Ro-mania & πέριξ

Πέμπτη 16 Αυγούστου, Κομμουνιστικές πινελιές (χλμ 227)
Μετά την καθιερωμένη επίθεση στον πρωινό μπουφέ, φορτώνουμε τις μοτοσυκλέτες μας και αναχωρούμε νότια προς Φιλιππούπολη (Plovdiv). Έχουμε όμως πολύ πράμα να δούμε καθ’ οδών.

Η πρώτη μας στάση πραγματοποιείται μετά από πενήντα περίπου χιλιόμετρα, στο παραδοσιακό χωριό Etara (είσοδος: ~1€), στο οποίο όλα κινούνται με την δύναμη του νερού.

Καλύπτει μια έκταση 7 στρεμμάτων και περιλαμβάνει περίπου 50 διαφορετικά παραδοσιακά κτίρια. Χρησιμοποιώντας αυθεντικά εργαλεία και ακολουθώντας τις παλιές παραδόσεις, οι ντόπιοι παρουσιάζουν περίπου 20 τέχνες, όπως ξυλογλυπτική, κεραμική, χειροτεχνία, γουναρική, κέντημα κτλπ.

Εντυπωσιακές είναι οι κτιριακές εγκαταστάσεις με τους μύλους νερού οι οποίοι είναι εν πλήρη λειτουργία και χρησιμεύουν για άλεση σιτηρών, πλύσιμο παραδοσιακών χαλιών, κίνηση αργαλειού και για διάφορες ακόμα εργασίες.

Το συγκρότημα λειτουργεί από στις 7 Σεπτεμβρίου 1964, ανακηρύχθηκε εθνικός δρυμός το 1967 και μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς το 1971.

Ακολουθεί η ανάβαση στο Shipka pass. Όμορφη αλλά με αρκετή κίνηση και την άσφαλτο να γλιστράει σε αρκετά σημεία.

Στην κορυφή του περάσματος βρίσκεται το ομώνυμο μνημείο, αφιερωμένο σε όσους έχασαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση της Βουλγαρίας κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου (1877-78).

Στη συνέχεια κάνουμε μια μικρή παράκαμψη (12 χιλ) για να επισκεφτούμε το Buzludzha, ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, άλλοτε σύμβολο του κομμουνισμού, το οποίο βρίσκεται στην κορυφή του βουνού Stara Planina (παλαιό βουνό) στα 1441μ.

Η διαδρομή μέχρι εκεί δεν περιγράφεται. Η άσφαλτος σχεδόν απουσιάζει αλλά πραγματικά δεν νομίζω να νοιάξει κανέναν.

Λίγο πριν φτάσουμε στην κορυφή, συναντάμε το παρακάτω μνημείο το οποίο είναι αφιερωμένο στην Βουλγαρική-Ρώσικη φιλία. Το μνημείο επίσης σηματοδοτεί την αρχή του μονοπατιού που οδηγεί στο Buzludzha.

Το κτίριο που μοιάζει με UFO, χτίστηκε από το κομμουνιστικό καθεστώς της Βουλγαρίας για να τιμήσει τα γεγονότα του 1891, όταν οι σοσιαλιστές με επικεφαλής τον Dimitar Blagoev συγκεντρώθηκαν κρυφά στην περιοχή για να σχηματίσουν ένα οργανωμένο σοσιαλιστικό κίνημα.

Το μνημείο δυστυχώς είναι εγκαταλειμμένο και έχει υποστεί αρκετές λεηλασίες και βανδαλισμούς.

Ψάχνουμε μάταια να βρούμε μια είσοδο για να το χαζέψουμε από μέσα, αλλά όλες είναι ερμητικά σφραγισμένες. Την ατυχία μας μέσα… Η παρακάτω καταπληκτική φωτογραφία είναι του φίλου Γιώργου, ο οποίος είχε επισκεφτεί το συγκεκριμένο μνημείο στο 1st Annual Bulgaria Travellers Meeting που διοργάνωσε το Horizons Unlimited τον Ιούλιο του 2010.

Αφού χαζολογάμε και παίζουμε με τον φωτογραφικό μας φακό για αρκετή ώρα, παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής προς το μνημείο Shipka.

Η κατάβαση από το πέρασμα είναι γρήγορη, με όμορφο στροφιλίκι και αρκετά καλή ποιότητα ασφάλτου. Το παιχνίδι τελειώνει όταν φτάνουμε έξω από το χωριό Shipka.

Αδιάφορες ευθείες οι οποίες διασχίζουν δεκάδες μικρά χωριά αρχικά, μια μικρή γραφική ανάβαση αλλά με πολύ κακή άσφαλτο στη συνέχεια και για φινάλε πάλι ευθεία η οποία μας οδηγεί στον σημερινό μας προορισμό, την Φιλιππούπολη.

Το βλέμμα της αγελάδας!

Το ξενοδοχείο που έχουμε κλείσει είναι στην καρδιά της παλιάς πόλης, αλλά για να μεταβούμε σε αυτή αναγκαζόμαστε να διασχίσουμε ένα πολύ κακό πλακόστρωτο δρόμο.

Εν τέλει καταφέρνουμε να πλησιάσουμε το ξενοδοχείο Alafrangite για να μας προϋπαντήσει ένας αφιλόξενος ιδιοκτήτης. Το ξενοδοχείο αρκετά καλό και με κλειστό πάρκινγκ, αλλά όταν ζητήσαμε από τον ιδιοκτήτη να μας ανοίξει την γκαραζόπορτα, κατέβασε κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα. Μερικοί άνθρωποι δεν κάνουν για μερικά επαγγέλματα και ο συγκεκριμένος, με τέτοια μούτρα που είχε συνέχεια, καλύτερα να πήγαινε για καντηλανάφτης…

Χέστον αυτόν όμως, πάμε να δούμε την παλιά πόλη. Γραφική μεν αλλά το πλακόστρωτο είναι σε τόσο άθλια κατάσταση που ζορίζεσαι να το περπατήσεις.

Η Φιλιππούπολη διαθέτει ιστορία 6.000 ετών, γεγονός που την καθιστά μια εκ των αρχαιοτέρων κατοικήσιμων Ευρωπαϊκών πόλεων. Γνωστή αρχικά ως Θρακική πόλη με το όνομα Ευμολπιάδα κατελήφθη το 342 π.Χ. από τον Φίλιππο Β’ που την μετονόμασε σε Φιλιππόπολις. Στη συνέχεια πέρασε στα χέρια των Ρωμαίων των Σλάβων και των Οθωμανών, αλλάζοντας συνεχώς ονόματα, για να απελευθερωθεί το 1878 μετά τη Μάχη της Φιλιππούπολης.

Στα τέλη του 19ου αιώνα λειτουργούσαν στην πόλη 8 ελληνικά σχολεία, ανάμεσα σε αυτά ήταν η Ζαρίφειος σχολή, η οποία αποτέλεσε το πιο ονομαστό ελληνικό εκπαιδευτικό ίδρυμα στην ευρύτερη περιοχή.

Κατηφορίζουμε προς την καινούργια πόλη όπου υπάρχει ένας τεράστιος πεζόδρομος γεμάτος με ταχυφαγεία και καφέ. Στο πεζόδρομο μπορεί να δει κανείς μέρος από το αρχαίο Ρωμαϊκό στάδιο, χωρητικότητας 30.000 θέσεων και ακριβώς δίπλα του το τεράστιο Μουσουλμανικό τέμενος.

Η ώρα κυλάει και η αναζήτηση τροφής αποδείχτηκε δύσκολη υπόθεση. Τα δύο προτεινόμενα εστιατόρια ήταν γεμάτα και λόγω ότι έκανε τρελή πείνα, μπαίνουμε σε ένα στην τύχη (Balgarska Kashta). Η ποικιλία που ο κατάλογος έλεγε ότι ήταν 1,5 κιλό, μάλλον ζυγίστηκε μαζί με πήλινο πιάτο που πολύ απλά δεν τρωγόταν. Ότι χειρότερο έχουμε φάει καθ’ όλο το ταξίδι μας. Απ’ την άλλη όμως ο λογαριασμός ήταν 6€ ανά άτομο!