Κείμενο – φωτογραφίες: Κυπραίος Μερκούριος – Στυλιανός
Είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι τόσο αμήχανα με αφορμή την ημερολογιακή καταγραφή ενός οδοιπορικού. Μοιάζω σαν να “τα ‘χω χαμένα και κολλάει η πένα” όπως λένε και οι Active Member. Aυτό το ταξίδι μου άφησε μια γκρίζα αίσθηση, πριν ακόμα αρχίσει. Η πρώτη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό, είναι μια ακουαρέλα μ’ ένα πλοίο να προσπαθεί να διατηρήσει την πορεία του κόντρα στον άνεμο και τα κύματα. Μ’ ένα τραβέρσο ανάποδο και πορεία προς τον βοριά …
Η πυξίδα έμοιαζε να είναι κολλημένη στον Βορρά, αυτόν έδειχνε καιρό τώρα. Την πρώτη φορά δεν τα κατάφερα. Το πάλεψα αλλά δεν μπήκα καν στο πλοίο. Τη δεύτερη μπήκα ενώ ήξερα πως φυσούσε δυνατός άνεμος, μάλλον βοριάς θα ήτανε. Η πυξίδα όμως εκεί, να δείχνει συνέχεια τον Βορρά. Ο αγέρας έστελνε τα κύματα να χτυπούν το πλοίο απ’ όλες τις πλευρές, εμποδίζοντας την πορεία του. Αν ήταν στο χέρι μου, δεν θα είχα σαλπάρει. Ξάφνου τον εκκωφαντικό ήχο των κυμάτων, έσπασε σαν προσταγή η θύμηση ενός στίχου του Καββαδία:
Τραβέρσο ανάποδο πορεία προς τον βοριά.
