Από τα Ευρωπαϊκά σαλόνια στα Βαλκανικά αλώνια

Τρίτη 13 Αυγούστου, Σλοβακοτσεχία (χιλ. 404)
Οι προβλέψεις του καιρού επαληθεύονται. Ψιχαλίζει και δείχνει ότι θα το πάει για βροχή. Μέχρι να φάμε το πρωινό μας όμως έχει σταματήσει και ο καιρός δείχνει να ανοίγει προς τα δυτικά, εκεί δηλαδή που κατευθυνόμαστε.

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Διασχίζουμε την άδεια πόλη, λόγω του πρωινού της ώρας, και κατευθυνόμαστε μέσω μια όμορφης διαδρομής προς το κάστρο Devin το οποίο βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο, συγκεκριμένα σε ένα λοφίσκο στην συμβολή των ποταμών Δούναβη και Μοράβα.

Η ιστορία του ξεκινάει από την εποχή του χαλκού, αλλά το πρώτο σημαντικό κάστρο φτιάχτηκε από τους Σλάβους τον 8ο αιώνα και το οποίο έπαιξε σπουδαίο ρόλο κατά την διάρκεια των πολέμων μεταξύ της Μοραβίας και των Φράγκων. Στην διάρκεια του 13ου αιώνα, ένα πέτρινο κάστρο χτίστηκε για να προστατέψει τα δυτικά σύνορα του βασιλείου της Ουγγαρίας και στα επόμενα χρόνια πέρασε από πολλούς κατακτητές, ενώ κατά την διάρκεια του 15ου αιώνα προστέθηκε και ένα παλάτι. Η οχύρωση ενισχύθηκε κατά την διάρκεια των πολέμων με την Οθωμανική αυτοκρατορία και το κάστρο δεν έπεσε ποτέ, μέχρι και το 1809, όπου και τελικά καταστράφηκε από της δυνάμεις του Ναπολέοντα.

Κλικ για μεγέθυνση

Το κάστρο είναι μεγάλης σημασίας για τους Σλοβάκους καθώς μέσα σε όλα αποτελεί και την πόρτα του χριστιανισμού στην χώρα, αφού ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος έφτασαν εδώ το 863 μ.χ. πριν ξεκινήσουν την επική ιεραποστολική αποστολή τους.

Κλικ για μεγέθυνση

Ξανά στο δρόμο λοιπόν και πορεία βόρεια προς Τσεχία. Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω συναντάμε το τεράστιο εργοστάσιο της Volkswagen. Πραγματικά μεγαθήριο. Φανταστείτε την έκπληξη μας όταν είδαμε ότι τα αυτοκίνητα μεταφέρονται από κτήριο σε κτήριο με τελεφερίκ!

Μπαίνουμε Τσεχία και βγαίνουμε εθνική για να καλύψουμε λίγα χιλιόμετρα και μιας και ο χρόνος μας παίρνει, αποφασίζουμε να κάνουμε μια στάση στην πόλη του Brno. Παρκάρουμε τις μοτοσυκλέτες μας στην αρχή του πεζόδρομου και κατηφορίζουμε αρχικά προς την πλατεία Zelnytrh, η οποία φιλοξενεί μια υπαίθρια λαχαναγορά.

Στην μια πλευρά της πλατείας βρίσκεται η εκκλησία της Μαρίας Μαγδαληνής και από την άλλη το παλάτι του Dietrichstein, ένα από τα μεγαλύτερα Μπαρόκ κτίρια της πόλης. Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται το σιντριβάνι Parnas το οποίο χτίστηκε μεταξύ του 1690 και του 1695. Μεγάλοι βράχοι σχηματίζουν μια σπηλιά η οποία είναι διακοσμημένη με αγάλματα και τα οποία συμβολίζουν τις αρχαίες αυτοκρατορίες. Την Βαβυλωνία, την Περσία και την Ελλάδα.

Επόμενος σταθμός η μεγαλοπρεπής πλατεία ελευθερίας, η οποία αποτελεί το κέντρο της πόλης.

Σε τριγωνικό σχήμα, φιλοξενεί αρκετά ενδιαφέροντα κτίρια όπως το σπίτι των Λόρδων Lipa, το παλάτι του Klein, το παλάτι του Kounitz και το σπίτι των Τεσσάρων Γιγάντων.

Το σπίτι των Λόρδων Lipa

Το ‘δαμε και αυτό… Αμμουδιά στο κέντρο της πλατείας. Μετά αμοιβής φυσικά…

Tο καμπαναριό της Γοτθικής εκκλησίας του Αγίου Ιακώβου

Απίστευτη αρχιτεκτονική σε όποιο κτίριο και αν κοιτάξεις…

Στην πλατεία υπάρχει επίσης μια επιτύμβια στήλη αφιερωμένη στα θύματα της πανούκλας, χτισμένη σύμφωνα με τα σχέδια του Jan Křtitel Erna σε συνεργασία με διάφορους γλύπτες της πόλης. Το πιο όμορφο γλυπτό είναι αυτό της Παναγίας στον κεντρικό κίονα.

Συνεχίζουμε την περπατάδα μας για να βρεθούμε μπροστά στο κτίριο του παλαιού δημαρχείου (Stara Radnice). Κατασκευάστηκε το 13ο αιώνα αλλά υπέστει σοβαρές ζημιές κατά την πολιορκία της πόλης από τους Σουηδούς το 1945. Για την ιστορία, η πόλη αντιστάθηκε για τέσσερις ολόκληρους μήνες και στο τέλος κέρδισε την μάχη.

Αφού χαζολογάμε για αρκετή ώρα, επιστρέφουμε στις μοτοσυκλέτες και βάζουμε πορεία για το αυτοκινητοδρόμιο του Brno. Το GPS μας πάει μέσα από κάτι χωριουδάκια, από παράδρομους, δάση…

Kαι εκεί που έχουμε αρχίσει να ανησυχούμε καθώς δεν έχουμε συναντήσει ουδεμία πινακίδα… τσουπ να η πίστα μπροστά μας.

Οι προετοιμασίες για το Moto GP το οποίο θα διεξαχθεί σε 2 βδομάδες έχουν ήδη αρχίσει.

Εμείς αράζουμε σε μια πλαγιά θαυμάζοντας τους οδηγούς που προπονούνται στην πίστα.

Επόμενος μας σταθμός η Kutna Hora και πιο συγκεκριμένα το οστεοφυλάκιο του Sedlec, ή η εκκλησία με τα οστά, όπως είναι ευρέως γνωστή. Έχω δει τόσες πολλές φωτογραφίες και τόσα πολλά ντοκιμαντέρ για αυτό τον χώρο, που αρχικά απογοητεύτηκα αντικρίζοντας το μέγεθος του. Η εκκλησία είναι πολύ μικρή χωρίς βέβαια να παύει να είναι εντυπωσιακή.

Στην είσοδο μας δώσανε ένα φυλλάδιο, στα Ελληνικά παρακαλώ, το οποίο ανέφερε την ιστορία του χώρου:
Το 1278, ο βασιλιάς Οtakar II της Βοημίας έστειλε τον Henry, τον ηγούμενο της Μονής Sedlec, στους Αγίους Τόπους. Όταν ο Henry επέστρεψε, έφερε μαζί του χώμα από τον Γολγοθά, το οποίο διασκόρπισε στο νεκροταφείο της μονής. Τα νέα αυτής της ευσεβούς πράξης εξαπλώθηκαν σύντομα και το νεκροταφείο του Sedlec έγινε ένας από τους πιο επιθυμητούς χώρους ταφής σε όλη την Κεντρική Ευρώπη.

Στην είσοδο υπάρχει η επιγραφή JHS (Jesus Hominum Salvator – Ιησούς Σωτήρας της Ανθρωπότητας), στα λατινικά και τα Ελληνικά.

Στα μέσα του 14ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της επιδημίας πανούκλας, και στις αρχές του 15ου, μετά τους Χουσσιτικούς πολέμους, πολλές χιλιάδες άνθρωποι θάφτηκαν στο νεκροταφείο της μονής, γι ‘αυτό κρίθηκε αναγκαία η επέκτασή του. Το 1400, περίπου, χτίστηκε μια γοτθική εκκλησία στο κέντρο του νεκροταφείου με ένα θολωτό ανώτατο επίπεδο και ένα παρεκκλήσι στο κάτω μέρος, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως οστεοφυλάκιο για να φυλαχτούν τα οστά που βρέθηκαν στο χώρο που δημιουργήθηκε η εκκλησία και επίσης λειτούργησε ως επιπλέον χώρος για τις νέες ταφές.

Στο κέντρο της εκκλησίας βρίσκεται ένας πολυέλαιος που αποτελείται από όλα τα είδη οστών που υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα.

Μετά το 1511, ένας μισότυφλος μοναχός ανέλαβε την εκταφή και το στοίβαγμα των οστών μέσα στο οστεοφυλάκιο. Την περίοδο 1703-1710, η εκκλησία επεκτάθηκε και πάλι και χτίστηκαν νέοι χώροι σε στυλ μπαρόκ.

Την τελική μορφή στην εκκλησία έδωσε ο František Rint, ένας Τσέχος ξυλουργός, ο οποίος προσελήφθη από την οικογένεια Schwarzenberg για να οργανώσει τις σωρούς των στιβαγμένων οστών που βρίσκονταν μέσα στην εκκλησία. Ο Rint, χρησιμοποίησε τα οστά ως υλικό για την κατασκευή επίπλων και διακοσμητικών αντικειμένων, δίδοντας στο χώρο μία μακάβρια όψη. Εκτιμάται ότι τα οστά που βρίσκονται στην εκκλησία προέρχονται από 40.000 – 70.000 ανθρώπους.

Στο αριστερό μέρος υπάρχει το οικόσημο της οικογένειας Schwarzenberg.

Το κοράκι που τσιμπάει το μάτι ενός Τούρκου στρατιώτη συμβολίζει τη νίκη των Schwarzenberg επί των Τούρκων στη μάχη του Ραάμπ το 1591.

Με όλα αυτά η ώρα έχει κυλήσει για τα καλά και η πρωτεύουσα της Τσεχίας μας περιμένει. Με γοργούς ρυθμούς καλύπτουμε την σύντομη απόσταση που μας χωρίζει με την πόλη και μετά από λίγο ψάξιμο βρίσκουμε το διαμέρισμα που έχουμε κλείσει (Anyday appartments). Μαζί με εμάς καταφθάνουν και κάτι Πολωνοί μοτοσυκλετιστές, από Κρακοβία συγκεκριμένα, οι οποίοι πρέπει να είναι ακόμα με το στόμα ανοικτό, καθώς στην ερώτηση τους “σε πόσες μέρες ήρθατε από την Ελλάδα” πήραν την αποστομωτική απάντηση “τρεις”…

Τακτοποιούμαστε και επικοινωνούμε με τον Γιάν, φίλο της Νατάσας από την εποχή που έκανε Εράσμους, ο οποίος θα αναλάβει την ξενάγηση μας στην πόλη. Είναι από τις λίγες φορές στα ταξίδια μου που ξέρω ελάχιστα για κάτι που θα επισκεφτούμε. Αν και στην βιβλιοθήκη μου υπάρχουν τρεις οδηγοί για την Πράγα, τους απέφυγα για να αφήσω επιτέλους κάτι να με εκπλήξει.
Πρώτα όμως μαμ, καθώς ο δείκτης της πείνας βαράει κόκκινα (στο Mlsnej Kocour μερικά στενά μακριά μας) και μετά περίπατο στην παλιά πόλη η οποία βρίσκεται σε σχετικά κοντινή απόσταση από το διαμέρισμα μας.

Η περιήγηση μας ξεκινάει από την πλατεία Wenceslas, απέναντι από το εθνικό μουσείο και συνεχίζουμε ακολουθώντας την οδό Vaclavske για να βρεθούμε στην παλιά πόλη. Πρώτη στάση φυσικά μπροστά στο γνωστό αστρολογικό ρολόι της Πράγας. Η ώρα είναι κοντά 12:00 και πλήθος κόσμου περιμένει με μια φωτογραφική στο χέρι να αποθανατίσει το σόου. Έτσι και εμείς…

Τραβάω ακόμα μερικές νυκτερινές φωτογραφίες της Πράγας για ζέσταμα αλλά αναλυτικά θα σας τα πω αύριο, που θα τα ξαναδούμε όλα υπό το φως της ημέρας. Πάρτε όμως κάτι για ζέσταμα:

Κλικ για μεγέθυνση