χρόνια ως διαδηλωτής, απεργός, συλλέκτης υπογραφών για απεργία και άλλες παρόμοιες δραστηριότητες. Οι τότε φάκελοι της Αστυνομίας τον περιγράφουν ως «επικίνδυνο κομμουνιστή ακτιβιστή». Το 1936 φυλακίστηκε για δύο χρόνια με την κατηγορία του αντιφασιστικού ακτιβισμού.
Αφού βγήκε από τη φυλακή, γνώρισε το 1939 την Έλενα Πετρέσκου, την οποία παντρεύτηκε το 1946. Πριν όμως, το 1940, συνελήφθη και φυλακίστηκε ξανά. Το 1943 μεταφέρθηκε σε άλλη φυλακή, όπου μοιράστηκε το ίδιο κελί με τον Gheorghe Gheorghiu-Dej (μελλοντικό Γ.Γ. του Κ.Κ.Ρουμανίας) και έγινε προσατευόμενός του. Μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και ενώ η Ρουμανία περνούσε στον έλεγχο της Σοβιετικής Ένωσης, υπηρέτησε ως γραμματέας της Κομμουνιστικής Νεολαίας (1944-1945).
Μόλις οι Κομμουνιστές κατέλαβαν την εξουσία στη χώρα το 1947, ο Νικολάε Τσαουσέσκου έγινε Υπουργός Γεωργίας και κατόπιν Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας στην, σταλινικού τύπου, Κυβέρνηση του Gheorghe Gheorghiu-Dej. Το 1952 εισήλθε στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος και το 1954 στο πολιτμπούρο (Πολιτικό Γραφείο του Κ.Κ.). Έγινε έτσι ουσιαστικά το νούμερο δύο στην ιεραρχία του Κόμματος.
Τρεις μέρες μετά το θάνατο του Gheorghiu-Dej τον Μάρτιο του 1965, ο Τσαουσέσκου έγινε γενικός γραμματέας του Ρουμανικού Εργατικού Κόμματος. Μετονόμασε το κόμμα σε «Κομμουνιστικό Κόμμα Ρουμανίας» και ανακήρυξε τη χώρα «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρουμανίας» (από Λαϊκή Δημοκρατία της Ρουμανίας). Στην αρχή της εξουσίας του ήταν αρκετά δημοφιλής, λόγω και μιας διαφαινόμενης ανεξάρτητης στάσης έναντι της Σοβιετικής Ένωσης. Ανέστειλε την ενεργή συμμετοχή της χώρας στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας (χωρίς να αποχωρήσει από αυτό) και δε συμμετείχε στην εισβολή των δυνάμεων του Συμφώνου στην Τσεχοσλοβακία το 1968, πράξη την οποία καταδίκασε ανοικτά.
Το 1974 προσέθεσε στους τίτλους του και το «Πρόεδρος της Ρουμανίας». Το 1984 η Ρουμανία ήταν μια από τις τρεις χώρες του κομμουνιστικού μπλοκ (μαζί με την Γιουγκοσλαβία και την Κίνα) που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες. Επίσης, ήταν η μόνη χώρα του κομμουνιστικού μπλοκ που είχε επίσημες σχέσεις με την τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα, με την οποία μάλιστα υπέγραψε και δύο συμφωνίες. Παρόλα αυτά, δεν υπήρξε καμία φιλελευθεροποίηση στη χώρα, η οποία εξακολουθούσε να κυβερνάται με σταλινικά πρότυπα. Η μυστική αστυνομία (Σεκουριτάτε) παρακολουθούσε στενά τους πολίτες και ασκούσε λογοκρισία στα Μέσα Ενημέρωσης.
Μετά τις επισκέψεις που έκανε το 1971 στην Κίνα και τη Βόρεια Κορέα, επηρεάστηκε από τις εκεί αντιλήψεις, τις οποίες προσπάθησε να εφαρμόσει. Από το 1972 ξεκίνησε ένα πρόγραμμα ριζικής αλλαγής της χώρας. Με όραμα μια «πολύπλευρα ανεπτυγμένη σοσιαλιστική κοινωνία» ξεκίνησε πρόγραμμα καταστροφής και ανασχεδιασμού της επαρχίας, το οποίο σύντομα πέρασε και στην πρωτεύουσα. Πάνω από το ένα πέμπτο της πόλης του Βουκουρεστίου ισοπεδώθηκε στη δεκαετία του 1980 και ξαναχτίστηκε πάνω σε δικά του σχέδια, έχοντας ισοπεδώσει πολλά ιστορικά κτίρια και εκκλησίες. Το πρόγραμμά του περιλάμβανε και την ισοπέδωση πολλών χωριών και τη μετακόμιση των πληθυσμών στις πόλεις, στα πλαίσια ενός προγράμματος «αστικοποίησης της κοινωνίας», το οποίο όμως τελικά δεν πραγματοποιήθηκε.
Το 1966 απαγόρευσε την αντισύλληψη, έθεσε πολύ αυστηρές προϋποθέσεις για τις αμβλώσεις και επιβάρυνε φορολογικά όσους πολίτες παρέμεναν χωρίς παιδιά σε ηλικία άνω των 25 ετών. Αντίστοιχα, έδωσε σημαντική βοήθεια σε μητέρες με πέντε παιδιά, ενώ ανακήρυξε τις μητέρες με δέκα παιδιά ως «ηρωίδες» και τις παρασημοφορούσε. Το πρόγραμμα αυτό αύξησε σημαντικά το ρουμανικό πληθυσμό, αλλά δημιούργησε προβλήματα οικονομικής εξαθλίωσης στις πολυμελείς οικογένειες, περιπτώσεις αστέγων, αλλά σήμανε και την εμφάνιση ενός νέου φαινομένου: της εγκατάλειψης παιδιών στους δρόμους, τα οποία μεγάλωναν ως ορφανά.
Λόγω της σχετικά ανεξάρτητης πολιτικής του σε σχέση με τη Σοβιετική Ένωση, ο Τσαουσέσκου πέτυχε να βρει Δυτικές χώρες πρόθυμες να τον δανείσουν για να πραγματοποιήσει την πολιτική του. Το αποτέλεσμα ήταν η χώρα να καταλήξει σύντομα στον υπερδανεισμό. Ο Τσαουσέσκου ξεκίνησε τότε επείγον πρόγραμμα αποπληρωμής του εξωτερικού δημόσιου χρέους, δίνοντας κυρίως έμφαση στις εξαγωγές. Διοργάνωσε δημοψήφισμα, το οποίο κατέληξε σε ένα σχεδόν ομόφωνο «ναι» στην απόλυτη απαγόρευση δανεισμού της χώρας από το εξωτερικό. Η πολιτική αποπληρωμής του εξωτερικού χρέους οδήγησε το λαό στην οικονομική εξαθλίωση. Η έλλειψη αγαθών από τα καταστήματα και οι συχνές διακοπές φυσικού αερίου και ηλεκτρισμού έγιναν κανόνας. Ο Τσαουσέσκου δικαιολογούσε την υποβάθμιση της ζωής του λαού με την ανάγκη αποπληρωμής του χρέους, το οποίο η Ρουμανία εξόφλησε ολοκληρωτικά το 1989, λίγο πριν την πτώση του καθεστώτος.
Υπό την ηγεσία του, η Ρουμανία ήταν ο τέταρτος μεγαλύτερος εξαγωγέας όπλων στον κόσμο. Παρά το γεγονός αυτό, άλλες ενέργειές του υποδηλώνουν ότι επιθυμούσε να του δοθεί το Νόμπελ Ειρήνης: Προσπάθησε να μεσολαβήσει μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων, οργάνωσε δημοψήφισμα για τη συρρίκνωση του ρουμανικού στρατού, διοργάνωσε εκστρατείες υπέρ της ειρήνης, έγραψε τετράστιχο ποίημα για την ειρήνη και προσπάθησε να βοηθήσει φτωχές Αφρικανικές χώρες, στις οποίες, όταν τις επισκεπτόταν, γινόταν δεκτός ως ήρωας. Η Γαλλία του απένειμε το Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής για τη φιλειρηνική του δραστηριότητα.
Από τις αρχές του 1989, ο Τσαουσέσκου άρχισε να απομονώνεται με ταχείς ρυθμούς από τους κομμουνιστές πρώην συμμάχους του. Οι χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας και η Κίνα απέρριψαν πρότασή του, τον Αύγουστο του 1989, να συγκληθεί Σύνοδος, η οποία θα συζητούσε τις ραγδαίες αλλαγές στις κομμουνιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και θα προσπαθούσε να «υπερασπιστεί τον Σοσιαλισμό». Ακόμη και μετά την πτώση του Βούλγαρου ομολόγου του, Τόντορ Ζίβκοβ, το Νοέμβριο του ίδιου έτους, ο Τσαουσέσκου δεν είχε συνειδητοποιήσει ακόμη πόσο επισφαλής ήταν η θέση του και παρουσίαζε συμπτώματα άρνησης της πραγματικότητας. Στα τέλη του έτους, ο λαός σχημάτιζε τεράστιες ουρές για την προμήθεια ψωμιού, ενώ η Κρατική Τηλεόραση τον παρουσίαζε να μπαίνει σε γεμάτα καταστήματα και να επαίρεται για την ολοσχερή αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους και το υψηλό βιοτικό επίπεδο που κατακτήθηκε επί των ημερών του.
Το Νοέμβριο του 1989, το 14ο Συνέδριο του Κ.Κ.Ρ. εξέλεξε τον 71χρονο Τσαουσέσκου για μια ακόμη πενταετή θητεία ως ηγέτη του. Στην πόλη Τιμισοάρα ξεκίνησαν ταραχές, με μαζική συμμετοχή φοιτητών και πολιτών. Δυνάμεις της αστυνομίας και του στρατού άνοιξαν πυρ εναντίον των διαδηλωτών στις 17 Δεκεμβρίου. Την επομένη ο Τσαουσέσκου ανεχώρησε για επίσημη επίσκεψη στο Ιράν, αφήνοντας το έργο της καταστολής των διαδηλώσεων στη σύζυγο και τους συνεργάτες του. Η Κρατική τηλεόραση αποσιωπούσε τα γεγονότα, ο λαός όμως σε όλη τη χώρα πληροφορήθηκε για την επανάσταση της Τιμισοάρα μέσω ξένων Μέσων Ενημέρωσης (Voice of America και Radio Free Europe) και από στόμα σε στόμα.
Το απόγευμα της 20ης Δεκεμβρίου που επέστρεψε στη χώρα, η κατάσταση είχε ενταθεί ακόμη περισσότερο και ο ίδιος έβγαλε διάγγελμα προς το λαό μέσω της Κρατικής Τηλεόρασης. Μίλησε για την επανάσταση της Τιμισοάρα ως «ξένη επέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της Ρουμανίας» και «εξωτερική απειλή στην εθνική ακεραιότητα».
Στις 21 Δεκεμβρίου διοργανώθηκε από τις Αρχές διαδήλωση συμπαράστασης στον Τσαουσέσκου στο κέντρο του Βουκουρεστίου, η οποία κατέληξε σε χάος. Ο λαός αποδοκίμασε μαζικά το ζεύγος Τσαουσέσκου, το οποίο, εμφανώς απορημένο, κλείστηκε στα κομματικά γραφεία. Ακολούθησαν μαζικές συγκρούσεις στους δρόμους του Βουκουρεστίου και ο στρατός επενέβη συλλαμβάνοντας εκατοντάδες άοπλους πολίτες. Την επόμενη μέρα (22 Δεκεμβρίου), τα νέα είχαν διαδοθεί σε ολόκληρη τη χώρα. Η Κρατική Τηλεόραση ανακοίνωσε τον αιφνίδιο (και ύποπτο) θάνατο του Vasile Milea, Υπουργού Άμυνας, και τη διοίκηση του στρατού ανέλαβε ο Τσαουσέσκου προσωπικά. Προσπάθησε να απευθυνθεί στο πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο έξω από τα γραφεία του Κ.Κ.Ρ., αλλά το πλήθος εισέβαλε μέσα και ο ίδιος με τη σύζυγό του φυγαδεύτηκαν με ελικόπτερο.
Αφού πέρασαν από την εξοχική τους κατοικία στο Snagov, ανεχώρησαν προς το Targoviste. Υποχρεώθηκαν από το στρατό να εγκαταλείψουν το ελικόπτερο, καθώς ο στρατός είχε απαγορεύσει την εναέρια κυκλοφορία στη χώρα. Στο τέλος συνελήφθησαν από την αστυνομία, παραδόθηκαν στο στρατό, πέρασαν από Στρατοδικείο με πλήθος κατηγοριών (από παράνομο πλουτισμό μέχρι γενοκτονία), καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν την ημέρα των Χριστουγέννων του 1989. Η «δίκη» και η εκτέλεσή τους μαγνητοσκοπήθηκαν και έκαναν το γύρο του κόσμου. Λίγες μέρες αργότερα, παρουσιάστηκαν και στην Κρατική Τηλεόραση, πράγμα που επισφράγισε το τέλος του καθεστώτος του.
Επόμενος μας σταθμός η πλατεία επαναστάσεως (Piata Revolutiei) από την οποία απευθύνθηκε στο πλήθος για τελευταία φορά ο Τσαουσέσκου, από το μπαλκόνι του κτηρίου της Κεντρικής Επιτροπής.
Μπροστά από το μπαλκόνι στέκεται ένα μνημείο αφιερωμένο στην αναγέννηση της Ρουμανίας και απεικονίζει ένα οβελίσκο ο οποίος τρυπάει μια κορώνα.
Σε κάποια γωνία της πλατείας υπάρχει το κτίριο της Securitate, της μυστικής αστυνομίας του Κ.Κ., το οποίο και καταστράφηκε ολοσχερώς από τους διαδηλωτές. Τώρα στεγάζει τα γραφεία της ένωσης αρχιτεκτόνων οι οποίοι το απεκατέστησαν χτίζοντας ένα μοντέρνο γυάλινο κτίριο εντός του παλαιού.
Λίγο πιο βόρεια βρίσκεται η βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου και μπροστά της το άγαλμα του βασιλιά Καρόλου του 1ου, ενός από τους σημαντικότερους βασιλείς της χώρας.
Συνεχίζουμε το περπάτημα περνώντας και από το ωδείο το οποίο βρίσκεται στην πλατεία George Enescu, λίγο πιο βόρεια από την πλατεία επαναστάσεως.
Καταβεβλημένοι από το ολοήμερο περπάτημα ξεκινάμε για την αναζήτηση τροφής. Στην διαδρομή χαζεύουμε τα υπερπολυτελή αυτοκίνητα που συναντάμε σε κάθε γωνία. Σταύρος και Στράτος ως καλύτεροι γνώστες, αναλαμβάνουν να μας ανοίξουν τα μάτια.
Εν τέλει καταλήγουμε στο παραδοσιακό Vatra. Λιγότερο τουριστικό από το χτεσινό και με εφάμιλλης ποιότητας φαγητό.
Το βράδυ κάνουμε ένα τελευταίο περίπατο στην παλιά πόλη η οποία σφύζει από ζωή. Προσπαθούμε για πολύ ώρα να βρούμε μαγαζί με ελεύθερο τραπέζι για να θρονιαστούμε και λίγο πριν απελπίστουμε μια παρέα σηκώνεται μπροστά μας. Καθόμαστε με κινήσεις ντε-τε για να ανακαλύψουμε αργότερα ότι το όνομα του μαγαζιού που κάτσαμε ήταν “Bordello”. Το μόνο πράγμα που δικαιολογούσε την ονομασία του ήταν το σέρβις του…
« Προηγούμενη Σελίδα | Επόμενη Σελίδα » |
Στέλιο, you destroyed me 😉
Και μου ‘χε πει ο Μανώλης τα καλύτερα για τη Ρουμανία!
Ηλία είναι πανέμορφη χώρα… Φαντάσου ότι είναι η 3η φορά που πηγαίνω.
Romania destroyed us 😉
Νικόλα και Λευτέρη σας ευχαριστούμε θερμά 😉
Καλούς δρόμους να έχουμε
Μπράβο Στέλιο!
Ευχαριστούμε για το οδοιπορικό.
Καλά ταξίδια πάντα.
Λευτέρης
Μπραβο φιλε μου.Απο τα καλυτερα ταξιδιωτικα.Σ ευχαριστω,με εκανες να νοιωσω οτι ταξιδευα μαζι σας.Ναστε παντα ολοι καλα και να μας εντυπωσιαζετε με τα ταξιδιωτικα σας.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια…
Δημήτρη το ότι θα ξαναπάω(παμε) είναι σίγουρο. Η Ρουμανία είναι μια υπέροχη χώρα που κρύβει πολλά ακόμα για να δει κανείς.
Στέλιο έχω καλό δάσκαλο (τώρα είναι που θα το πάρει πάνω του ο Ιάκωβος).
Να’ στε όλοι καλά και να ταξιδεύετε.
Να ειστε ολοι καλα να μας γεμιζετε με τετοιες ομορφες εικονες!
νιωθω το ιδιο ηλιθιος μιας και εκανα το ιδιο λαθος. δεν πειραζει ομως μιας και οπως ειπε και ο φιλος σου ειναι ενας λογος για να ξαναπαμε…
το ταξιδιωτικο σας για ακομη μια φορα ηταν απολαυστικο…ευχομαι καθε χρονο ολα να συνηγορουν υπερ σας…
αντε και στα επομενα
Για άλλη μια φορά, καταπληκτικό !
Και στην άλλη βόλτα με το καλό φίλε Στέλιο !
Μπράβο Στέλιο και του χρόνου με Υγεία και 2 ρόδες!!!
Σημείωση το γράψιμο σου έχει βελτιωθεί 200%.
Keep riding!!!!
Aργησες μεν…αλλα το επραξες ορθως δε φιλε Στελιο…(την δημιουργια του οδοιπορικου..!!)…Μπραβο σε ολους σας..!! 😉 Ευχομαι ολο και καλυτερα ταξιδια..!!