Από τα Ευρωπαϊκά σαλόνια στα Βαλκανικά αλώνια

Παρασκευή 16 Αυγούστου, Η Τσέχικη επαρχία (χλμ. 186)
Σήμερα η διαδρομή ήταν πολύ χαλαρή. Σκοπός μας ήταν αν χαζέψουμε λίγο την Τσέχικη επαρχία και τις όμορφες πόλεις καθ’ οδόν προς το Cesky Krumlov. Πρωί-πρωί λοιπόν, φορτώνουμε τις μοτοσυκλέτες μας υπό το βλέμμα κάτι Γερμανών με Goldwing οι οποίοι κατέφθασαν στο ξενοδοχείο το προηγούμενο βράδυ. Χαζεύουν φυσικά το φρέσκο Adventure και σχολιάζουν μεταξύ τους. Οποιαδήποτε προσπάθεια επικοινωνίας μαζί τους, πέφτει κυριολεκτικά στο κενό. Μας αγνοούσαν λες και δεν υπήρχαμε εκεί.

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Αφήνουμε πίσω την Πράγα για να χωθούμε στην επαρχία. Ο δρόμος πάλι μια απέραντη ευθεία, διασχίζει καταπράσινα λιβάδια και μικρά δάση με την κίνηση να είναι στα όρια του υποφερτού.

Σε σύντομο χρόνο παρκάρουμε στην κεντρική πλατεία του Ceske Budejovice η οποία είναι η μεγαλύτερη πλατεία της χώρας και πλαισιώνεται με όμορφα γοτθικά, μπαρόκ και αναγεννησιακά κτίρια.

Κλικ για μεγέθυνση

Shark attack 😉

Στο κέντρο της ορθώνεται το σιντριβάνι του Σαμψών το οποίο κατέχει το ρεκόρ του πιο ψηλού σιντριβανιού στη χώρα.

Λούτσα μας έκανε ο Σαμψών…

Παραδίπλα κρύβεται μια μικρότερη πλατεία στην οποία φιλοξενείται ένα μικρό αλλά ενδιαφέρον μουσείο μοτοσυκλέτας. Φιλοξενεί μια πληθώρα κυρίως Τσέχικων μοτοσυκλετών αλλά και και διάφορα άλλα παλαιά πράγματα όπως κάνιστρα, χιλιομετρικές πινακίδες πόλεων, όπλα!, μοτοσυκλετιστικά ρούχα, ραδιόφωνα, σκαπτικές μηχανές!, βενζινοκίνητα πριόνια! κ.α. Δυστυχώς όλες οι πληροφορίες ήταν στα Τσέχικα και ότι γράφω παρακάτω τα έχει μεταφράσει ο γούγλης:

NSU του 1922

Hurikan 250 του 1949, Τσέχικης κατασκευής, 20hp στις 7800 στροφές

TIZ AM 600 του 1938, Σοβιετικής κατασκευής . Επιδόσεις: 16,5hp στις 3800 στροφές, 95km τελική.

Harley Davidson 42 WLA, 750cc του 1943

Stadion, πρωτότυπο του 1957

Ducati Cucclolo t2, 48cc του 1947

AWO 425 του 1952, Γερμανικής προέλευσης. Επιδόσεις: 12hp στις 4750 στροφές, 105km τελική

ESKA-Sachs Mofa 98, του 1939, Τσέχικης κατασκευής. Επιδόσεις 2,2hp στις 3500 στροφές, 60km τελική

Babetta 80cc πρωτότυπο του 1986, Σοβιετικής κατασκευής

Στη συνέχεια ανεβαίνουμε 225 απότομα σκαλοπάτια για να βρεθούμε στην κορυφή του πύργου της Μαύρης Εκκλησίας, δίπλα από τον καθεδρικό του Αγίου Νικολάου.

Μπορεί η ανάβαση να μην συνιστάται για κλειστοφοβικούς, αλλά όσοι το τολμήσουν θα απολαύσουν ένα μαγευτικό πανόραμα της πόλης.

Για φινάλε αφήσαμε την επίσκεψη στην ζυθοποιία της Budweiser η οποία βρίσκεται στην είσοδο της πόλης.

Η ιστορία της ζυθοποιίας έχει ενδιαφέρον για αυτό την παραθέτω. Ιδρύθηκε το 1785 στην πόλη Budwies της Βοημίας και ξεκίνησε εξαγωγές στην Αμερική το 1872 με την ονομασία Budweiser. Το 1876 η Αμερικάνικη ζυθοποιία Anheuser-Busch πλάσαρε στην αγορά μια μπύρα με το ίδιο όνομα για την οποία κατοχύρωσε τα δικαιώματα 2 χρόνια αργότερα. Επίσης το 1895 εμφανίστηκε και μια τρίτη, Τσέχικη αυτή τη φορά, εταιρία (τώρα ονομάζεται Budwar) η οποία επίσης εξήγαγε την μπύρα της στην Αμερική με το ίδιο όνομα. Οι τρεις εταιρίες άρχισαν τις δικαστικές διαμάχες οι οποίες κράτησαν μέχρι και το 2010 όπου και η Αμερικάνικη εταιρία έχασε το δικαίωμα να χρησιμοποιεί την ονομασία στις χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης και αντιθέτως οι Τσέχικες εταιρίες εξάγουν πια μπύρα στην Αμερική με διαφορετική ονομασία. Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, στην Ελλάδα την απολαμβάνουμε ως Budweiser Budvar.

Πίσω στο τουρ μας λοιπόν, όπου η ξενάγηση περνάει από όλα τα στάδια παραγωγής του ζύθου αλλά και του υπερσύγχρονου εργοστασίου. Όλα ξεκινούν φυσικά από το κριθάρι το οποίο αναμιγνύεται σε μεγάλες δεξαμενές με νερό από συγκεκριμένες πηγές που υπάρχουν στην περιοχή του εργοστασίου.
Μετά από 2-3 μέρες γίνεται ένας διαχωρισμός στον οποίο αφαιρούνται οι κόκκοι που επιπλέουν και συγκεντρώνονται οι μουλιασμένοι κόκκοι με το ζητούμενο ποσοστό υγρασίας, οι οποίοι και μεταφέρονται στα δοχεία βλάστησης. Εκεί σε σταθερές και ελεγχόμενες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας ο κόκκος αναπτύσσεται για να δημιουργήσει την πράσινη βύνη, μία διαδικασία που κρατάει 7 με10 μέρες.

Ακολουθεί η ξήρανση της πράσινης βύνης, η στίλβωση και ο βρασμός πριν μπούμε στην διαδικασία της ζυθοποίησης. Στη συνέχεια το προϊόν μεταφέρεται στις δεξαμενές ζύμωσης όπου προστίθεται η μαγιά για να ξεκινήσει η ζύμωση. Τέλος περνάμε στη διαδικασία της ωρίμανσης όπου η μπύρα μένει μέσα σε δεξαμενές με χαμηλή θερμοκρασία. Το τουρ περιλάμβανε και κέρασμα κατευθείαν από την δεξαμενή…

Δύο ποτηράκια και ήμασταν όλοι γκολ… Χικ…

Η ξενάγηση τελειώνει με μια επίσκεψη στα σύγχρονα αυτοματοποιημένα μηχανήματα εμφιάλωσης και συσκευασίας.

Επιστροφή στις μοτοσυκλέτες και πορεία ακόμα πιο νότια προς το Cesky Krumlov. Μπορεί τα χιλιόμετρα να είναι λίγα, η κίνηση όμως είναι τραγική. Μετά από 25 περίπου χιλιόμετρα μπαίνουμε στην πόλη και οδεύουμε προς την πανσιόν Maja. Ο δεύτερος όροφος του σπιτιού της συμπαθητικής κυρίας έχει μετατραπεί σε ένα ιδιαίτερο τεσσάρι διαμέρισμα. Αφήνουμε την πραμάτεια μας και τραβάμε να επισκεφτούμε μια από τις πιο όμορφες πόλεις της Ευρώπης, σύμφωνα με αρκετούς ταξιδιωτικούς οδηγούς.

Η μεσαιωνική πόλη, μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO από το 1992, κυκλώνεται από τον ποταμό Μολδάβα. Η παλιά πόλη είναι γεμάτη από άριστα διατηρημένα μπαρόκ κτίρια, πλακόστρωτους πεζόδρομους με μικρά γραφικά μαγαζάκια και δεκάδες μικρά γεφυράκια πάνω από τον ποταμό.

Το συντριβάνι στο κέντρο της πλατείας είναι αφιερωμένο στα θύματα της επιδημίας της πανούκλας που έπληξε την Ευρώπη στα μέσα του 14ου αιώνα αποδεκατίζοντας περίπου το ⅓ του πληθυσμού της.

Το κύριο αξιοθέατο της πόλης όμως είναι κάστρο Κρούμλοβ το οποίο ορθώνεται πάνω από την παλιά πόλη και ήταν κάποτε η έδρα της πιο δυνατής οικογένειας, του Οίκου των Rosenberg. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κάστρο της χώρας μετά από αυτό της Πράγας.

Δυστυχώς, λόγω του περασμένου της ώρας, το κάστρο είναι κλειστό, αλλά ευτυχώς, οι χώροι που μπορείς να περιηγηθείς δωρεάν είναι αρκετοί. Εκτός των άλλων το κάστρο προσφέρει μαγευτική θέα προς την πόλη.

Στην τάφρο πριν την κεντρική είσοδο του κάστρου, έκοβε βόλτες μια αρκούδα. Είχε και ένα κερματοδέκτη και αν ήθελες πρόσφερες τον οβολό σου για να φάει το άπορο το αρκουδάκι…

Επιστρέφουμε προς το κέντρο τη πόλης μέσα από πανέμορφα σοκάκια. Όποια γωνία και αν κοιτάξεις είναι υπέροχη.

Μετά το τέλος της ποδαράδας, κατευθυνόμαστε προς την πλατεία της πόλης όπου έχουμε λοκάρει το Satlava, ένα παραδοσιακό μαγειρείο με ξύλινους πάγκους, σούβλες και όμορφο ντεκόρ. Δυστυχώς είναι τα πάντα ρεζερβέ αλλά για καλή μας τύχη αδειάζει πάνω στην ώρα ένας πάγκος δίπλα στην είσοδο. Αράζουμε και παραγγέλνουμε τοπικές λιχουδιές…

Ακολουθεί φυσικά νυκτερινός περίπατος στην όμορφα φωταγωγημένη πόλη πριν επιστρέψουμε κατάκοποι στην πανσιόν μας.

Το δεύτερο γκρουπ κινήθηκε σήμερα από Nis προς Ζάγκρεμπ μέσω μια απίστευτα βαρετής διαδρομής, φουλ στα διόδια. Τι σας τα λέω εγώ πάλι. Ρίχτα μαέστρο εεε Σταύρο ήθελα να πω…

Προβολή χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Η διαδρομή τόσο εντός της Σερβίας, όσο και εντός της Κροατίας ήταν ουσιαστικά αδιάφορη με την διαφορά ότι ο Κροατικός αυτοκινητόδρομος είναι στα επίπεδα των Δυτικο-ευρωπαϊκών, ενώ ο Σερβικός στα επίπεδα των Ελληνικών της δεκαετίας του ’80.

Η γενική εντύπωση από το Ζάγκρεμπ πάντως είναι πάρα πολύ καλή. Καθαρή, ζωντανή και γενικά χαρούμενη πόλη, με νέους ανθρώπους στους δρόμους για την όποια αξίζει κάποιος να αφιερώσει λίγες παραπάνω μέρες. Θα τον αποζημιώσει σίγουρα.